'Klimaatsceptici'

Moeten individuele burgers ook stappen ondernemen om hun CO2-uitstoot te reduceren? Of schuiven we alle verantwoordelijkheid af op onze overheid? EU-voorzitter José Manuel Barroso vindt individueel gedrag -en dan met name dat van hemzelf- irrelevant. Hij reist vandaag in een benzine slurpende Volkswagen Touareg naar de klimaattop van de Europese Unie en wenst daarop niet aangesproken te worden. De Portugese Europeaan Barroso houdt niet van het moralistische vingertje: ‘Wanneer we naar het CO2-gebruik van afzonderlijke personen gaan kijken, bevinden we ons op glad ijs. Voor je het weet nemen we niet alleen het milieugedrag van personen onder de loep, maar ook bijvoorbeeld het seksueel gedrag.’ (Elsevier).

Twee jaar geleden kwam het WWF rapport: Europe 2005 – The Ecological Footprint uit, inclusief een visionair voorwoord van Barroso. Ik tik over: “… I am convinced that to realise our vision, we need to engage stakeholders and citizens from across Europe and the world and get people to take real ownership of the sustainable development challenge…”

Elsevier: hét hobbyblad voor klimaatsceptici, smult hiervan en verfotosjopt met een bijna verfrissende burgerjournalistieke kwinkslag Barroso en zijn SUV. Maar onbedoeld zet het blad hiermee nog meer druk op de ketel van het maatschappelijke proces dat wereldwijd goed op gang is gekomen na de film van Al Gore. Het aanpakken van onze ecologische voetafdruk komt (ook) neer op individuele keuzes maken. En of u mij nu wilt geloven of niet, ik beitel bij deze 8 maart 2007 in de Google cache dat iedereen over vijf jaar individuele gedragsaanpassingen voor het milieu de normaalste zaak van de wereld zal vinden, ook Barroso.