Kunst op zondag Archives - Pagina 35 van 56

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Opruiming

15 mei 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Vandaag geen thema, maar een greep uit de talloze afbeeldingen die Kunst op Zondag niet haalden. Niet omdat ze de moeite niet waard waren, maar omdat ook in een virtuele galerie de ruimte nu eenmaal beperkt is. Opruiming dus.

Eugenio Merino – In God We Trust, 2010.

Meer na de break…

Alicja Kwade – Journey Without Arrival, 2012/2013.

Ben Grasso – Plot, 2007.

Brian Goggin – Speechless, 2008.

Mark Reigelman en architect Jenny Chapman – Manifest Destiny.

Mu Boyan – Dot (uit de Fatty series), 2013.

Don Gummer – Primary Seperatrion, 2005.

Claes Oldenburg and Coosje van Bruggen – Spoonbridge and Cherry, 1988.

Dennis Oppenheim – Trees: From Alternative Landscape Components, 2006.

En hier heb ik geen naam en titel van kunnen vinden.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Lerende robots

8 mei 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Zolang het een robot is, kun je een nazi uitzetten. Je kunt een robot ook leren zich anders te gedragen. En hoewel nazi’s zeker roboteske trekken hebben, zolang het mensen zijn kun je ze niet uitzetten. Hoogstens onder dwang herprogrammeren.

Gelukkig hoort Microsoft nog tot de meerderheid die nazisme verwerpelijk vindt en dus schakelde het bedrijf, onder publieke excuses, de twitterbot Tay uit. Volgens Microsoft leerde de software de kwalijke trekken omdat mensen, al dan niet voor de grap, de twitterbot bestookten met fascistische taal. Microsoft had vergeten bescherming te programmeren tegen dat soort onzin.

Wat kunnen wij daar van leren? Dat het tegendeel van een foute Tay ook te maken moet zijn. Anti-fascistische twitterbots. Er is nog hoop.

Wat kunnen Microsoft én Twitter er van leren? Helemaal geen bots inzetten. Kan er niets mis gaan en wij zij eindelijk af van vreemde gasten onder onze volgers op Twitter.

Robots, of eigenlijk softwareprogramma’s, die in staat zijn bijna menselijk te handelen of te reageren, zijn allang geen sciencefiction meer. Idealisten zien er potentiële wereldverbeteraars in. Critici vrezen artificiële intelligentie die niet in de pas, maar uit de hand loopt.

Robots zijn vooralsnog erg handige hulpjes. Niet alleen om vervelend werk uit handen te nemen, ook om op tal van andere manieren behulpzaam te zijn. Het De Young Museum in San Fransisco heeft twee robotgidsen. Lig je verlamd in bed, waar ook ter wereld, via een internetverbinding wandel je, dankzij deze robots, toch door een museum.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Romeinse portretten

1 mei 2016 , 08:00 , door Jona Lendering

Full disclosure eerst: ik ben bestuurslid van de stichting RomeinenNU, die verantwoordelijk is voor de Romeinenweek die gisteren van start is gegaan om het Romeinse erfgoed in het zonnetje te zetten. Dat doe ik hier dus met wat Romeinse portretten en ik begin met een beeld dat de afstand tussen ons en de Romeinen illustreert: een detail van de Laokoöngroep. U zou dit beeld, indien het daar niet zo stervensdruk zou zijn, in principe kunnen zien in de Vaticaanse Musea.

Stervende Laokoön

Volgens de klassieke sagen had de Trojaanse priester Laokoön in de gaten dat het Trojaanse Paard vol zat met soldaten. De beeldengroep – hier ziet u haar in haar geheel – toont de doodstrijd van de slimme man en zijn zonen, die door slangen werden mishandeld. Niet dat ze iets hadden misdaan, maar het was nu eenmaal de bedoeling dat Troje ten onder zou gaan, en dus ruimden de goden de potentiële klikspaan uit de weg.

