De ontwikkelingen in Pakistan gaan nu toch echt richting het einde van Musharraf. Blijkbaar heeft Bhutto sinds deze week het gevoel dat haar positie sterk genoeg is om Musharraf te verdrijven. Ze vaart een confronterende koers: ze roept Musharraf op om af te treden, en geeft aan niet als premier te willen dienen onder hem als president. Een powersharing deal is daarmee voorgoed van de baan. Die leek er in te zitten toen Musharraf de aanklacht tegen Bhutto wegens corruptie liet vallen, zodat ze terug kon keren naar Pakistan. Daarnaast werpt ze zich op als leidster van de verdeelde oppositie. Oud-premier Sharif, die al eerder had aangegeven met haar op te willen trekken, deed dat vervolgens nogmaals. De VS sturen aanstaande vrijdag onderminister van Buitenlandse zaken John Negroponte. Ze geven Musharraf nog niet op, mits hij de noodtoestand opheft. Dat de deal met Bhutto van de baan is, is voor de VS wel een spaak in het wiel want daar hebben ze wel steeds op aangestuurd. Musharraf lijkt overigens vooralsnog onvermurwbaar: in pas aangeschafte burgerpakken verdedigt hij de noodtoestand met verve. De Gemenebest riep afgelopen maandag Musharraf - op straffe van schorsing van Pakistan- op om zijn functie als legerleider neer te leggen, de noodtoestand op te heffen en de grondwet te herstellen. De president heeft het dreigement genegeerd. Maar een aantal kranten en weekbladen durft zijn einde al aan te kondigen, nu de deal met Bhutto van de baan is en de oppositie zich hergroepeert. Het wachten op wat het leger doet.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het is een vast ritueel bij populistisch rechts om te roepen dat moslims de Grondwet horen te respecteren. Terecht hoor, dat ding is er niet voor niets. Maar het wordt wat wrang wanneer partijen in de Tweede Kamer diezelfde Grondwet terzijde schuiven als dat even beter uitkomt.
De ChristenUnie heeft een commissie ingesteld om te bepalen of de partij artikel 1 van de Grondwet zal respecteren of dat ze toch homo’s zal uitsluiten van vertegenwoordigende functies in de partij. Verdonk en Wilders zijn ontoerekeningsvatbaar als het op logisch redeneren aankomt, daar zal ik het niet eens meer over hebben.
Maar de VVD laat met het vandaag verschenen immigratierapport zien de Grondwet ook alleen serieus te nemen als het zo uitkomt. Op de voorpagina van de site word je verwelkomd door een kijk-mij-eens-flink-zijn-citaat van Fred Teeven en een behoorlijk suggestieve poll (“Twaalf Surinamers gaan op kosten van de Nederlandse belastingbetaler een jaar lang afkicken in hun thuisland. Wat vindt u?”). In het genoemde rapport wordt het echter nog een graadje erger (pagina 5, bijna onderaan):
“De immigratie- en integratieproblematiek is nu zodanig dat drastische maatregelen nodig zijn. Het is onverantwoord van noodzakelijke maatregelen af te zien met een verwijzing naar de Grondwet, internationale verdragen of bijvoorbeeld de Privacywet. Deze wet staat te vaak effectief overheidsoptreden in de weg.”
Was getekend, Henk Kamp.
Als je vindt dat de Grondwet een onding is, prima. Maar zeg dat dan wel consequent. Elke allochtoon, hoe ingeburgerd ook, wordt door populistisch rechts voortdurend met de Grondwet om de oren geslagen. Maar wanneer je om flink te doen zegt dat je allerlei maatregelen uitgevoerd wilt zien, ook al gaan ze tegen de Grondwet in, is laf.
President Pervez Musharraf lijkt terrein te verliezen, nadat hij afgelopen weekend de noodtoestand heeft uitgeroepen. Dat deed hij omdat het Pakistaanse Hooggerechtshof zaterdag uitspraak zou doen over de legitimiteit van zijn deelname aan de verkiezingen voor het presidentsschap terwijl hij tegelijk legerleider is. Hij had redenen om bang te zijn voor die uitspraak: beide petten tegelijk dragen is ongrondwettelijk. Leden van het Hoogerechtshof zijn intussen vervangen.
De VS weten het nu even niet. De Democraten ijveren er voor om Pakistan te korten op steun voor haar defensieapparaat. Maar tot nog toe blijft het bij nerveuze diplomatieke druk om het uniform uit te trekken en de verkiezingen toch vooral door te laten gaan. Zorgen genoeg intussen voor de regering-Bush: de acties van Musharraf betekenen meer werk voor politie en leger, en minder aandacht voor de tribal areas in het westen van Pakistan waar de Taliban al lange tijd invloed winnen: al met al niet best voor de war on terror.
In plaats van het meteen met Musharraf op een akkoordje te gooien, heeft Benazir Bhutto (PPP, Pakistan Peoples Party) haar aanhangers de straat op gestuurd. Bhutto wil voorkomen dat Musharraf de verkiezingen, gepland voor 15 januari, opschort en is bezig de druk op de generaal op te voeren om haar onderhandelingspositie te versterken. Vrijdag is een grotere demo gepland. In de New York Times schreef Bhutto een opiniestuk om Bush ertoe te bewegen zijn steun aan Musharraf op te geven. Ook de eerst met Bhutto gebrouilleerde voormalige president Nawaz Sharif (die afgelopen september een poging deed terug te keren in Pakistan maar oververrichterzake moest terugkeren) riep de VS op om haar steun aan Musharraf in te trekken en zet nu ook zijn kaarten op Bhutto. Het lijkt erop dat beiden -Bhutto en Sharif- de positie van Musharraf beoorelen als verzwakt.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.