Een aspirientje tegen schizofrenie

Vorige week kreeg ik een aardig mailtje van de medewerkers van het instituut waar ik ooit een cursus Spaans volgde. Ze wensten mij Feliz Dia de San Valentin. Als service voegden ze er nog wat vocabulaire aan toe voor deze belangrijke dag: los enamorados (verliefden), la cita a ciegas (blind date) en niet te vergeten het belangrijke werkwoord besarse (elkaar zoenen).

Nu weet ik wel dat San Valentin in Spanje veel belangrijker dan Sint Valentijn in ons eigen land. Hier heeft Valentijn eigenlijk nooit echt voet aan de grond gekregen. Vanaf de jaren vijftig zijn er wel pogingen gedaan om de Nederlanders en masse in Valentijn te laten geloven, maar deze operatie kunnen we als mislukt beschouwen. Nu is Valentijnsdag alleen nog een feestje is voor de shopaholics. Zij hebben twee maanden na Kerst eindelijk weer eens een argument om de portemonnee te trekken. Een anonieme kaart sturen op deze belangrijke dag? Iedereen wil tegenwoordig gezien worden, dus wat heb je er aan als je geen respons krijgt. Dat Valentijnsdag in de Nederlandse cultuur niet is geworteld, dat is het beste af te lezen aan de hoeveelheid romans rond dit onderwerp: nul. Ik ken binnen de onze letteren geen enkel verhaal dat naar een ontknoping op Valentijnsdag toewerkt.