In de tijd van sociale media is zo'n beetje iedereen bij De Goede Zaak betrokken. Maar dat maakt nog niet iedereen tot een activist. De Amerikaanse journalist Malcolm Gladwell heeft deze week in de New Yorker weer een pareltje afgeleverd. In Small Change: why the revolution will not be tweeted, veegt hij de vloer aan met het idee dat moderne revoluties en grote sociale veranderingen veroorzaakt worden door de opkomst van sociale media. Zijn redenering is als volgt: Ja, mensen zijn meer betrokken bij gewichtige issues en nemen daar kennis van, maar dat betekent nog niet dat mensen ook daadwerkelijk bereid zijn zich in te zetten voor een goede zaak. Sociale media knopen veel mensen aan elkaar, maar doen dat in zwakke, decentrale verbanden. Als je hoort dat een vage twittervriend in het ziekenhuis ligt, ga je daar niet iedere dag met een bos bloemen langs.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Hieronder volgt een gastbijdrage van Marieus over inspiratie- en visieloze politici, burgers en kiezers in schril contrast met vroeger.
Er was eens… vroeger. Vroeger, toen ging de koningin met haar Gouden Koets naar de Ridderzaal en sprak de Troonrede uit. En amper terug in haar paleis werden grote woorden gesproken. Door de oppositie, door de vakbonden. Over een “hete herfst” vol demonstraties en andere acties om toch dát voor elkaar te krijgen wat de regering niet wil. Woorden als “solidariteit”, ja zelfs “internationale solidariteit” en “opkomen voor de zwakkeren” kwamen uit de monden van gepassioneerde voorlieden die het beste wilden voor de “gewone man”.
Die gewone man was goed, sterk en hartstochtelijk vertegenwoordigd in het Haagse. De herfst kwam en het Malieveld, Museumplein of de Dam stond vol met tienduizenden mensen met spandoeken, die leuzen scandeerden: van onderwijzers en ambtenaren tot verplegend personeel en havenarbeiders. En ondertussen stond die gewone man eveneens klaar om zich solidair te verklaren met Solidarność in Polen, de Dwaze Moeders in Argentinië en vond het hele land wel iets van de wapenwedloop variërend van “Kruisraketten Nee” tot “liever een raket in de tuin, dan een Rus in de keuken”.
Uw nederige hoofdredacteur Carlito redt de wereld vanuit een airconditioned kantoor. Zijn Chinese evenknie Jiang moet het met een stuk minder luxe stellen. Een mondige milieuactivist in Metropolis, of Don Quichot in Shanghai:
Op of in zijn krakkemikkige wereldbolbrommer tuft Jiang van fabriek naar fabriek om tussen de poepende arbeiders zijn omineuze boodschap te verspreiden: het milieu gaat er aan, als we er niet heel snel iets aan doen.
Jammer genoeg zijn de mensen die rond zijn brommer drommen vooral geinteresseerd in de praktische kanten van zijn onderneming: hoe slaap je eigenlijk in zo’n wereldbolbrommer? En wat bezielt hem eigenlijk?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Issues, issues, issues. Op Sargasso wordt u ermee doodgegooid. Van het Irak-onderzoek tot en met de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Ofwel hete, grote, moeilijke issues uit het wereldnieuws.
En nu is er dus een heuse Issue Kalender 2009, ons toegestuurd door bedenker Sybrig van Keep. Een beetje laat, maar toch. En wat direct opvalt? Het gros van de issues is wel een beetje saai. Werelddag Lepra? Internationale Dag van het Gezin? Wie veel met grote issues bezig is, kan deze issues er echter makkelijk bij hebben. Al is het alleen maar om de indruk te wekken dat u van maatschappelijk verantwoorde zaken houdt, naast de issues die u dagelijks op Sargasso voorbij ziet komen.
“Met de Issue Kalender willen we mensen raken en bewustwording creëren voor wat er om hen heen gebeurt. Draagvlak en sympathie kan leiden tot activisme en het dichterbij brengen van het einddoel”, schrijft Van Keep in een begeleidende mail.
Onze persoonlijke favorieten? Nationale Slaapdag, Dag van de Jeugdhelden, Schoonvaderdag, Nationale Grappendag, Dag van de Hoogbegaafdheid (ideetje voor op Sargasso?). Jammer alleen wel van de Wereld Anti-Tabaksdag (op 31 mei). Draagvlak en sympathie okay, maar dan ook een Werelddag voor de Rokers en geen discriminazi!
Recent kreeg ik een folder van HAR2009 in de hand gedrukt. HAR is dat hackers evenement waar iedereen gezellig in tenten zit en over kabels struikelt in plaats van scheerlijnen.
Daardoor vroeg ik me ineens af hoe het nu staat met dat hele fenomeen hacken. Jaren geleden heb ik me daar erg voor geïnteresseerd, maar de laatste tijd was ik de ontwikkelingen uit het oog verloren. Ik vrees dat mijn naïeve illusie van een groep welwillende techneuten die in het belang van de wereld in het algemeen de gaten in de elektronische infrastructuur aan de kaak stellen en innovaties vinden bij de vleet hard uit elkaar gespat is. Waar denken die hackers in vredesnaam dat ze mee bezig zijn?
Laat ik de onderbouwing beginnen met een stuk tekst van de HAR2009 site zelf:
“As the world is more and more defined in terms of the technology of the internet, the once obscure political freedom-fights that hackers were involved in, have truly reached center stage. The next few years are about defending fundamental freedoms, and we better step to it, because nobody is going to do it for us.”
Een fraaie tekst vol van belofte. Eens zien hoe de diverse groepen hackers van tegenwoordig zich verhouden tot dit stuk proza.
Om te beginnen zijn er de script kiddies. Dat zijn eigenlijk geen hackers maar pubers die andermans tools gebruiken om vooral websites te kraken. Daarbij laten ze dan vaak een soort politieke boodschap achter. Ook wij hebben dat mogen meemaken.
Maar eigenlijk gaat het die script kiddies helemaal niet om die boodschap. Het gaat er gewoon om de meeste sites te defacen. Lekker macho meer scoren dan de ander. Weinig vooruitstrevend voor de wereld als geheel dus. En kom niet met het argument dat ze nuttig werk doen door te achterhalen welke sites lek zijn en dus beter beschermd hadden moeten worden. Dat is een argument als het om grote bedrijven of overheidsinstanties gaat. Maar 99,9% van de gehackte sites zijn klein en worden alleen maar gehackt door script kiddies zelf.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.