Voorpagina

Zoekresultaten voor

'goldman sachs'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

En toen was er nog maar 1 over: Bernanke

, door

Met het mogelijke vertrek van Timothy Geithner (Amerikaans minister van Financiën) is Ben Bernanke de laatste van de Grote Drie die in 2008-2009 het puin na de ineenstorting van de Lehman Brothers Bank ruimden. Deze week werd al bekend dat Geithners voorganger en toenmalige baas Hank Paulson gaat lesgeven aan de John Hopkins Universiteit. Voor zijn politieke loopbaan was Paulson CEO van Goldman Sachs – een van de grootste investeringsbanken op Wall Street.

Als een van Geithners opvolgers is onder meer Jamie Dimon (CEO bij JPMorgen Chase & Co) genoemd. Geithner en Dimon kennen elkaar goed. Tijdens het hoogtepunt van de crisis hebben ze regelmatig met elkaar de degens gekruist. Geithner, is de overlevering (onder andere in Too Big To Fail), ging daar weinig zachtzinnig en volgens de geldende mos tekeer tegen de verzamelde top van bancair Amerika. Daarbij zaten veel schofferende telefoontjes en zelfs weinig onthullende opdrachten om fusiegesprekken met andere banken te beginnen. Geithner was in 2008-2009 de luitenant van Paulson. Na zijn promotie tot minster heeft hij weinig in de melk kunnen brokkelen. Zeggen vooral de Amerikaanse post mortems die vandaag verschenen.

Niet vreemd ook. Geithners macht is hopeloos versnipperd. De President, Senaat en Congres, het stelsel van Centrale Banken onder leiding van Bernanke, de bestuurskamers van het Hele Grote Geld (Wall Street), beleggers, hedge funds en de publieke opinie (die hun buik vol hebben van de bonussen en bail outs) zetten het vak van minister van Financiën in Amerika onder grote druk. De gigantische staatsschuld en economische malaise (hoge werkloosheid) voert die druk alleen maar op. Druk waar zelfs Paulson, CEO van een grote bank en toch wat gewend, meermalen aan onderdoor ging. Hij hing van oure ellende en oververmoeidheid tijdens het redden van Lehman (wat mislukte) en AIG (wat is gelukt) kotsend boven een prullenbak.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De transitiefanfare

, door

Als Energietransitie het antwoord is, wat was dan de vraag? Die vraag wordt te weinig gesteld, en misschien nog wel minder beantwoord. We waren het immers toch roerend met elkaar eens dat de energiehuishouding moet veranderen? Omdat olie en gas opraken en zo, en omdat er een piek zit in de olieproductie, en trouwens ook omdat allerlei naargeestige landen onbetrouwbare handelspartners zijn, o ja, en ook omdat het klimaat verandert door uitstoot van CO2. En trouwens, energietransitie kan onze economie er weer bovenop helpen, en biedt kansen voor ons bedrijfsleven. En kolencentrales kunnen toch écht niet meer. En het is zo goed om zelfvoorzienend te zijn, en lollig op zelf zonnepanelen op het dak te hebben. En om de macht van de grote energiemaatschappijen te breken.

Dus …

foto: Bert Haanstra’s Fanfare: uit een ogenschijnlijke kakofonie kan iets harmonieus tevoorschijn komen, maar dat vergt wel een goede regie.

Ja, dus?

Er zijn veel motieven voor energietransitie in omloop. Onder de vlag van ‘een mandje met eindbeelden’ (een metafoor uit de begindagen van de energietransitie) zouden die verschillende motieven eindweegs samen kunnen optrekken. Maar als er écht moet worden doorgepakt, is dat idee niet langer houdbaar. Dan leiden verschillende motieven tot uiteenlopende pakketten maatregelen, met eveneens uiteenlopende mogelijke energiehuishoudingen als gevolg. Niet zo gek, de aloude wet van prof. Jan Tinbergen luidde al zo: iedere afzonderlijke doelstelling heeft een afzonderlijk instrument nodig. Waarom zou dat voor de veelheid van doelstellingen in de energie- en klimaatdiscussie anders zijn?
Het is de hoogste tijd dat eenieder die zich voorstander van een energietransitie vindt man en paard gaat noemen. Waar is het eigenlijk om begonnen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Leidt internationaal kapitalisme tot fascisme?