Hieruit blijkt een andere mentaliteit dan we gewend zijn uit de Europese kunst, die eeuwenlang christelijk was. Niet dat het lijden daarin nooit werd afgebeeld, maar het lijden van de gekruisigde of een martelaar had een heilshistorische betekenis. Het lijden van Laokoön is daarentegen alleen maar lijden zonder loutering. Nare jongens, die Romeinen.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Autowrakken

24 april 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Het aantal verkeersdoden op snelwegen met 130 km/h-zones was in 2015 drie keer hoger dan in 2014. In het algemeen is het sinds 2012 op de weg een stuk riskanter geworden. Het aantal bestuurders dat betrokken was bij letselongevallen was in 2013 bijna twee keer zoveel dan in 2012 (10.015) en liep in 2014 op tot ruim twee keer zoveel (23.713).

Het ene ongeluk is de ander niet, en ’s heren wegen zijn zo ondoorgrondelijk dat je ook op een langzaamweg je auto tot kunst kunt knallen.

In ‘Slow Inevitable Death of American Muscle’ van Jonathan Schipper doen twee auto’s er zes dagen over voor ze volledig verongelukt zijn.

Verkeersongelukken intrigeren zo zeer dat filekijkers een jaarlijkse kostenpost van 50 miljoen euro veroorzaken. Het hedendaags verkeer, de ongelukken, de puinhopen die achter blijven, dat stukje menselijke decadentie is een bron van inspiratie voor kunstenaars die vooral in het autowrak de zwarte kanten van de mensheid zien.

Andy Warhol – Orange Car Crash Fourteen Times.

Nicolai Howalt – Car Crash Studies (detail).

Dirk Skreber – Crash 1.

Ook zonder ongelukken eindigen auto’s als wrak. Het leven kan nog wat worden verlengd als kunst.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Panama Papers

17 april 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

En ineens hebben we wat met Panama. Ook kunst komt voor in de Panama papers. Stinkend dure kunst, al dan niet gestolen. Is dat nieuws? Welnee, al in 2013 was bekend dat kunstwerken van o.a. Rembrandt via Panamese offshore constructies verkocht werden.

Belastingontwijking, een belachelijk eufemisme voor diefstal, is niet het enige kunststukje van Panamese signatuur. Vorig jaar werd de in Amerika wonende en in Panama geboren kunstenaar Richard Prince aan de schandpaal genageld omdat hij foto’s van Instagram jatte en die heel lucratief verkocht. Jatwerk, pardon, kopieerwerk, is overigens wel de kern van zijn oeuvre.

Awel, vandaag KoZ eigen Panama Papers. Om geen schrikbarende hoeveel geld kwijt te zijn aan copyrights, zult u het meer met links dan met plaatjes moeten doen.

In 2013 landde de Belgische ROA (street art) in Panama en liet beestachtig werk achter.

Antonio José Guzman, geboren in Panama maar woont en werkt in Amsterdam, tevens oprichter van The State of L3, een Pan Afrikaans collectief van kunstenaars, fotografen, film- en video makers, waar vier Panamese kunstenaars deel van uit maken. Eén daarvan is Cisco Merel.

Boat Transatlantic, installatie van Antonio Jose Guzman.
Roland de Sedas baseert zijn werk op Panamese folklore.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Street art quotes

3 april 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Nu we weer meer naar buiten gaan, wordt het weer tijd buitenkunst te spotten. Street art is natuurlijk buitenkunst bij uitstek. Vandaag een bijzondere uitdaging voor de lezers van Sargasso: spot een street art quote en gooi ‘m in de reacties.

Okee, lijstjes genoeg op het internet. Waaronder een scala aan sites die citaten verzamelen. Te veel om wijzer van te worden. Veel minder sites verzamelen street art citaten. Op Quotesgram is een afdeling street art. En verder circuleren er wat lijstjes als deze op Widewalls.

Negeer de street art quote hierboven. Wat zoeken we?

Niet alleen street art waarin citaten van bekende mensen worden gebruikt, maar ook teksten van wie we de herkomst niet kennen en van de graffitikunstenaar lijken te zijn. U citeert daarmee het kunstwerkje zelf. Het mooiste is natuurlijk als uw inzending hier aan voldoet.

Nog mooier is als u maker en vindplaats erbij weet te vermelden. Geen foto of webklink voor handen? Geen nood, in uw fraaiste proza weet u de vondst ons wel duidelijk te maken.

