Welkom
Welkom in het café! Hier kunt u onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles bespreken wat elders off topic is.
Klets gezellig mee, of start hier een nieuwe discussie. En oh ja, lees voor de lol ook eens onze huisregels!
Cafépraat (6382)
Binnen de huidige politieke verhoudingen kan je niet heel ambitieus zijn met milieuplannetjes. Zouden we desondanks kunnen komen tot het afschaffen van kleine stukjes plastic op iedere appel, banaan of andere vrucht waarop een merknaam staat of een appelsoort? Wie is er nu echt bij gebaat dat je op iedere Elstar kunt lezen dat het een Elstar is?
Dit is niet een probleem
De grote hoeveelheid zinloos plastic is een probleem. Iedere stap die tot vermindering leidt is er één. Verder zat er ook een licht ironische ondertoon in de openingszin.
Er wordt geexperimenteerd om zonder plastic aan ‘branding’, naamsvermelding te doen.
https://nos.nl/artikel/2186383-brandmerk-op-groenten-en-fruit-scheelt-bergen-plastic
Weinig vooruitgang sinds 2017….
Nederland staat ook vrij hoog met export plastic naar Oost-Azië
Vorig jaar exporteerde Nederland ruim 200 miljoen kilo plastic afval naar landen buiten de Europese Unie. Hiervan ging er bijna 70 miljoen kilo naar Indonesië en bijna 64 miljoen kilo naar Vietnam. Ook wereldwijd is Nederland een grote speler, alleen Japan en de Verenigde Staten exporteerden in 2021 meer plasticafval.9 sep 2022
https://recyclingnetwerk.org/2023/11/15/blijft-nederland-plastic-afval-dumpen-in-azie/
Ik vermoed zo maar dat Nederland de grootste importeur van plastic afval uit EU land is, maar dit lees ik niet terug bij het artikel van de lobbyclub.
Maar je hebt vast wel andere bronnen om dat vermoeden te staven, toch?
Ja,
https://nl.wikipedia.org/wiki/Haven_van_Rotterdam
Grootste van Europa.
Dat het een grote haven is betekent nog niet dat er heel veel wordt geïmporteerd van alles dat je maar kunt verzinnen. Bij mijn weten zit er hier geen grote importeur van plasticafval. Er is wel een hele hoop import van de basisgrondstof van plastic: olie.
Edit: Bedoelde je misschien dat Rotterdam een doorvoerhaven is voor plasticafval vanuit de EU naar Oost-Azië? Dat zou kunnen.
@127.9
Ja, dat bedoel ik.
Ja, vermoedens. Maakt geen donder uit. Dan ben je nog fout bezig. Importeren met schijnheilige praat dat wij het een goede bestemming geven en dan lekker het plastic afval doorschuiven naar landen die wat gemakkelijker zijn in de verwerking. Heeft Nederland weer mooi centjes verdiend toch…
Beetje neo-kolonialistisch om als westers land te gaan bepalen wat een voormalige kolonie wel, of niet mag importeren. Dat kunnen ze heel goed zelf bepalen. Als ze de capaciteit niet hebben om het te verwerken zou ik wel adviseren het niet te doen.
je verdraait mijn woorden. ik had niets anders verwacht. ze weten in Rotterdam wat ze in Azië ermee doen. jij hebt er gewoon schijt aan met je sofistisch geneuzel. als het maar geld oplevert.
gelukkig komt er beweging in:
https://nos.nl/artikel/2510619-plasticexport-aan-banden-we-moeten-onze-eigen-plastic-zooi-op-gaan-ruimen
Wacht even, het niet dumpen van je afval in je voormalige kolonie is neo-kolonisme? Jij hebt je definities wel erg ondersteboven deze maand.
@187.14
Dat neokoloniaal (in 187.12) was een reactie op een link uit de link van 127.5, waarbij de handel in plastic afval zo wordt genoemd.
https://www.plasticsoupfoundation.org/wp-content/uploads/2022/09/PSF220907_Neokoloniaal-plasticschandaal_FINAL-1.pdf
Poetin wil bewijzen dat hij Navalny niet vermoord heeft:
https://nos.nl/artikel/2513229-poetin-noemt-navalny-voor-t-eerst-zegt-dat-protesten-geen-invloed-hadden-op-uitslag
https://dezaakshell.nl/
Vanmiddag waren mevrouw Reus en ik, in het kader van de Boekenweek, bij een voordracht van Rebekka de Wit.
Ze las, onder zeer veel meer, een fragment van het theaterstuk ‘De zaak Shell’.
Kritisch theater, maatschappij, klimaat, toekomst – normaal was ik wel wat sceptisch geweest, maar nu was ik gelijk om: wat een tekst, wat een precisie, wat indringend. Ik ga die voorstelling bezoeken.
