Journalist Timothy Vermeir De andere journalisten ‘Maar we geven alleen maar wat de mensen willen lezen en zien.' Ik ken het argument, ..., maar het houdt hier geen steek. Journalisten ... moeten hun werk doen, en moeten informatie brengen aan lezers, luisteraars en kijkers. Maar dat is geen vrijgeleide om zonder scrupules, zonder respect en zonder ook maar de minste blijk van medeleven mensen te blijven bestoken tijdens de moeilijkste uren van hun leven Bekijk eerste filmpje bij het artikel. Nieuws is het vermelden van het ongeluk en het melden van wat daar feitelijk over te zeggen is. Nieuws is het melden van de begrafenissen en herdenkingsdiensten. Al het overige is schaamteloos profiteren van het leed van anderen. Misschien dat we eens kunnen kijken naar de besteding van het geld voor de publieke omroepen in deze. Waarom betalen voor deze "scrupuleuze" vorm van journalistiek van onze belastingcenten? Alleen al de dag na het ongeval met de bus had het Radio1 journaal twee man in Lommel. Waartoe?
Hoe krijg je automobilisten zover dat ze stoppen met sms-en, bellen, eten, etc of hun gedachten laten afdwalen wanneer ze eigenlijk op het verkeer zouden moeten letten? Een groep onderzoekers in Australië denkt een antwoord te hebben: de auto stopzetten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
So, this article has been making the rounds (why it’s in the Fashion and Style section? Who knows):
“ARE the upper classes really indifferent to the hopes, fears and miseries of ordinary folk? Or is it that they just don’t understand their less privileged peers?
According to a paper by three psychological researchers — Michael W. Kraus, at the University of California, San Francisco; Stéphane Côté, at the University of Toronto; and Dacher Keltner, the University of California, Berkeley — members of the upper class are less adept at reading emotions. (…)
In the first experiment, participants were asked to look at pictures of faces and indicate which emotions were being expressed. The more upper class the judges, the less able they were to accurately identify emotions in others.
In another experiment, upper-class participants had a harder time reading the emotions of strangers during simulated job interviews.
In the third one — an interesting twist of an experiment — people of greater socioeconomic status were asked to compare themselves to the wealthiest, most powerful Americans, thus diminishing their own relative stature. When asked to identify emotions by looking at 36 sets of emoting eyes, they did markedly better than their upper-class peers.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.