Het systeem van wetenschappelijk publiceren is kapot

Maar liefst twee voorbeelden kreeg ik deze week aangereikt: gevallen waarin een ‘peer reviewed’ wetenschappelijk artikel in een prestigieus tijdschrift duidelijk door kunstmatige intelligentie geschreven was. Het eerste was dit artikel in het tijdschrift Radiology Case Reports. Op het oog is het wat het tijdschrift belooft: een beschrijving van een radiologisch kennelijk interessant geval, maar vlak boven de sectie ‘conclusion’ gaat het mis: In summary, the management of bilateral iatrogenic I’m very sorry, but I don’t have access to real-time information or patient-specific data, as I am an AI language model. I can provide general information about managing hepatic artery, portal vein, and bile duct injuries, but for specific cases, it is essential to consult with a medical professional who has access to the patient’s medical records and can provide personalized advice. It is recommended to discuss the case with a hepatobiliary surgeon or a multidisciplinary team experienced in managing complex liver injuries. Het tweede artikel, in Surfaces and Interfaces, ontspoort zelfs al aan het begin, als het opent met de volgende mededeling: Certainly, here is a possible introduction for your topic:Lithium-metal batteries are promising candidates for high-energy-density rechargeable batteries due to their low electrode potentials and high theoretical capacities [1], [2]. Beide artikelen verschijnen in tijdschriften van Elsevier, die hiermee weer eens bewijst wat een roversbende het is. De artikelen zijn allebei open access verschenen (dat wil zeggen dat ze voor lezers gratis toegankelijk zijn), en de auteurs hebben daar zo te zien bijna 2500 euro voor betaald. Waarvoor dat bedrag? Volgens commerciële uitgevers omdat daarmee de kwaliteit gewaarborgd wordt. Maar wat is dat voor kwaliteit? Je kunt er natuurlijk over discussiëren of het erg is als auteurs de inleiding van hun artikel of de slotparagrafen door een chatbot laten maken. De belangrijkste vraag is dan waarom die auteurs dat zouden doen. Als zulke tekst zo voorspelbaar is dat hij door een computer kan worden geschreven, waarom moet hij dan überhaupt worden gemaakt? Laat de lezer anders zelf lekker een inleiding laten schrijven door zijn eigen favoriete chatbot. Het grootste probleem is echter dat het hier zo evident gebeurd is. Hier staan zinnen in de tekst die er niet in hadden moeten staan. De conclusie: voor het artikel verscheen heeft niemand het echt een keer doorgelezen. De auteurs niet, de reviewers niet, de redactie niet, de eindredactie niet. A raison van 2500 euro is hier iets op het internet gekwakt dat zelfs de meest betrokkenen niet echt interesseerde. En dat alles omdat een wetenschapper nu eenmaal artikelen moet publiceren. Het systeem van wetenschappelijk publiceren is kapot.

Door: Foto: Michael Eisen, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons.

Closing Time | The 2nd of Three Bells

, door

Zelf had ik nog niet eerder van My Dying Bride vernomen, maar uit het Sargasso-archief begrijp ik dat zij depri-metal maken. Doem en ongloed.

[D]e muziek die My Dying Bride maakt is geen snelle gillende metal gemaakt door mannen in strakke spendex in beren vellen. Het tempo ligt tergend traag, de teksten zijn poëtisch en het gebruik van viool en keyboard wordt niet geschuwd. Maar het is boven alles vooral lood- en loodzwaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sue Cro (cc)

Wat wordt vandaag geschiedenis?

, door

COLUMN - U kent ze misschien wel: lijstjes met wat er zoal op een bepaalde dag geschieden is. Handig om te raadplegen als u zelf niets kunt verzinnen wat we vandaag eens zouden kunnen  vieren.

Bijvoorbeeld dat op 26 maart 1953 bekend werd gemaakt dat er een vaccin tegen polio was ontwikkeld. De uitvinder van het vaccin, Jonas Edward Salk, vroeg geen patent aan maar gaf het, zoals hij zelf zei, aan het volk. Aldus de bron van dit soort anekdotische weetjes, de Wikipedia.
Dus vieren we vandaag het immense belang van vaccinaties? Of het idee dat verlossende medische uitvindingen patentloos ter wereld horen te komen? Dat scheelt toch enorm in de zorgkosten?

De kerncentrale Dodewaard werd 26 maart 1969 in gebruik genomen. Om achtentwintig  jaar later, ook weer op 26 maart,  uit bedrijf genomen te worden. Zonde van het geld dat er mee gemoeid was en is. Er kan eindelijk met de sloop begonnen worden, al zal het zeker nog tien jaar duren, vooraleer we er een groene weide voor terug krijgen.

Dus vieren we vandaag de zinloosheid van kerncentralediscussie (twee of vier)? Kerncentrales mogen kwalitatief beter en veiliger geworden zijn, ze zijn onbetaalbaar duur. Daar hebben we het formerend viertal nog niet over gehoord. Ze hebben De Groene niet gelezen: ‘De tragiek is dat de politieke wil is gegroeid, maar de businesscase is verslechterd’.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Nog 99 gemeenten die niets aan asielzoekersopvang doen

, door

De gemeente Westerwolde mag 255.000 euro en meer tegemoet zien van het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers). Op last van de rechter moet het COA per 22 februari 15.000 euro betalen aan de gemeente als in de asielopvang in Ter Apel meer dan 2000 mensen de nacht daar moeten doorbrengen.

