Zoekresultaten voor

'IBM'

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Afschrijvingen | Op naar een monetair ecosysteem?

COLUMN - Deze en volgende week bespreekt Paul Teule het boek ‘Geld en duurzaamheid: van een falend geldsysteem naar een monetair ecosysteem’ van Bernard Lietaer. Vandaag deel 1: hoe kunnen we ons geldsysteem enten op de natuur?

Bernard Lietaer houdt zich al decennia bezig met geld. Als bankier, investeerder, onderzoeker en als activist. Zijn ideaal: een monetair systeem met meerdere valuta dat weerbaarder, duurzamer en eerlijker is. Dit is ook de hoofdboodschap van het boek ‘Geld en duurzaamheid’. Ons huidige monetaire systeem is in feite een ‘monetaire monocultuur’: we betalen één officiële munt, alleen banken mogen geld scheppen, en geld levert rente op. Volgens Lietaer leidt dat niet alleen tot kortetermijndenken en sociale wantoestanden, ook het systeem zélf is instabiel.

De cijfers die Lietaer geeft zijn verontrustend. Tussen 1970 en 2010 waren er wereldwijd maar liefst 145 bancaire crises, 208 monetaire crises en 72 staatsschuldencrises. Oftewel 425 systemische crises in veertig jaar, wat betekent dat gemiddeld tien landen per jaar worden getroffen. Zit het systeem dan wel goed in elkaar? ‘Als een auto- of vliegtuigfabrikant zo’n staat van dienst zou hebben, zou er sprake zijn van massale verontwaardiging en zouden de ontwerpers terug naar de tekentafel worden gestuurd,’ aldus Lietaer.

Foto: Joe Pemberton (cc)

De nieuwe mens

COLUMN - Onze apparaten zullen steeds menselijker worden door innovatie van sensoren die zintuiglijke ervaringen op afstand kunnen overbrengen. Dat is mooi, maar er is ook een keerzijde.

Binnen vijf jaar kunnen onze spullen zien, horen, voelen, ruiken en proeven, voorspelde IBM. Allerlei ‘zintuigen’ voor computers worden al ontworpen en getest op de ontwikkelafdelingen van het bedrijf.

Ik schrok ervan. Straks kan ik niet eens meer schelden op mijn computer wanneer-ie kuren vertoont. Voor je het weet kwets ik zijn binaire gevoelens, waarna het ding natuurlijk helemáál geen zin meer heeft zich voor mijn karretje te laten spannen. En zal mijn laptop dan binnenkort óók al gaan klagen over sigarettenrook en stinkende asbakken, of zelfs recht op een rookvrije omgeving eisen?

Gelukkig bleek IBM vooral te doelen op sensoren die zintuiglijke ervaringen op afstand aan mensen kunnen overbrengen. Vooral op het tactiele vlak wordt veel ontwikkeld. Het keurige voorbeeld waarmee IBM kwam aanzetten, was dat we binnen een paar jaar via de computer kunnen voelen aan de stofjes van kleding die in webwinkels wordt aangeboden. Maar als zo’n techniek eenmaal is geïntroduceerd, voorzie ik eerlijk gezegd vooral elders booming businesss, namelijk in de digitale dating- en seksindustrie.

Daarnaast ontwerpt IBM Research computers die de samenstelling van lucht, klanken, beelden, voedsel of geuren analyseren. Dat was minder groot nieuws: dat doen researchbedrijven overal ter wereld allang, er is al heel wat op die markt te koop. Vooral auto’s worden met steeds meer sensoren uitgerust. Een alcoholslot op een auto is al heel normaal. Hij werkt als een mechanische politieagent: je moet blazen voordat hij kan rijden, en zit er alcohol in je adem, dan verdomt de auto het simpelweg om te starten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Ook GeenStijl kan niet zonder dodebomenjournalistiek

DATA - Nieuwsblogs als GeenStijl halen graag uit naar ‘oude media’. Maar zijn deze nieuwe media wel zo vernieuwend?

Ergens halverwege de documentaire Page One: Inside The New York Times laat journalist David Carr een uitgeprinte versie van de website newser.com zien. Hij heeft alle verhalen eruit geknipt die afkomstig zijn uit de oude media en wat hij omhoog houdt is een rafelig blaadje met alleen maar grote gaten. Geen inhoud.

Het is het New-York-Times-effect: Ieder verhaal dat de krant schrijft, vind je uiteindelijk terug in de andere media. Vaak zonder dat de herkomst ervan duidelijk is. En zonder dat de krant ervoor wordt betaald.