, door

I have been a big fan of William I. Robinson ever since I read his – ever-so dense but profound – A Theory of Global Capitalism (a book you should all read) – and in this Al-Jazeera column, he pursues a familiar line of thinking: that global capitalism leads to 21st century fascism:

“I want to discuss here the crisis of global capitalism and the notion of distinct political responses to the crisis, with a focus on the far-right response and the danger of what I refer to as 21st century fascism, particularly in the United States.”

I write “familiar” because this is something he has spoken about before. In Robinson’s view, globalization is characterized by three major and dominating entities: transnational capital, the transnational capitalist class (TCC) and the transnational state. These three components are well integrated and embedded, hence their thorough dominance, which, with the current recession, is now plain to see and deeply entrenched:

“By the late 1990s, the system entered into chronic crisis. Sharp social polarisation and escalating inequality helped generate a deep crisis of over-accumulation. The extreme concentration of the planet’s wealth in the hands of the few and the accelerated impoverishment, and dispossession of the majority, even forced participants in the 2011 World Economic Forum’s annual meeting in Davos to acknowledge that the gap between the rich and the poor worldwide is “the most serious challenge in the world” and is “raising the spectre of worldwide instability and civil wars.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

4 mei 2011: Over gedenken, vrijheid en gevaren die de democratie bedreigen

, door

No Swastika/Wiki Media - ZeimusuVandaag – 4 mei – herdenken en morgen – 5 mei – weer feesten. Als inwoner van Wageningen kan ik daar van meepraten. In principe heb ik er niets tegen, maar je raakt er toch wel op uitgekeken als jaar in jaar uit hetzelfde ritueel wordt herhaald. Rituelen gaan een eigen leven leiden en verliezen gaandeweg hun betekenis. Iemand spreekt plechtig een formule, iedereen zwijgt een paar minuten en gaat daarna weer door met wat hij of zij aan het doen was. Het geeft een goed gevoel, maar er verandert niets. Het heeft mij dan ook nooit aangesproken, niet in de kerk, maar ook niet op 4 mei. Begrijp me goed: dat is geen gebrek aan respect voor de mensen die zijn gevallen in 40-45, integendeel. Ik heb groot respect voor het verzet en de bevrijders die ons verlost hebben van juk van het fascisme en de Duitse bezetter. Maar naarmate de jaren verstrijken wordt dat steeds moeilijker: de afstand in de tijd is groter en de mensen worden steeds jonger. Hierdoor neemt het belang voor de huidige tijd – die zo anders is – meer en meer af en daar hoeven we niet rouwig om te zijn.

Wageningen
Een paar jaar geleden hadden de organisatoren van het bevrijdingsfestival in Wageningen een briljant idee: behalve een parade, feesten en veel drank werden ook lezingen georganiseerd. Wageningens professoren zouden lesgeven over zaken die met vrijheid te maken hebben. De details ben ik vergeten, maar wat maakt het uit, eindelijk wat anders dan slenteren door de stad op zoek naar vertier of achter drie rijen mensen kijken naar veteranen die in een stoet voorbij lopen. Ik heb dus alle “colleges” bijgewoond. Een groot succes was het helaas niet. Er waren niet veel mensen en de hoogleraren konden veelal niet overtuigen als docent “vrijheid”. Maar twee sprongen er uit: de (toen nog) Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken FransTimmermans die een pleidooi hield voor Europa – hij is daar een enthousiast voorstander van, iets dat ik tegenwoordig node mis – maar ook Timmersmans sprak voor een bijna lege zaal. De andere spreker trok echter wel een groot publiek en wist zijn gehoor in de uitpuilende zaal een uur lang te boeien: Maarten van Rossum. De officiële reden voor zijn komst was dat hij een echte, geboren Wageningener is, en het bleek dat Professor Van Rossum de enige was van alle leraren die ik die dag heb mogen aanhoren de kwalificatie “hoog” verdiende.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Uprisings as international class warfare

, door

bedelende vrouwOne would have to be living in a cave to not notice that things are grumbling: protest movements in the Middle East, where Tunisia and Egypt were the spark that also lit things up in other MENA countries. But there are also protests in the UK against tax-dodging corporations and in the US against union-busting Republican governors, with something similar pushed by corporate interests in the UK:

“Business organisation the Institute of Directors (IoD) has called for collective bargaining to be scrapped for teachers and NHS staff. They are among a set of proposals the trades unions have described as a “Thatcherite fantasy world”. The IoD put a series of recommendations to government to cut red tape and boost private sector growth. It also wants an automatic right to ask for flexible working to be removed, in order to increase productivity.

