In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd. Eén van de vier founding fathers van de Verenigde Staten en de vierde president van de jonge republiek was James Madison (1751-1836), één van de auteurs van de nog altijd invloedrijke Federalist Papers en vader van de eerste tien amendementen op de Amerikaanse Grondwet, de Bill of Rights. Madison pleitte voor uitvoerige checks and balances om de rechten van het individu te beschermen tegen een tirannie van de meerderheid en stond een grote federale overheid tegen. Hoewel hij als president (1809-1817) een nationale bank, een staand leger en belastingen op basis van tarieven accepteerde bleef Madison zich verzetten tegen verregaande bestuurlijke bemoeienis vanuit Washington, hoe goed bedoeld zij ook mocht zijn. Zijn presidentschap wordt voornamelijk herinnerd vanwege de oorlog met Engeland van 1812, echter zijn nalatenschap is er één van een standvastig hoeder van de grondwet die hij mede schreef alsmede een bevlogen voorvechter van de rechten van de staten waaruit Amerika bestaat.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
De Nederlandse politiek besteedt te weinig aandacht aan eencellige en opgezette dieren. Dat vindt een deel van de achterban van de Partij voor de Dieren. De partij is deze zomer in crisis geraakt. Aanleiding is het groeiende aantal splinterpartijen die zich inzetten voor subgroepen uit ‘de faunawereld en daarna’. Neerlands fauna lijkt te omvangrijk voor één partij.
Wie denkt dat het per definitie gemakkelijk is om de eenheid te bewaren in een ‘one-issuepartij’ heeft het mis. Althans, als het om de Partij voor de Dieren gaat. Segregatie lag al langer op de loer. Het dierenrijk is ten slotte kleurrijker en geschakeerder dan de overzichtelijke wereld van de homo sapiens. Waar een liberaal slechts de nadruk kan leggen op ideeën van Locke, Smith, de Tocqueville, Mill of Zalm, is het keuzepalet voor de faunaparlementariër gecompliceerder. “Waar leg je eigenlijk de nadruk?” aldus PvdD-parlementariër Esther Ouwehand. “Zijn het de grote dieren, kleine dieren, bedreigde dieren, schattige dieren, consumptiedieren, dieren in gevangenschap of dieren met een zeer symbolische betekenis? En wat te denken van de eencellige en de opgezette dieren? Vooral deze laatste categorieën raken erg ondergesneeuwd in het programma van de Nederlandse dierenpartij, tot groot ongenoegen van een deel van de achterban.”
Ex-PvdD’er Stephanie Zwitsel heeft vooral moeite met ‘het totale gebrek’ aan aandacht voor de opgezette dieren. Haar reeds gevormde PvNF (Partij voor Na-Fauna) neemt steeds meer leden van de PvdD over. Zwitsel: “Net als een mens heeft een dier recht op een rustig leven na de dood. Toch worden nog steeds dieren leeggehaald, opgevuld, worden de ogen vervangen door knikkers en krijgen ze een plek in een museum, waar ze vaak veel te dicht op elkaar staan.” Sommige dieren worden in zulke ‘natuurhistorische’ musea zelfs opengesneden tentoongesteld. Een groot onrecht volgens Zwitsel, die meent dat genoeg religies erop wijzen dat op deze manier een rustig hiernamaals uitgesloten is. Zwitsel: “Blijkbaar vindt de PvdD een paar zielige maanden op aarde erger dan eeuwig branden in de hel.”
Breaking nieuws van het RIVM: de Mexicaanse grieppandemie die Nederland de komende herfst en winter compleet gaat lamleggen, is eigenlijk niet veel meer dan een gewone seizoensgriep. Tamiflu? Welnee!
Zojuist heeft het RIVM dan laten weten dat verreweg de meeste mensen in twee tot zeven dagen gewoon herstellen. De Mexicaanse griep verloopt mild. Pardon? Mild?
Het ene moment praten we over toestanden waarbij schoolvakanties moeten worden opgelengd. Stel je voor dat we het krijgen. We bereiden ons voor op een maatschappij ontwrichtend scenario.
Het constante mediabombardement heeft ertoe geleid, dat mensen bij het minste of geringste kuchje in paniek de huisarts opbellen. Geef me Tamiflu! Snel, snel! Ik ga dood man, zie je dat dan niet? En nu is de Mexicaanse griep dus niet erger dan ‘een gewone seizoensgriep’. Veel slapen, slappe thee, en als het langzaamaan wat beter gaat aansterken met een kommetje kippensoep. Vervelend, maar zeker niet apocalyptisch.
Een scenario als 1919 / 1957 willen we natuurlijk nooit meemaken. Zo lang niet precies bekend is, hoe gevaarlijk het virus precies is, moet men er bovenop zitten. Maar waarom die bangmakerij zolang we niet weten wat er aan de hand is? Omdat angst verkoopt. In dit geval: kranten, tijdschriften en 34 miljoen kuren Tamiflu.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Eerbetoon aan de regisseur van The Breakfast Club en Ferris Bueller’s Day Off
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Meer platen verkocht Zweden na aanpakken piraterij
9% meer albumverkopen, 30% minder internetverkeer.
Op weblog Den Cayente geeft Ariën Rasmijn voor de Wereldomroep aldaar zijn visie op het leven op Aruba en de lokale politiek. Rasmijn (33) is journalist op Aruba. Sargasso plaatst met toestemming in de zomermaanden deze posts van Rasmijn.
Regeringspartij MEP (Movimiento Electoral di Pueblo) heeft als partijkleur geel.
(‘Aruba is geel’) Nu jij weer.
PVV: Selectief Engeland laat haatimam binnen
Vragen van de leden De Roon en Wilders (beiden PVV) aan de minister-president en aan de minister van Buitenlandse Zaken over Brits toelatingsbeleid van vreemdelingen:
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.