OPINIE - Politwoops hield bij welke tweets politici verwijderden en hoe lang dat gebeurde nadat ze geplaatst waren. Twitter heeft daar nu een stokje voor gestoken. Wat tot veel ophef leidt. Maar eigenlijk is het wel goed.
Politwoops is een paar jaar geleden door Open State op de wereld gezet. Het idee erachter was, en is, dat publieke uitspraken van politici onderdeel zijn van de democratische dialoog en dat tweets verwijderen dus eigenlijk een soort corruptie is van dat proces. Dus op slimme wijze werd daar iets voor verzonnen en konden we dat in de gaten houden. Het was zo’n goed idee dat het ook in de VS overgenomen werd en in nog veel meer landen.
Bij de start was ik een groot voorstander. Immers, tweets verwijderen duidt op heimelijk gedrag en dat past niet in een echte democratie. Nu Twitter de stekker er uit trekt, ben ik wel voor deze stap, los van de argumentatie van Twitter zelf.
Vanwaar deze draai?
Daar zijn drie redenen voor.
Eerst even een redenatie vanuit de behoefte. Een democratie werkt het beste als iedereen alle informatie heeft. Burgers weten dan waarop ze hun stem op kunnen baseren en ze weten ook tussen verkiezingen door op welke onderwerpen enige reuring nog invloed kan hebben op het debat. En wat je niet weet, daar kan je niet op acteren. Dus eigenlijk alles wat politici zeggen, zou transparant moeten zijn.
Maar dat is gelijk ook een probleem in huidige politiek. Het “gesprek” gaat vooral over wat politici zeggen. Het gaat veel te weinig over wat ze werkelijk stemmen of doen. Natuurlijk gaat er aan iedere stemming een debat vooraf. Eerst in de samenleving en met politici, dan in de zalen waar de beslissingen vallen. Maar veel energie gaat nu zitten in “die zegt dit, die is boos op die en die saboteert dat debat”. Zonder dat het echt gaat over de inhoud en de argumenten. Maar vooral vaak ook zonder dat het gaat over of de uitspraken ook vertaald worden in de juiste beslissingen.
En het minutieus volgen van iedere uitspraak van iedere politicus helpt de ruis te vergroten. En aandacht voor verwijderde uitspraken is eigenlijk zelfs een soort meta-ruis. Dus daar zit ik al helemaal niet op te wachten.
De tweede reden is eenvoudig. Politici zijn ook gewoon mensen. Mensen maken fouten. Die fouten moet je kunnen vergeven en vergeten. Als mensen fouten maken in beslissingen en stemgedrag, reken ze er gewoon op af. Maar als mensen fouten maken in uitspraken en die later intrekken, mij een zorg.
Bovendien, als we zoveel nadruk blijven leggen op fouten, zullen de uitspraken (op Twitter of waar dan ook) steeds minder oprecht en steeds meer afgewogen zijn. Ik heb liever wat minder voorzichtigheid en een opener debat dan steeds maar zout op slakken leggen.
De derde reden is wat complexer.
Jarenlang vecht ik al voor de privacy. De steeds verder doordringende controlestaat is een gruwel. Alle communicatie van burgers moet bekeken worden. Overal moeten camera’s hangen. Iedere auto wordt in de gaten gehouden. Brrrrr. We leven onder een vergrootglas. En dat allemaal voor onze eigen “veiligheid”, zonder dat aangetoond wordt dat het echt werkt. En waar ernstige problemen ontstaan door het verkeerd interpreteren van al die verzamelde gegevens.
Dus daar waar mogelijk bestrijd ik die trend.
Maar is het dan fair dat ik voor politici andere normen hanteer? Dat ik wel vind dat die de hele tijd gemonitord moeten worden zoals zo mooi omschreven in De Cirkel van Dave Eggers? Dat ze in een glazen kooi moeten leven? Alleen maar vanwege de transparantie van het democratische spel?