Hier al vast wat voorbeelden.

Follow your dreams…

An eye fo an eye…

Painting pictures…

I’m free.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Hacking Habitat

27 maart 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Tot en met 5 juni vindt in de voormalige gevangenis aan het Utrechtse Wolvenplein Hacking Habitat plaats. Een tentoonstelling over de controle die technologische, politieke en economische systemen over ons hebben en het verzet daartegen. Kunstenaars “maken de controle voelbaar, hoorbaar en zichtbaar, komen met een krachtig tegengeluid – en laten zien hoe we de regie weer zelf in handen kunnen nemen”, aldus de organisatie.

Rond de tentoonstelling loopt een divers programma dat gedeeltelijk ook buiten de gevangenis plaatsvindt. Rondwandelingen, open podia en lezingen, waar in februari een van Sargasso’s voormalige hoofdredacteuren te gast was. Zijn lezing van afgelopen week is hier te zien.

Het is dat we daar de tijd niet voor hebben, maar dit had een Sargasso-tentoonstelling kunnen zijn. De beïnvloeding van onze privacy, controle over ons gedrag, de invloed op onze leefomgeving zijn hier toch wel de hoofdthema’s.

Het aardige van Hacking Habitat is ook dat je er werk kunt zien van zeker 16 kunstenaars, waarover je eerder op Sargasso iets hebt kunnen zien of lezen. Wel vaker hebben we hier gezegd dat deze zondagse virtuele galerie niet voldoende is om kunst op echte waarde te schatten. Kunst moet je in werkelijkheid zien.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Gevelstenen

20 maart 2016 , 08:00 , door Jona Lendering

ACHTERGROND - Blader in boeken over de geschiedenis van de kunst en je ziet schilderijen, architectuur en beelden uit ’s wereld beste musea. Typische volkskunst staat er zelden bij, terwijl die vaak net zo leuk is en een eigen verhaal vertelt. Vandaag iets over gevelsteentjes.

Het genre is vrijwel uniek voor de Lage Landen: je vindt gevelsteentjes eigenlijk vooral in de Nederlandse en enkele Belgische steden, hoewel er elders in West-Europa ook enkele zijn. Dat ik hieronder alleen Amsterdamse gevelstenen toon, mag u uitleggen als hoofdstedelijke arrogantie maar is in feite omdat ik daar nou eenmaal woon en ik mijn camera niet bij me heb in Hoorn, Zutphen, Middelburg, Maastricht of Antwerpen – al weet ik dat ook daar leuke steentjes zijn.

Eerst maar even iets over de functie. Vroeger, voordat er straten met huisnummers waren, hadden de huizen namen die konden zijn afgeleid van bijvoorbeeld een ambacht dat er werd uitgeoefend. Deze gevelsteen, te vinden op het pleintje voor de Brakke Grond, was van het kantoor van de stedelijke vleeskeuringsdienst.

gevelsteen28

Veel systeem zit er niet in de huizennamen en ik heb het vermoeden dat het ook niet altijd waar is dat ze dienden als adresaanduiding. Je vindt ze ook als er geen enkele twijfel kon zijn over de bewoners en bovendien zijn er veel doubletten. Dit is een koning David op een school aan de Oude Schans, maar in de Lindenstraat zitten, op een steenworp afstand van elkaar, nog drie koningen David. Dat maakt een functie als adresaanduiding onwaarschijnlijk.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Wortels

13 maart 2016 , 10:45 , door P.J. Cokema

Roets, pardon, wortels. Over kunstenaars die zichtbaar te maken wat anderen niet kunnen of willen zien. Sterk aangeraden de links te klikken.

Vincent van Gogh – Boomwortels, 1890.

École de la Montagne Rouge (in 2012 beëindigd) – Tree roots.

Julia Whitney Barnes – Roots/Routes, 2011.

Steve Robin grossiert in bronzen en stalen wortels. Steve Tobin – Trinity Root, 2005.

Jorge Mayet – Over mijn leven en mijn dood, 2008.

Meer bomen en wortels van Jorge Mayet in zijn mobiele sculpturen. Aan het begin van dit filmpje zie je hoe dat er bij kan hangen.

