Kunst op Zondag in de klei met Koos Buster

Je hebt vast wel eens met je handen in de klei gezeten. Niet de vette, zwart glanzende Zeeuwse klei maar de bruine of grijze klei met chamotte. De klei die tijdens handvaardigheid op school wordt gebruik. Kunstenaar Koos Buster is er op de Rietveld Academie op afgestudeerd en noemt zichzelf de Minister van Keramische Zaken. De eerste museale solotentoonstelling van deze artistieke minister is tot en met 20 mei te zien in Museum MORE Kasteel Ruurlo. [caption id="attachment_349762" align="aligncenter" width="405"] Planning van de expositie Het had ook anders kunnen zijn © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Koos z’n kleivoet Koos Buster Stroucken (Amsterdam, 1991) heeft op de basisschool leren kleien. Hij was er toen niet goed in en vond het ook niet leuk. De grote omslag kwam toen hij op de Rietveld Academy zijn eigen voet moest kleien. Het eindresultaat was verbluffend goed. Klei kun je goed nat houden waardoor je er steeds mee verder kunt gaan. Terugkijkend op deze ervaringen concludeert Buster dat hij inmiddels behoorlijk goed kan kleien. Zo goed zelfs dat hij zichzelf Minister van Keramische Zaken noemt. [caption id="attachment_349758" align="aligncenter" width="405"] Collage met sfeerbeelden expositie © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Dagelijkse dingen Na zijn studie werkt Buster tijdelijk als kunsttransporteur. In de musea en galerieën ziet hij objecten waarvan hij vindt dat ze meer aandacht verdienen. Museumbezoekers zien geen trappen en/of rollen tape, maar deze hulpmiddelen zijn wel nodig bij de opbouw van een tentoonstelling. Koos Buster geeft deze en andere alledaagse objecten een podium. Hij werkt zowel in keramiek als met glas. In Ruurlo zie ik flessen met schoonmaakmiddelen, een Slush-machine, grote waterflessen -koelers met kraantjes, limonadekoelers en kauwgomballenautomaten. En uiteraard mag de brandblusser niet ontbreken voor het geval dat. “Ik zie deze dranktafel als een soort afscheidsbrief aan het wegdrinken van verdriet, aan het vluchten voor de leegte en aan het weglachen van de gevoelens die er altijd zijn.” Koos Buster (2024) [caption id="attachment_349759" align="aligncenter" width="405"] I love my canta © Koos Buster © collage Wilma_Lankhorst.[/caption] I love my Canta Op het gras voor de toegangsglazen burg, heeft Buster zijn rode Canta geparkeerd. Je kunt niet om deze rode blikvanger geen. Met synthetische klei geeft de kunstenaar zijn 40-kilometer-karretje een tweede leven. Overal in de auto liggen peuken, er staat een geel bierkrat op de passagiersstoel met enkele lege bierflessen. Het stuur is omwikkeld met een roze pluche bekleding. Dit object maakt me nieuwsgierig naar de rest van de tentoonstelling die als titel mee kreeg: ‘Het had ook anders kunnen zijn’. Wat had anders kunnen zijn? Wat is er gebeurt? [caption id="attachment_349761" align="aligncenter" width="405"] Ode aan de kleine kunstenaar © Koos Buster © foto Wilma Lankhorst[/caption] Ode aan de kleine kunstenaar Bij deze expositie is een compacte handleiding gemaakt waarin zowel het werk van Carel Willink (1900-1983) als dat van Koos Buster wordt beschreven. Het is een handig boekje met waardevolle achtergrond informatie. In de zalen zijn nagenoeg geen bordjes en dat geeft rust. Op de tweede etage van Museum MORE Kasteel Ruurlo houdt de Minister van Keramische Zaken ‘zitting’. [caption id="attachment_349763" align="aligncenter" width="405"] The future island of the generation that passed away 2.0 © Koos Buster © collage Wilma Lankhorst.[/caption] Vijf zalen vol klei In vijf zalen brengt Buster zijn ode aan alledaagse objecten. Zaal 9 is de centrale zaal in deze tentoonstelling. Hier staat Buster’s Slush-automaat (2023-24) en brengt hij twee maal een ode aan de kleine kunstenaar (2021-2022) Ik zie twee kleine schooltafels. Er staat een tafel met een schetsboek, enkele potloden en een beker met daarop een foto van Buster met zijn dochtertje. Tegen de tafelpoot staat een tractor van klei. In de ander hoek staat een schooltafel met daarop een rood koffertje met het logo van het Rode Kruis. Ook hier enkele vellen papier, een glas en krijtjes. De tractor staat nu onder de tafel. Zelf noemt Buster deze zaal de Piak Zizou Zaal, hij brengt hier een ode aan zijn vierjarige dochter, de kunstenaar in de dop. Tevens verwijst hij naar het kind in de kunstenaar zelf. [caption id="attachment_349765" align="aligncenter" width="405"] Close up in memoriam (2021-24) © Koos Buster © foto Wilma Lankhorst.[/caption] In Memoriam In zaal twaalf 'ruik' je de geur van schraal bier en uitgedrukte sigaretten Centraal in deze ruimte staat een grote tafel die Buster ‘In memoriam: een ode aan mijn alcoholisme’ (2021-2024) heeft gedoopt. Ik sta voor een tafel vol groene en bruine flessen en heel veel lege glazen. Tussen de flessen en de glazen liggen talrijke uitgedrukte sigarettenpeuken en enkele kurken. Als je goed kijkt, ontdek je op enkele kurken een naam. Hiermee verwijst de kunstenaar naar een dierbare waarvan hij afscheid moest nemen. Voor Koos Buster is deze installatie het sleutelstuk van zijn solotentoonstelling. Dit werk inspireerde hem tot de titel: Het had ook anders kunnen zijn. Wat er anders had kunnen zijn, kun je nu zelf ontdekken in Ruurlo. [caption id="attachment_349755" align="aligncenter" width="405"] Koos_Buster Collage met impressie van zijn solo-expositie © foto Wilma_Lankhorst.[/caption] Het had ook anders kunnen zijn, van Koos Buster is nog tot en met 20 mei 2024 te zien in Museum MORE Kasteel Ruurlo. Dit museum is gratis met de museumkaart te bezoeken. © tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van Museum MORE, Koos Buster en alle bruikleengevers.

