Als er vandaag verkiezingen voor de Eerste Kamer zouden worden gehouden, zouden de coalitiepartijen tussen de 35 en 40 zetels halen, zo blijkt uit een doorrekening van de beschikbare cijfers van de peilingen. Er is behoorlijke onzekerheid over de partijvoorkeur en de opkomstbereidheid van kiezers. De VVD zou volgens de simulatie waarschijnlijk 16 of 17 zetels halen, maar ook de PvdA heeft haar positie behoorlijk verstevigd in de afgelopen weken: 13 of 14 zetels. De PVV doe het weliswaar goed in de peilingen voor de Tweede Kamer, maar het is zeer de vraag of de opkomstbereidheid van de PVV-kiezers net zo hoog is als in voorgaande verkiezingen. Voorlopig lijkt de partij 11 of 12 Eerste Kamerzetels te krijgen (dat zouden er 2 à 3 meer kunnen zijn als de opkomstbereidheid hoger zou zijn).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bovenstaande kop komt uit de jaren zestig, de tijd dat President Johnson een “molenaar” werd genoemd, zodat de knuppelende politie voor de rechter in zijn hemd stond. De ontwikkeling in veel landen doet sterk aan de jaren zestig denken, misschien nog meer dan aan het revolutiejaar 1989. Wat is er aan de hand?
Elke dag zitten de actualiteitenrubrieken vol met Drs. Clavan; en alle Clavan’s beweren onveranderlijk datgene wat je zelf ook net bedacht had, of na enige discussie met een huisgenoot bedacht zou hebben. Het is ook lastig, met de neus op de geschiedenis. Bij de BBC trof ik een blog van Paul Mason, met de titel “Twintig redenen waarom het overal los barst”. Het is een boeiende tekst waar ik in het volgende vrijzinnig uit put.
De eerste opmerkelijkheid is een nieuw sociologisch type, “de afgestudeerde zonder perspectief”. De Arabische landen hebben een zeer jonge bevolking, maar te weinig werkgelegenheid. Het lijkt een duidelijke overeenkomst met onze jaren zestig, toen de ‘babyboom’ de universiteiten bevolkte en vond dat er maar eens moest worden afgerekend met de generatie die had gecollaboreerd in de oorlog en zonder nadenken aan de wederopbouw was begonnen. Onder dat nieuwe type zijn vooral de vrouwen talrijk.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
I’m in Tripoli not in Venezuela, don’t believe liar radio, the dogs…
De speech van kolonel Gadaffi waar we gisteravond allemaal halsreikend naar uitkeken kwam te laat voor de hardwerkenden onder u. Gadaffi verscheen middenin de nacht met een paraplu boven zijn hoofd half uit een busje hangend voor de camera. De autoritaire nachtbraker meldde de internationale gemeenschap dat hij opzoek was geweest naar jongeren in ‘het groene park’ maar dat het regende. Bummer… Na een exacte plaatsbepaling (I’m in Tripoli not Venezuela) gaf hij nog een sneer naar alle media die niet zeggen wat hij denkt en verdween weer in de nacht. Waren dit dan zijn infamous last words?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