The IoD has put forward 24 “freebie” proposals, which it says would cost the government nothing but would benefit growth, particularly in the private sector. Among the most controversial would be the call to curb trade union negotiating power in large public sector bodies, said BBC business correspondent Joe Lynam. The IoD also suggests that workers should pay a deposit of £500 when taking their employers to industrial tribunals to deter what it describes as “vexatious claims”. A spokesman for the Trades Union Congress said the IoD’s real aim was to make life easy for directors at the expense of their workforce and to lower pay and conditions in the NHS.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom de euro veel taboes doorbreekt

, door

Een gastbijdrage van Jan Werts van het Montesquieu Instituut. Het stuk is aldaar ook te lezen.

euroDe Europese Raad heeft 2010 afgesloten met besluiten die eerder ondenkbaar waren. Er komt een Europees Stabiliteits Mechanisme als permanente pijler onder de euro. Landen die anders op de fles gaan krijgen daarlangs steun om te saneren. Een strenger Stabiliteitspact moet tegelijk zulke faillissementen voorkomen. Mogelijk brengt 2011 Euro-obligaties en fiscale harmonisatie. Zoiets was tot voor kort in Europa onbespreekbaar. De eurocrisis doorbreekt veel taboes.

Wijziging Europees Verdrag

Twee zinnetjes op te nemen in het Verdrag van Lissabon (VWEU) maken het tijdelijke crisismechanisme van de EMU blijvend. ‘De lidstaten die de euro als munt hebben, stellen een stabiliteitsmechanisme in dat moet worden geactiveerd indien dat onontbeerlijk is om de stabiliteit van de eurozone in haar geheel te waarborgen’. Verdragstoevoeging nummer twee: ‘De verlening van financiële steun, indien vereist, uit hoofde van het mechanisme zal aan stringente voorwaarden gebonden zijn’.

De eurozone krijgt aldus een permanent Europees Stabiliteits Mechanisme (ESM). Het vervangt het in mei in crisissfeer uit de grond gestampte EFSF (Europees Financieel Stabiliteits Mechanisme). Hoeveel kapitaal het ESM krijgt is nog onbekend. Belangrijk is dat krachtens bovenstaande tekst financiële drenkelingen pas hulp krijgen zodra ‘de eurozone in haar gehéél’ kopje onder dreigt te gaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | de tien dagen toer

, door

SaillantLOGOHet vorige kabinet trok na de verkiezingen eerst 100 dagen het land door. Deze zinloze excursie is niet voor herhaling vatbaar. Maar misschien is een korte trip naar het buitenland zo gek nog niet.

De inkt van Beetsterzwaag (wat duurde dat lang zeg) was nog niet droog of het kabinet Balkenende Veel te Veel trok het land in om te horen wat de burger nu eigenlijk wilde (wat duurde dat lang zeg). Alsof er nog aan het regeerakkoord gemorreld kon worden. Verloren tijd.

De verkiezingsstrijd spitst zich toe op typisch Nederlandse onderwerpen zoals de hypotheekrente-aftrek. Belangrijk, maar toch wel van het niveau huishoudboekje en pa die zijn loonstrookje niet moet opzuipen. Wat de lijsttrekkers telkens vergeten te vermelden, is dat onze binnenlandse politiek, nog meer dan vier jaar geleden, is verbonden aan ontwikkelingen in het buitenland. Dat de landelijke politiek weinig meer te zeggen heeft over alle weggeprivatiseerde diensten, daar zijn we de laatste jaren op harde wijze al achter gekomen. Laat een nieuw kabinet meteen goed beginnen door aan te geven wat ze in de ‘smalle marges’ van de internationale politiek nog denkt voor ons te kunnen betekenen.