Bij het maken van wetten zou het gebruikelijk moeten zijn dat uitgebreid stilgestaan wordt bij het proportionaliteitsbeginsel. Is de wet of maatregel niet te zwaar voor het probleem dat we willen oplossen. Bij anti-privacywetten is die afweging te vaak niet gemaakt. Het middel is erger dan de kwaal.
Maar dat proportionaliteitsbeginsel gaat hier ook voor op. Transparantie is geen doel op zich, maar een middel. En alles afwegende is het niet erg dat we de verwijderde tweets van politici niet meer kunnen zien.
In plaats van daarover het gevecht aan te gaan, kunnen we beter de energie steken in het makkelijker en inzichtelijker maken van wat die politici nou werkelijk beslissen en doen.
Reacties (34)
Ja, maar…
Want politici hebben een publieke functie en als ze iets zeggen dan moeten we dat weten en wegen.
Waar we geen behoefte aan hebben zijn politici die maar wat blaten en vervolgens de keutel weer intrekken. Dus ja, als men snel corrigeert hoeft het niet meer na te trekken te zijn. Fouten maken is menselijk en dat hoeft je niet nagedragen te worden.
Maar als men, zeg een uur (of twee), wacht met intrekken, dan wordt het anders.
Ik vind de tijdsafhankelijkheid van intrekking wel degelijk een punt bij politici. Als een tweet langere tijd staat moet hij na te zoeken zijn.
NB: dit laat onverlet mijn mening dat twitter voor politici verboden zou moeten worden. Ruis is het juiste woord dat #0 zelf al gebruikt.
@1: Alsnog focus je dan op wat er gezegd wordt, niet gedaan. Waardoor je het punt van de schrijver eigenlijk blijft bevestigen. Politiek nieuws is verworden tot een soort soap waar het meer telt hoe je er uit ziet en wat voor scherpe punchlines je kan droppen dan dat je daadwerkelijk iets voor elkaar krijgt. Evident aan de verheven peroxide leider.
@1: Waarom moet alles wat iemand in een publieke functie zegt, gewogen worden?
En als dat zo is, moeten dan ook niet alle toespraken op partijbijeenkomsten (in kleine zaaltjes), huiskamergesprekken, telefoongesprekken, etc… van politici opgenomen worden en voor het publiek beschikbaar komen?
Hele goede redenatie. Wie nog twijfelt moet vooral The Circle maar eens lezen.
@3, goeie vraag. Wat dat betreft moet je inderdaad afwegen in welke context iets gezegd wordt. (Rob Wijnbergs context-collapse.)
Maar er zijn zeker wel veel politieke uitspraken op Twitter, die daar heel welbewust geplaatst zijn als het zo uitkomt, en die het verdienen om niet zomaar weer teruggenomen te worden.
@4, absoluut. Boek had trouwens naar mijn mening een stuk interessanter uitgewerkt kunnen worden, maar desondanks is het beeld dat het schetst iets om nog tijden over na te denken.
Helder en weldoordachte argumentatie. Je argument waar je bij je pleit voor het inzichtelijk maken van wat onze politici nu daadwerkelijk doen en beslissen slaat voor mij de spijker op z’n kop. Zou mooi zijn als journalisten dit ook meer ter harte zouden nemen.
@Inca: beter uitgewerkt? Tsja, het is natuurlijk vooral een roman waar je ook lagen zelf bij kan denken. De verwijzingen naar 1984 zijn prachtig.
@Bjorn: Dat vond ik ook het sterkste argument. Zowel journalisten als kiezers! Helaas heeft men schijnbaar het geheugen van een eendagsvlieg.
@2: Maar juist voor politici geldt dat iets zeggen een handeling _is_. Dat is hun belangrijkste werk: dingen zeggen.
@3: Twitter is een publieke ruimte. Dat zijn telefoongesprekken niet, en partijbijeenkomsten maar beperkt. Dat is nogal een verschil.