Door: Foto: Museum MORE Kasteel Ruurlo © foto Wilma Lankhorst
Foto: Zomeraanbod Museum MORE in Gorssel en Ruurlo © Museum MORE. copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kunst op Zondag begint museale zomer in museum MORE

VERSLAG - Museum MORE is klaar voor een gastvrije zomer. Voor Kunst op Zondag bezocht ik twee nieuwe exposities in Museum MORE in Gorssel. In de Tuinzaal hangen 40 doeken van Anya Janssen. In de grote expositieruimte op de eerste etage is een retrospectief ‘Het leven als spektakel’ van de Duitse schilder Norbert Tadeusz (1940-2011) te zien. De derde mijlpaal is de viering van de 80ste verjaardag van kunstenaar Pat Andrea (1942) vandaag, zondag 26 juni, in Museum MORE op Kasteel Ruurlo.

Eerste uitgebreide solo Anya Janssen

Het team van Museum MORE geeft Anya Janssen (Arnhem, 1962) alle ruimte in de lichte en ruime tuinzaal voor haar eerste, uitgebreide expositie. Voor Earthlings dook kunsthistoricus en gastcurator Fleur Junier in het werk van Janssen. Samen met de kunstenaar heeft Junier een selectie gemaakt van zo’n veertig doeken uit Janssens werk vanaf begin jaren negentig tot nu. In de tuinzaal kun je deze keuze nu zelf verkennen.

Museum MORE- Ecce Homo (2019) © Anya Janssen- particuliere collectie© foto Hans Wijninga

Ecce Homo (2019) © Anya Janssen, Particuliere collectie © foto Hans Wijninga.

Janssen en de mens

Anya Janssen is gefascineerd door de mens. Ze bekijkt de mens met grote bewondering en laat dit gevoel zien in monumentale portretten. In de beginjaren schildert Janssen vooral zichzelf, later juist de medemens. Met Ecce Homo gaat ze voor even, terug naar het zelfportret. Janssen gaat in dit werk de confrontatie aan met haar eigen sterfelijkheid, geïnspireerd op het werk van de zeventiende-eeuwse schilder Francisco de Zurburán. Het is meer dan een zelfportret in traditionele zin, Janssen verschijnt ook als metafoor. Als een zinnebeeld van vergankelijkheid.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Debek ferengi (verborgen vreemdeling) © Dienke Groenhout 2021 © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag | ontmoet Ferenigi in Villa Mondriaan

VERSLAG - Beeldend kunstenaar Dienke Groenhout zet in de tentoonstelling Ferengi (vreemdeling) kleding neer als ‘verlengstuk van ons lichaam’. Een lichaam is nooit neutraal. Het roept vooroordelen op, legt machtsverhoudingen bloot en draagt cultuur met zich mee. De grote inspiratiebron voor deze expositie zijn Groenhout’s reizen en ervaringen in Afrika. Daar was ze zelf een ferengi en op basis daarvan kreeg ze direct een identiteit aangemeten. Je kunt Ferengi t/m 19 september 2021 zien in Villa Mondriaan in Winterswijk.

Sfeerbeeld Ferengi in Villa Mondriaan © foto Wilma Lankhorst.

