Binnen een maand na de geruisloze coup van generaal Mohamed Ould Abdel Aziz heeft Mauritanië weer een regering die grotendeels uit burgers bestaat. Het land beleefde in 2007 zijn eerste democratische verkiezingen, maar generaal Aziz vond dat de burgers er een potje van maakten. Het straatarme land beleefde onder meer rellen als gevolg van de wereldwijde voedselcrisis.Toen nog kolonel Aziz pleegde in 2005 ook al een coup, indertijd om dictator Taya te verdrijven en democratie te introduceren. Hij bleef de machthebbers echter op de vingers kijken. Internationale druk heeft hem nu sneller dan de vorige keer de macht doen overdragen. Een nieuwe datum voor verkiezingen is nog niet genoemd.Stabiliteit in Mauritanië is van belang voor Europa, omdat het hard nodig is een einde te maken aan de opmars van mislukte staten naar het noorden van de Sahara. Sudan en Tsjaad staan al hoog op de lijst. Mauritanië heeft al aanslagen van Al Qaeda te verwerken gehad eerder dit jaar en de lokale leider van de groepering had de nieuwe junta al verwelkomd als vijand. Het risico van afglijden is reeël en Mauritanië ligt heel wat dichter bij de straat van Gibraltar dan Somalië.Sommige hulpverleners klagen dat het westen te lang bleef geloven in dictator Taya en daarom te weinig deed om na de eerste coup van Aziz te helpen met het opbouwen van de democratie. Maar met de nieuwe coup heeft Aziz zijn land sowieso geen dienst bewezen. Qatar trok zich al terug uit een mijnbouwproject dat Mauritanië de broodnodige investeringen had moeten bezorgen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Na een campagne waarin de krant de uitgaven van ?Dagobert? Koenders aan ontwikkelingshulp aanvalt, neemt dagblad De Telegraaf in haar hoofdartikel nu ook het streven naar ontwikkeling van arme landen onder vuur. Ontwikkeling leidt namelijk alleen maar tot extra problemen en, belangrijker nog, leeft geheel niet onder de Nederlanders.
Met een frisse blik relativeert de krant de ontwikkelingsproblematiek in Afrika. Veel inwoners van Afrikaanse landen verdienen minder dan 1 dollar per dag. ?Het gaat dan vaak om enkele eurocenten meer of minder, ontwikkeling is daarmee niets meer dan een ordinaire centenkwestie. Het is werkelijk ongehoord dat wij ons daar zo druk om maken!?
Ontwikkeling leidt bovendien alleen maar tot extra problemen: ?Nu al staat het verkeer in steden als Lagos, Accra of Dar es Salaam rond de spitsuren muurvast. Natuurlijk erkent De Telegraaf dat er bepaalde problemen zijn in Afrika, maar nu krijgen ze onze problemen daar ook nog eens bij!? Bekend is bijvoorbeeld dat ontwikkeling leidt tot hogere lonen: ?Artsen en onderwijzers worden zo onbetaalbaar. Economische ontwikkeling is daarmee juist de vijand van goed onderwijs en gezondheidszorg.?
De Afrikaanse fotografie is in het westen nogal onderbelicht geweest. Jarenlang kreeg alleen de commerciële portretfotografie aandacht in de westerse musea of werden de beelden gebracht door westerse fotografen terwijl de Afrikaanse fotografie in de afgelopen eeuw dezelfde ontwikkeling heeft doorgemaakt als de westerse. Met de grote veranderingen die nu plaatsvinden in de verschillende Afrikaanse landen op cultureel, economisch en sociaal gebied lijkt nu ook de aandacht voor die andere kant van de Afrikaanse fotografie voor het voetlicht te komen. Het werk van de ‘nestor’ van de Afrikaanse fotografie David Goldblatt (Zuid-Afrika, 1930) is al regelmatig te zien geweest maar nu heeft het Stedelijk Museum zo’m 180 werken van 35 fotografen uit het hele continent bijeengebracht. De tentoonstelling Snap judgements: nieuwe standpunten in de hedendaagse Afrikaanse fotografie in het Stedelijk Museum toont een rijke verzameling beelden over uiteenlopende onderwerpen die in twee hoofdthema’s zijn onderverdeeld. Snap Judgments is samengesteld door de in Nigeria geboren Okwui Enwezor, thans curator bij het International Center of Photography in New York, waar de tentoonstelling in 2006 te zien was.
Maatschappij
De maatschappij draagt de sporen uit het verleden die vaak zijn achtergebleven uit het kolonialisme. Ooit imposante gebouwen die de macht van de kolonisator moesten uitdrukken, liggen er nu verlaten en vervallen bij. Fatou Kandé Senghor (Dakar, 1971) maakte bijvoorbeeld een studie van het ooit statige Palais de Justice waarvan niet meer dan een ruïne is overgebleven. Daarnaast is de stedelijke omgeving de afgelopen decennia aanzienlijk veranderd door (al of niet gedwongen) migratie. Randa Shaath (Philadelphia, 1963) keerde terug naar de geboortestad van haar moeder en legde het leven op de daken in Caïro vast. De kleine huisjes die op de daken waren gebouwd, werden ooit bewoond door de schoonmakers en huishoudhulpen maar na de val van de monarchie en de nationalisatie van privaat bezit in de jaren zestig werden deze ingenomen door de migranten uit de dorpen en ontsond er een geheel nieuwe leefcultuur op de daken.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Gin zit al weer enige tijd in Freetown, Sierra Leone. Heel af en toe ontvangen we weer een teken van leven. Hier een recente bijdrage over de lokale verkiezingen van morgen.
