Nationaal Instituut Mensenrechten

Jawel, u leest het goed, Nederland krijgt een Nationaal Instituut Mensenrechten. Niet vrijwillig natuurlijk. Daar komt wat lichte dwang bij van de VN en de raad van Europa. Want waarom zou een beschaafd land als Nederland zoiets nodig hebben? Waarom zou een willekeurig land überhaupt zoiets nodig hebben? Het bewaken van de mensenrechten moet toch een integraal onderdeel zijn van al het beleid? We hebben toch immers al die verdragen getekend? Dat zit toch helemaal in ons rechtssysteem verweven? Waarom dan nog een apart instituut? Heel veel vraagtekens dus. Niet dat ik er niet blij mee ben, want er schort steeds meer aan de mensenrechten in Nederland. Deze week nog stemt de Eerste Kamer waarschijnlijk in met twee wetten die wat basisrechten met voeten treden. De dataretentiewet (opslaan alle verkeersgegevens van internet en mobiel) en de wet die het mogelijk maakt van alle verdachten vingerafdrukken en nog wat meer af te nemen en op te slaan in een database (en die dan te bewaren, ook als blijkt dat de verdachte geen schuld had). Het principe onschuldig tenzij schuld bewezen wordt met die wetten onderuit gehaald. Ze slaan gewoon alles op, dan zien ze later wel of ze op basis daarvan iemand schuldig kunnen verklaren. En dat zijn dan alleen nog maar wetten waar ik me in verdiep. We zullen maar niet meer beginnen over het opsluiten en van het onderwijs weghouden van kinderen van illegale migranten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verstandige tocht naar Moskou

Obama Berlusconi Medvedev

Vandaag ontmoet President Barack Obama zijn Russische ambtsgenoot Dmitri Medvedev in Moskou. De twee wereldleiders zullen met name praten over het terugdringen van het aantal kernwapens waarover hun landen beschikken. De zogenaamde START en SORT verdragen reduceerden al sedert de jaren tachtig het aantal kernkoppen alsmede hun leveringssystemen als langeafstandsraketten en bommenwerpers, echter tot op de dag van vandaag behouden zowel de V.S. als Rusland een arsenaal van duizenden atoombommen. Zo wordt de totale voorraad kernkoppen van de Verenigde Staten op zo een tienduizend geschat, waarvan, in 2007, er 3696 operationeel waren, oftewel op langeafstandsraketten, onderzeeërs of bommenwerpers uitgerust. De omvang van het Russische kernarsenaal is minder duidelijk. In 2007 zei Rusland 4237 kernkoppen operationeel te hebben, echter dit zou enigszins overdreven kunnen zijn. Zeker is dat het land verder tussen de acht- en tienduizend kernwapens in opslag heeft. De huidige onderhandelingen betreffen echter slechts de operationele kernwapens: deze willen Obama en Medvedev verder terugdringen.

Verder zal waarschijnlijk het raketschild dat de V.S. in Oost-Europa wil bouwen ter sprake komen. Obama erfde deze kwestie van zijn voorganger maar heeft zich al bereid getoond erover te onderhandelen. Wanneer immers, zo redeneert de nieuwe regering, Rusland verderstrekkende veiligheidsgaranties biedt is een volledig raketschild niet nodig om tegen een aanval uit bijvoorbeeld Iran te beschermen. Maar juist over Iran zijn de twee het niet helemaal eens. Zo onderhoudt Rusland intensieve economische banden met de Islamitische Republiek, bouwt het Russische staatsbedrijf voor atoomenergie aan een Iraanse kernreactor en koopt de laatste onder meer vliegtuigen in Rusland vanwege het westerse handelsembargo. Ten slotte lijkt Rusland zich maar weinig zorgen te maken over de aanhoudende onrust in Iran in nasleep van de presidentsverkiezingen afgelopen maand. In tegendeel, Medvedev schudde daags na de verkiezingen Ahmadinejad graag de hand. Dat is ook niet zo verwonderlijk aangezien onder Ahmadinejads bewind de banden met Rusland stevig zijn aangehaald. Zo werd samenwerking rond de Kaspische Zee overeengekomen alsmede in breder verbind, binnen de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie waarvoor in 2008 door Iran volledig lidmaatschap werd aangevraagd. Ook economisch kunnen beide landen het goed met elkaar vinden. Toen bijvoorbeeld de Franse oliemaatschappij Total zich uit Iran terugtrok nam Gazprom maar al te graag haar plaats in. De Russiche gasgigant wil nu ook meebouwen aan een pijpleiding tussen Iran en Pakistan waarmee het haar mars zuidwaarts gestaag voortzet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe de kleine mug plaatsmaakte voor de grote mot

