De stad Berlijn overweegt een standbeeld van Hitler te plaatsen. Het stadsbestuur wil hiermee een krachtig signaal afgeven tegen de opkomst van extreem-rechts in de stad. Burgemeester Flaue-Küller: "Niets is een krachtiger signaal tegen racisme en onverdraagzaamheid dan het plaatsen van een standbeeld van dé persoon die na zoveel jaren de personificatie is geworden van dat kwaad. Dit standbeeld biedt daarmee een prima kans om het juist te hebben over het verleden, nu de mensen die het hebben meegemaakt bijna niet meer onder ons zijn". Zorgen dat het standbeeld juist het verkeerde signaal geeft heeft de burgemeester niet: "We zullen een paar regels duiding bij het standbeeld plaatsen zodat iedereen weet wat voor een onaangenaam heerschap hij was. Natuurlijk zullen we ook wat positieve punten benadrukken, want niemand is 100% slecht en hij heeft ook echt wel een paar goede dingen gedaan. Both sides, fair & balanced, noemen ze dat geloof ik." Op de vraag waarom het nu, 75 jaar na de oorlog, zo belangrijk is om dit standbeeld te plaatsen antwoordt de burgemeester: "Juist op momenten van maatschappelijke onrust is het goed om te reflecteren op de geschiedenis. Je ziet het in de VS, waar in de jaren 60 van de vorige eeuw enorme protesten waren tegen rassenongelijkheid. Ook toen reageerde men met het plaatsen van standbeelden van bijvoorbeeld generaals die tegen het afschaffen van de slavernij vochten, allemaal voor de discussie, en kijk hoe ver ze daar gekomen zijn!".
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 09-06-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
COLUMN - In eerder artikelen in april gaven we een indruk hoe het coronavirus haar verwoestende werk deed ten opzichte van griep of andere besmettelijke (infectueuze en parasitaire) ziektes in het verleden. Het zag er toen al (27 april) rampzalig uit, hoewel er nog twee jaren waren waar griep én overige besmettelijke ziektes fataler bleken:
Het coronavirus COVID-19 verdringt andere besmettelijke ziektes. Dat was onze waarneming in een eerder artikel.
Inmiddels is het al zo ver. Met 4475 overledenen (bron RIVM t/m 26 april) overtreft het coronavirus in de statistieken het aantal jaarlijkse griepdoden (gemeten over 1950 tot en met 2018). Het dichtst in de buurt komen de jaren 1951 en 1953 met respectievelijk 1608 en 1579 aan griep overleden mensen.
Het bijbehorende plaatje zag er toen zo uit (aantal aan COVID-19 overledenen was 4475):
Afgelopen vrijdag meldde de RIVM dat het aantal aan COVID-19 overleden mensen de grens van 6000 was gepasseerd.
Het plaatje ziet er nu, per maandag 8 juni, zo uit:
Het coronavirus heeft ruim 4800 meer overledenen tot gevolg dan de griep in 2018. En bijna 1480 meer doden dan het totaal aantal mensen dat aan griep én andere besmettelijke ziekten in 1951 overleden.
LONGREAD - Geen volk dat zijn doden niet herdenkt. Dit kan seculier vorm gebeuren, zoals de nationale dodenherdenking op 4 mei, of in religieuze sfeer. Christelijke dodenherdenkingen zijn niet altijd, maar wel vaak, kersteningen van heidense gebruiken en bevatten dan elementen uit dat heidense verleden. Soms is er sprake van syncretisme, maar ook van ‘dubbelgeloof’: twee tradities blijven naast elkaar voortbestaan en worden door dezelfde personen uitgevoerd. Vooral bij insulaire en Slavische volken komt dit nog steeds voor.
Niet-christelijke dodenherdenkingen zijn vaak een vorm van voorouderverering. Dodenherdenkingen vinden meestal aan het begin van de winter plaats, maar er is een specifieke reden waarom ik nu juist bij de naderende zomer over dit onderwerp begin.