Ik hoop dat het nieuwe kabinet Rutte of Cohen wat voortvarender aan het werk gaat. Toch kan het geen kwaad dat de bewindslieden na de (hopelijk een korte) formatie de wereld in trekken. Maar dan om eens het eiland Nederland te verlaten. Een tripje van tien dagen.

Quote du Jour

Quote du Jour | the rage of 2010

, door

“The more you examine the law’s provisions and proponents, the more you realize that it’s the latest and (so far) most vicious battle in a far broader movement that is not just about illegal immigrants — and that is steadily increasing its annexation of one of America’s two major political parties.”

Frank Rich in de New York Times

Progressief Amerika heeft op dit moment vele vijanden: BP, Wall Street. En nu weer Arizona. De zuidelijke staat schopte niet-blank en progressief Amerika tegen het zere been door zeer strenge immigratiewetgeving in te voeren. De politie mag bijvoorbeeld iedereen aanhouden en ondervragen van wie ze vermoedt dat die zich illegaal in het land bevindt. Eind vorige week en dit weekend waren er overal demonstraties. Vakanties naar Arizona – met de Grand Canyon als publiekstrekker – worden massaal afgezegd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (4/6)

, door

Alle consumenten, in Nederland en daarbuiten, laten een groeiende digitaal spoor achter in de duizelingwekkende grote databanken van het bedrijfsleven. En we worden omringd door een wolk van klantprofielen. Op basis daarvan worden we gelabeld, gestuurd, verleid en beoordeeld. Dit raakt niet alleen onze privacy. Deze klantprofielen bepalen of we worden bediend en tegen welke prijs en zijn dus direct van invloed hoe we ons kunnen handhaven in de informatiemaatschappij. Een serie. Vandaag deel 4: sorry, u komt er niet meer in.

dollarsDe verzameling van gegevens, het volgen op internet en daarbuiten, het ligt dus gevoelig. Het klinkt inderdaad soms eng als je ziet hoeveel bedrijven van ons weten. We denken autonome mensen te zijn, mediawijs, modern. We laten ons niet makkelijk verleiden en sturen. Toch? Maar blijkbaar worden we aan alle kanten gemanipuleerd en hebben we dat vaak niet door. Is dat erg? Ja en nee. Eerst waarom dat niet erg is.

We moeten niet vergeten dat sprake is van een simpele uitruil. Onze persoonsgegevens in ruil voor gratis of goedkopere diensten. Je denkt er niet meer bij na, maar is het niet verbazingwekkend dat zoveel sites, diensten en content op internet gratis zijn (ook deze site)? Je kunt honderden foto’s kwijt op flickr en het kost je niets. Je mag je e-mailbak op hotmail tot de nok vullen op kosten van Microsoft. Je kunt twee computers met Syncplicity synchroon laten lopen. Voor niets. Wil je een spreadsheet maken of een boek schrijven? Doe het met google docs en de prijs is nul euro. De beste kranten en tijdschriften ter wereld zetten hun verhalen online. In ruil doorvoor willen ze graag weten wie je bent, zodat ze meer geld verdienen met hun advertenties. Lijkt mij best een goede deal.

Quote du Jour

Quote du Jour | Financiële hervorming gezocht

, door

Goldman Sachs zou er geen been in zien om te speculeren op een Nederlands bankroet. Ze hebben bewezen over lijken te kunnen gaan. Er zijn voldoende redenen om dat niet langer als klant te ondersteunen.

SP-Kamerlid Ewout Irrgang springt met PvdA-Kamerlid Paul Tang op de verontwaardigingswagon die via de VS en UK steeds meer landen berijdt en wil dat de overheid alle banden verbreekt met de bank. In Amerika kondigde de beurswaakhond SEC vorige week uit het niets een rechtszaak een, de eerste zaak tegen een grote investeringsbank in meer dan 10 jaar. Toevallig maakt president Obama donderdag zijn plannen bekend om de financiële uitwassen tegen te gaan die de wereld op de rand van de economische afgrond brachten. De Amerikaanse politieke partijen zijn hevig verdeeld over de hervormingsplannen. Om een filibuster te voorkomen, hebben de Democraten minstens één Republikeinse stem nodig.