Leuke foto
https://www.rebekkadewit.com/work-1
De overheid heeft bepaald dat voor zonnepanelen een salderingsregeling geldt.
Maar niet alle energieleveranciers willen zich hieraan houden.
https://nos.nl/artikel/2512340-ook-eneco-gaat-kosten-berekenen-voor-terugleveren-energie
Op zich vind ik normaal dat energieleveranciers zelf aangeven welke prijzen zij hanteren, ook voor teruglevering.
Maar mag de overheid dan bepalen dat er een salderingsregeling geldt?
Of zijn de energieleveranciers hier in overtreding?
(disclaimer: Ik vind dat de salderingsregeling niet tot een goed gebruik van zonne-energie leidt, maar ik ben gewoon nieuwsgierig of de overheid een salderingsregeling mag invoeren (en handhaven) als er marktwerking zijn moet).
Ik kom net deze tegen:
Steeds meer energiebedrijven verhalen de extra kosten op degene die ze veroorzaakt: de klant met zonnepanelen. Dat mag, stelt ACM. De kosten moeten echter wel redelijk zijn, als de terugleverkosten een bron van inkomsten vormen kan de toezichthouder optreden.
https://www.ad.nl/binnenland/toezichthouder-acm-klant-met-zonnepanelen-kost-energiebedrijf-honderden-euros~a1deaa35/
De verzorgingsstaat voor multinationals (en dus hun aandeelhouders) draait nog volop. Bij het Ministerie van Financiën (ook bekend van de toeslagenaffaire) zoeken ze actief naar manieren waarop internationale bedrijven belasting kunnen ontwijken. Niet om die routes af te sluiten, maar juist om die eventueel te kunnen openen.
Economisch beleid komt in de overheersende hedendaagse ideologie simpelweg neer op het beschermen van gevestigde belangen.
Ik vind 2 dingen raar:
– dat het oorspronkelijke verdrag deze mogelijkheid biedt
en
– dat teruggave van belasting door de EU niet als staatssteun aangemerkt wordt.
Of maakt het de ambtenaren niet uit als de EU boetes uitdelen gaat? Want die komen pas over een paar jaar?
Onderstaand, de tekst van columnist Stevo Akkerman, die vandaag in Trouw staat. (En ik vind ‘m zo goed, qua inhoud, toon en stijl:
Ik ben geen volbloed pacifist, al was het maar omdat ik denk dat Hitler alleen met geweld verslagen kon worden en dat het bitter is dat dit pas in 1945 lukte. Tegelijkertijd heb ik respect voor wie kiest voor geweldloosheid, zeker als dat de vorm krijgt van geweldloos verzet. Vechten tegen een dictatuur, een koloniale macht of een buitenlandse agressor kan met wapens, maar ook zonder. De munitie kan ook bestaan uit protesten, stakingen, petities, muurkranten, ondergrondse universiteiten, clandestiene literatuur, illegale kerkdiensten en geheime concerten.
Er zijn situaties waarin het gewoon niet anders kan. Toen Moskou in 1956 met militair geweld voorkwam dat Hongarije zich losmaakte van het Sovjet-juk, werd wel geprobeerd de tanks tegen te houden, maar al snel bleek dat zinloos. En dit scenario herhaalde zich in 1968 in Tsjechoslowakije. Wat restte aan verzet was de poging ‘in waarheid te blijven leven’, ondanks het regime van de leugen.
Nooit maakte dit pacifisme of deze geweldloosheid – denk ook aan Gandhi – zich illusies over de bedoelingen van de tegenstander. Het kwaad van de onderdrukking werd niet gebagatelliseerd, men wilde er alleen geen ander kwaad tegenoverstellen. Heel anders is het met de oproepen tot pacifisme – zo vat ik ze maar even samen – aan Oekraïne, zoals die woensdag verschenen in Trouw (Jolle Demmers) en NRC (Ewald Engelen en Martijntje Smits).
Zonder ook maar een woord vuil te maken aan de wil van de Oekraïeners zelf en aan de rechtmatigheid van hun militaire verdediging, richten de auteurs hun pijlen op het westerse ‘militair-industriële complex’ als motor van de oorlog, worden de imperialistische ambities van Poetin terzijde geschoven en krijgt de Russische ‘invloedssfeer’ alle ruimte. Dat is geen pacifisme meer, dat grenst aan nihilisme.