Henrique Oliveira – Transarquitetônica, 2014.
Dieper in de materie: wandelen door Transarquitetônica.

El Anatsui (In 2009 één van de laureaten van de Prins Claus Prijs) – Earth developing more roots, 2011.

Boomwortels als metafoor, daar gaat natuurlijk het nodige mank aan. Sommigen overdrijven hun geworteldheid, anderen negeren het teveel. Maar waren mensen bomen, wellicht zou de wereld er beter voor staan.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Bruggen bouwen

6 maart 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Bruggen slaan is de titel van het regeerakkoord tussen VVD en PvdA. En geslagen hebben ze. Met meer dan voldoende ruimte voor afbraak. Opbouwende, positieve ideeën zijn al gauw een luchtbrug te ver.

Wat nu de vluchtelingencrisis heet, wordt opgelost met het sluiten van grenzen en het chanteren van Griekenland en Turkije, terwijl het de vluchtelingen van de regen in de drup helpt. Daadwerkelijke, relevante hulp wordt verre van afdoende geboden.

Daar kunnen we over zeuren, maar ook dat helpt de mensen niet die hulp nodig hebben. Het is, misschien harder dan ooit, nog steeds nodig goede informatie te verstrekken, mensen kennis te laten maken met vluchtelingen en ideeën te uit te werken die mensen uit de nood helpen in plaats van er in.

Zes studenten van de kunstacademie Utrecht waren alle negativiteit zat en lanceerden begin februari The Publisher. Eén van de manieren om een brug te bouwen tussen vluchtelingen en het publiek. The Publisher wil een platform zijn waar vluchtelingen zelf hun verhalen vertellen door middel van beeldende kunst, fotografie, poëzie en verhalen.

Kijk hier wie er al van The Publisher gebruik maken. Wij lichten er een paar uit.

Helena Klakočar Vukšić – Balkan Route.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Handschoenen

28 februari 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

De tentoonstelling ‘De handschoen in de kunst’ reist door het land. Eerder in Schiedam, nu in het Museum van alle tijden.

En een Haagse kunstenaar vraagt of u verloren handschoenen niet zomaar links laat liggen, maar helpt verzamelen voor zijn ‘super-warme-giga-allesomvattende-verloren-handschoenen-kostuum’.

Awel…..

Carolus-Duran – La dame au gant.

Lois Langmead – Anatomical Glove.

Analogue Tape Glove.

Mags Harries – Glove Cycle.

idem – detail.

Ushio Shinohara.

Meer handschoenen hier en daar en op straat.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Uden

21 februari 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Prachtige kunst hoeft niet grootstedelijk te zijn. In landelijke media gaat de meeste aandacht naar kunst in de grote, bekende musea. Dat betekent dat het meeste kunstnieuws over musea in de Randstad en provinciehoofdsteden gaat. Dat gaat ten koste van kunst die alleen in regionale media aandacht krijgt. Jammer.

Neem nu eens het Brabantse Uden. Ruim veertigduizend inwoners en zo´n veertig kunstenaars. Die veertig moeten in Uden de kunst zien hoog te houden want de gemeente is, voor de tweede keer in haar geschiedenis, druk bezig zich van haar ´Collectie Uden´ te ontdoen.

De gemeente had ooit een omvangrijke collectie kunstwerken van lokale en landelijk bekende kunstenaars. In 1977 ging het mes in de collectie. Van 980 kunstwerken werd afscheid genomen en er bleven 120 stuks over in wat nu de gemeentelijke collectie heet.

Nu wilde de gemeente ook van die collectie af.

De twintig belangrijkste werken zouden in bruikleen worden gegeven aan het Museum voor Religieuze Kunst (MRK), de rest zou aan de makers worden teruggegeven. Dat plan werd begin deze maand tegengehouden door de gemeenteraad, die unaniem de verantwoordelijke wethouder terugfloot. De ´Collectie Uden´ is voorlopig nog gered.

Het Museum voor Religieuze Kunst dreigde ook meerdere keren opgeheven te worden, maar heeft het tot nu wonderwel gered. Het museum is net dichtgegaan om grondig verbouwd te worden en gaat in september weer open.