Sfeerbeeld Ferengi in Villa Mondriaan © foto Wilma Lankhorst.

Wie is Dienke Groenhout?

Dienke Groenhout (Renkum, 1973) is beeldend kunstenaar en oprichter van de Wageningse Maakfabriek. Toen ze na de middelbare school niet wist welke opleiding ze zou gaan volgen, suggereerde haar moeder haar om naar de kunstacademie te gaan. Met dit advies vertrok Dienke naar Groningen. Na Kunstacademie Minerva volgde een opleiding in Amsterdam en tot slot een Master aan ARTEZ in Arnhem. Reizen is een passie en een grote inspiratiebron. Samen met haar man en hun vier kinderen heeft ze twee wereldreizen gemaakt. De eerste door Zuid-Amerika en de meest recente door Afrika. Over reizen zegt Groenhout: “het maakt niet uit waar je bent, als je maar niet stilstaat’.

Foto: Lichthuis © Laurina de Visser © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag | maakt poëzierondje in Doetinchem

REPORTAGE - Door de combinatie van de lockdown, de avondklok en het winterse weer, blijf ik voor deze editie van Kunst op Zondag dicht bij huis. Tijdens een wandeling door het centrum van Doetinchem ontdekte ik bij toeval een serie gedichten rondom de Catharinakerk. Een rondje om de kerk leverde mooie dichtregels op. Bij thuiskomst las ik dat vrijdag 12 februari jl. Kila van der Starre aan de Universiteit van Utrecht is gepromoveerd op het onderwerp: Poëzie buiten het boek, De circulatie en het gebruik van poëzie. Op de website van haar proefschrift verwijst ze o.a. naar het poëzierondje in Doetinchem.

(klik op de foto’s op de gedichten te lezen)

poëzierondje_in_Doetinchem collage © foto Wilma_Lankhorst

Poëzierondje in Doetinchem © fotocollage Wilma Lankhorst.

Het poëzieproject in Doetinchem is een idee van beeldend kunstenaar Theo van Koot (1954-2015). Het is in 1994 gerealiseerd in opdracht van de Gemeente Doetinchem.

 “Straatpoëzie is poëzie die in schriftelijke vorm is aangebracht in de openbare ruimte.
Dit betekent dat de tekst dag en nacht gratis bereikbaar moet zijn.”

Definitie van de website Straatpoëzie © Kila van der Starre.

poëzierondje_in_Doeticnhem Mijn vrouw (2020) gedicht © Eddy Buiting © foto Wilma_Lankhorst

Mijn vrouw (2020) © Eddy Buiting © foto Wilma Lankhorst.

 Poëzie op lantarenpalen

Al honderden keren heb ik een rondje om de Catharinakerk gemaakt. Maar nog nooit viel mijn oog op de gedichten aan de lantarenpalen. Waarom dat nu opeens wel gebeurde? Op ooghoogte aan de lantarenpaal zag ik een lijst met daarin het gedicht ‘Mijn Vrouw’. Dit gedicht is geschreven door stadsdichter Eddy Buiting ter ere van de onthulling van de virtuele beklimming van de toren (november 2020). Nadat ik deze poëzieregels had gelezen, viel mijn oog opeens op een tekstblokje lager op de paal. Hanny Michaelis nam me mee met ‘Onweer op afstand’.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Brommer kiek’n

COLUMN - Voordat de show begon, hadden ze nog even goed de kut van de koe gewassen. Tijdens de weg er naartoe vingen ze de stront op, zodat de poep niet tegen de poten zou spetteren. Terwijl de koe even later langs de jury liep, klonken er uit de speakers ronkende, roemvolle woorden. ‘Mooie, volle uiers’, vond de stem. ‘Schitterende aanhechting. Geweldige vooruiers.’ Zo zag je ze niet vaak. ‘Ik trek dit geen twee uur’, zei een van de meisjes die mee was naar de koekeuring.

Plattelandsjongeren, zo vertelde de voice-over aan het begin van Brommers Kiek’n, behoren tot de meest eigenzinnige subculturen van Nederland. De voice-over was de maker, Geertjan Lassche, die zelf uit zo’n dorp kwam. Of hij tot het soort vriendenclubje behoorde dat hij portretteerde, werd niet duidelijk. Ik vermoed van niet. Ik vermoed dat hij dat soort vriendenclubjes wel kende, maar enkel vanaf enige afstand. Ik kom zelf ook uit een gebied waar het in sommige kringen gebruikelijk is om daags voor een bruiloft een bord op de gevel te hangen waarop je met een weinig aan de verbeelding overlatend rijm enige seksuele wetenswaardigheden over het toekomstige paar uit de doeken doet. Maar zelf had ik weinig tot niets met dat soort kringen te maken. 

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.