Het idee dat Rusland recht heeft op een kring van gehoorzame landen om zich heen, is niet alleen nogal vreemd (heeft elk land recht op zo’n kring?), het zet ook de werkelijkheid op zijn kop. De landen van Oost- en Midden-Europa hebben zich niet onder de paraplu van de Navo geschaard omdat ze van plan zijn Rusland in te lijven, maar omdat Rusland hen ooit inlijfde en er geen geheim van maakt dat weer te willen doen. Oekraïne is voor Poetin geen land, maar een opstandige provincie. Georgië is al deels bezet, Moldavië wordt bedreigd, over Polen wordt op de Russische tv volop gespeculeerd. In zijn recente interview met de ultrarechtse Tucker Carlson wees Poetin op 1939: “Omdat Polen zo halsstarrig was, had Hitler geen andere keuze dan daar de Tweede Wereldoorlog te beginnen”.
Wat was de Poolse halsstarrigheid? Dat het geen grondgebied aan Hitler wilde afstaan. Wat vragen de Nederlandse opinieschrijvers nu van Oekraïne? Dat het gaat onderhandelen met Poetin, die Oekraïens grondgebied eist. Maar wat je weggeeft is niet zomaar grond. Het is vrijheid. Het betekent de goelag voor wie zijn stem verheft, vergiftiging voor wie zich verzet, de gevangenis voor wie het stalinisme herdenkt, ontslag voor wie niet meewerkt, boetes voor wie iets fluistert, angst voor wie iets denkt.
Iedereen weet: als Poetin deze oorlog moet opgeven, zal Oekraïne echt niet oprukken naar Moskou, maar als hij door kan gaan, staat meer op het spel dan Kyiv. Hem paaien dient de vrede niet.
“Maar wat je weggeeft is niet zomaar grond. Het is vrijheid. Het betekent de goelag voor wie zijn stem verheft, vergiftiging voor wie zich verzet, de gevangenis voor wie het stalinisme herdenkt, ontslag voor wie niet meewerkt, boetes voor wie iets fluistert, angst voor wie iets denkt.” Dat is waar.
Tegelijk: Maar wat je stopt is nodeloos lijden voor velen, wat je stopt is een gehaktmolen, een hel, vernietiging. Wat je geeft is voor de meesten: een alledaags bestaan.
En dan zet ik in op: “De munitie kan ook bestaan uit protesten, stakingen, petities, muurkranten, ondergrondse universiteiten, clandestiene literatuur, illegale kerkdiensten en geheime concerten.” Dan zet ik in op “hoop” zonder illusies, dan vind ik dat “humaner”.
En dan gaan de aandelen van de wapenindustrie weer omlaag.
Ja, wat je geeft is een alledaags bestaan. Onder Poetin. En we weten nu ook wat dat betekent. Wacht, ik herhaal het nog een keer:
Dat kan ik ook, nog even wat herhalen:
“Tegelijk: Maar wat je stopt is nodeloos lijden voor velen, wat je stopt is een gehaktmolen, een hel, vernietiging. Wat je geeft is voor de meesten: een alledaags bestaan.
En dan zet ik in op: “De munitie kan ook bestaan uit protesten, stakingen, petities, muurkranten, ondergrondse universiteiten, clandestiene literatuur, illegale kerkdiensten en geheime concerten.” Dan zet ik in op “hoop” zonder illusies, dan vind ik dat “humaner”.”
Het is een keuze.
En als ik de vernietiging zie, de doden tel, dan is dit net zo goed een gerechtvaardigde keuze.
Die keuze van mij en die van jou, is gemakkelijk ver weg van alles. Dat besef ik, dat zou jij ook moeten beseffen.
De munitie kan ook nog bestaan uit een boycot van Rusland.
Een begin is gemaakt door Nord Stream 2 op te blazen, maar we kopen nog steeds vloeibaar gas van Rusland.
Daarmee kunnen we hier sauna’s en terrassen verwarmen.
Dat geeft wel aan hoe weinig
Nederland voor Oekraïne over heeft.
Ik lees in de Trouw van vandaag een opiniestuk van Hubert Smeets, van Raam op Rusland. Hij geeft Jolle Demmers, nota bene hoogleraar conflictstudies aan de Universiteit in Utecht, in niet mis te verstane bewoordingen er van langs.
” De vraag rijst of Jolle Demmers bewust haar vakliteratuur niet bijhoudt of gewoon lijdt aan chronische cognitieve dissonantie.”
Volgend Smeets wil de hoogleraar Amerika de schuld geven vanuit de “links doctrinaire school die kapitalisme en militarisme beschouwt als een onverbrekelijke Siamese tweeling die altijd en overal uit is op oorlogswinsten”.