tourdujour Wie niet van insecten houdt, moet op vakantie in La Grande Motte. De aankomstplaats waar het tourpeloton over enkele uren in een zinderende sprint zal neerstrijken, is volkomen bedacht door de Franse regering onder De Gaulle. (Natuurlijk De Gaulle: bij Franse regeringen denk ik altijd aan De Gaulle, bij de Franse koningen denk ik aan Louis Quatorze, bij Franse filosofen aan Voltaire. Ik weet dat er anderen zijn, maar heel vaagjes, heel diep verscholen onder een dik plakkaat (denk)beelden. Iconen zijn dit, onsterfelijk en gegrift in de geschiedenis. Anderen, misschien wel even groot sneeuwen onder.)

Enfin, bedacht dus. Hoe bedenkt men een badplaats, en met welk doel? Twee vragen waarop eenzelfde antwoord te vinden is: geld. Francs dus in dit geval, francs die niet in Frankrijk werden uitgegeven, maar aan de Spaanse Costa Brava. In de jaren zestig kwam in het naoorlogse Europa een aanzienlijke toeristenstroom op dreef. Omdat de eerstkomende economische crisis zich pas over tien jaar zou aandienen met de oliecrisis van 1973, leegden zij met vreugde hun van voorspoed uitpuilende portemonnees aan de exotische kuststrook. Dat Spanje geregeerd werd door een fascistische generaal deed kennelijk niet terzake. Wie geld had, en een auto, ging op vakantie in de toen nog idyllische vissersdorpen Lloret de Mar, Salou en Tarragona. Voor de toerist die tegenwoordig de martelgang moet ondergaan hier neer te strijken, is het moeilijk te geloven dat het hier ooit leuk was.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GC @ Cinedans 2009

Cinedans logo (Bron: Cinedans.nl)

Net zoals voorgaande jaren mocht een GC-redactieduo zich weer bij het pers-corps voegen voor de opening van Cinedans 2009. Was de invloed van de crisis bij een paar andere festivals duidelijk merkbaar: bij Cinedans gaat het nog steeds bergop want in alles is dit kleine festival groter opgezet dan vorige jaren: Het festival duurt nu elf dagen, heeft een centralere lokatie rond het Leidseplein in Amsterdam en heeft een nog veel nauwere samenwerking met het Julidans festival. Naast dansfilms en -documentaires zijn installaties, lezingen, debatten en workshops te bezoeken. Het volledige programma is te vinden op de Cinedans site.

Wij zagen een selectie van de dansfilms die in het shorts-programma vertoond worden. De films verschillen van elkaar in lengte (van slechts 1 tot 20 minuten), professionaliteit en kwaliteit. Hoogtepunt was absoluut de stop-motion videoclip Her Morning Elegance van Oren Lavie, maar ook de kunstzinnige langere dansfilm Tauperlen en de zeer ontroerende liefdesverklaringen in ‘Looking Forward – Man and Woman‘ waren erg mooi en boeiend. Een samenwerking tussen de geweldige Nederlandse band De Kift en Festina Lente Media resulteerde in de muziekvideo Beguine.

Er is al met al weer genoeg te zien en doen op dit sympathieke filmfestival en net zoals vorige jaren is er voor mensen die deze week geen tijd hebben of geen zin hebben in een dagje Amsterdam de mogelijkheid om een selectie ook elders in Nederland te zien van Groningen tot Breda. Er is dit jaar ook een internationale tour die langs China, Rusland en Zuid-Afrika trekt. Van een klein festival valt dus eigenlijk al niet meer te spreken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende