Persconferentie na de campingraad

COLUMN - Minister-president Rutte gaf vrijdag 10 juli nog één keer een persconferentie na de wekelijkse ministerraad. Is het kabinet nu echt op zomerreces?

Het blijft natuurlijk druk, druk, druk in het kabinet. Het zou aardig zijn te weten hoe de vakantie er voor de bewindslieden uit zal zien. Helemaal boeing is natuurlijk welk kabinetslid gaat vliegen naar welk buitenlandse vakantiebestemming.

Oh, wacht…  Wat lezen we nu? Om paraat te blijven wegens de coronacrisis, de nationale identiteitscrisis (er is geen – ik herhaal: geen!- racisme in dit land) en de ‘laat-de tractor-niet-stikken’-crisis heeft het kabinet haar tenten opgezet op veld 13 van camping Boschlust.

Hier een pre-view van de wekelijkse campingraad.

Minister 1: “Shit! Crisis!”
De MP: “Wat? Alweer één?”
Minister 1: “Ja, mijn luchtbed is lek”.
Minister 2: “Welja, een lek! Dat kunnen we er nog wel bij hebben”.

De MP: “We? Ik dacht dat we afgesproken hebben dat ieder zijn eigen verantwoordelijkheid heeft?”.
Minister 1: “Ik heb dat luchtbed anders wel van jou gekregen”.
De MP: “Maar ik heb het niet lek gemaakt. Je bent er vast met je puntige ellebogen doorheen gegaan”
Minister 1: “Pardon? Je beschuldigt me van ellebogenwerk?”.

De MP: “Je begrijpt best wat ik bedoel”.
Minister 4: “Nee MP, we hebben eigenlijk nooit begrepen wat je bedoelt. Leg eens uit”.
Minister 2: “Ja, nou je het zegt. Wordt het niet eens tijd voor wat duidelijkheid?”
Minister 3: “Precies! Vertel maar eens waarom we nou in de regen moeten zitten”.

De MP: “Luister, de Italianen …..”
Minister 1: “Nee, nou niet van richting veranderen”.
De MP: “Nee, maar het is natuurlijk wel zo dat de Italianen…”.
Minister 2: “De Italianen, de Italianen! Hebben die dat luchtbed geleverd?”

De MP: “Ha, kijk, de zon breekt al weer door!”
Minister 5: “Zei hij, met een grote grijns….”
Minister 1: “Ja, kun je nou nooit eens wat serieus zijn?”
De MP: “Ik zeg maar zo: een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”

Minister 3: “Toe maar! Je hebt je verkiezingsmotto al gevonden”.
De MP: “Hm, geen slecht idee”.
Minister 2: “Jongens, we dwalen af”.
Minister 5: “Nou, dan zijn we dichter bij huis dan we het laatste jaar ooit zijn geweest”.

Minister 1 leegde de regenlaarzen nog maar eens. Een plotselinge windvlaag, trok een bungalowtent uit de grond. Terwijl iedereen de rondvliegende haringen trachtte te ontwijken. scheurde het canvas van het campingstoeltje van minister 4, die klem kwam te zitten in het aluminium frame. De MP rende door de plassen naar het hoofdgebouw, alwaar de pers hem stond op te wachten.

Op de persconferentie na de wekelijkse campingraad verklaarde de MP dat we tot de enkels in het water staan. “Maar”, zo verklaarde hij, “ik weiger de moed te laten zakken tot dat niveau.”

Op de vraag hoe hij de toekomst zag, antwoordde de MP: “Ik vaar hier op deskundigen en die hebben me verzekerd dat er morgen weer een dag is”. De vragensteller wilde weten hoe het kabinet die dag denkt in te vullen, sprak de MP kordaat: “Wie dan leeft, dan zorgt”.

Op aandringen van de pers, die wilde weten of het kabinet nog gemotiveerd was en nog concrete maatregelen had afgesproken, ontkende de MP dat er onenigheid binnen de campingraad zou zijn en dat men tot een ferm besluit was gekomen: “Begin de dag met een lach”.

“Tegen beter weten in?”, vroeg een van de journalisten. “Ik weet niet beter”, verklaarde de voorzitter.