Hubert Smeets in Trouw 8 maart
Maandag betoogde Kremlintopman Dmitri Medvedev voor de zoveelste keer dat Oekraïne geen bestaansrecht heeft. Aan dat ‘concept’ moet voorgoed een einde worden gemaakt, hield Medvedev een jongerencongres in Sotsji voor. ‘Oekraïne is zonder twijfel Rusland’ zei hij, terwijl achter hem een kaart van zijn nieuwe Rusland aan de Zwarte Zee verscheen. Medvedev is geen dorpsgek, hij is vicevoorzitter van de nationale veiligheidsraad én het militair industrieel complex van Rusland.
Twee dagen later schreef Jolle Demmers, hoogleraar conflictstudies aan de Universiteit Utrecht in Trouw dat ‘er geen aanwijzingen zijn dat Poetin imperialistische ambities’ heeft en er geen reden is voor ‘Ruslandangst’ (Opinie, 6 maart). Niet alleen Medvedevs toespraak was haar kennelijk ontgaan. Ook de interviews, redevoeringen en essays van niemand minder dan president Poetin sinds pakweg 2014 had ze terzijde gelegd.
Chronische dissonantie
De vraag rijst of Jolle Demmers bewust haar vakliteratuur niet bijhoudt of gewoon lijdt aan chronische cognitieve dissonantie. Ik vrees dat er van beide sprake is. Demmers weet geen snars van Rusland, maar die lacune verhindert haar niet om haar theorieën op het Kremlin-regime los te laten. Tegelijkertijd sluit ze zich af voor elke empirie die haar niet van pas komt. Haar verwijzing naar de Istanbul-akkoorden van maart 2022 ‘als uitgangspunt voor diplomatie’ is een grotesk voorbeeld van haar onwil om de feiten te verifiëren. Grotesk, omdat in Turkije helemaal niets is overeengekomen, laat staan getekend, mede door de oorlogsmisdaden van Russische troepen eerder in Boetsja.
Waarom doet Demmers haar werk met oogkleppen op en oordopjes in? Omdat ze maar één boodschap uitdraagt: niet Rusland, maar Amerika heeft de oorlog uitgelokt. De vernietiging van Oekraïne, die Poetin in maart 2014 heimelijk al aankondigde en nu door Medvedev openlijk wordt bejubeld, is volgens Demmers op de keper beschouwd ‘onze’ westerse schuld.
Kwade genius op de achtergrond is volgens Demmers de Amerikaanse wapenindustrie. Daarbij staat ze in een linkse doctrinaire school die kapitalisme en militarisme beschouwt als een onverbrekelijke Siamese tweeling die altijd en overal uit is op oorlogswinsten. Dat veel Hongaren (1956) of Tsjecho-Slowaken (1968) daar indertijd anders naar keken, deerde deze school niet. Het Kremlin was volgens deze paternalistische dogmatici niet agressief, zoals het Witte Huis dat wél was, omdat de Sovjet-Unie niet kapitalistisch was en in theorie dus simpelweg niet oorlogszuchtig kón zijn.
Demmers is de hedendaagse stem in deze traditie. Imperialisme is in haar redenering een strikt Europees en Amerikaans fenomeen. Alleen het Westen heeft volkeren gekoloniseerd. Dat Rusland ook een vergelijkbaar koloniaal verleden heeft, met navenant imperialistisch oorlogsgeweld, is in haar ogen ondenkbaar. Feiten die haar stelling ondergraven, dat de westerse wapenindustrie ook op de achtergrond van de Russische-Oekraïense oorlog dé almachtige regisseur is, negeert ze.
Fatale fout
Pijnlijk is dat ze daarmee zelfs voorbijgaat aan relevante visies van linkse academici in nota bene Rusland. Ik denk daarbij aan Boris Kagarlitsky, een socioloog en vrije vakbondsactivist. In juli 2022 zei Kagarlitsky in een interview met het linkse blad Jacobin dat westerse analisten een fatale fout maken als ze ‘denken dat de oorlog is geworteld in geopolitiek’. Dat het Kremlin de invasie was begonnen, kwam volgens hem doordat Russische oligarchen en het militair industrieel complex dachten er baat bij te hebben. “Militaire expansie is een manier om extra geld te krijgen. Je smijt geld over de balk om de economie aan te jagen.” Kagarlitsky heeft voor deze theorie een hoge prijs betaald. Een paar weken geleden is hij veroordeeld tot vijf jaar strafkamp.
Met haar cognitieve dissonantie etaleert Demmers niet alleen haar eigen gebrek aan intellectuele discipline, maar laat ze ook mogelijke geestverwanten in Rusland in de steek. Haar betoog is daarom hol en klinkt zelfs vals.
en in antwoord op Joop: Dat gaat zomaar niet heren… Om beter te kunnen zien of Smeets een punt heeft, hier dan het opiniestuk van Jolle Demmers (Trouw, 6 maart jl.)
