Geen bal op tv | Omroep Nurks

Het leek me wel weer tijd voor een nieuwe publieke omroep. Vandaar: Omroep Nurks. Speciaal voor mensen die van mening zijn dat er nooit genoeg te mopperen is. De wereld is een zooitje en het leven is onrechtvaardig. Het enige wat je tegenover al die ellende kan zetten, is een beetje schoonheid. Als balsem voor de gewonde ziel. Gaat Omroep Nurks dat bieden? Helaas niet. Integendeel zouden we haast willen zeggen. Schoonheid zoek je maar elders Waar Omroep Nurks wel voor kan zorgen, is wat meer nukkigheid. Het maatschappelijk chagrijn bestendigen en, als het even kan, nog wat groter maken. Omroep Nurks is de jeuk op je rug, de volle blaas die jou uit fijne dromen wekt en de zoemende mug in een klamme zomernacht. Hier alvast wat programma-ideeën.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Closing Time | Space of Variations

Op het moment dat ik dit nummer voor u klaar zet, sta ik op het punt de trein in te springen om ze live te aanschouwen. In Eindhoven, in het voorprogramma van Jinjer. Ik weet nog niet zeker wat ik hier van ga vinden. Het klinkt in ieder geval wel catchy en agressief. Ik kan u helaas verder niets vertellen over Space of Variations, ik had er ook nog nooit van gehoord, en de enige beschikbare Wiki-pagina helpt mij in ieder geval niet verder. Maar misschien is uw Oekraïens beter dan dat van mij. Wellicht heb ik er in de comments meer over te vertellen!

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: 3dpete (cc)

Pseudosceptische mist over de openheid van het IPCC

ANALYSE - Sommigen slagen erin om werkelijk alle informatie die ze vinden zo te verdraaien dat ze er een bevestiging van hun overtuigingen in zien. Dit werd recentelijk op een bijna surrealistische manier geïllustreerd door enkele Vlaamse pseudosceptici.

Wanneer het over complotdenkers of wetenschapsontkenners gaat valt wel eens de term motivated reasoning. In wezen is dat heel normaal menselijk gedrag: we redeneren allemaal wel eens naar een gewenste conclusie of naar bevestiging van onze mening toe. Een grappig voorbeeld van dat fenomeen is vaak te zien op fora waar supporters van verschillende voetbalclubs commentaar leveren op wedstrijden.

Enigszins gechargeerd komen de commentaren erop neer dat elke club altijd de scheidsrechter tegen heeft, en veel pech, en een tegenstander die bijzonder onsportief is. Veel voetbalsupporters geloven dus dat hun club tekort wordt gedaan, omdat ze zo graag willen dat die club altijd beter is dan de tegenstander. Maar sommige supporters gaan daar heel ver in, terwijl anderen er een stuk realistischer naar kijken. En zo gaat het ook bij andere onderwerpen. Vooral mensen met heel stellige – of moet ik zeggen extreme – overtuigingen zijn heel bedreven in dat gemotiveerd redeneren.

Het draait allemaal om het open review proces van het klimaatpanel IPCC. Pseudosceptici hebben het meestal liever niet over dat proces. Want als ze het zouden noemen zouden ze daarmee hun eigen retoriek over het IPCC als gesloten bolwerk, dat niet open staat voor kritiek en niet transparant is, behoorlijk onderuithalen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Radicale gevangenis

COLUMN - © The Orchard Topic, Blanketfort Media - The Work 2017 poster via WikipediaOp zoek naar heel iets anders stuitte ik bij de NPO op een film die twee jaar geleden op het documentairefestival IDFA te zien was: The Work, van Jairus McLeary. Een groep mannen zou op bezoek gaan in Folsom State Prison, waar ze samen met de gevangenen – allen langdurig gestraften, sommigen zaten al dertig jaar vast – therapie zouden volgen. Even vermoedde ik dat de vrijwilligers de gevangenen moesten ‘helpen’, en ik zette me schrap, beducht voor een overmaat aan goede bedoelingen bij de bezoekers en een parade van verkeerde verwachtingen.

Maar de enige die het mis had, was ikzelf.

De bezoekers kwamen voor zichzelf, omdat zij in de knoop zaten. En ze vroegen hulp van de gevangenen, meest voormalig bendeleden. Die zaten vrijwel allemaal vast wegens ernstige geweldsmisdrijven of moord (eentje had zelfs een onthoofding op zijn kerfstok), en volgden al jaren wekelijks therapie. Tweemaal per jaar ontvingen de gevangenen vier dagen achtereen een groep buitenstaanders, met wie ze onder deskundige begeleiding sessies deden en hun inzichten deelden.

Filmmaker McLeary had zelf als bezoeker meermalen zulke sessies gevolgd, evenals zijn broers. Hun vader James McLeary is namelijk de bedenker van deze onorthodoxe aanpak. Hij ontwikkelde een soort sensitivity training voor mannen: leer je emoties herkennen, stop je woede niet weg, onderzoek hoe je die zonder schade kunt uiten, verberg je niet achter beschuldigingen of verwijten jegens anderen, denk na als je kritiek krijgt, leer te zeggen wat je nodig hebt. Nu heb ik wel eens mannen meegemaakt die een sensitivity training hadden gedaan – korte versie: ieks! – maar dit was serieus andere koek.

