Overzicht

serie

Midterm 2018

Foto: daisy.images (cc)

Joris Canoy volgt de ontwikkelingen in de Amerikaanse midterm verkiezingen.


Foto: daisy.images (cc)

Amerikaanse Midtermverkiezingen: overzicht

, door

Het stemmen is begonnen en binnen twaalf uur* zal de wereld de uitslag weten van de midterm verkiezingen in de VS. Maar wie gaat wat winnen? Wat staat er op het spel? Welke verkiezingen zijn het bekijken waard?

Senaat

In totaal zijn er 35 Senaatsverkiezingen, waarvan er 8 spannend zullen zijn. Lees hier welke

Huis van Afgevaardigden

Alle 435 zetels van het Huis van Afgevaardigden worden gekozen. Ik heb een selectie van vijf individuele verkiezingen in het oosten des lands.

Lokale verkiezingen

De lokale verkiezingen staan niet bepaald in de spotlights, hetgeen onterecht is. Lees hier wat er op het spel staat.

—–

* er is een kleine kans dat de uitkomst van de Senaatsverkiezingen nog onduidelijk blijft deze maand. Als geen van de kandidaten in Mississippi een meerderheid van de stemmen haalt, komt er een tweede ronde eind November. Peilingen wijzen naar een tweede ronde, en een potentieel spannende tweede ronde ook nog.

Foto: daisy.images (cc)

De onzichtbare verkiezingen

, door

ANALYSE - De kern van mijn vorige twee stukken is dat de Democraten waarschijnlijk het Huis van Afgevaardigden  winnen maar veel minder kans maken in de Senaat. Naast de verkiezingen voor de Senaat en het Huis van Afgevaardigden zijn er de zwaar onderbelichte lokale verkiezingen. Hieronder verstaan wij de verkiezingen voor lokale parlementen, gouverneurs en andere ambtenaren.

Gouverneurs

Daar waar de Democraten gedoemd lijken in de Senaat, is het hamsterweken qua gouverneurschappen. De bordjes zijn letterlijk omgedraaid:

  • In de Senaat verdedigen de Democraten in 26 staten en Republikeinen in 9
  • Van de gouverneursverkiezingen verdedigen de Republikeinen er in 26 en Democraten in 9.

Er wordt weinig aandacht geschonken aan de gouverneursverkiezingen tijdens nationale verkiezingen. Dat is ten onrechte, als men kijkt naar de functie en bevoegdheden van een gouverneur.

Sommige gouverneurs besturen staten die qua inwonertal groter zijn dan Nederland. Veel van hen hebben verreikende bevoegdheden, zoals:

  • het benoemen van rechters
  • het verlenen van gratie aan veroordeelden
  • het uitspreken van een veto op een wetsvoorstel

Als je in Nederlandse of internationale media ook maar iets over gouverneursverkiezingen leest, gaat het meestal over de staat Georgia. De media-aandacht is grotendeels te verklaren door het feit dat Democraat Stacey Abrams de eerste vrouwelijke zwarte gouverneurskandidaat ooit is. Daarnaast ziet de Republikeinse kandidaat Brian Kemp, als Georgia’s Secretary of State, zelf toe op zijn eigen verkiezing. (Een Secretary of State staat aan het hoofd van verkiezingen in een staat. Het feit dat Brian Kemp op zijn eigen verkiezing toeziet heeft natuurlijk niks te maken met de geplande sluiting van stembureaus in zwarte wijken en steden.

Foto: daisy.images (cc)

Wie wint het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden?

, door

ANALYSE - De Democraten maken elke dag een betere kans het Huis van Afgevaardigden over te nemen. Vorige week keek ik naar de Amerikaanse Senaatverkiezing, waaruit bleek dat de Senaat waarschijnlijk in Republikeinse handen blijft.

De midtermverkiezen krijgen hun naam door het feit dat zij in het midden van een presidentiële termijn plaatsvinden. Een midtermverkiezing is dan ook een soort oordeel over de president. Uiteraard presteren populaire presidenten in zulke verkiezingen beter dan de impopulaire presidenten. Toch verliest de partij van de president in de regel zetels. Zo raakt een populaire president  gemiddeld 14 zetels kwijt, een impopulaire 37 zetels.

