Dankzij het Ierse NEE ligt the European Dream weer (even) aan diggelen. In zulke donkere tijden zit er voor eurofielen niets anders op dan weg te dromen bij nooit uitgevoerde (en dus ongevaarlijke) megalomane Europese projecten. Het Atlantropa Project is zo'n project dat alle noodzakelijke ingrediënten bevat, namelijk: een project dat zich uitstrekt over twee continenten, het brengt ongekende zegeningen op het gebied van energievoorziening, transport en landinrichting, het is goed voor Afrika, maar vooral ook voor Europa én bovenal het is onhaalbaar. Herman Sörgel (1885-1952) was een Duitse Bauhaus architect, visionair pacifist en filosoof die zich bezig hield met culturen en geopolitiek. Begin twintigste eeuw bedacht hij het Atlantropa Project, nooit is zijn plan echt serieus genomen maar hij heeft het letterlijk tot zijn dood verdedigd: in 1952 werd hij op de fiets op weg naar een congres waar hij zou spreken over het Atlantropa Project door een auto aangereden. Schluss Sörgel, leve Atlantropa! De essentie van het plan: bouw een stuwdam in de Straat van Gibraltar en wek daarmee een enorme hoeveelheid elektriciteit op (110.000 Megawatt).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Hoe kon het ook anders? Al een volle week sijpelden de meest bizarre verhalen door in de Oegandese media. Verhalen over een veel te lang durende vliegreis, het ellenlange wachten op de verlate bagage op de luchthaven en de plotselinge mededeling dat het luxe hotel niet beschikbaar was – waardoor de delegatie genoegen moest nemen met een ‘waardeloos’ hotel in de ‘ghetto’.
Van daaruit ging het helemaal downhill. Spelers die niet konden slapen vanwege de lawaaierige omgeving, het eentonige voedsel dat geen energie opwekte maar juist verbruikte, het kunstveldje waarop nauwelijks getraind kon worden en de constante temperaturen van meer dan 30 graden in de schaduw. Tot overmaat van ramp stond de gastheer internationaal ook nog eens bekend als het grootste voodooland van Afrika.
En zo kwam het dat de Oegandese Cranes vandaag in Cotonou kansloos met maar liefst 4-1 werden afgemaakt door thuisland Benin.
Het hele verhaal in de aanloop naar de kwalificatiewedstrijd voor de Afrika Cup en het WK 2010 begint op 3 juni met een angstig artikel in de Oegandese krant New Vision. Terwijl Coach Laszlo Csaba en zijn mannen zojuist in de Beninse stad Cotonou waren aangekomen, schrijft de krant dat zij een land hebben betreden ‘waar de engelen geen voet durven zetten’. Benin heeft immers ‘de dubieuze reputatie als de broedplaats van hekserij en voodoo’.
“Misschien klinkt het politiek incorrect, maar de manier om Afrika uit het slop te trekken, is investeren in een kleine, ondernemende minderheid. En maak die burgers maar rijker. Op die manier leg je het fundament voor het beëindigen van de misère van de meerderheid in armoede.
….
Zonder buitenlandse hulp daarentegen zou de basis worden gelegd voor een nieuw soort regering in Afrika, die wel rekening houdt met de wensen van de ondernemende burgers omdat regering van hen belstingen wil innen. Zodra onze regeringen afhankelijk zijn van belastinginkomsten en niet van hulpinkomsten, zullen zij beseffen dat het in hun eigen belang is te luisteren naar de particuliere sector. Dan pas zullen zij inzien dat het baat heeft goed beleid te voeren goede instellingen op te zetten die de snelle groei van het bedrijfsleven mogelijk maken. Want dat wordt dan de enige manier om welvaart te scheppen.”
Aldus Andrew Mwenda in de Volkskrant. (sorry, alleen tegen betaling omdat ze het nog steeds niet door hebben daar).
Kijk ook zijn bijdrage aan TED.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Ik had er deze week al over geschreven maar omdat het zo stil blijft, herhaal ik de boodschap nogmaals. Deze week stapt Nederland een nieuwe oorlog in!
Vanuit de zuid-oostelijke stad Goz Beïda opereren 60 Mariniers als verkenningseenheid van een 400 man sterk Iers bataljon. In een ruim honderd kilometer langs strook langs de Soedanese grens moeten zij de 160.000 ontheemden en vluchtelingen van het departement Dar Sila beschermen. Gevaren zijn er in overvloed, anders dan schorpioenen en giftige slangen. Tachtig kilometer verder bij de grensstad Adé wachten honderden soldaten van het Tsjadische Nationale Leger ANT opeen aanval uit Soedan. De diplomatieke betrekkingen tussen de buurlanden zijn in mei beëindigd nadat rebellen gesteund door Tsjaad de Soedanese hoofdstad Khartoum aanvielen. In februari vielen Soedanese rebellen al eerder de Tsjadische hoofdstad N’Djamena binnen. In deze ‘proxy-war’, waarbij de regeringen zich van derde partijen bedienen, zijn dit jaar al honderden doden gevallen. De vraag luidt niet of er gevechten uitbreken. De vraag moet zijn: wanneer. Voor of na de regentijd die nu begint.
Intussen lijken de Nederlandse militairen lijken op het ergste voorbereid in de Tsjadische savanne. Temidden van doornstruiken en laag kreupelhout is de militaire basis ‘Camp Ciara’ afgezet met drie rollen prikkeldraad, vervolgens een brede tankgracht, dan een vier meter hoge aarden wal en opnieuw een sloot. De Nederlandse detachementcommandant majoor Tjarko Leungen wijst wandelend over 250 bij 250 meter grote terrein met witte tenten naar de enorme dieselvoorraad van 250.000 liter.
De pezige Leungen, een verwoed triatlonatleet, erkent dat gevaar dreigt: ”We willen naar de grens maar we gaan er niet zo maar op af. Pas na overleg met de plaatselijke autoriteiten als de prefect.”
De Ierse bataljonscommandant majoor Steve Morgan is niet bang dat 3700 man sterke Europese troepenmacht Eufor klem komt in de binnenlandse strijd tussen de Tsjadische regering en opstandelingen. Frankrijk, die de helft van Eufor-macht levert, heeft begin dit jaar de zittende president Idriss Déby geholpen bij het neerslaan van een opstand. Deze steun was zeer tegen de zin van de anti-regeringsrebellen die ook in de omgeving van Goz Beïda operatief zijn. Morgan: “Het Eufor-mandaat is duidelijk. Bescherming bieden aan vluchtelingen en ontheemden. Raken we betrokken bij de strijd van de vechtende partijen dan hebben we gefaald.”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Fraaie campagne voor Douleurs sans Frontieres, Pain without Borders: Cambodia
(zie ook: Indonesia en Afrika) via het altijd boeiende Ads of the World
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