Ik heb er echt geen bezwaar tegen dat een politicus een uitspraak terug wil nemen, maar dat wil niet zeggen dat dat geen sporen hoeft na te laten. @1 heeft wat dat betreft gelijk dat tijd een relevante factor is hierin. Binnen een paar minuten kan je nog stellen “oops, dat is een typo”, of “oops dat kwam er anders uit dan ik bedoelde te zeggen”. Maar na maanden? Ook hier op Sargasso mag je maar een beperkte tijd je reacties nog aanpassen… Buiten die tijd kan je gewoon een nieuwe uitspraak doen, waarin je refereert aan de oude en zegt dat en waarom je daar niet langer achter kan staan.
Blake Farentholt gebruikte Politwhoops door toe te lichten waarom hij bepaalde tweets verwijderde. Zie http://sunlightfoundation.com/blog/2015/04/24/deletes-of-the-week-why-one-politician-deletes-tweets-on-purpose/ voor het verhaal. Dát is hoe je er ook mee om kan gaan.
@3: ja
-edit-
Wat openbaar is dan. Telefoongesprekken en email zijn dat dacht ik niet.
“In plaats van daarover het gevecht aan te gaan, kunnen we beter de energie steken in het makkelijker en inzichtelijker maken van wat die politici nou werkelijk beslissen en doen.” Precies @0! Ikzelf gebruik bij het stemmen steevast o.a. dit tabel https://sargasso.nl/kstn-privacy-stemgedrag-per-partij/ ;P
Volgens mij is de politiek gelukkig wel wat meer dan ‘dingen zeggen’. Hoewel je als je naar iemand als Wilders kijkt wel anders gaat geloven.
Sowieso is Twitter als Medium totaal ongeschikt voor een serieus gesprek.
@11: Natuurlijk is het meer (al zou het handig zijn als je wat voorbeelden zou geven), maar dat maakt nog niet dat uitspraken geen politieke handelingen zijn. En hoewel je gelijk hebt dat Twitter geen medium is voor een serieus gesprek, is het helder dat heel veel politieke uitspraken niet gedaan worden in de context van zo’n serieus gesprek. Of wil je een verkiezingsdebat met een format van op een rode knop of groene knop drukken een serieus gesprek noemen? Toch is dat politiek relevant, zo bleek afgelopen week weer…
En dat elders meer transparantie gewenst is, is geen reden om op dit vlak genoegen te nemen met minder transparantie. Natuurlijk willen we graag overzichtelijk inzicht in het stemgedrag van onze volksvertegenwoordigers. Het handigste lijkt me het invoeren van een elektronisch stemsysteem in ons parlement, zoals er al zo velen zijn in de landen om ons heen. Dat maakt het bijhouden, opslaan en ontsluiten ervan heel veel eenvoudiger.
Moet ik werkelijk met voorbeelden aangeven wat een politicus nog meer moet doen dan alleen maar lullen? De tweede kamer is toch geen talkshow?
Hoi Steeph,
1. Het feit dat er geen beter tools zijn om politici te controleren en dat initiatieven om die te maken zwak zijn en gesaboteerd worden, heeft niet zoveel te maken met Politwoops.
We zouden ze allebei moeten hebben.
2. Politici zijn niet gewoon mensen. Daarom was Politwoops er. Politici zijn volksvertegenwoordigers met speciale rechten en plichten zeker waar het gaat over het publieke debat.
Dat politici op Twitter zich oprecht uiten of zich oprechter zouden uiten zonder Politwoops is vrees ik een illusie en een naïef idee van hoe politiek werkt.
3. Ik snap niet wat het archiveren van publieke uitingen van politici te maken heeft met het recht op privacy.
Privacy in je relatie met de overheid is een ding. Wat je doet op een online platform wat geen monopolie is -je kunt kiezen of en welke je gebruikt- is iets totaal anders.
@0: afrekenen op stemgedrag, waar vind ik dat overzicht als de overheid zelf, noch de partij dat geeft en dat op overheidssite nauwelijks te achterhalen is?
komt het politici niet goed uit dat ook hun stemgedrag soms onbekend blijft?