De vraag is dus niet óf Republikeinen zetels gaan verliezen, het staat vast dat zij een zeker aantal zetels gaan verliezen. Alle focus is op hoeveel zetels de Republikeinen gaan verliezen. De Democraten hebben maar liefst 23 zetels nodig om een overwinning te pakken.

Grote verliezen?

Het gros van de Republikeinen hoopt de verliezen te beperken en in de meerderheid te blijven. De meeste politicologen schatten een zetelwinst van rond de 30 in, optimisten schatten de Democratische zetelroof op 40.

Anders dan in de Senaat, vinden elke twee jaar verkiezingen plaats voor álle 435 leden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. In 2006 en 2008 verkregen de Democraten een grote meerderheid door het handelen van de niet zeer geliefde president Bush (junior). In 2010 en 2014 kwam President Obama onder de electorale valbijl, de Democratische partij werd compleet gedecimeerd. De Democraten hopen in 2018 de Republikeinse mega-overwinning van 2010 te kunnen nabootsen.

Foto: daisy.images (cc)

Wie wint de Amerikaanse Senaat?

, door

ANALYSE - Dat de Democraten het Huis van Afgevaardigden winnen in deze Midterm-verkiezingen wordt steeds waarschijnlijker. In de Senaat maken zij veel minder kans op een overwinning. Maar zijn ze ook kansloos?

Op 6 November is het zover, mijn metaforisch voetbalspel vindt plaats. Het blauwe team wordt in de verdediging gedrukt terwijl het rode team de ene na de andere kans heeft. Voor blauw lijkt verlies onafwendbaar. Maar wie weet houdt blauw stand en scoort in de blessuretijd met een listig countertje.

Dit is de situatie die zich afspeelt in de Senaatsverkiezingen van 2018. De Amerikaanse Senaat bestaat uit 100 leden, elk van de 50 staten kiest 2 senatoren. Elke twee jaar wordt een derde van de Senaatszetels gekozen. Een individuele Senator heeft daarmee een termijn van zes jaar.

Van de 35 Senaatszetels die dit jaar gekozen worden, zijn slechts 9 in Republikeinse handen.  Als de Democraten een meerderheid willen halen in de Senaat moeten zij al hun 26 zetels winnen plus twee Republikeinse zetels. Bij het verlies van zetels moeten de Democraten meer Republikeinse zetels winnen. Met andere woorden: om de status-quo te behouden hoeven Republikeinen slechts die 9 zetels te verdedigen.

Foto: daisy.images (cc)

De nieuwe Democratische partij: E pluribus unum

, door

COLUMN - ‘Gallia est omnis divisa in partes tres’ zo begint Julius Caesar zijn beroemde werk De Bello Gallico. De Romeinen hadden lange tijd zonder grote moeite de losse Gallische stammen verslagen. Maar in 53 voor Christus stuitten de Romeinen op groot verzet: de jonge Vercingetorix verenigde de Gallische stammen tegen hun gezamenlijke vijand. Als één leger trokken zij op tegen de Romeinen.

Maar wat hebben een conservatieve zwarte inwoner van Mississippi, een Starbucks-drinkende liberale student uit San Francisco en een pindaboer uit Georgia gemeen?

Allen zijn lid van Democratische Partij.

E pluribus unum

In tegenstelling tot de Democratische partij is het Republikeinse electoraat vrij homogeen. Negen op de tien Republikeinen is wit en het overgrote deel is protestant en conservatief. De Democratische partij is daarentegen vooral een verzameling van niet-Republikeinen: van zwart en Aziatische Amerikanen tot ‘hispanics’ , joden en boeddhisten. Daarnaast kiezen vrouwen voor de Democratische partij 56%-37%.

Een divers electoraat zorgt voor een diverse volksvertegenwoordiging. Maar soms komt diversiteit samen met verdeeldheid. De Democratische partij moet een verenigd front maken met losse facties. En zonder persoon om zich achter te verenigen loopt het doorgaans niet goed af.

