Haai van Jaws gered van de sloop
Haai van Jaws gered van de sloop
Stukje filmgeschiedenis bewaard.
Josh Keyes, Shedding, 2009 Goed moment voor een stemverklaring (hadden we vorige keer als hele redactie, maar is er organisatorisch niet van gekomen dit keer): GroenLinks. Waarom? Omdat er een partij in de kamer moet zitten die daadwerkelijk iets wil doen aan de klimaatverandering en niet alleen maar een beetje voor de bühne halfzachte maatregelen neemt. Omdat ze als een van de weinig partijen echt opkomen voor de privacy. En omdat de rest van hun standpunten (op een paar na) me goed bevallen. Deze post is tevens een test van Steeph's wet. Die ga ik pas na een dag verklappen. Als hij klopt is het een mooie aanvulling op de Constante van Steeph
Haai van Jaws gered van de sloop
Stukje filmgeschiedenis bewaard.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Ik snap het niet. Als trouwe GroenLinks-stemmer (en lid in de zin van donateur) zie ik andere partijen wild op en neer gaan in de peilingen. Agnes Kant is iets te boos, hup, de SP keldert van 25 naar 12. Emile Roemer maakt een leuk grapje: terug naar 15. Cohen gaat de PvdA redden: 10 zetels erbij. De grote redder weet het antwoord niet op een vraag: weer 7 zetels eraf. Wilders gaat tekeer tegen straatterroristen: 8 zetels erbij. Wilders gaat iets te hard te keer tegen straatterroristen: weer 3 eraf en bij D66 2 erbij. Bij de VVD vliegen de zetels er ondertussen aan door helemaal niets te doen en de zetelontwikkeling van Trots op Nederland is een komedie waardig.
Welke partij boemelt ondertussen voort als trein op zonne-energie op een bewolkte dag? GroenLinks. Hoe kan dat?
Aan het programma kan het niet liggen. Dat scoort hoog in alle vergelijkingen op het gebied van koopkrachtbehoud, investeren in onderwijs en zorg en uiteraard voor milieu.
De presentatie dan? Femke Halsema wint niet altijd de debatten, maar eindigt toch wel steevast in ‘het linker rijtje’. Ze wordt ook alom gewaardeerd om haar welsprekendheid en inhoudelijkheid. De rest van de fractie is ook behoorlijk zichtbaar: Tofik Dibi en Ineke van Gent horen bij de bekendere Kamerleden.
[qvdd]
“En dat terwijl ik eigenlijk wilde benadrukken dat ik het zo moedig vond dat Jonathan er zo mee voor de draad is gekomen. Dát wilde ik tot uitdrukking brengen.”
André Rouvoet kwam in opspraak toen hij zei dat de homoseksuele CU-kandidaat Jonathan van der Geer (plek 41) niet op de lijst had kunnen komen als hij een relatie had. Die woorden slikt hij nu in.
“Ik heb het teruggekregen en aan de hand daarvan en gezien de reacties merk ik dat ik het te veel heb gebracht alsof ik een algemene beleidslijn of een partijkader naar voren bracht.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De bijdrage van Prof. Hugenholz op Het Grote Downloaddebat van vorige week was glashelder; wetten en verdragen die niet op korte termijn gewijzigd kunnen worden bepalen de juridische kaders van het download debat. De hoogleraar noemde het zelf een ‘juridische realitycheck’. Als ik het goed verstaan heb maakt het niet zo veel uit of iemand CDA of Piratenpartij stemt. De succesvolle lobby van de copyright industrie van de afgelopen 100 jaar heeft geleid tot een stelsel van wetten, verdragen en richtlijnen die het hele systeem internationaal volledig vastzetten. Behalve beweging de verkeerde kant op, want eindeloos verlening van auteursrecht en het verder privaat maken van opsporing lijken niet zo’n probleem te zijn leert ACTA.
Enerzijds staat onze democratie dus effectief buitenspel. Deze ontstane, kennelijk onveranderbare, situatie geeft de copyright industrie vrij spel om te proberen om heffing te innen iedere keer als u in de douche uw favoriete artiest eert met een imitatie.
Gelukkig maakt dat anderzijds allemaal niets meer uit want in de tweede helft van het debat bleek dat een overgrote meerderheid van de politieke partijen wel snapt dat serieuze handhaving van een downloadverbod helemaal niet haalbaar is. Zelfs crimefighter Fred Teeven wil niet langer met SWAT-teams achter meisjes van 14 aan die halsstarrig blijven torrenten. Zelfs al zou het dus technisch mogelijk zijn om alle Internet aansluitingen in Nederland te tappen dan mist men eenvoudigweg de politieke wil om dit te doen. De electorale consequenties zouden bijna net zo erg zijn als het promoten van rekeningrijden of afschaffing van de hypotheekrenteaftrek. Voor de meeste politici een no-win situatie waar je je vingers niet aan wil branden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Gaat vast ergens opduiken in de PVV-campagne.
Links groeit ten koste van rechts
Navelstaren met de peilingen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.