"Mishandeling is de straf voor zedeloosheid. Er is ook grote druk op mij om onderwijs aan vrouwen te stoppen. Het zou hen op verkeerde gedachten brengen. Maar alleen educatie kan de vicieuze cirkel doorbreken." Alle inspanningen en subsidies ten spijt is er voor vrouwen nog weinig veranderd in Uruzgan, zegt Faristha Sami. Vier vrouwen werden in Tarin Kowt op weg naar school ontvoerd door mannen in een politiewagen, mishandeld en verkracht. Een aanklacht blijft uit. Dat we niet op veel verandering hoeven te rekenen blijkt ook wel uit de door Karzai goedgekeurde verkrachtingswet.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Onze Sargasso-lijstjes tonen regelmatig aan dat onze lezers bestaan uit echte liefhebbers van muziek. Mensen die wars zijn van het goedkope sentiment, de oppervlakkige hitparade-krakers en de pathetische tranentrekkers, en kiezen voor kwaliteitsmuziek. Van muzikanten waarvan we concerten bezoeken, platen kopen en die we aanraden aan onze vrienden en bekenden.
Maar soms is ie daar ineens: de grijsgedraaide massa-plaat die regelmatig op de radio te horen is, van een artiest die je nooit live zouden willen zien, en met wiens platen je nog niet dood gevonden wilt worden. En toch…. toch raakt het lied je in het hart. De tekst is prachtig in zijn eenvoud, de achtergrondzingzang is ontroerend en van het intro wordt je mond een beetje droog. Je realiseert je: ik hou van dit liedje…
Sargasso gaat op zoek naar deze ultieme schaamplaat. We vragen jullie om diep in je ziel te kijken en op te biechten, ons te bekennen wat je aan je partner of beste vrienden nog niet toe durft te geven. Geef ons jullie heimelijke genoegens!
We zijn op zoek naar oprechte emoties, niet naar camp of feestnummers. Om een redactielid te citeren: “Iedereen heeft wel eens met een zatte harses staan dansen op Ich bin wie du of Yes Sir, I Can Boogie.”
Om een voorzet te geven hebben een aantal redactieleden al een bekentenis gedaan. En wilt u voortaan niet bekend staan als Marco Borsato, Whitney Houston of John Denver-liefhebber? U kunt gewoon anoniem reageren. Reageren op andermans bekentenissen is uiteraard toegestaan, maar respecteer de biechter! (een beetje).
Thomas van Aalten: Chris Rea Josephine:
“Nog nooit klonk een melkwitte Fender Stratocaster zo synthetisch. Of het moet de witte funk van Duran Duran zijn, ook fraai trouwens.”
Danny Jouwe: Tom Jones The Green Green Grass of Home: “Goeie stem, hij meent ’t als hij het zingt, en ik droom weg dat ik een vrachtwagenchauffeur ben. Geen hippe tatoeages, maar op de ene onderarm een groot hart met ‘moeder’ en op de andere een anker of zo. Mannelijk zwijmelen!”
MMaas: Dolly Parton Jolene: “Feminisme levert nimmer mooie liedjes op. Wat doe je als je kerel vreemdgaat? Je smeekt je beeldschone concurrente om hem met rust te laten! “You can have your choice of men, but i can never love again. He’s the only one for me, Jolene“. En dat alles met een heel goed gitaarriffje eronder…Schi-tte-rend!”
Steeph: John Denver Rocky Mountain High:
“Het is er uit. Volgens mij heb ik nog ergens 12 stuks vinyl van die vent staan. Heus. (Maar aan de andere kant zegt dat ook weer niet zo heel veel als je bijna 3000 stuks vinyl hebt (bij de deur gestaan toen iedereen het weg deed bij de intro van de CD)). Bij het horen betrap ik mezelf op het luidkeels meezingen.”
Minder goed gemotiveerd kwamen nog langs: Roxette Listen to Your Heart (Hoite), George Michael’s A Different Corner (ElEl) en Rod Stewarts Tonight I’m Yours (Carlos).
Toen Arie Boomsma geschorst werd wegens het halfnaakt verschijnen in het eenmalige homo-nummer van Linda, ging dat volgens de EO over het halfnaakte deel van dit akkefietje. Het homo-deel had er volgens de organisatie niets mee te maken. Ik betwijfelde dat toen, en mijn twijfel wordt door de laatste opmerkelijke gebeurtenissen gevoed. EO-presentator Manuel Venderbos, ook een jongere presentator, krijgt van de EO namelijk geen toestemming om mee te varen op een boot tijdens de gay-pride. De boot is gevuld met homoseksuele christenen.
De EO wil homoseksualiteit met ‘eigen vormen en middelen’ bespreekbaar maken. Op de EO-jongerendag werd er bijvoorbeeld uitgebreid over gesproken, en ook Manuel Venderbos heeft het er in zijn programma’s over.
De EO lijkt er op dit gebied dus een dubbele moraal op na te houden. Het er wel over hebben op plekken waar het gemiddelde EO-lid de minste kans heeft ermee geconfronteerd te worden, maar zodra het te erg in de openbaarheid komt er publiekelijk afstand van nemen. Met de huidige gang van zaken is homoseksualiteit in christelijke kringen dus waarschijnlijk ergens in de volgende eeuw compleet bespreekbaar.
Het lijkt er ondertussen wel op dat er een (kleine) botsing tussen de jonge en oude garde binnen de EO aan het plaatsvinden is. Dus laten we hopen op nog wat meer van dit soort clashes, dan versnelt het proces misschien wat. Of ze beginnen gewoon een nieuwe omroep, dat is ook heel hip.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Vakantietijd is dé tijd voor sensatielectuur. Sensatielectuur vereist sensationele behandeling. Ongeveer een jaar geleden kwam bij het Duitse uitgeefconcern Ullstein het boek Fucking Berlin uit. Het concept deed de Duitse kassa’s rinkelen. Een autobiografie van een studente wiskunde van Italiaanse komaf bekostigt haar studie met het werk in de prostitutie. Teilzeit Hure, zo vertelt het omslag gewichtig. Tot zover weinig opmerkelijks.
Het boek is sinds kort in Nederland uit bij TM Publishers. De redactie van BNN’s Spuiten en Slikken Zomertour zocht haar op voor een interview, dat de omroep gisteravond uitzond. Net als in haar boek vertelt Rossi in dit interview hoe ze als studente naar Berlijn kwam en afgleed richting seksindustrie. Van de ene industrie naar de andere: ik verdenk de uitgevershuizen van een fraai staaltje marketing – leugens, mogelijk. Er zitten haken en ogen aan het verhaal van deze nieuwe ‘schrijfster’.
Sonia Rossi komt uit een klein dorpje op Sicilië, zo vertelt de biografie. Naar eigen zeggen sprak ze de Duitse taal niet en kon zij geen aanspraak maken op enige studentenfinanciering. Ze ontwikkelde zich van onschuldige webcamgirl tot hoer teneinde haar hoofd boven water te houden. Interviews met de schrijfster gaan steevast gepaard met pruiken en zonnebrillen. De naam ‘Sonia Rossi’ is uiteraard een pseudoniem.
“Wie ooit een depressie heeft overleefd, kan deze episode bijschrijven als de donkerste bladzijden in zijn leven. Het is een psychische ziekte die onderhand epidemische vormen aanneemt.
De belangrijkste factoren die deze explosieve toename kunnen verklaren zijn: de mentale druk die mensen ervaren om te moeten presteren, de overweldigende hoeveelheid indrukken die mensen moeten verwerken, als ook de immense emotionele energie die nodig is om in het drukke en snelle sociale verkeer overeind te blijven. Iedereen doet zijn best om mee te komen in een wereld die steeds veeleisender is. Maar net als moeder aarde heeft ook de individuele mens geen onbeperkte voorraden energie tot zijn beschikking. Daarom is een energiecrisis in de vorm van een depressie soms pure noodzaak.”[bron]
(Jeffrey Wijnberg, psycholoog/psychotherapeut, columnist in De Telegraaf)
Oeps. Voor mij een nieuw inzicht. Maar natuurlijk, de aanleidingen zijn hetzelfde als vroeger. Vroeger gingen geliefden ook dood of verloren mensen door een ongeval het vermogen om te werken. Vroeger waren er misschien wel meer aanleidingen om een depressie te krijgen. Maar als depressie nu al epidemische vormen aanneemt en naar wordt verwacht de volksziekte van de eenentwintigste eeuw wordt – is? – dan moeten de oorzaken met het huidige tijdsgewricht te maken hebben. Vandaar die overweldigende hoeveelheid indrukken, de enorme druk om te presteren, de immense emotionele energie die nodig is om in het drukke sociale verkeer overeind te blijven – druk, druk, druk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.