De SEC verwijt Goldman Sachs een succesvolle Hedgefondsmanager in staat te hebben gesteld om te speculeren op het instorten van hypothecaire leningen, waarna de bank vervolgens van die leningen afgeleide financiële producten aan investeerders verkocht als veilige lange termijn beleggingen. Hoogstwaarschijnlijk zal het nooit tot (het einde van) een rechtszaak komen door schikkingen, of doordat de SEC (althans de nipte 3-2 meerderheid van de SEC die voor de aanklacht stemde) sowieso alleen maar beoogde de publieke opinie te bespelen en de druk op te voeren op de Republikeinse politici. Helaas zal dit alles dan ook waarschijnlijk niet tot duidelijke spelregels voor grote banken leiden, en blijft het vooral een mentaliteitsdiscussie die alleen met grote woorden via de publieke opinie gevoerd kan worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Negen miljoen

, door

“It takes a lot of the oxygen out of the argument that Goldman?s top of the house is overpaid. For running an organization that big, and bringing it through the way he did, nine million is not a lot of money.”

Financieel consultant Brian Foley vindt de bonus van Goldman Sachs topman Lloyd Blankfein peanuts. Goldman Sachs werd met twaalf miljard aan staatsgeld overeind gehouden. Blankfein ontving in 2007 nog 68 miljoen dollar voor de gedegen wijze waarop hij aan de bank leiding gaf.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gaan Obama’s nieuwe bankmaatregelen helpen?

, door
Obama tijdens de inauguratie (Foto: Flickr/Kaptain Krispy Kreme)

President Obama lijkt na een jaar eindelijk klaar om de banken aan te pakken. Ongetwijfeld aangespoord door berichten over nakende miljardenbonussen en een pijnlijk verlies in Massachusetts en om te proberen een nieuwe financial meltdown te voorkomen, stelt Obama een combinatie van maatregelen voor.

In de eerste plaats moeten banken die gered zijn door de overheid een extra belasting gaan betalen. Die moet negen miljard dollar per jaar opleveren. Klinkt leuk, maar gezien de bedragen waar het in de grote banken om draait valt dit in de categorie klein bier.

Zijn tweede maatregel is een heel stuk interessanter. Banken die op enigerlei wijze tegoeden hebben die door de overheid gegarandeerd zijn, mogen die niet gebruiken om mee te handelen. Ongetwijfeld is deze maatregel mede ingestoken met de ervaring van het afgelopen jaar in het achterhoofd, waarin banken toegang hadden tot supergoedkope federale kredieten. Die kredieten gebruikten ze gewoon om uitgebreid te handelen en daarmee enorm grote winsten te halen; winsten waaruit nu bijvoorbeeld de bonussen betaald worden. Om een idee te geven; Goldman Sachs bespaarde zichzelf alleen op die goedkope kredieten een miljard dollar. Ook zorgt de maatregel dat reguliere banken geen tegoeden van hun klanten kunnen gebruiken om geleveraged, dus in combinatie met forse externe gelden, allerlei deals te doen. Een verstandige maatregel zou je dus op het eerste gezicht zeggen.

Hoe begon de crisis?
Maar als je terugkijkt op de financiele crisis, dan waren de eerste banken die er last van kregen de investment banks. Eerst Bear Stearns, die op de rand van faillissement overgenomen werd en vervolgens Lehman Brothers, die wel volledig onderuit ging. Nadat ook Merrill Lynch overgenomen werd, waren Morgan Stanley en Goldman Sachs uiteindelijk de enige twee die de shake out overleefden. Het interessante is dat de investment banks banken waren die geen reguliere spaarders hadden. De facto hadden zij helemaal geen door de overheid gedekte tegoeden. Zij zouden dus onder de nieuwe regels net zo vrolijk kunnen blijven handelen. Een investment bank kan dus ook met deze nieuwe regel zomaar aan het begin van een nieuwe financiele crisis staan.

Vorige Volgende