Schrijver columnist Abdelkader Benali kwam toevallig middenin een oorlog terecht, zijn columns voor Vrij Nederland veranderen in een oorlogsverslaggeving soort van. Maar hij wil (nog) niet weg.
Nos radio vraagt me of ik naar huis wil. De ambassade regelt vrijwillige evacuatie. Ik wil in het ritme van deze stad blijven, mijn vrienden, kunstenaars, schrijvers en de conciërge uit Syrië, zijn gebleven – wat maakt dat ik niet kan blijven? Mijn Nederlandse paspoort? Ik heb geen zin in die reddingsboei.
(Abdelkader Benali, VN-column)
Reacties (6)
Dapper, maar je zal maar kunstenaars en schrijvers onder je vrienden hebben…
ik vertel ook altijd dat ik kunstenaars en schrijvers onder mijn vrienden heb, doet het goed op feestjes bij de chickies ;-)
ja inderdaad, maar wel die conciërge verzwijgen hoor,
daar knappen ze gelijk op af.
als ze echter ook “dol zijn” op arbeiders enzo sla je dan toch wel even mooi twee vliegen in één klap!
Bouwvakkers, timmerlieden en verhuizers daar zijn ‘ze’ dol op, maar de erotiserende werking van de conciërge is mij onbekend.
..en oja kerstmannen, de erotiserende werking van de kerstman is ongeëvenaard! als u ooit eens een avond gegarandeerd succesvol chickies aan de haak wilt slaan raad ik u een kerstmanvermomming aan, het nadeel hiervan is echter wel dat het slechts een paar dagen per jaar goed werkt.
Als ik concierge was, zou ik opscheppen over mijn sleutel, die overal oppast!
de kerstman stinkt in het algemeen naar gerookte zalm, heb ik mij laten vertellen!