Echt 'landjepik' is het niet want bij de overdracht wordt er voor het land gewoon betaald. De lokale bewoners van het land kunnen echter wel de dupe worden van de grote landaankopen die investeerders uit het Midden-Oosten en Azië doen in Afrika. De stijgende voedselprijzen van de afgelopen jaren werkte investeringen in landbouwgrond in de hand. Met name investeerders uit rijke máár onvruchtbare oliestaten en Aziatische landen met een snelgroeiende vraag naar voedsel zoals China en Zuid-Korea grepen hun kans in Afrika om voor miljoenen hectare landbouwgrond aan te kopen (IPS). Zo nam Daewoo een optie op 1,3 miljoen hectare landbouwgrond in Madagaskar. Driekwart van het land is bestemd voor het verbouwen van voedsel, een kwart wordt aangewend voor energiegewassen. Zo proberen deze landen hun voedselzekerheid te vergroten en speculeren investeerders op toekomstige winsten uit voedsel- en biobrandstofproductie. Critici spreken echter van een tweede kolonisering. Het Internationaal Onderzoeksinstituut voor Voedselbeleid (IFPRI) bracht deze ontwikkeling in kaart [rapport.pdf / tabel met deals.pdf]. Ook al geeft het IFPRI toe dat het erg lastig is om de private deals te achterhalen produceerde het toch al een aardige interactieve wereldkaart over het fenomeen 'land crabbing' of 'landjepik' zoals u wilt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wie zeurt over de vertraging van de Amsterdamse Noord-Zuid lijn moet eens een kijkje gaan nemen in Algiers. In 1983 begon men met de aanleg van de metro in de Algerijnse hoofdstad, verschillende economische crises en een ‘burgeroorlog’ verder zal de metro nu waarschijnlijk na 27 jaar bouwen in 2010 gereed zijn. Dat is altijd nog twee jaar sneller dan de Egyptenaren, die 29 jaar deden over de metro in Caïro. De werkzaamheden aan Noord-Zuid lijn begonnen in 2003, zouden klaar zijn in 2011 maar inmiddels mikt men op 2017. In totaal 14 jaar bouwen, dat is altijd nog 13 jaar sneller dan de Algerijnen! Zie de foto’s en het verhaal.
“It?s very sad to see Africa?s major country now going down the same route by which corruption is easily excused by political authorities in other African countries.”
De gedoodverfde nieuwe Zuid-Afrikaanse president, Jacob Zuma, kan rustig ademhalen. De aanklachten tegen hem zijn geseponeerd. Niet omdat er geen bewijs was, maar omdat er teveel werd gekloot en politiek werd bedreven tijdens het onderzoek.
Nadat het nieuws bekend werd gingen Zuma-aanhangers massaal de straat op om te dansen en Zuma’s themalied “Bring Me My Machine (Gun)” te zingen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Paul Visser.
Het International Institute for Environment and Development (IIED) luidt de noodklok over de erg slechte toestand van de waterputten in Afrika. De slecht onderhouden waterputten bedreigen de gezondheid van de lokale bevolking die sterk afhankelijk zijn van deze waterbronnen, concludeert Jamie Skinner, onderzoeker bij IIED, in een essay voor de wereld waterdag van 22 maart.
In heel Afrika hebben diverse hulporganisaties in de loop van de jaren ongeveer 50.000 waterputten geslagen om lokale gemeenschappen te voorzien van water. Aan het onderhoud wordt echter weinig tot geen aandacht besteedt waardoor de putten al snel in onbruik raken. De hulporganisaties onderhouden de putten zelf niet en ze leiden ook de lokale mensen niet op om de waterputten zelf te onderhouden en beheren. Hier falen de hulporganisaties en donorlanden. Skinner geeft enkele voorbeelden: van de 52 watersystemen die zijn gebouwd in het Kaolack gebied in Senegal werken slechts 32 putten naar behoren. In west Niger is het nog schrijnender: van de 43 daar aangelegde waterputten functioneert er bijna geen enkele meer. Volgens Skinner staat dit voor een geldverspilling van 200 tot 360 miljoen dollar.
Naar de precieze redenen waarom deze organisaties de gemeenschappen niet verder helpen, blijft het gissen. Het kan zijn dat de bouw van een waterput meer aandacht genereert voor hun eigen organisatie om zo donoren te werven voor andere projecten. Of ze verliezen domweg hun interesse als de waterput geslagen is. Naar aanleiding van dit essay van Skinner, kan je zeker concluderen dat een lange termijnoplossing geen prioriteit heeft.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“It was not exactly Gorillas In The Mist, more like gorillas who were pissed…”. Natuurfotograaf Andy Rouse stuitte in Virunga Mountains in Rwanda op een groep dronken berggorilla’s. Ze hadden zich tegoed gedaan aan alcoholhoudende bamboescheuten. Sommige gorilla’s gingen als een dolle te keer in de takken andere rolden halfslapend over de grond.
Een fotoserie: HIER (bijpassende muzak alhier)
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.