Ik copy paste dat niet in zijn geheel, want het plaatsen van copyright-beschermd materiaal is niet toegestaan. Ook niet in deze reactie-velden.
Niet netjes van mij om zo maar wat over te typen van een verklaard tegenstander van de motieven van mevrouw Jolle Demmers. Dus heb ik haar eigen punten, wat beter verwoord, en voor iedereen toegankelijk, opgezocht. Twee jaar geleden publiceerde ze dit al. Vooral de belangen van Amerika (oorlogsindustrie) en Europa (oorlog zorgt voor vluchtelingen en fysieke dreiging escalatie) zijn verschillend valt me op.
https://jolledemmers.substack.com/p/de-logica-van-geweld
Het opiniestuk van Demmers is hier te lezen. Ik zal niet zeggen dat er niks op aan te merken is, maar het is ook niet zo ongenuanceerd pro-Poetin als hier en daar wordt gesuggereerd.
Noah Smith heeft een mooi artikel waarin hij met grafieken de grote lijn mbt klimaatverandering in kaart brengt. 5 punten die iedereen zou moeten weten als het om klimaatverandering en de strijd daartegen gaat.
https://www.noahpinion.blog/p/a-bunch-of-handy-charts-about-climate
‘Eigenlijk is de enige conclusie dat het anders, maar óók minder moet.’
De Coninck is hoofdauteur van verschillende IPCC-rapporten en vicevoorzitter van de Wetenschappelijke Klimaatraad, waarmee ze samen met andere vooraanstaande wetenschappers gevraagd én ongevraagd advies geeft aan de regering.
http://www.vn.nl/met-kleine-stapjes-verduurzamen/
(vandaag gratis te lezen, na wegklikken van het verzoek om abonnee te worden).
Dat lijkt me een heel redelijke conclusie. De vraag of je wel of niet in eeuwige groei gelooft is eigenlijk ook niet zo relevant. Veel belangrijker is de vraag wat prioriteit zou moeten krijgen: duurzaamheid of economische groei.
We weten ondertussen al ruim een halve eeuw dat natuurlijke hulpbronnen niet oneindig zijn. En sindsdien is er wel het een en ander gedaan om dat te verbeteren, maar de politiek heeft economische groei wel vrijwel altijd voor laten gaan op duurzaamheid. En dan krijg je dus die kleine stapjes, waar Heleen de Coninck het over heeft. Ik denk dat de prioriteiten daarom anders zou moeten liggen: duurzaamheid voorop. En als dat samen kan gaan met economische groei, komen we daar vanzelf achter. Het signaal zou in elk geval moeten zijn dat grote vervuilers ingrijpend moeten veranderen en dat ze daar niet onderuit komen door intensieve lobby-campagnes, of door het slopen van Brussel met hun dure, blinkende en van alle luxe voorziene trekkers.
De ontkoppeling van BNP en CO2 vind ik verrassend.
Misschien kan voor elke nieuwe woning het elektrisiteitsverbruik van windmolens komen, maar het maken van bakstenen en staal kost ook energie.
Of zit de groei van het BNP vooral in immateriële zaken?
Auteursrechten op muziek, call-centra? Waarbij de immateriële dingen door een steeds kleinere groep gemaakt worden?
(overigens kunnen immateriële zaken heel waardevol zijn. Een betere behandeling van borstkanker hoeft niet meer medicijnen te vergen.
En de productie van een beter medicijn hoeft niet veel energie te kosten, en kan heel waardevol zijn)
Duurzame opwekkking van energie helpt, maar daarnaast heeft energiebesparing de afgelopen decennia behoorlijk bijgedragen: isolatie, vervanging van gloeilampen door LED, zuiniger auto’s, enzovoort.
Waarbij we vooral over huishoudens, huishoudens en huishoudens horen (vooral als er weer ergens een windturbinepark is gebouwd).
Want bedrijven, met name het MKB, hebben geen tijd voor het milieu en zijn te klein om daarvoor iemand aan te nemen, iets wat grote bedrijven wel kunnen, maar die bedrijven zijn veruit in de minderheid.
Bovendien investeert de wat kleinere ondernemer liever geld in iets dat hij in 4 jaar kan terugverdienen.
Ondertussen consumeren bedrijven het merendeel van de energie in Nederland, 80%.
Dat is toch jammer, deze ontkoppeling is al enige decennia zichtbaar, en breidt zich momenteel snel uit. Het duurt lang voordat dit soort positieve ontwikkelingen in de hoofden van mensen komen.