Hetzelfde gebeurt in Nederland. Neem nou een blog als – ik noem maar wat – GeenStijl.

Sargasso schraapte alle linkjes uit alle posts die op GeenStijl zijn verschenen, ooit. Het zijn er meer dan 95 duizend, verspreid over een periode van meer dan negen jaar. Al die linkjes zijn verwijzingen naar stukjes op andere sites (meestal zonder die sites expliciet te noemen). Die stukjes vormen de basis, de aanleiding voor de blogpost op GeenStijl zelf. Zo werkt het internet nou eenmaal, die onderlinge verwevenheid is de kracht van de blogosfeer. Maar het zegt ook iets over de relatie tussen oude en nieuwe media.

Foto: Foto DonkeyHotey (cc)

De verdeeldheid onder Amerikanen is maar schijn

ACHTERGROND - Met de polarisatie in Amerika valt het nog wel mee. Diep van binnen zijn Republikeinen totalitaire socialisten. Ja, u leest het goed.

‘We are not as divided as our politics suggests,’ beweerde Obama vanochtend in zijn overwinningsspeech. Helaas is met zijn overwinning de verdeeldheid niet verdwenen. Het Huis van Afgevaardigden blijft in handen van de Republikeinen en John Boehner, de voorzitter van het Huis, ziet in de verkiezingsuitslag geen reden om belastingverhoging toe te staan. Daarmee komt de ‘fiscal cliff’ dichterbij. De toon van de Tea Party of Fox News is onveranderd, types als Donald Trump radicaliseren zelfs nog verder. Maar Obama heeft wel gelijk. Gewone Amerikanen zijn helemaal niet zo verdeeld, en zeker niet als het om herverdelen gaat. De overgrote meerderheid – ook van de Republikeinen – vindt eigenlijk dat de rijkdom veel eerlijker verdeeld mag worden.

Als je aan de gemiddelde Amerikaan vraagt hoeveel van de totale rijkdom de rijkste 20% van zijn landgenoten bezit, krijg je een antwoord in de buurt van 60%. Vraag je naar het bezit van de armste 40%, dan krijg je vaak 10% als antwoord. In werkelijkheid bezit de rijkste 20% maar liefst 85% van de rijkdom, en de onderste 40% slechts 0,3%. Nogal een verschil.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Meer hulp aan Chinese armen?

Waarin de auteur het dilemma van de toekomst van ontwikkelingssamenwerking schetst.

De Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) vindt dat ontwikkelingshulp anders moet, omdat armoede zich heeft verplaatst. Rond 1990 leefde 7% van ’s werelds armen in middeninkomenslanden, nu ligt dat rond de driekwart. Dit komt met name door China en India. Deze verschuiving biedt een dilemma: richt je je met ontwikkelingshulp op landen waar 50% onder de $1.25-grens leeft (Sub-Sahara Afrika) of op landen waar dat ongeveer 30% (India) of 15%  is (China), maar waar de absolute aantallen armen zo veel groter zijn?

De AIV vindt in ieder geval dat “een arm gezin in een middeninkomensland […] evenzeer onze aandacht verdient als een gezin in een laag inkomensland.” Maar uit een Eurobarometer (p.22) die toevallig ook net uit is, blijkt dat de rest van Nederland – en van Europa – daar heel anders over denkt.

55% van alle Europeanen vindt dat ‘emerging economies’ die snel groeien (zoals India, China en Brazilië) geen hulp meer mogen krijgen. In Nederland is dat zelfs 71%. Nederlanders vinden sowieso dat het best wat minder mag met ontwikkelingssamenwerking, (hoewel het de vraag is waar ze dat op baseren).

Wat dit voor het AIV-advies betekent is niet meteen duidelijk. De “aandacht” die Nederland volgens de AIV aan het Chinese gezin moet besteden, lijkt vooral een dialoog met de regering en maatschappelijke organisaties te zijn, zodat de Chinezen zelf iets aan de inkomensongelijkheid, het bestaansminimum, mensenrechten en milieu gaan doen. Het blijft in het midden of dat Nederland veel geld zou moeten gaan kosten, en of dat van de middelen voor Afrikaanse landen af gaat.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-09-2022

Inkomensongelijkheid en geluk

Waarin de auteur de factcheck door Nieuwsuur van Samsom’s uitspraken over geluk en inkomensgelijkheid zelf checkt. 