Dit lange stuk gaat over twee onderwerpen, die elkaar snijden: enerzijds dodenherdenking, anderzijds het feit dat het ‘gewone volk’ wars is van abstracte principes en zich vooral bekommert om familie en primaire behoeftes. Hierin herkennen mensen elkaar, ook cultuuroverschrijdend. Deze twee elementen komen bij elkaar in de oosterse ‘donderdag van de doden’, ergens in de paastijd, maar laten we bij het begin beginnen.
Van de christelijke dodenherdenkingen is ongetwijfeld het Rooms-Katholieke Allerzielen op 2 november de bekendste. De herdenking werd in 998 ingesteld door abt Odilo van Cluny om structuur aan te brengen in de diverse destijds bestaande dodenherdenkingen en kreeg haar naam in de dertiende eeuw. Odilo zal voor de datum van 2 november hebben gekozen omdat de herdenking zo een logisch vervolg werd op Allerheiligen, waarbij alle heiligen en martelaren worden herdacht. Van kerstening van heidense gebruiken is hier geen sprake, al zal de formele herdenking aansluiten bij gevoelens die al bestonden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De protesten tegen racisme naar aanleiding van het hardhandige politieoptreden, dat tot de dood van George Floyd heeft geleid, houden wereldwijd aan. Sinds afgelopen weekend wordt in de VS de vergelijking met 1968 getrokken. Een jaar dat voor de zittende macht rampzalig verliep met het Tet offensief in Vietnam, dat liet zien dat de VS niet almachtig waren, en onlusten naar aanleiding van de moord op mensenrechtenactivist Martin Luther King. Daarom als ode aan alle demonstranten een nummer uit de oude doos van Public Enemy: Fight the power. Een nummer dat voorkomt in Do the right thing van Spike Lee. Een regisseur van films die naar mijn mening ook zeker de moeite van het terugkijken waard zijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Een activist die ludiek demonstreerde tijdens het uitdelen van de Forum voor Democratie-krant werd naar eigen zeggen door de beveiliging van Baudet van de politieke manifestatie weggehaald en 20 minuten lang onrechtmatig vastgehouden.
Reclame voor Hollandse jenever op kosten van de EU
Vandaag in Follow the Money:
‘Bols, De Kuyper, Herman Jansen, Bobby’s en het Belgische Smeets hebben 1,5 miljoen euro Europese subsidie aangevraagd voor een reclamecampagne in de Verenigde Staten, die loopt van 2018 tot 2022 en in totaal 1,9 miljoen euro gaat kosten. Daarmee hoopt de club het hoofd te bieden aan de krimpende vraag naar gedistilleerd op de Europese markt.’
Dit is het Sargasso-café van maandag 08-06-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Hoewel de naam Arsenal misschien een herkomst op de Britse eilanden doet vermoeden, komt het duo Hendrik Willemyns en John Roan gewoon uit Brussel, voor zover iets uit de prachtige hoofdstad van België ooit gewoontjes zou kunnen zijn. Ik heb ze één keer zien optreden in de Brakke Grond en heb daar verdomd goede herinneringen aan. Het liedje Longee, gezongen door Ruth Da Costa, kwam uit in 2003.
Ik zie ook bij collega’s in Leiden en aan andere universiteiten hoe moeilijk het is om genoeg onderzoekstijd te vinden. Hoe overwerkt ze zijn om goed onderwijs te kunnen blijven geven. Hoeveel vrije tijd ze erin moeten stoppen.
Daarmee is het een baan geworden die vooral toegankelijk is voor mensen met weinig zorgtaken en een gezondheid die bestand is tegen veel overuren. Een baan voor mensen die financieel het nog wel kunnen uitzingen op parttime aanstellingen en de onzekerheid van tijdelijke contracten. Om verschillende redenen begon dit mij op te breken.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.