Hoe schrijf je een verhaal dat je eigenlijk niet wil schrijven? Dan schrijf je over mensen die er wel over schrijven. Snapt u het nog? Het gebeurde vorige week in de Volkskrant. Onder de kop Geniale doofpot of grootste karaktermoord? laten Toine Heijmans en Elsbeth Stoker het antwoord op die vraag in het midden (goede kop dus). Ze brengen keurig het netwerk van Demmink-onderzoekers in beeld. Ze hoppen langs de knooppunten en zo stuiten we op een (de redacteuren schrijven ‘bonte’- waarom?) verzameling uiteenlopende mensen (waaronder Klaas Langendoen – de rechercheur met de integraalhelm, de ‘held’ van de IRT. Beide redacteuren vergeten zijn ‘cv’). Je zou het een ‘tweede orde-artikel’ kunnen noemen. Nergens slaan de redacteuren een nagel in Demminks doodskist. Meta-journalistiek zou je kunnen zeggen: een onderzoek naar een onderzoek. En dat is als eerste opstap niet verkeerd. Wat mist is een hypothese van de Volkskrant. Een hypothese die de Demmink-onderzoekers wel hebben, tenminste, schrijven beide redacteuren: ‘Blogs als De Demmink Doofpot, Demmink Facts, maar ook het Katholiek Nieuwsblad volgen elk detail vanuit het perspectief dat de topambtenaar de hand boven het hoofd wordt gehouden door een netwerk dat reikt tot de hoogste regionen van de samenleving.’
Vrij Nederland zet de politieke affaires van 2016 op een rijtje:
Bij de VVD kwamen afgelopen jaar vijftien nieuwe integriteitsaffaires in het nieuws. Het CDA had er vier, de PvdA drie, D66 vijf. In totaal waren het er 46. Dit zijn de meest spraakmakende zaken.
Voor wie verder wil lezen: de startpagina van de serie artikelen over politieke integriteit.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
“88 voor altijd. M.”
Ranzig ranziger ranzigst. Zo ongeveer met met het Vlaams Blank omschrijven. De vorige voorzitter Frank Van Hecke, gedwongen vrijwillig af te treden, is gisteren door het Europarlement van zijn rechten ontheven – en nu komt zijn stijve verleden opspelen. Wat iedereen wist wordt nu door de bioloog (!) van Knack met zoveel woorden uitgebracht. Misschien door de ranzige overloper Verstrepen aangeboden, misschien door eigen volk eerst, brengen de liefdesmails de partij nog maar eens een slag toe. Onder water, want daar vertoeft het morele peil tegenwoordig.
Lees hier het verslag van iemand die zich ver in de sores van het mores heeft verdiept. Let op: bij de volgende verkiezingen vallen ze met een kwart terug. [ linkt nu reeds naar juni 2009 ]
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.