Geen wonder dat de afgelopen verkiezingen een succes waren voor Republikeinen. In 2008 en 2012 stond Obama op de kieslijst en hadden Democraten geen problemen op het electorale vlak. Maar zonder Barack om het stembiljet viel de broze coalitie in 2010 en 2014 uiteen.

Foto: daisy.images (cc)

Icarus: de nieuwe Republikeinse partij

, door

COLUMN - In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen.

Daedalus, architect van Koning Minos, zat samen met zijn zoon Icarus gevangen in een toren op Kreta. Hij besloot twee paar vleugels te maken en bereidde zijn ontsnapping voor. Zijn waarschuwing aan Icarus luidde als volgt: “Icarus, ik waarschuw je, dat je halfhoog vliegt, opdat het niet gebeurt dat als je te laag zult gaan het water de veren zwaar maakt, of als je te hoog gaat, de zon ze verbrandt.”

De volgende uitspraak komt vaak voorbij: De Republikeinse partij bestaat niet meer, dit is de Trumppartij. En inderdaad, grofweg 9 van de 10 Republikeinen staat achter de president. Bij het gehele volk scoort hij veel lager: slechts 4 van 10 Amerikanen steunt hem.

Loyaliteit

Deze tegenstelling tussen Republikeinen en de rest van de VS heeft zo zijn gevolgen voor de partij. De VS werkt namelijk met een systeem van voorverkiezingen: partijleden nomineren hun kandidaat in de voorverkiezing, waarna deze het opneemt tegen de kandidaat van de andere partij in de normale verkiezing.

Foto: daisy.images (cc)

Een Republikein verdedigt zijn zetel in Anti-Trumpland

, door

COLUMN - In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen.

Een man in pak, glad gekamd haar, tablet voor zijn neus, leest al typend zijn email voor. Hij stelt zich voor als een succesvolle zorgverzekeraar. ‘Beste Afgevaardigde Curbelo, Dank u dat u gestemd heeft voor het verhogen van zorgkosten.’ Cynisch noemt de man op wat Curbelo wel allemaal heeft gedaan voor de verzekeraars ten koste van het volk. Welkom in het verkiezingsseizoen.

Van het Republikeinse North Dakota (uit de vorige blog) verhuizen we naar het zuidelijke puntje van Florida. Gigantische grassteppes maken plaats voor paradijselijke palmbomen, witte stranden en eilanden.

Glansrijke overwinning

Het klimaat van Zuid-Florida is niet alleen compleet anders dan dat van North Dakota, ook het politieke klimaat is een wereld van verschil. Politiek gezien zijn North Dakota en Zuid-Florida tegenpolen: North Dakota stemde met 35 procentpunt voor Donald Trump, het puntje van Florida (26ste district) ging met 16 procentpunt naar Hillary Clinton.

Toch hebben deze twee districten één ding gemeen: een Republikeinse afgevaardigde. Hoe overleeft een Republikein zo’n Democratisch klimaat? Eén woord: aanpassing.

Foto: daisy.images (cc)

Een Democraat verdedigt haar zetel in Trumpland

, door

COLUMN - In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen.

‘Ik hou van Heidi’ spreekt Patricia. ‘Wie houdt er nou niet van Heidi? Maar ik hou er niet van hoe Heidi stemt in Washington!’

De televisiespotjes van Kevin Cramer vullen de ether met dezelfde boodschap. Zo hoopt deze Republikeinse afgevaardigde het electoraat tegen de senator op te zetten. Dat is niet zonder reden. De Democraat Heidi Heitkamp wordt nog altijd gesteund door de bevolking in North Dakota.

Als men in Nederland over de Amerikaanse verkiezingen leest, dan wordt er over de algemene onvrede met Trump gesproken, over een liberale renaissance in Texas en over triomferende socialisten en liberalen links en (centrum)rechts. Verhalen over actieve aspirant-afgevaardigden laten verkiezingen in staten als North Dakota buiten het plaatje.

Democraten in Trumpland

Een aanzienlijk deel van verkiezingen, vooral die in Senaat, speelt zich in Trumpland af. Gebieden als North Dakota die door de Republikeinse president in 2016 glansrijk werden gewonnen. De Democraten daar spreken niet met rancune over het beleid van Trump. Trump-stemmers zijn cruciaal voor hun herverkiezing.