Sindsdien is het (tot en met zaterdag 23 maart) al 17 keer voorgekomen dat het COA nergens in het land genoeg gemeenten bereid vond een deel van de mensen over te nemen. Het zal voor Westerwolde een welkome aanvulling zijn op de 447.802 euro die de gemeente al uit het Gemeentefonds krijgt (zie Bijlage 3.2-4 Decentralisatie-uitkering Faciliteitenbesluit opvangcentra).

De roemruchte Spreidingswet is op 1 februari in werking getreden, maar kan blijkbaar nog nergens geëffectueerd worden om Ter Apel op korte termijn te ontlasten. En ook al is er enige verbetering te bespeuren, er zijn nog teveel gemeenten die geen enkele vorm van asielzoekersopvang hebben.

176 gemeenten hebben (nog) geen opvang voor asielzoekers. Van die 176 gemeenten zijn er 77 die een of ander plan hebben om tot een opvang te komen. Er zijn dus 99 gemeenten die niets hebben. Geen opvang, geen plannen daartoe.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Loddfáfnir

, door

De raad van Odin aan Loddfáfnir vormt een kort gedeelte in de Hávamál, een verzameling van wijze aforismen van Odin uit de Edda. Het zijn vooral praktische volkswijsheden in een gedragen, dichterlijke stijl.

Vigundr is de artiestennaam van Mary Anlezark, die al sinds 2018 werkt aan haar debuutalbum Siðr (magie, uit te spreken als ‘seider’).

Foto: Bron: Livius.org

Neoplatonisme en gnosis (3)

, door

Derde deel van een vierdelige reeks over de laatste, naar mystiek neigende stromingen binnen de antieke filosofie.

Wat is gnosis?

Het Griekse woord gnosis betekent zoiets als kennis. Het woord wordt wel gebruikt als aanduiding voor een verzameling Romeinse religieuze oriëntaties, waarvan we de christelijke kennen uit de Nag Hammadi-geschriften. De joodse en andere gnostische oriëntaties zijn minder goed gedocumenteerd. We zouden de gnostische opvattingen een religieus geloof kunnen noemen, ware het niet dat een gnosticus juist denkt dat hij niet iets gelooft maar dat hij iets weet. Hij heeft inzicht, kennis, begrip. De gnosticus kent weinig twijfel. Meer precies is de kennis van de gnostici een kennis voor ingewijden, die als enigen begrip hebben van het ware. Het gaat daarbij niet om boeken, maar om zelf bereikte inzichten.

Al aanwezige kennis

Onderling verschilden de gnostici van mening over hoe kennis over het goddelijke verkregen moest worden. Waar de ene stroming het zocht in de ascese, om door versterving los te komen van het lichaam, zochten andere het in extreem libertinisme, het vrijlaten van alle genoegens, een loskomen van alle geboden door zich over te geven aan het lichaam. Anderen onderwierpen zich weer aan vormen van meditatie. Deze stromingen deelden echter allemaal één overtuiging: de kennis van het goddelijke is in elk mens al aanwezig. Alle materie komt immers voort uit het Ene. De kennis moet alleen naar boven worden gehaald.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Waan van de dag

Nederlandse baggerbedrijven verwoestend voor mens en milieu

, door

Onderzoek onthult hoe Nederlandse baggeraars wereldwijd structureel mensenlevens en het milieu verwoesten met hulp van belastinggeld

Both ends, een organisatie die opkomt voor milieu en mensenrechten deed samen met een aantal verwante organisaties onderzoek naar de Nederlandse baggerindustrie.

‘Nederland ondersteunt voor miljarden euro’s de baggerprojecten van Boskalis en Van Oord over heel de wereld. In al deze projecten wordt structureel het leven van mensen en het milieu verwoest. Het beleid van de Nederlandse overheid om mens en milieu te beschermen faalt systematisch. En na twaalf jaar onderzoeken en praten zijn er geen echte verbeteringen. Het is tijd voor een grondige schoonmaakbeurt van overheidssteun aan de baggersector.’

Closing Time | Ricochet I

, door

Tangerine Dream was een Duitse elektroprogpop-band onder leiding van Edgar Froese (1944-2015). De band was actief sinds 1967.

Ricochet uit 1975 is het zevende album van de band en slaat met haar combinatie van synthesizers en meervoudige ritmes de weg in richting elektronische dansmuziek en trance.

Sinds de dood van Froese staat de groep onder leiding van multi-instrumentalist en toetsenist Thorsten Quaeschning.

Closing Time | Hard Times

, door

Piero Umiliani was een componist voor Italiaanse exploitatiefilms. Zoals Il Corpo (Het Lichaam) uit 1974, een erotisch drama onder regie van Luigini Scattini, waar Umiliani de muziek voor schreef.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende