De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Financieel opbouwwerk loont niet
Een financieel stelsel kapot maken en daarbij terloops ook nog even de wereldeconomie stevig van slag laten zijn, loont. Dat bleek wel de afgelopen jaren. Honderden miljarden hebben de bankiers en de handelaars verdiend aan de financiële windhandel. En toen alles fout ging, kregen ze ook nog eens een paar honderd miljard extra steun om de rotzooi weer op te ruimen. Best knap.
Inmiddels was iedereen het er wel over eens dat stevige veranderingen nodig waren in het huidige stelsel. Maar wat verdient iemand die dat nieuwe stelsel moet helpen opzetten? Niet veel dus. Een financieel opbouwwerker verdient ergens tussen de 2600 en de 6000 euro bruto per maand. Weinig motiverend dus. Want één ding is zeker, na een paar jaar opbouwwerk gaan anderen er toch weer veel geld aan verdienen en kan je opnieuw beginnen.
GeenAdvertentie: De Pers weigert advertentie GC
Vanochtend zou er iets bijzonders aan de hand zijn geweest in het gratis forenzenblaadje “De Pers”. Voor het eerst in de geschiedenis zou een Nederlands weblog namelijk een advertentie plaatsen in een krant.
Zou, want het is niet gelukt. Het lag niet aan de financiën, want die waren op orde. Ook niet aan de techniek, want uiteindelijk hadden we een plaatsbare advertentie. Nee, het lag aan de hoofdredactie van De Pers. Deze haalde de advertentie hoogstpersoonlijk uit de krant. “Te politiek getint”, vond de redactie.
De advertentie die we wilden plaatsen (op 1/5e pagina) was bedoeld om een signaal af te geven richting links, dat wat ons betreft wel wat meer achter het eigen actieverleden had mogen staan en ook richting rechts, dat zo hard schreeuwt om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen, behalve als het gaat om iets waar ze het zelf niet mee eens zijn.
Tenslotte is het een sneer naar de media als geheel. Zij hielden zich in grote mate afzijdig van het debat, terwijl de Bluf!-advertentie toch de persvrijheid verdedigde. De drukker van Bluf! werd door het OM onder druk gezet, omdat de publicaties van Bluf! de toenmalige regering niet goed uitkwamen. En het is niet zo dat dat nu niet meer kan gebeuren, want zijn de media vergeten dat nog geen twee jaar geleden twee Telegraaf-journalisten werden gegijzeld omdat ze de bronnen van hun staatsgeheimen niet prijs wilden geven?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De GC Bluf!-bespreking (1)
De afgelopen weken is er zeer veel aandacht geweest voor de advertentie die in 1986 in de Volkskrant werd geplaatst namens 188 (en niet 178, zoals de advertentie zelf beweert) personen en organisaties die het blad Bluf! een hart onder de riem staken. Men dreigde toen namelijk de uitgever van het blad aan te pakken, om zo de schuldigen van de inbraak te vinden. De ondertekenaars vonden dat een aantasting van de persvrijheid.
Veel mensen vinden die advertentie nu een grof schandaal en de term ‘guilt by association’, valt regelmatig. Wat men gemakshalve vergeet is dat het de ondertekenaars helemaal niet ging over de rechtmatigheid dan wel onrechtmatigheid van de daad die de documenten opleverde, maar om de publicatie van de documenten zelf.
De boodschap van de advertentie was dan ook niet dat zij inbraken goedkeurden, verre van dat, maar dat zij voor publicatie waren van zulke belangwekkende informatie, en dat de uitgevers en schrijvers van Bluf! niet vastgezet mochten worden om de daders te achterhalen, iets wat de overheid overwoog.
Zo bezien is de verontwaardiging over de advertentie van bijvoorbeeld De Telegraaf nogal selectief te noemen. Als het gaat om journalisten van die krant, die na het publiceren van illegaal verkregen overheidsdocumenten worden gegijzeld, dan is het land te klein, maar een stel publicerende krakers moet de vrijheid van drukpers het liefst zo snel mogelijk ontnomen worden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Gezocht: Manager Repressie
Eigenlijk gaat het om een heel onschuldige functie. Maar in het licht van de recente discussies hier over privacy en staatscontrole vond ik dat wel een grappig slecht gekozen naam voor een overheidsfunctie.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.