Flint gaat downsizen

In 1989 werd het stadje Flint in Michigan wereldberoemd door Michael Moore's debuutdocumentaire Roger & Me. Moore, die zelf geboren en getogen is in Flint, verkent in deze documentaire hoe de stad volledig ontwricht wordt als General Motors besluit haar autofabriek daar te sluiten. De 'Roger' uit de titel is overigens Roger B. Smith, de CEO van General Motors die door Moore niet overgehaald kan worden om Flint te bezoeken om daar met eigen ogen de families te zien die vlak voor kerst uit hun huis gezet worden. Door televisiezender CNBC werd hij niet voor niks uitgeroepen tot één van de 'Slechtste Amerikaanse CEO's ooit'.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Partij van de verwijdering

, door

wildersGeen flauw idee waarom de PVV ooit het woord Vrijheid in haar naam heeft opgenomen. Ze wekken namelijk alle indruk om zoveel mogelijk vrijheid van anderen te willen wegnemen. Drie recente kamervragen illustreren dat weer aardig.
De meest recente vraag ging over de kinderen die een 18-jarige hadden “aangerand“. Daar zaten jongens van zeven tot twaalf jaar bij. Volgens de PVV is tien jaar oud genoeg om als misdadiger behandeld te worden en zo ook gestraft te worden. Ik weet niet waar in de joods-christelijke traditie het een gewoonte was om kinderen in de cel te gooien in plaats van alsnog op te voeden. Maar goed, kinderen de vrijheid beroven is makkelijk, zijn ze van de straat immers.
Vorige week woensdag ging de kamervraag over de wanbetalers qua zorgpremie. Dat het nieuwe zorgstelsel NIET meer solidair is was al duidelijk toen het begon. Maar de PVV wil het begrip nog wat verder uithollen door alle wanbetalers gelijk maar de toegang tot zorg te ontzeggen. Geen vrije toegang meer tot fatsoenlijke gezondheidszorg dus.
En dan nog een vraag over hoofddoekjes, hoe kan het ook anders. Haarlem deelt oranje hoofddoekjes uit voor Koninginnedag. Lijkt me een mooie zet in het kader van de integratie, toch? Maar nee, die vrijheid wordt Haarlem en de moslima’s daar niet gegund.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van rechts naar links

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Peter, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Arlen Specter (Foto: Wikimedia Commons)

De Republikeinse Partij moet nog bekomen van Obama’s verkiezingsoverwinning en krijgt opnieuw met een verlies te maken. De Republikeinen sloegen een nog rechtsere koers in, als antwoord op Obama’s zege, en dat is niet naar ieders democratische zin. De Republikeinse senator Arlen Specter stapt nu over naar de Democraten, waarmee de Democratische meerderheid in de Senaat wordt versterkt.

Een gemiddelde kiezer heeft het soms al moeilijk genoeg de politicus van zijn keuze te vinden, maar wat moet je met politici die van politieke kleur wisselen? In Nederland komt dat ook voor. Niet zo vaak als in sommige andere landen, maar vooral de laatste dertig jaar is het ook hier in de mode. In de totale parlementaire geschiedenis wisselden ruim vijftig politici van partij. Voor een groot deel was dat te danken aan afsplitsingen.

Ruim dertig keer richtten politici eigen partijen op, nadat ze hun oorspronkelijke politieke nest hadden verlaten. In een aantal gevallen leidde dat tot nog verdere splitsingen. Zo hebben we in de recente geschiedenis kunnen zien hoe uit Leefbaar Nederland de LPF voortkwam, die op haar beurt ook aardig wat dissidenten kende, die dachten met een eigen partij of ‘groep’ aan de parlementaire bak te kunnen komen. Beroemd, berucht zo u wilt, zijn natuurlijk ook de jongste bewegingen van Wilders en Verdonk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zieltjes terugwinnen voor links

, door
Geen middenweg (Foto: Flickr/TheTruthAbout...)

De links-rechts-oorlog woedt nog altijd voort. Inzet lijkt eens te meer de onderbuik van de samenleving, waar links niets van moet hebben, maar waarvan rechts vindt dat ze wel gehoord moet worden. Het gaat hier dan over de gemiddelde “xenofobe en allochtonenhatende” PVV-stemmer. De traditionele grote partijen (behalve, uiteraard, het CDA) lopen leeg, en ze proberen uit alle macht stemmers terug te krijgen van de PVV.

Het linkerspectrum in de politiek presenteert het alsof dit een nieuw soort stemmer is, alsof ze de afgelopen jaren massaal zijn gemigreerd naar Nederland vanuit het boze buitenland. Wat ze vooral vergeten, althans in het openbaar, is dat dit tot voor kort deels hun eigen achterban was.

En net als dat het niet lukt om allochtonen minder misdadig te maken door hen aan de lopende band crimineel te noemen, krijg je je stemmers niet terug door zo hard mogelijk tegen Wilders te ageren, en zijn kiezers kwalificaties als “abject” mee te geven. Ja, je krijgt er misschien aanhang bij, maar dat zijn waarschijnlijk niet de eerder verloren en nu tot inkeer gekomen zieltjes.

De linkse partijen hadden traditioneel een grote aanhang in de arbeidersbuurten van de grote steden. Logisch, want van rechts hoefden ze weinig bescherming te verwachten bij werkloosheid of arbeidsongeschiktheid. Dat was toen een basis die sterk genoeg was om ze in het linkse kamp te houden. Er was een probleem, en links bestreed dat adequaat. En als het ene probleem kleiner wordt, zeker in economische voorspoed, gaat men meer letten op andere problemen. En in de grote steden vormt een deel van de allochtonen weldegelijk een groot probleem. En een probleem waar links niets significants tegen deed.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour

Quote du Jour | Duitsland als betrouwbare buur

, door

“Het land dat de oorlog begon waarin de doden vielen die we vandaag gedenken, is tot in zijn haarvaten veranderd. Duitsland is een baken van democratie en vrijheid geworden. Dat is een troostrijke gedachte op 4 mei.”

Een zeer verzoenend en hier en daar zelfs zalvend hoodredactioneel commentaar van de voormalige verzetskrant op deze ochtend. Van de verzetsmensen die het illegale Trouw vanaf 1943 maakten en verspreidden werden velen door de bezetter gearresteerd en gedood. Maar anno 2009 is alle wrok weggewist bij de krant die toen heel even onder de naam Oranje-Bode verscheen.
“Vandaag kunnen we ons dan ook gelukkig prijzen als buurland het huidige Duitsland te hebben. Waar zeventig jaar geleden Duitsland in de greep was van een gruwelijk regime dat onvoorstelbare ellende over de wereld bracht, daar is Duitsland nu een van de betrouwbaarste, stabielste, oprechtste democratieën ter wereld.”
Niet dat alles meteen geheel koek en ei is in het herenigde Duitsland, waar ook nazistische ressentimenten nog altijd voortleven, vooral in het voormalige DDR. Maar im Grossen Ganzen oordeelt Trouw toch dat met blijdschap kan worden teruggekeken op het verloop van de geschiedenis na 1945.
Bijna 65 jaar na dato lijken alle gevoeligheden tussen beide buurlanden nu wel verdwenen, maar helemaal is dat niet het geval. Verscheidene pogingen om (grens)plaatselijk de dodenherdenking van zowel Nederlandse als Duitse oorlogsslachtoffers te combineren, zijn steeds op niets uitgelopen. De tijd heelt niet alle wonden even snel en wellicht nooit helemaal.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende