Een week geleden overwoog ik nog om lid te worden van Groenlinks/PvdA, of zelfs om actief te worden voor de partij. Ben ik ff blij dat ik dat besluit niet genomen heb.
Ik heb het zelf niet gezien, want ik kijk geen plee-tv. Maar na het lezen van de column van Alain Verheij in Trouw (sorry, betaalmuur), hebben Frans Timmermans en in zijn kielzog zijn partij voor mij afgedaan. Echt, walgelijk. Ik heb me meteen ook afgemeld voor de nieuwsbrief. En mijn stem gaat naar Bij1.
“Neem het talkshowoptreden van Frans Timmermans bij Johan Derksen. De ex-voetballer, bekend van zijn eredivisiedoelpunt, de winnende 3-2 van HFC Haarlem tegen FC Wageningen op 31 maart 1975, maakte zich zorgen om ‘GroenLinks-types’ die de huidige aantallen asielzoekers niet zo’n probleem vinden. Timmermans kon hem geruststellen over deze GroenLinksers: “Die hebben het onderspit gedolven”.
Nou, zo iemand ben ik dus. Iemand die vindt dat er geen asielcrisis is. Wel een opvangcrisis en een wooncrisis. En onder dat alles een medemenselijkheidscrisis. De leider van GroenLinks-PvdA pleitte verder voor deals met de landen van herkomst van uitgeprocedeerde asielzoekers. Niet dat voorstel, maar zijn borreltafelverwoording ervan deed me de das om: “Het kost een paar duiten, maar dan ben je ze wel kwijt”. Noem me een moraalridder, maar als je op die manier over mensen praat, is mijn stem het eerste dat je kwijt bent.”
Voor de liefhebber hier het fragment uit VI (ik ga het écht niet kijken, ik word al misselijk als ik eraan denk):