“En het waren vooral die salafisten die mij angst inboezemden. Ze liepen er potsierlijk bij, met pofbroeken uit het jaar nul en pluisbaarden. Ik kwam ze overal tegen, in moskeetjes, tijdens lezingen en vooral in de talloze islamitische boekhandels van Brussel. Daar werd alle mogelijke opruiende lectuur en literatuur verkocht, in het Frans en in het Arabisch. Veel van die agitprop was doorspekt met haat”: de furieuze polemieken waren vooral tegen joden gericht, maar ook tegen het Westen in het algemeen, tegen Europa, tegen christenen en tegen sjiitische moslims. De volstrekt humorloze jongens die ik sprak, deden in alle opzichten denken aan Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh. Ze bewogen zich voort in een parallelle werkelijkheid, er bestond geen enkel contact meer met de door hen gehate heidense buitenwereld.”
Uit: Arthur van Amerongen, Brussel: Eurabia. Uitgeverij Atlas, Amsterdam (2008)
Het boek, dat aardig wat stof deed opwaaien in Belgie, is een autobiografische getuige van een gevecht tegen jeugdtrauma’s, drugs, seks, het Midden-Oosten en de Brusselse Marollenwijk, die eigenlijk best meevalt. De Quote du Jour vraagt: “Wat is uw parallelle werkelijkheid?”
Reacties (5)
Die gast ziet er vrij gestoord uit op de youtube videos.
Geen idee.
Wat ik wel weet is dat de kloof tussen mijn normen en waardenstelsel en de door de powers that be voorgestelde werkelijkheid een niet meer te overbruggen kloof is geworden.
@1 Tja, het lijkt er een beetje op dat hij heel erg zenuwachtig is en zich totaal niet op zijn gemak voelt. Hij heeft een aantal oneliners ingestudeerd om toch zijn punt te maken en een paar grappen bedacht om het gesprek wat luchtiger te maken. Maar hij is nog te bang om een echt gesprek te voeren.
Bovendien wil hij na al die jaren van stilte ook wel heel erg graag alles uit de doeken doen. Maar als je net een heel boek hebt geschreven kun je dat moeilijk allemaal samenvatten in twee minuten gesprek. Dan word je vanzelf warrig.
Ik denk dat hij wel een paar hele goede punten maakt. Zeker in Brussel is de maatschappij behoorlijk gesegregeerd. Het is nauwelijks een stad te noemen, eerder een cluster van verschillende kleine dorpsgemeenschappen die toevallig allemaal op dezelfde plaats zijn gehuisvest.
Mijn parallelle werkelijkheid?
Reaguuren natuurlijk!!
Alsof ik me in deze paralelle werkelijkheid bewust zou zijn van mijn andere paralelle werkelijkheden. Natuurlijk niet!
Maar het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat ik in een andere paralelle werkelijkheid druk bezig ben een sekte op te richten teneinde zieltjes voor de neus van de grote monotheistische sektes weg te kapen. En ze daarna natuurlijk uitbuiten tot ze niks meer hebben en het tijd is voor collectieve suicide.