@7, ja, had veel beter uitgewerkt kunnen worden. Het is me bv nog steeds niet duidelijk wat die scene met het eiland in het verhaal deed – dat was iets dat op een of andere manier terug had moeten komen maar niet deed. Of de bijschakeling van de schermen, dat had een mooie stijlfiguur kunnen zijn die men als structuur / recurring joke had terug kunnen laten komen, maar dat gebeurde helaas niet. Het zijn die cirkels (pun not intended) die ik erg kan waarderen en die voor mij een boek waarde kunnen geven. Van die dingen waarvan je bij de derde keer herlezing denkt: verrek, het zat er al in, ik heb het alleen nog nooit gezien, en alles klopt en past uiteindelijk geweldig in elkaar.
Hier had ik vooral het idee dat er gewoon een aantal draadjes en ideeen van het begin vergeten waren toen de schrijver bij het einde kwam.
Dat het beeld me verder wel heel erg aan het denken heeft gezet staat daar buiten trouwens – ik vond het wel heel waardevol om te lezen en het is een belangrijke [u/dys]-topie om in mijn hoofd mee te dragen. Maar het is geen boek dat mij uitnodigt om het te kopen en nog een aantal keer te herlezen, en da’s jammer want die potentie heeft het idee volgens mij zeker wel.
—–
Maar weer on-topic. Politiek is meer dan alleen maar dingen op twitter zetten, absoluut, maar ik ga mee met @AndreSomers, het uitspreken van dingen IS het handelen van politici, inclusief heel nadrukkelijk veel van wat op Twitter gezet wordt. En in alle eerlijkheid denk ik dat taal, praten (en lezen, schrijven en luisteren) daadwerkelijk de enige vorm van handelen is die de politicus heeft.
Niet om dat neerbuigend af te doen als ‘alleen maar lullen’ maar ik denk echt dat dat de kern is.
Ik weet verder niet precies wat ik ervan vind. Ergens tussen de heksenjachten op iemands onhandige uitspraak van 6 jaar terug, en het doen van uitspraken met als doel de publieke opinie nadrukkelijk te beinvloeden, maar vervolgens de verantwoording daarvoor te ontlopen door de woorden ook weer te laten verdwijnen (en ja, dat gebeurt wel degelijk), moet een optimum liggen zou ik denken.
@14:
Hoi Alper,
1. Niet direct. Maar wel indirect. Alle aandacht die gaat naar het “geblaat” voorkomt dat er echte druk komt te staan op die andere tools. Een van de grote problemen nu is niet dat er geen mensen zijn om mooie tools te bouwen, maar dat bv de Tweede Kamer maar geen haast maakt met het echt open gooien van haar data.
2. Politici zijn wel gewone mensen. Maar met een bijzondere rol (en vaak zelden met bijzondere rechten overigens). En die plichten zijn wat wij er van maken. Er staat nergens in de grondwet of wetboeken iets over de plicht van correcte publieke uitingen van politici of het recht van burgers op deze informatie.
Daarbij komt dat het begrip “publieke” ruimte rekkelijk is.
3. Omdat politici mensen zijn die ook recht hebben op privacy. Het is anders als politicus niet mogelijk om ook nog gewoon mens te zijn. Niet alle uitspraken, ook publiek, van een politicus zijn politiek. En net als met op straat lopen en niets relevants doen als burger, maar toch door de camera vastgelegd te worden, wat een privacyschending is, is het geforceerd monitoren van politici (je legt iets vast wat zij niet willen) een privacyschending.
Een online platform is een publieke ruimte. Er is in mijn ogen geen verschil tussen iets op straat roepen of op twitter roepen.
Over de Circle: de scène met het eiland had wat mij betreft juist een heel belangrijke functie in het verhaal en het bijschaven van schermen komt in mijn opinie wel degelijk (in meerdere vormen) terug. Maar goed. Verschillende lezers, dat is duidelijk.