Nieuwsuur factcheckte gisteren de volgende uitspraak van Diederik Samsom: “We zijn een land waar de inkomensverschillen relatief klein zijn. Er zijn maar een paar landen die gelukkiger zijn en dat zijn landen waar de inkomensverschillen nog net iets kleiner zijn.” Die uitspraak beoordeelde de Nieuwsuur-redactie als “half waar”, omdat er zowel landen zijn met kleinere inkomensverschillen (Denemarken) als grotere verschillen (VS en Australië) waar men tevredener is dan in Nederland. Het is vooral de welvaart die gelukkig maakt, aldus de redactie. Maar is deze factcheck  zelf wel waar?

Allereerst de cijfers over geluk/tevredenheid. Nieuwsuur zegt zich te baseren op OESO-cijfers, maar volgens de OESO-cijfers die ik ken staan de VS en Australië toch gewoon onder Nederland wat betreft “life satisfaction”. Wie rondneust in ander geluksonderzoek ziet dat Australië het inderdaad iets beter doet, maar dat Amerika het toch echt aflegt tegen Nederland  – zeker als je kijkt naar het aantal gelukkige levensjaren,  de geluksongelijkheid  of het geluk van de jeugd waarbij Nederland wereldkampioen schijnt te zijn.

De grote vraag is natuurlijk wat de relatie is tussen inkomensongelijkheid en geluk. Ruut Veenhoven toonde (met veel slagen om de arm) in een onderzoek uit 2010 aan dat in westerse landen meer inkomensongelijkheid resulteert in minder geluk, maar dat in algemene zin inkomensongelijkheid een heel licht gunstig effect op het gemiddelde geluk lijkt te hebben.

Foto: Riccardof (cc)

Ongerept land dreigt afvalputje van Europa te worden

Is er in Europa nog een geïsoleerd, ongerept plekje te vinden waar de tijd heeft stilgestaan?

 

In 1932 reisde de Nederlandse schrijver en avonturier A. den Doolaard door Albanië. In het dorp Theth kwam hij in aanraking met de traditie van de bloedwraak. Daarover schreef hij zijn meest bekende roman De herberg met het hoefijzer.

Den Doolaard was niet de eerste die gefascineerd was door het ruige, ongerepte en geïsoleerde Albanië. De Engelse dichter Lord Byron ging hem al voor in 1809. Drie avontuurlijke schrijfsters van reisboeken volgden hem aan het begin van de vorige eeuw. De Engelse Edith Durham, de Amerkaanse Rose Wilder en de Schotse Margaret Hasluck bezochten ook Theth. De Nederlandse schrijfster Tessa de Loo maakte de tocht van Lord Byron in 1996 en schreef daarover het boek Een varken in het paleis

Tessa de Loo kreeg vorige week in het Rotterdamse fotomuseum het eerste exemplaar overhandigd van Een fascinatie voor Theth; het Albanese bergdorp van A. den Doolaard van Gerda Mulder en fotograaf Herman Zonderland. In de inleiding beschrijft Mulder haar door Den Doolaard gewekte belangstelling voor Albanië, haar reizen in de communistische tijd en daarna, toen het eindelijk ook mogelijk werd Theth te bezoeken. Het dorp is eigenlijk een verzameling boerderijen in een vallei met een kerkje en een school. Er wonen nu niet meer dan honderd mensen. Zonderland portretteerde een aantal van hen.

Foto: andres musta (cc) copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

Kunst op Zondag | Vrijheid

We hebben Bevrijdingsdag weer achter de rug en worden vandaag in alle vrijheid wakker. Hoewel het in praktijk niet overal het geval is, heet kunst vrij te zijn. Zelfs in ‘vrije landen’ staat de vrijheid van de kunstenaar menigmaal ter discussie, zeker als een werk tot enige opschudding leidt.
Dat zal altijd wel zo blijven. Ook al is de vrijheid van de kunstenaar erg relatief, de kunstenaar moet altijd alle vrijheid nemen die hij of zij nodig acht. Anderen behouden de vrijheid daar over te zeggen wat men wil.

Vandaag in Kunst op Zondag: hoe zien kunstenaars vrijheid? Geen clichés met witte duiven of obligate standbeelden van vrijheidshelden. Maar wel:

They hate us for our freedom. Deze woorden van Bush, na de aanval op de Twin Towers, gebruikte het Franse collectief Claire Fontaine in een vlammende installatie met de bedoeling er op te wijzen dat de een zijn vrijheid, de ander zijn dood kan betekenen.

Niet alleen Claire Fontaine legt een relatie tussen vrijheid en agressiviteit. Shaun O’Connor ziet maar één keuze.

