Het zal een behoorlijke schok geweest zijn, het bericht dat Geert Wilders in bijna geen enkele gemeente meedoet aan de raadsverkiezingen drie maart. Niet alleen voor zijn vele kiezers, maar ook vooral voor de vele plaatselijke Wildersen die hoopten onder het peroxidevaandel van de grote leider hun eigen plaatselijke politieke carriere te lanceren. Maar het hoeft zo absoluut niet te eindigen. Want zoals de verkiezingen in Venlo en Zuidplas hebben laten zien, en Maurice de Hond nog eens bevestigd: de kiezers van Wilders blijven niet thuis als ze niet op de PVV kunnen stemmen. Ze zoeken een andere rechtse partij: TON, de VVD of lokale Wilders-lookalikes. En daar zit natuurlijk de grote kans. Neem nu dit clubje dat in Delft aan de verkiezingen mee wil doen. Daar is onder andere de PVV Delft bij betrokken. Alleen, de oprichter van de PVV Delft was vergeten daarbij de echte landelijke PVV te betrekken, en moest onder dreiging van gerechtelijke stappen de naam opgeven. Maar goed, als de naam PVV er ergens mee verbonden lijkt, zullen de kiezers wel opdagen, is kennelijk de gedachte. Als extra lokkertje noemt de partij ook nog de naam van Hilbrand Nawijn als wethouderkandidaat, maar die banden konden heel goed wel eens op net zoveel fantasie berusten als die met de PVV.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
GroenLinks: Dibi: het integratiedebat is ‘zeau 2001’
Het integratiedebat is een bodemloze put. Het debat over de multi-culturele samenleving leek aan het begin van deze eeuw nog veelbelovend. Maar wat eens een verademing leek, is omgeslagen in een diepe verzuchting. Dat debat gaat niet over de kansen van een nieuwe generatie Nederlanders, maar over apocalyptische angstbeelden van politici die in steeds hardere bewoordingen over elkaar heen buitelen om de gunst van de kiezer. Het wordt tijd voor een nieuwe fase in het integratiebdebat. Dat zegt Tofik Dibi in het pamflet samen met acht andere Nederlanders. Hun constatering: het integratiedebat van nu “zeau 2001”.
Lees hier het manifest
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Jaarlijks stijgt het aantal diagnoses in deze groep met 20 procent. […] we schatten dat 1 op de 20 besmet is. Bij hetero’s is dat maar 1 op de 20.000.” (Marleen Zoïle van Sensoa, het Vlaams service- en expertisecentrum voor seksuele gezondheid en Hiv).
HIV. Sociologisch gaat de aandocht heen en weer, maar sinds enige tijd moeten we het stellen met wat jaarlijkse cijfers. En die liegen er niet om. Ze zijn bepaald huiveringwekkend te noemen. Men zou kunnen denken: waarom, anno 2009, 25 jaar na de start van de epidemie, wordt met name de doelgroep steeds vaker besmet? Hoe ver kan je blijven iedereen bewust maken zonder dat er een collectief schouderophalen op volgt? Of misschien is net dat schouderophalen ook de oorzaak bij de besmetter.
De kans op overdracht is het grootst vlak na de besmetting, dan zweven de meeste T4’s in het bloed. Het zou kunnen dat men dan nog niet op de hoogte is zelf drager te zijn – aan de andere kant: als homosex tegenwoordig een russische roulette wordt met 1 kogel per twintig kansen – ik weet nog zo niet of een deelnemer aan het oudste spel zekerheid van leven verkiest boven de roes van de kick. Misschien is dat leven, in zijn ogen, zelf wel gedevalueerd in waarde?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
D66: Raad handelt niet in geest van Verdrag Lissabon
?Het is treurig om te zien dat de Raad nog snel voor 1 december een nieuw vijf jaren programma aanneemt over essentiële zaken als justitie, immigratie, misdaad- en terreurbestrijding in de EU. ? Europarlementariër Sophie in t Veld trok hierover dinsdag aan de bel bij BNR Nieuwsradio.
In het Verenigd Koninkrijk is een uniek foto-archief open gesteld. Het betreft luchtfoto’s gemaakt gedurende de tweede wereldoorlog. En geheel in moderne stijl gebruikmakend van google maps. Dus wie weet staat uw grachtenpand er wel op.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