SG-café woensdag 27-11-2019

Dit is het Sargasso-café van woensdag 27-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: Beverly & Pack (cc)

Ongestoord Nederland

Ha, fijn, een nieuwe rechtse omroep. Dit keer wordt er eentje opgericht voor ‘Ongehoord Nederland’, net als de vorige twee initiatieven. Je weet wel, dat Nederland dat al jarenlang in elke actualiteitenrubriek en elke krant mag vertellen dat zijn (ja, meestal zijn) verhaal niet gehoord wordt. Dat je iets niet mag zeggen, omdat de media links is en de politiek ook. Althans daar slaat de naam op, volgens de initiatiefnemers.

Ik kan me moeilijk voorstellen dat ze niet ook hebben nagedacht over de andere betekenissen van het woord ‘ongehoord’. Zoals onbehoorlijk en onfatsoenlijk. Natuurlijk hebben ze dat. Wel intrigerend om te zien hoe je een racistische dogwhistle in je naam kan verwerken. Ja, wij zijn er ook voor jou, ‘rassenrealist’, ‘immigratierealist’, ‘klimaatrealist’ of wat voor een soort ‘realist’ dan ook. Maar goed, dat was zo ook wel duidelijk met oprichters als Joost Niemöller, Arnold Karskens en godbetert Ybeltje Berckmoes – die jarenlang in de Tweede Kamer ongehoord zat te wezen – aan boord.

Want natuurlijk gaat het ze niet om kunnen zeggen wat ze willen zeggen. Want dat kunnen en doen ze al. Het belangrijkste is dat ze het kunnen zeggen zonder dat het consequenties heeft. Dat een interviewer, in plaats van een kritische vraag, gewoon instemmend knikt als wordt beweerd dat zwarte mensen meer verkrachten, en dat dat komt doordat ze zwart zijn. Dat we overspoeld worden door buitenlanders en dat het hier Eurabië wordt. Of dat klimaatverandering niet bestaat, of geen ramp is. Jezelf lekker kunnen wentelen in een feitenvrije, kritiekloze omgeving.

Foto: Frans Berkelaar (cc)

2019: Kolen omlaag, CO2 omhoog

De productie van elektriciteit in kolencentrales daalt dit jaar met zo’n 300 TWh. Tegelijkertijd is er volgens de  World Meteorological Organization nog geen zicht op stabiliserende, laat staan dalende, wereldwijde CO2 emissies.

Daling kolen

Eerder schreef ik al over de wereldwijde terugval in de kolensector. In een nieuwe analyse van de elektriciteitsproductie van de eerste 6 tot 9 maanden van 2019 komt Carbon Brief tot de conclusie dat de productie van kolenstroom dit jaar met 3% daalt. Dat is 300 TWh, oftewel zo’n 230 keer de hoeveelheid stroom die de NS in 2018 verbruikte.  De daling van kolenstroom wordt veroorzaakt door een daling van de hoeveelheid kolenstroom in ontwikkelde landen, zoals de Zuid-Korea, de EU (inclusief Duitsland). De daling is het grootst in de VS, waar weinig terecht komt van Trump’s belofte om de kolensector te redden. Dit jaar sloot wederom 14GW aan Amerikaanse kolencentrales (5,8% van de totale capaciteit) Een tweede belangrijke reden is de scherpe koerswijziging in India. In China stabiliseert de vraag naar elektriciteit.

In China wordt nog steeds iedere twee weken een kolencentrale opgeleverd. De vraag stijgt echter niet mee, waardoor de capaciteitsfactor (hoeveel % van de tijd een centrale stroom produceert) van Chinese kolencentrales daalt. Dit jaar ligt de capaciteitsfactor voor het vierde jaar op rij onder de 50%. Een andere zorgwekkende ontwikkeling voor de kolensector is dat in China volgend jaar de eerste wind- en zonneparken in gebruik worden genomen die tegen dezelfde kosten als kolencentrales stroom gaan leveren. Waarmee de sector op weg is naar subsidievrije productie. In India ligt de capaciteitsfactor van de kolencentrales momenteel op 58%. De kolensector heeft last van de economische terugval, terwijl de elektriciteitsproductie van wind- en zonne-energie blijft groeien.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Ze hebben schrik

“Ze hebben schrik. Om te beginnen van vergelding. Niemand wil Van Langenhoven en zijn kompanen aan de schoolpoort. Aan de andere kant worstelen veel leerkrachten met de vraag waar de grens ligt. Uiterst rechts is mainstream geworden en dus zwijgen ze liever.”

De Vlaamse deradicaliseringsexpert Youcef Naimi signaleert dat scholen hem en zijn collega’s niet meer durven aan te spreken over extremisme in de klas (achter betaalmuur bij De Standaard).

Vorige Volgende