De primaire functie van politici is mijns inziens eerst luisteren naar behoefte, analyses maken over problemen, dan wetgeving ontwerpen, aanpassen, of juist handhaven, of uitzonderingen daarop maken. Daarna pas mensen voorlichten over het waarom van hun keuzes, daarna draagvlak kweken. Twitter draagt slechts een heel klein beetje bij aan het laatste, en ik vind het bijzonder treurig dat mensen het blijkbaar precies andersom zien.
@17: Ten overvloede: Ik ben niet meer in functie bij Open State en wat ik erover zeg heeft niks met hen te maken.
@17: Er is in mijn ogen geen verschil tussen iets op straat roepen of op twitter roepen.
Dat je dat verschil niet ziet is erg jammer en niet bevorderlijk voor de discussie.
@20: Nu draai je de rollen om. Jij moet kunnen aantonen waarom twee verschillende contexten binnen de publieke sfeer toch zeker wel verschillen wanneer we uitspraken gaan wegen.
Politiek is niet alleen stemmen en beslissen en in de Tweede Kamer debatteren. Ons politieke stelsel is een mediacratie, of je dat nu leuk vindt of niet. Zolang het zo is, is er behoefte aan middelen om te monitoren en te duiden wat politici zeggen en doen. Als Twitter slecht is voor politiek, dan is het verwijderen van een middel om politici te monitoren en ter verantwoording te roepen géén stap in de goede richting. Zolang ze het nu eenmaal gebruiken, zijn zulke middelen nodig.
Het privacy-argument vind ik nog zwakker. Uitingen van politici op Twitter zijn politieke statements. Er is voor politici veel minder een ‘expectation of privacy’ op Twitter. Die expectation is op een openbaar platform al minder dan op een besloten platform, en voor politici helemaal. Natuurlijk is er wel een verschil tussen iets op Twitter en op straat roepen; kleinere expectation of privacy, grotere verwachting van openbaarheid en bereik (zowel direct bereik als terugvindbaarheid via search).
Het is niet alsof ze geen middelen hebben om in verschillende gradaties van beslotenheid te communiceren: ze kunnen ook semi-besloten met Facebook-vrienden of in nog kleinere Whatsappgroepjes hun ei kwijt. Maar Twitter is openbaar, dus een argument gebaseerd op het recht op privécommunicatie is niet bijster sterk.
De sterk verminderde ‘expectation of privacy’ gecombineerd met het publieke belang van de controleerbaarheid van wat politici in een publieke arena roepen zijn twee belangrijke argumenten waarom de verwijdering van Politwoops geen goede ontwikkeling is.
@21: OK.
1) Als je op twitter iets roept is dat zichtbaar ‘all over the world’, het wordt opgeslagen en hetzelfde met de reacties. Referenties zijn direct leverbaar evenals visueel bewijs. Ontkenning is vrijwel onmogelijk.
2) Als je op straat iets roept is er niets van #1: het is hoorbaar over een paar meter, er wordt niets opgeslagen en als je geluk hebt heb je een printje van een foto bij je. Ontkenning ligt voor de hand. De enige afwijking hier is als er een plek is met een status van ‘speakers corner’: daar staat men te wachten tot er iets geroepen wordt, misschien wel met camera’s en andere opname apparaten. Maar dat is dan weer niet gewoon op straat.
Leg mij nu maar uit waarom ze equivalent zouden zijn.
@23: Het feit dat het ene opgeslagen is en het andere niet geeft niet direct een uitspraak meer waarde, en bovendien blijven het uitspraken zonder context. Waar we naar moeten kijken, en wat de auteur ook onderstreept, zijn de daden van de politici. Daarom zijn uitspraken in beide contexten vrijwel waardeloos.
Met andere woorden, moet je goede politici maar afschieten omdat je de persoon erachter niet leuk vindt?
@22: Maar dan ben je dus als politicus nooit meer in staat op als persoon iets te uiten op bv Twitter?
Natuurlijk is er een publiek debat waar de politici een rol in spelen. Maar de redenatie dat dus iedere publieke uiting van een politicus relevant is en dat er dus een plicht is om dat allemaal vast te leggen , kan ik niet volgen. Wie bepaalt dat? Of is dat gewoon een wens van jou (en velen)? Wie bepaalt dat “het publiek belang van de controleerbaarheid van wat politici in een publieke arena roepen” zo is? Waarom is dat een publiek belang? Voor mij is dat niet vanzelfsprekend.
