Simon Otjes is associated blogger voor GeenCommentaar. Het onderstaande artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog. Mevrouw Citroen (2 kinderen, 4 kleinkinderen) en mevrouw Mik (2 kinderen, 4 klein kinderen) worden allebei negentig. Toevallig vieren ze dit met hun familie op dezelfde avond, in hetzelfde restaurant Evelien. De familie Citroen heeft het altijd iets beter gehad, omdat mevrouw Citroen werkte naast het opvoeden van haar kinderen. Daar staat een grote fles champagne op tafel. De familie Mik zat altijd thuis, en daar kunnen ze geen champagne betalen. Daar hebben ze een karaf water besteld. Mevrouw Mik ziet mevrouw Citroen echter genieten van haar champagne. "Mag ik ook champagne," vraagt mevrouw Mik. "Nee, oma dat kunnen we allemaal niet betalen." Mevrouw Mik is al een beetje dement, begrijpt het allemaal niet zo goed meer en begint te huilen. Een soortgelijk verhaal schreef Evelien Tonkens een paar weken geleden in De Volkskrant. Alleen was de setting daar in een verzorgingstehuis. Het is onderdeel van haar wekenlang betoog tegen de hervorming in de AWBZ. Sommige ouderen kunnen straks een pluspakket kopen voor extra service. Mevrouw Citroen (geen pluspakket) krijgt geen wijn bij het eten. Mevrouw Mik (wel een pluspakket) krijgt wel wijn. Oneerlijk, vernederend en onbegrijpelijk met name voor demente ouderen. Maar is het ook zo verschrikkelijk als een ouderen op haar verjaardag champagne kan kopen en een andere dat niet kan betalen?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De Fortune Global 500 staat weer online. Een lijst van de 500 grootste bedrijven ter wereld.
Net als vorig jaar heb ik maar weer eens gekeken hoe het aandeel van de top 100 zich verhoudt tot het GDP van de gehele wereld.
Nu was 2008 natuurlijk op twee manieren een bijzonder jaar. Ten eerste brak de kredietcrisis uit, wat een rem op de bedrijven en GDP zou moeten zijn. Ten tweede was er de extreem hoge olieprijs, wat een stevige duw aan de oliemaatschappijen gaf. Het eerste effect zie ik niet zo heel sterk terug, het tweede wel.
Misschien is mede daarom het gewicht van de top100 t.o.v. het GDP weer wat toegenomen na een eerdere daling.
Hier de cijfers van de laatste vijf jaar plus die van 1995 even op een rijtje (bedragen in miljarden dollars):
Een interessant berichtje op de site van de Volkskrant vanochtend. Justitie wil misdaad aanpakken met daderprofielen. Hirsch Ballin onderzoekt of justitie deze profielen ‘geavanceerder’ kan inzetten binnen de bestaande wetgeving.
Het blijft allemaal wat vaag, maar de Volkskrant schrijft: “Hirsch Ballin wil daarbij digitale technieken toepassen, bijvoorbeeld de mogelijkheden om bestanden te doorzoeken, zo maakte hij zaterdag bekend. De profielen kunnen dan worden vergeleken met personen die een strafblad hebben.”
Suggereert de minister nou dat hij profielen wil gaan maken van de hele bevolking? Het zal toch niet? Het voorstel gaat in ieder geval al gepaard met het heftigste geschut dat de overheid heeft om er iets door te drukken. De profielen zullen vooral gebruikt worden om kindermisbruik aan te pakken.
En kindermisbruik aanpakken, als je het daarmee oneens bent zal je wel iets te verbergen hebben, toch?
Maar dat woordje ‘vooral’, dat zit me een beetje dwars.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“We hebben het te weinig waargemaakt tot dusverre.”
Vice-premier Rouvoet geeft het huidige kabinet tot op heden een onvoldoende. Maar hij zegt ook:
“Het is ook een kwestie van de lange adem.”
Ze mogen dan wel opschieten, ze zijn al over de helft van de kabinetsperiode.
Dramatis Personae
Lance Armstrong – voormalig Keizer van Frankrijk, na een periode van drie jaar absentie teruggekeerd
Alberto Contador – Zijn ambitieuze erfgenaam en troonopvolger & koning van Spanje
Carlos Sastre – Tussenpaus, huidige heerser van Frankrijk
Andy Schleck – Graaf van Luxemburg
Fränk Schleck – Broer van Andy, groot krijger
Cadel Evans – Bij gebrekkige troonopvolging de geleende hertog van België
Denis Menchov – Tsaar van Rusland
Laurens ten Dam – zijn eerste luitenant
Robert Gesink – een van de Tsaars sterkste keurvorsten
Andreas Klöden – een oude krijger, voormalig luitenant van Duitsland onder Ullrich
Levi Leipheimer – ambitieuze luitenant van Armstrong
Inigo Cuesta – woordvoerder van de Paus
Kim Kirchen – aartsvijand van de Schleck broers die aanspraak maakt op de Luxemburgse troon
Roman Kreuziger – leider van een opstand in Franstalig Zwitserland
Luis Leon Sanchez – vriend van Alberto Contador, sterke krijger
Acte 1, Scene 1:
INT – kasteel van Lance Armstrong voorjaar 2009
Op: Lance Armstrong, Andreas Klöden, Alberto Contador, Inigo Cuesta
LA:
Zeg nu, Inigo, wat wil de paus van ons?
IC:
Na dit groeten spreekt tot u de soevereine staat Frankrijk, geregeerd door Paus Sastre – heerser van Frankrijk, uit naam van hem die de hemelen regeert.
AC:
Frankrijk ligt open voor wie haar belieft te nemen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Regels zijn regels, toch? Oh nee, dat was een andere…
de aarde op een bedje van zwanenmeerarrangement, PeerGyntarrangement, tijdspanne: 650.000.000 jaar binnen 120 seconden. Geologenporn!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.