Als vrijheid al niet in verband met geweld wordt gebracht, dan vaak wel met beperkingen. Zoals dit hekwerk van Sean Martindale.

Natuurlijk ontbreken vrijheid van geschreven en gesproken woord niet. Shawn HibmaCronan, beeldhouwer en meubelmaker, maakte de Freedom Press. Een apparaat dat door één mens is te bedienen en het woord ‘freedom’ reproduceert.

Foto: Foto via Wikimedia.

De stilste plek op aarde

Ze zeggen dat zwijgen goud is – maar er is een kamer in de Verenigde Staten die zo stil is dat het ondraaglijk wordt na een korte tijd. De langste tijd die iemand doorstaan heeft in de ‘echoloze kamer’ van Ortfield Laboratories in South Minneapolis is maar 45 minuten. Hij absorbeert 99,99% van het geluid, het is ’s werelds rustigste plek, maar verblijf er te lang en je begint te hallucineren.

Als het stil is, passen je oren zich aan. Hoe stiller de kamer, hoe meer je hoort. Je hoort je hart slaan, soms hoor je je longen, je maag hard knorren. In de echoloze kamer word je zelf het geluid.


Header foto via Wikimedia.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De beschaving van een bondgenoot

In een recent statistisch rapport over het opleggen en uitvoeren van de doodstraf in 2011 van Amnesty International zien we de VS als westers land in alle eenzaamheid staan te midden van dictatoriale regimes als China, Pakistan, Iran, Saoedie-Arabië, en Noord-Korea. De VS als ‘rough state’. Met 43 executies vorig jaar en nog 78 in de ‘death row’ staan de VS ver voor het eerstvolgende westerse land, Japan, dat vorig jaar geen doodstraf heeft voltrokken, maar nog wel 10 ter dood veroordeelden telt. Het enige Europese land op de lijst is Wit-Rusland dat onlangs twee doodvonnissen heeft voltrokken. De EU heeft daarop de sancties tegen Wit-Rusland, regeringsfunctionarissen en bedrijven, uitgebreid. In een verklaring zegt de EU de doodstraf onder alle omstandigheden te veroordelen. Een boodschap die ook nog wel eens naar onze bondgenoot aan de andere kant van de oceaan gestuurd mag worden.

Ander nieuws dat vragen oproept over het beschavingspeil van de VS komt uit Florida. Daar schoot een vrijwillige buurtwacht in februari de 17-jarige Trayvon Martin dood omdat hij hem “verdacht” vond lopen. De schutter is verhoord maar wordt niet vervolgd op grond van bestaande wetgeving over zelfverdediging. Maar in dit geval heeft de schietpartij tot zoveel beroering geleid dat de gouverneur van Florida zich gedwongen zag om nader onderzoek te laten doen. De commandant van politie is tijdelijk op non-actief is gesteld. Dat president Obama zich het lot van de jongen aantrok zal daar ongetwijfeld aan hebben bijgedragen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 01-03-2022

De twitterkoning van het Binnenhof is… Jaap Jansen

Politicus Geert Wilders en tv-journalist Frits Wester gelden als de meest invloedrijke twitteraars in de Haagse politiek. Toch blijkt uit een analyse van ANP, Sargasso.nl en de Universiteit van Amsterdam voor Nu.nl dat andere twitteraars de toon zetten op het Binnenhof. Wat blijkt? De Haagse Stolp is vooral bezig met Pauw en Witteman. Opvallend is ook dat de PowNews-journalist Rutger Castricum weliswaar in de algemene Twitterwereld populair is, maar in het twitterverkeer op het Binnenhof nauwelijks meetelt.

ANP, Sargasso.nl en studenten van de Universiteit van Amsterdam stelden een lijst op van ruim 300 sleutelfiguren op het Binnenhof, bekeken wie met wie contact heeft en onderzochten de populariteit van deze mensen bij de hele Twitterpopulatie. De uitkomst is verrassend.

De grote man in de Haagse Twitter Stolp is Jaap Jansen, redacteur van het tv-programma Pauw en Witteman. In ruim twee maanden tijd werden zijn berichtjes door 85 verschillende mensen doorgestuurd of beantwoord. Ter vergelijking, Geert Wilders staat op nummer 39 op de ranglijst, met 21 mensen op het Binnenhof die in deze periode iets met zijn tweets hebben gedaan. Andere mensen die hoog scoren zijn Lucas Benschop (Nu.nl), Sywert van Lienden (21 jaar, publicist), Kustaw Bessems (De Pers) en Alex Klusman (campagnevoerder).

Vorige Volgende