Als een politicus in het openbaar zegt: ik ga nu iets als politicus over kwestie X zeggen…. ja dan wel. Maar de rest is ruis. En er op hameren dat dit allemaal relevant is, zorgt voor de ruis.
Mijn punt is dat dit niet sterk genoeg is en bovendien contraproductief.
@23: De technische dimensie en de schaal van Twitter doet voor mij geen afbreuk aan het karakter van een publieke ruimte.
Net als op straat kan iedereen daar in treden en weer uit treden.
En het is relevant de argumentatie uit mijn stuk hierbij te pakken. Ik maak juist de vergelijking met de straat omdat we bezig zijn daar iedereen de hele tijd in de gaten te houden. Nu nog met alleen beeld (liplezen kan dan al), straks met geluid (om er zeker van te zijn dat je geen ACAB statements maakt?)?
Die ontwikkeling wil ik niet (en is gelukkig ook nog niet zo extreem). Maar dan kan ik ook geen groot voorstander zijn van een “plicht” om ook alles van politici in een andere publieke ruimte vast te leggen.
@25: Waarom sturen politici hun commentaar via Twitter de wereld in? Ze doen dat als politicus, omdat ze een punt willen maken voor hun achterban of een andere politicus willen bekritiseren. Wie Twitter gebruikt voor privé-communicatie vind ik nogal dom.
Het is politiek gedrag en dus relevant voor de publieke sfeer. Een politicus mag daarbij fouten maken. Hij of zij kan ze via hetzelfde medium herstellen. Een fout toegeven zou een politicus niet moeten schaden. Zeker als het zoiets is als “te snel gereageerd, even niet gedacht aan…”. Als die correcties via Twitter toegankelijk blijven weten we waar we aan toe zijn bij de betreffende persoon. Als het vaker gebeurt kunnen we conclusies trekken als: reageert onbesuisd, is snel op de teentjes getrapt, denkt niet na. Dat is relevante informatie voor de kiezer.
Ook het stilletjes verwijderen van Tweets is in die zin relevant. Kom er voor uit dat je iets verkeerd hebt gezegd of ingeschat. Ik zou niet graag stemmen op iemand die daar niet toe bereid is.
Ik ben het dus eens met @8: en @1: Laat alle correcties als zodanig gewoon staan. Maak alleen verwijderingen mogelijk direct na het plaatsen en niet nadat iedereen er al op gereageerd heeft. Dan zou een correctie moeten volgen en geen verwijdering. Zo heb je geen Poliwoops meer nodig.
@26, het uittreden van de publieke ruimte doe je niet door met terugwerkende kracht je deelname aan die ruimte ongedaan te maken, maar door er uit terug te treden. Da’s een handeling die wel naar de toekomst kan werken, maar niet naar het verleden.
Bij twitter is het ’terugtreden’ dan veeleer simpelweg niet meer twitteren, maar hoeft niet noodzakelijkerwijs te bestaan uit het kunnen wissen wat je niet meer wilt.
Het gaat volgens mij om de ‘juiste’ consequenties aan je woorden. Die consequenties moeten niet niets zijn – rekenschap is belangrijk. En het moet niet alles zijn – het vernietigen van carrieres om irrelevante zaken is ook niet juist.
(Het is goed om te beseffen dat de dystopie van De Cirkel veel verder gaat dan dat, omdat daar ook heel nadrukkelijk de verplichting aan zat om je voortdurend te onderwerpen aan die publiciteit. Terwijl dat hier niet aan de orde is.)
En ik denk dat er altijd een spanningsveld zal blijven (zal moeten blijven haast) over de grenzen tussen ‘in functie’ en ‘prive’ want die grenzen zijn niet absoluut. Het is bv precies het spanningsveld waar de meeste corruptie zich afspeelt. En omgekeerd wordt het priveleven soms graag ingezet als het zo uitkomt (de gehandicapte dochter van Samsom bv.)