Daarom is het belangrijk om zo’n artikel van Noah Smith helemaal te lezen, hij legt de huidige stand van zaken goed uit, het is basiskennis.
Ik hoop ook dat je dan ziet dat de kern van de energietransitie is om alle processen waar CO2 bij vrij komt te vervangen door processen waar dat niet gebeurt. Dus ook de productie van bakstenen en staal. Het moet dus ‘anders’, niet perse ‘minder’.
(natuurlijk helpt ‘minder’ wel. En dan scheelt het dat nieuwe technologie in de regel efficiënter is dan oude: batterijen zijn efficiënter dan benzine, warmtepompen zijn efficiënter dan gas.)
De energietransitie is dus zowel veelomvattender als al veel verder op stoom dan jij je op dit moment realiseert. De uitdaging is enorm, met een beetje minder komen we er niet. Tegelijkertijd is de ontwikkeling die nu plaatsvindt exponentieel en zelfversterkend, waardoor de redelijk is dat het uiteindelijk gaat lukken.
We kunnen die groei van het BNP niet voortzetten als oogsten mislukken en we vaker overstromingen krijgen.
(het herstellen van schade verhoogt weliswaar het BNP, maar als grondstoffen schaars worden neemt de inflatie toe. Dus als het BNP daarvoor gecorrigeerd wordt, komt de klimaatschade tot uiting in het BNP)
En de afname van BNP geeft dan een geflatteerd beeld.
Uitgedrukt in menselijke slachtoffers zal de schade groter zijn, want de meestal slachtoffers zullen vallen in landen met een relatief laag BNP.
Het moet dus ‘anders’, niet perse ‘minder’.
Het moet allebei, anders duurt de transitie 200 jaar.
En eigenlijk moest er gisteren al ingegrepen worden, want als het ijs op Groenland smelt, of als de permafrost in Siberië ontdooit, gaat de klimaatverandering zichzelf versterken.
Dat is inderdaad een belangrijke tekortkoming van BBP-sommetjes. Hoe groter de ongelijkheid, hoe meer de winst van rijken de uitkomst ervan bepaalt. Het welzijn van arme landen, laat staan van het armste deel van hun bevolking, telt dan helemaal niet mee. Dat wordt nog wel eens verdedigd met een variant van het fabeltje van de trickle down economie: de steeds rijkere rijken zouden ook meer geld hebben om de allerarmsten te helpen. Die variant van het fabeltje is nog minder realistisch dan het origineel, omdat de rijken in deze versie helemaal vrijwillig druppelen. Een enkele blik op de echte wereld lijkt me voldoende om in te zien dat het niet zo werkt.
Gewoon, even fijn om te lezen
https://www.vn.nl/blikjes-rapen-vijftien-cent/
Ik kan maar een paar alinea’s lezen, maar toch: “een van de laagste manieren om aan wat extra geld te komen.”
Helaas zie je in Duitsland mensen die hiervan moeten leven. Voor de duidelijkheid; dat vind ik geen argument tegen statiegeld (wat mij betreft is armoede zo zichtbaar mogelijk, dan is de prikkel om er een fatsoenlijke oplossing voor te vinden ook groter), maar het is wel choquerend om in bijna elke straat in Berlijn iemand tegen te komen die van prullenbak naar prullenbak loopt met een grote plastic tas en een zaklampje, om zo zijn eten bijeen te scharrelen.
Je hebt de kern wel te pakken. Nog te zien in het het webarchive https://archive.is/XwjSt.
Sinds ik het verslag van Jan van Mersbergen las, over hoe hij afgelopen winter begon met het rapen van lege, weggeworpen statiegeldblikjes, en daarvoor eerst zijn raapschaamte moest overwinnen, maar daarna wel heel aardige bedragen incasseerde bij de kassa van de supermarkt, bedragen die vaak hoger waren dan de verkoop van zijn boeken, de schrijver had er dus een uitdagende neveninkomsten bij, sindsdien dus denk ik, als ik met mijn zes lege blikjes achter een wat nonchalant geklede man met een volle vuilniszak blikjes en plastic flesjes bij de blikjesautomaat van de Jumbo of Dirk sta: even wachten tot meneer de literator klaar is.
Wilders beseft dat zijn partij niet de enige in de tweede kamer is.
https://nos.nl/artikel/2510189-wilders-tegen-akkoord-met-oekraine-maar-is-nu-wel-bereid-te-praten-over-militaire-steun
De parlementaire democratie lijkt dus te functioneren.
Maar hij beweert ook dat het demissionaire kabinet geen belangrijke beslissingen nemen mag.
Dat lijkt mij onzin: er zijn verkiezingen geweest dus de tweede kamer heeft een vers mandaat.
Ik kwam mij voorstellen dat de meeste partijen liever pas over voorstellen stemmen als er een coalitie-akkoord is, maar die luxe is er niet altijd.
“Maar hij beweert ook dat het demissionaire kabinet geen belangrijke beslissingen nemen mag.
Dat lijkt mij onzin: er zijn verkiezingen geweest dus de tweede kamer heeft een vers mandaat.”
De Tweede Kamer heeft wél een nieuw mandaat, maar het kabinet heeft zijn mandaat (letterlijk) afgegeven. Omdat het al zijn ontslag ingediend heeft, kan het ook niet meer weggestuurd worden door de nieuwe Tweede Kamer. Juist daarom moet het zich verre van controversiële beslissingen houden. Uiteraard is het aan de beide Kamers om aan te geven wat daar onder valt, dus als Wilders denkt dat de veiligheidsovereenkomst op weerstand van een Kamermeerderheid kan rekenen, dan moet hij het gewoon aan de orde stellen.
Trap er niet in. Dat controversieel gelul is een geval van zoals de Engelsen zeggen having your cake and eat it too. De grote geert weet dat zijn anti Oekraïne standpunten niet goed liggen bij een groot deel van de keizer en de kamer dus hij wil zeggen dat hij wil helpen en ondertussen alles zoveel mogelijk frustreren.
Dank voor de uitleg!
Ik zou denken dat het kabinet nu juist wel makkelijk weggestuurd worden kan: Het heeft zijn ontslag al ingediend, dus de Tweede Kamer hoeft alleen maar andere personen aan te wijzen!
Overigens zou een kabinet met een mandaat van de Tweede Kamer ook geen beslissing nemen mogen als die duidelijk tegen de wens van een Kamer ingaat. Maar met een vers kabinet is die kans natuurlijk klein
Dat heet een ‘formatie’. Misschien moesten we dat maar eens proberen!
Als het parlement treuzelt met het aanwijzen van nieuwe bewindslieden, is het blijkbaar best tevreden met de huidige ploeg.
En als een minister toch echt vertrekt (Kaag, Kuipers, en dan heb ik nog iemand vergeten) komt er hoe dan ook een opvolger.
Wat de nieuwe geert en zijn pvv volgelingen nu zeggen geef ik geen cent voor, In opdracht van de grote geert stemde de pvv consequent tegen russische sancties en tegen hulp aan Oekraïne.
Leesvoer voor de kritiekloze volgelingen van Assange, die hem graag zien als integere journalist en/of klokkenluider. Van een goed geïnformeerde en volgens mij betrouwbare bron (Pekka Kallioniemi).
Toch vind ik dat hij vrijgelaten zou moeten worden, om humanitaire redenen. Eventueel onder beperkende voorwaarden, om te voorkomen dat hij doorgaat met zijn ondermijnende activiteiten.
Assange onze eigen Navalny, heeft dus onethisch gehandeld en heult met de Russen en is antiwesters.
Neemt niet weg dat hij net als Navalny een politieke gevangene is.
Ik zeg een Navalny straat bij de Russische Ambassade en een Assange straat bij de Amerikaanse ambassade.
Nee hoor, het publiceren van staatsgeheimen is gewoon strafbaar. Ik denk dat er geen land in de wereld is waar dat niet zo is. Assange is dus gewoon verdachte van een misdrijf, die tot nu toe op allerlei manieren een strafzaak probeert te ontlopen.
(Verder laat ik die misplaatste vergelijking met Navalny maar voor wat hij is. Want daar ging het hier niet over.)
het publiceren van staatsgeheimen is gewoon strafbaar.
Het maakt natuurlijk uit of je de nucleaire codes publiceert of verkiezingsfraude of schending van de mensenrechten o.i.d.
Maar ik denk dat Assange inderdaad ook informatie gepubliceerd heeft, die de overheid om goede redenen geheim houden wilde.
Als staatsgeheimen misdaden verbergen zijn zij er om onthuld te worden. En ja dan kan je de eigen burgers/militairen e.d., ook in gevaar brengen. Los daarvan ik maak de vergelijking met Navalny hier omdat er wel degelijk een overeenkomst is. Beiden hinderen machthebbers, wat in essentie de reden van vervolging is. Beiden zijn in mijn ogen politieke gevangenen. (Waarmee ik niet zeg dat Poetin een aardige kerel is, in tegendeel.)
En de bron die je weergeeft schetst inderdaad een wat ontluisterend beeld van Assange en zijn organisatie, wat niet wegneemt dat zijn onthullingen er toe doen.
Tot slot laat hem inderdaad op humanitaire redenen gaan, is hij al niet genoeg gestraft? Dan toont het Westen/de VS tenminste een humaan gezicht.
