Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO's zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt de laatste bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld. Antoine Bonsorte maakt al twintig jaar foto's in de Amazone, hij is volgens zijn kaartje 'arts ambassador' voor Amazon Watch, wat betekent dat hij mediaprojecten doet die de aandacht vestigen op het milieu en de inheemse bewoners. Hij ziet er uit als de man die je bij zoiets voorstelt: tanig, gebruind, rustig, kort grijzend haar. Hij draagt zijn camera en statief zo ontspannen en vanzelfsprekend als een schooljongen zijn boekentas. "De tijd van de indianen is gekomen", zegt hij beslist. Decennia, eeuwenlang, stonden de bewoners alleen in hun zaak, niemand kende hen, niemand wist waar ze woonden, wat ze willen en wat hen bedreigt. Dat is allemaal veranderd door internet, zegt hij. De wereld heeft zich over hen ontfermd, het zal nooit meer zijn zoals in het verleden, toen ze het moesten ze het opnemen tegen de lokale houthakkers, of verkopers, en hun enige klankbord een lokale overheidscommissie voor inheemse zaken was, bevolkt door lokale politici.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Anders dan hun jongere broertjes, de nerds, hebben boekenwurmen het in deze wereld tamelijk moeilijk. Er zijn veel overeenkomsten tussen de twee soorten (niet in het minst een gebrek aan sociale vaardigheden), maar er zijn ook belangrijke verschillen. Waar nerds niet achter hun computer vandaan komen, begraven boekenwurmen zich in bibliotheken. Nerds lezen ook wel boeken, maar dan gaat het om boeken (denk Terry Pratchett) waar de authentieke boekenwurm zijn neus voor ophaalt. Voor een boekenwurm, daarentegen, zijn computers bijna net zo angstaanjagend en buitenaards als vrouwen.
Maar waar nerds tot de opgewekte conclusie hebben kunnen komen dat met hun obsessie grote kapitalen te verdienen zijn, komt de boekenwurm, toch nauwelijks minder intelligent dan de nerd, er langzaam achter dat er met boeken werkelijk geen enkele rooie rotcent te verdienen is.
Maar de boekenwurmen nemen nu eindelijk wraak. Eerst werd een undercover-boekenwurm al president van de Verenigde Staten. (Hij doet wel of ‘ie de ‘hiphop president’ is, maar feitelijk is die Obama toch echt een zielige, in zichzelf gekeerde boekenwurm.) Nu lijkt de ultieme boekenwurm Michael Ignatieff premier van Canada te gaan worden. Deze boekenwurm duimt in ieder geval voor hem!
Dit is de tweede gastbijdrage van Hoite Vellema, oud-student Internationale Betrekkingen aan de UvA.
De afgelopen tijd had ik goede hoop dat er eindelijk een parlementair onderzoek zou komen naar de handel en wandel van het kabinet ten tijde van het uitbreken van de tweede Irakoorlog. Velen met mij voelden in 2003 al nattigheid, die sinds de vragen van de Eerste Kamer aan het kabinet is getransformeerd tot een zee van onduidelijkheid en onbehagen. De Eerste Kamer kreeg geen antwoorden, maar een plichtmatige herhaling van nietszeggende platitudes. Zonder eerlijke antwoorden wist de oplettende burger overigens toch al wel dat we door de toenmalige regering een onwettige oorlog met een gefabriceerde casus belli ingerommeld zijn.
Vervolgens stapelen de aanwijzingen voor rare fratsen zich op. Er duikt een memorandum van de Directie Juridische Zaken (DJZ) op, waarin haar juristen concluderen dat een deugdelijke volkenrechtelijke basis ontbreekt. Het leger blijkt zich al voorbereid te hebben op oorlogsdeelname.
De voormalige onderminister van BuZa van de Verenigde Staten koppelt de benoeming van Jaap de Hoop Scheffer aan de steun voor oorlog. En de Tweede Kamer stelt nieuwe vragen aan het kabinet. Aan die vragen kleefde de voor de premier duidelijk voelbare dreiging van een parlementaire enquête. Gelukkig zouden er morgen dan eindelijk antwoorden komen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“That’s for keeping the faith”
Heavy metal uit Irak. Een aardig verhaal in de New York Times over lekker herrie maken in landen waar veel herrie is. Heavy metal in Bagdad is nog niet zo eenvoudig. Ik heb geen idee hoe Acrassicauda uit Bagdad klinkt, maar ze zijn handig geadopteerd door Metallica. Want gevlucht uit Irak wegens heavy metal.
Hoe zou Bach het eigenlijk in Ryaad doen? Of Jacques Brel in Mogadishu? Queens of the Stone Age in Kaboul?
PVV: Geert Wilders vecht vervolging aan bij Hoge Raad
Geert Wilders stapt naar de Hoge Raad om het bevel van het gerechtshof in Amsterdam dat hij vervolgd dient te worden vanwege zijn kritiek op de Islam te laten vernietigen. De PVV-voorman heeft topadvocaat Bram Moszkowicz aangesteld als raadsman. Ik heb de beste advocaat van Nederland in de arm genomen om keihard het gevecht aan te gaan tegen de aanklacht die mij boven het hoofd hangt, aldus Wilders.
Directeur Rochdale toch vervolgd?
Die Maserati begon toch op te vallen…
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.