Waar die grenzen allemaal exact liggen is helemaal niet simpel, en de discussie daarover blijft nodig, steeds weer opnieuw. Maar dat daar een spanningveld is, staat buiten kijf lijkt mij.
@27: Maar daarmee ontzeg je iemand in een politieke functie dus het recht om als prive persoon op twitter te zitten? Oftewel, zet je leven vier jaar stil?
Is dat niet wat extreem? En waarom vinden we het vanzelfsprekend dat een politicus altijd politieke uitspraken doet? (en dus geen normaal mens mag zijn)?
@29: Inderdaad: een politicus is in de publieke ruimte politicus. Wie dat ontkent ontkent het verschijnsel politiek. Net zoals de technische dimensie (de mogelijkheden) van twitter echt anders zijn dan dat praten op straat (liplezen met camera’s… dat is echt mijlenver van roeptoeteren via twitter hoor).
@30: Maar ik protesteer ook tegen die vanzelfsprekendheid. Waarom is een politicus ALTIJD in de publieke ruimte een politicus?
Waarom kan iemand niet zeggen: ik ben een prive-persoon nu? En later weer zeggen: ik zeg dit als politicus?
Wie bepaalt dat alle uitingen van een politicus altijd politiek zijn (en dus in het belang van de democratie)?
Ik vind dat onzin.
@31: Ja, dat onderscheid wordt denk ik wel degelijk gemaakt. Als een politicus met zijn vrouw in een restaurant eet dan wordt hij – paparazzi daargelaten – beschermd in zijn privacy (evenzo in de zij-versie).
Maar op twitter is dat soort onderscheid onmogelijk. Als een politicus een account heeft, heeft hij dat als politicus. Als hij zo dom wil zijn zijn privacy op te geven en als privé persoon te gaan roeptoeteren dan moet hij dat onder een ander account doen. Je kunt van publiek niet verwachten dat men op een en hetzelfde account onderscheid gaat maken tussen politiek en privé.
Dat mag jij raar vinden maar ik denk dat het gewoon niet zo functioneert. Je zult daar als politicus rekening mee moeten houden.
En als je dat niet ziet of niet wilt zien dan zijn we klaar met de discussie: agree to disagree.
-edit-
En ik wil daaraan toevoegen, dat ik als burger totaal niet geinteresseerd ben in de politicus als privépersoon. Wat hij/zij zegt is dat wat de politicus zegt.
Anders gezegd: wat DSK neukt interesseert me geen mallemoer, wat hij als politicus en als econoom zegt (zei!) wel. Om het onderscheid maar even scherp te zetten.
@Steeph heeft helemaal gelijk als hij zegt dat niet elke uitspraak van een politicus van belang zal zijn. Maar elke uitspraak van zoiemand als politicus is dat wel. En de meeste accounts van politici zijn opgezet als vehikels voor de politiek, en zijn de uitspraken daarover gedaan in de openbare politieke ruimte.
Ik vind het ook niet zo erg als een politicus iets verwijdert wat hij of zij een paar seconden eerder heeft geplaatst, maar als het een paar weken of zelfs maanden wordt gedaan, dan vraag je je wel af wat er wordt bekokstoofd, en wordt het verwijderen an sich per direct politiek relevant .
@29: Ik ontzeg niemand enig recht, maar ik zou het een politicus wel afraden Twitter te gebruiken voor persoonlijke boodschappen. Die kunnen in de openbare ruimte namelijk politiek geduid worden. Als je dat niet begrijpt als politicus ben je wel erg naïef. Overigens geloof ik er niets van dat de opheffing van Politwoops betrekking heeft op problemen met persoonlijk getinte tweets. Het gaat natuurlijk juist om politieke tweets die een al te haastige, of niet goed nadenkende twitteraar bij nader inzien niet uitkomen. Nogmaals: corrigeren OK, maar niet stiekem verwijderen.