Zeker. Daarom zijn er ook wetten die journalisten en klokkenluiders beschermen.
Tot op zekere hoogte misschien wel. Maar journalisten kunnen dat risico natuurlijk wel beperken, door zorgvuldig te werk te gaan. Het zal bijvoorbeeld vrijwel nooit nodig zijn om de volledige naam van betrokkenen te publiceren. Behalve dan van verantwoordelijken op het hoogste niveau. Maar die namen zijn toch al bekend en bovendien worden die goed beveiligd.
Navalny kwam op voor de democratie. Assange laat zich al jarenlang vooral voor karretjes van autocraten als Poetin spannen. Alleen al daarom is die vergelijking misplaatst. (Overigens schijnt dezelfde vergelijking gisteren te zijn gemaakt tijdens het Poetin-uurtje bij de NPO.)
Was Navalny niet degene die Rusland voor de Russen wilde en alle Moslims het land uit?
Fijne democratie zo.
En alle machthebbers zullen klokkenluiders als helden binnenhalen zo lang men de tegenstander onderuit kan halen. Bovendien kon Assange niet echt kieskeurig zijn, met de moordplannen van Trump en Pompeo.
Zorgvuldigheid als het om namen gaat mag je wel verwachten.
Hij schijnt 17 jaar of langer geleden inderdaad wel eens dubieuze uitspraken te hebben gedaan. Dat doet wat mij betreft niet zo heel veel af aan hoe hij zich sindsdien heeft ingezet voor democratisering van Rusland. Daar laat ik het bij.
Bullshit. Er waren genoeg journalisten die met hem samen wilden werken en wel zorgvuldig om wilden gaan met alle informatie die Wikileaks in handen had. Het onverantwoordelijke publiceren van die enorme hoeveelheid geheime documenten dateert bovendien van ver voor de tijd van Trump en Pompeo: 2010.
En de documenten die hij gepubliceerd heeft waren, zo lees ik, al eerder online gezet. Dus Bullshit retour dan.
Een misdrijf blijft een misdrijf, ook als iemand het al eerder heeft gepleegd. Al kan ik me wel voorstelt dat het meeweegt in de strafmaat. Maar dat zullen we niet weten, zolang Assange niet voor de Amerikaanse rechter komt.
(Toevoeging: Jos levert in dat verhaal geen enkel bewijs voor die bewering. Mijn indruk is dat het allemaal wat ingewikkelder in elkaar zit.)
Als de misdaad is het publiceren van …, dan vervolgen ze de verkeerde. De ander (ben de naam even kwijt) heeft al aangeboden voor Assange in de plaats te willen treden.
Best een interessant artikel, maar het laat een stuk context weg.
Assange kreeg bijvoorbeeld pas zijn show op Russia Today toen Groot-Brittannië hem aan de VS uitleveren wilde (en hij in Londen de ambassade van Venezuela (meen ik) in gevlucht was).
Ik kan mij voorstellen dat hij in die situatie minder kieskeurig werd op andere regimes.
Het ademt ook een beetje “guilt by association” door in te gaan op de acties van John Shipton.
Als ik het goed begrijp, begon hij als een ethische hacker voor wie het middel (openbaar maken van schandalen) een doel op zich werd, en kwam hij onder invloed van de verkeerde mensen.
Dat zijn vader pas interesse toonde toen Julian beroemd was (volgens het artikel) zou een rol spelen kunnen.
Het lekken van de “cables” kan inderdaad geleid hebben tot vervolging, marteling en vermoorden van mensen.
Toch komt dit soort extremisme niet uit de lucht vallen.
Brave burgers zien dat ze door hun overheid met smoesjes een oorlog ingerommeld worden, en dat de eigen soldaten zich niet bepaald als gentlemen gedragen.
(#|8|0|2 hieronder)
En de regering van Groot-Brittannië kan wel krokodillentranen huilen om de slachtoffers van Assange, maar zelf laat die regering mensen ook in gevaar.
(nog een keer #|8|0|2).
(en dit heeft ook weer gevolgen voor de houding van nette burgers tegenover de NAVO, en de oorlog in Oekraïne enzovoorts)
Het lekken van de “cables” kan inderdaad geleid hebben tot vervolging, marteling en vermoorden van mensen.
Correctie:
de stukken waren al gepubliceerd, volgens sargasso.
(al sluit ik ook weer niet uit dat Assange de stukken anders ook gepubliceerd hebben zou).
Overigens: ook mensen die kritiek op Assange hebben, kunnen tegen uitlevering zijn.
Niet alleen om humanitaire redenen, maar ook juridische.
(bijvoorbeeld recht op een eerlijk proces).