Donderdag 3 Juli, 2008 – Freetown
Woensdagnacht in nachtclub Paddy’s, Freetown is er een optreden van Artist’s for Peace, een initiatief van de UN ter plaatse. Populaire artiesten trekken door het land om mensen er van te overtuigen toch vooral geen geweld te gebruiken tijdens de lokale verkiezingen van aanstaande zaterdag. Het idee is niet gek; vanwege het hoge aantal ongeschoolden en analfabeten is muziek de nummer één tool om je boodschap over te brengen. Sierra Leonezen houden van muziek en als de boodschap niet te ingewikkeld wordt verpakt, is de hele bevolking in staat het bericht te begrijpen. Het optreden is bruisend, Paddy’s is afgeladen met bezoekers, en iedereen geniet van de lekkere beat van de nummers. Aan het einde van het optreden moet iedereen opstaan, een ketting met elkaar vormen en het volkslied zingen om ervan doordrongen zijn dat geweld geen oplossing is. De aanwezige Sierra Leonezen zingen uit volle borst mee met het volkslied. Men wil onder geen beding meer rottigheid zien in de samenleving. De tranen staan me in de ogen, en een moedeloos gevoel bekruipt me. Er is de afgelopen weken zoveel geïnvesteerd in dit soort initiatieven, en toch kan je al bijna op je tien vingers natellen dat de verkiezingen niet vredig zullen verlopen. Hoewel het een ‘moral booster’ zou moeten zijn, geeft het bij de mensen om me heen toch vooral een gevoel van zinloosheid. De lokale verkiezingen zijn een grote test voor Sierra Leone, waar zes jaar geleden een burgeroorlog werd beëindigd.
Afgelopen Augustus werden de nationale verkiezingen gehouden, die boven verwachting vreedzaam zijn verlopen. ‘Sierra Leone is een voorbeeld voor andere Afrikaanse landen’, kopten de internationale kranten. De verkiezingen waren ‘free and fair’, hoewel er toch op grote schaal fraude werd gepleegd, waar men het op straat nog dagelijks over heeft. Van de lokale verkiezingen hangt wat meer af dan van de nationale verkiezingen, dit gaat om je directe leefomgeving, je dagelijks leven, en dus is er behoorlijk wat te doen op campagnegebied. Intimidatie op intimidatie, geweldsincidenten in de provincies, en dubieuze terugtrekkingen van kandidaten maken de verkiezingen al voordat ze hebben plaatsgevonden niet ‘free and fair’. De verkiezingen gaan, hoewel er ook onafhankelijke kandidaten meedoen, grotendeels om een strijd tussen de twee grote politieke partijen in dit land: regerende partij APC, afkomstig uit het Noorden van het land en grotendeels bestaand uit leden van de Temne stam, en oppositiepartij SLPP, afkomstig uit het zuiden van het land en grotendeels bestaand uit leden van de Mende stam.
Traditioneel gezien hebben beide partijen hun strongholds, waar ze sinds jaar en dag de scepter over zwaaien, en die gebieden staan nu onder druk.
Onder het bewind van de APC is de Sierra Leonese economie in een neerwaartse spiraal geraakt, waardoor de partij behoorlijk wat support verliest en daarbij wordt er door de APC flink aan de democratie getornd, waardoor veel mensen zo hun bedenkingen hebben gekregen over de goede bedoelingen van deze partij. De APC regeerde van 1973 tot 1991 over Sierra Leone in een semi-dictatuur, waarbij intimidatie en onderdrukking belangrijke regeringsmiddelen waren. Het bewind van de APC leidde in 1991 tot een elfjarige burgeroorlog, die gekenmerkt werd door zulke ongekende wreedheden, dat de oorlog vaak getypeerd wordt als ‘de meest wrede en brute oorlog aller tijden’.
En weer hebben we een voorbeeld van de kracht van handel om ontwikkeling ongedaan te maken: deze keer is het de export van varkensvlees vanuit de Europese Unie, die boeren in ontwikkelingslanden in grote problemen brengt.
We kennen de lange reeks van verhalen over oneerlijke handel: de export van rundvlees die Zuid-Afrikaanse veeboeren hun inkomen ontnam, blikjes Italiaanse tomatenpuree die de markt in Ghana overspoelden, melkpoeder die de ontwikkeling van de Tanzaniaanse zuivelsector onder druk zette totdat deze door een importtarief werd beschermd. Meer recentelijk brachten uien exporten naar Senegal lokale boeren tot vertwijfeling. En het waren importen van bevroren kippenpootjes die pas na massaal verzet van boeren in Kameroen werden stopgezet door de regering van het land. Ghanese boeren stranden daarentegen op een veto van Internationale Financiële Instellingen toen zij het parlement zover hadden gekregen een zelfde importmaatregel aan te nemen. Niet in overeenstemming met het liberaliseringbeleid dat het mondiale handelsbeleid bepaald. Een beleid wat actief wordt selectief lijkt toe te passen als het gaat om het Europese landbouwbeleid.
Op 29 november neemt de Europese Commissie een verordening aan (nr. 1410/2007) via welke zij een exportrestitutie op varkensvlees naar Afrika opnieuw introduceert. Men wil voorkomen dat de Europese export van varkensvlees zou lijden onder de stijgende prijzen op de wereldmarkt. Met de exportrestitutie zijn Europese boeren in staat om hun varkensvlees onder de wereldmarktprijs te verkopen. Een slimme truc, die al eerder werd toegepast, getuige de lange reeks van voorbeelden die hierboven reeds genoemd zijn.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
