Andijviesalade met kweepeer, Hollandse geitenkaas en geroosterde pompoenpit

[caption id="attachment_141530" align="alignleft" width="450" caption="Foto copyright Andrei Tchernikov, recept & foodstyling Fiona Ivanov"][/caption]De Flexitariër gelooft dat je met groenten, granen, kruiden, vruchten, bloemen, wieren, noten en zaden heel fijne maaltijden kunt samenstellen. Smaakt een gerecht echter beter met wat bouillon, vis of een eitje erbij dan doet de Flexitariër daar niet moeilijk over. De Flexitariër houdt niet van dogma’s in het eten. De Flexitariër is een samenwerking tussen fotograaf Andrei Tchernikov en receptontwikkelaar Fiona Ivanov. Andijviesalade met kweepeer, Hollandse geitenkaas en geroosterde pompoenpit vegetarisch voor- of lunchgerecht, 4 personen

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spoorellende is voorbeeld van verknipt bestuur

De verknipte dienstverlening op het spoor illustreert de behoefte aan nieuwe besturingsvormen in de publieke sector. Door een te grote nadruk op efficiency raakt de samenhang tussen de opgeknipte onderdelen verloren.  Meer toezicht en controle zullen daar weinig aan kunnen veranderen. Regionale verantwoordelijkheden wel, zegt Joop Koppenjan, hoogleraar Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Afgelopen weken werden de treinreizigers volop geconfronteerd met de jaarlijkse dip in de dienstverlening op het spoor. Sneeuw en vrieskou waren het spoorsysteem wederom de baas en dat ging gepaard met het eveneens jaarlijkse terugkerende zwartepieten tussen dienstverlener NS en Infrastructuurbeheerder Prorail. Dit jaar in de vorm van een heuse catfight tussen directeuren Ingrid Thijssen (NS) en Marion Gout (Prorail).

Doordat de zorg voor het spoor is opgeknipt tussen NS en Prorail lijkt het Nederlandse railsysteem kwetsbaarder te zijn dan waar dat niet is gebeurd, zoals in Duitsland en Zwitserland. Dit opknippen hebben we te danken aan het streven naar efficiency, resultaatgericht werken, verzelfstandiging en marktwerking, waar onze bestuurders en politici zich in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw door lieten leiden.

De gevolgen beperken zich niet tot de railsector. Op tal van terreinen van publieke dienstverlening treffen we praktijken aan die ‘verknipt’ overkomen. Recent werd melding gemaakt van de grote financiële risico’s waarmee directeur Erik Staal woningcorporatie Vestia aan de rand van de afgrond bracht. De week ervoor berichtten de media over te dure dienstreizen van het college van bestuur van de Technische Universiteit Delft. Incidenten die naadloos in de rij passen van eerdere berichten over mislukte vastgoedavonturen van onderwijs- en zorginstellingen die de kerntaken van deze organisaties bedreigden, het lichtvaardig uitreiken van diploma’s door hogeschool Inholland, te hoge salarissen van bestuurders en managers in verzelfstandigde overheidsdiensten, enzovoorts.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland geluksland

Geluk is lange tijd een ondergeschoven kindje geweest in de wetenschap. Er werd geen onderzoek gedaan naar geluk, het idee dat het leven niet per se leuk hoefde te zijn speelde hier ongetwijfeld een belangrijke rol in. Werken, dat moest je doen! Tegenwoordig is geluk een belangrijke lijn van onderzoek, zegt prof. dr. Paul Schnabel, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), tijdens zijn lunchlezing voor de serie Geloof, hoop en liefde. Geluk en onze gelukservaring zijn belangrijke waarden geworden in de Nederlandse samenleving. Hoe staat ons bruto nationaal geluk er eigenlijk voor?

Het gelukkige kikkerlandje

Nederlanders zijn een gelukkig volk. 66 tot 82 procent van de bevolking geeft aan gelukkig tot erg gelukkig te zijn (CBS/SCP, 2010), dus we mogen niet klagen. Sterker nog, we zouden eigenlijk wel eens wat dankbaarder mogen zijn dat wij het geluk hebben toevallig hier te leven. Aan de hand van Geert Hofstedes Cultuurdimensies laat Schnabel zien dat Noordwest-Europa een gunstig cultuurklimaat heeft voor een positieve geluksontwikkeling. We scoren hoog op individualisme, passen ons makkelijk aan wanneer problemen zich voordoen, we hebben een verzorgingsstaat, een informele cultuur en langetermijnperspectief.

Dit is bijvoorbeeld al een heel verschil met het zuiden van Europa. In Portugal zijn ze het minst tevreden met het eigen leven, terwijl Nederland en Denemarken erg hoog scoren. Respectievelijk wordt er een 7,9 en een 8,2 gegeven voor het eigen tevredenheidsgevoel (2010). Alleen tegen de treurigheid aan de Donau (Hongarije) is geen kruit gewassen, zegt Schnabel. Harde, maar ware woorden. Het cijfer voor tevredenheid met het leven zit in Hongarije al jaren onder de 6,0.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ongelijkheid doet roesten (2)

Rutte zei een tijdje geleden: “Wij hebben geen armoede, wij hebben lage inkomens”. Ik heb het hier ‘het liegen van de waarheid’ genoemd. Kijk naar de bootvluchtelingen van Lampedusa en schaam je. Tegelijk ontkent Rutte een vraag, die er voor een groot deel van de mensen in het land wel degelijk toe doet, namelijk hoe de rijkdom in dit land wordt verdeeld. Dat is de klassieke vraag in de politiek: door Lasswell ooit samengevat in de vraag: ”Who gets what, when and how”.

“Geen armoede, maar lage inkomens”: ik probeer me het Haagse kantoor of de kroeg voor te stellen waar deze soundbite bedacht is. Het moet de ambtenaren of de politici buitengewoon veel genoegen hebben gedaan, toen ze deze boodschap vonden. Het is dicht bij de waarheid, een feitelijke opmerking en hij gaat voorbij aan de impliciete vervolgvraag of die inkomens misschien te laag zijn en of weer iets mee zouden moeten. Maar inderdaad, wie krijgt wat, wanneer en hoe?

Op mijn tekst van vorige week met deze titel werd gereageerd volgens een oud grapje: ”Ik heb kennis, jij hebt een mening, hij heeft een ideologie.” Als er iets is waar wij ideologisch over denken, dan is het wel het thema gelijkheid in de samenleving. Heeft Thatcher nu het vrije westen gered of heeft zij de ongelijkheid in Engeland sterk bevorderd? Het is maar welk deel van de realiteit je wilt zien en wat je wegfiltert. Waarom zijn we zo selectief in wat we zien?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Liefde in de scanner: een wedstrijd

Weet je nog hoe het voelde toen je voor het eerst verliefd was? En al die keren erna? Vroeger, toen ik een jaar of acht was, was ik hevig verliefd op Renate. Officieel hadden we alleen met elkaar omdat alle jongens en meisjes van de klas op dat moment met elkaar hadden. Toen een meerderheid besloot dat een vrijgezellenleven toch verkiesbaar was, bleven Renate en ik elkaar nog wel zien. Maar niet veel natuurlijk en niet lang. De mores van de schoolplein hielden ons in het gelid.

Later ben ik nog wel een paar keer verliefd geweest. Ze zeggen wel dat als je ouder wordt, je ook die heftige verliefde gevoelens kwijtraakt. In mijn geval geldt dat niet. Ik kan nog steeds overstromen van liefde, niet alleen voor mijn vrouw, op wie ik op slag verliefd was. Maar ook voor mijn zoon, gek genoeg. De liefde die ik voor hem voel, voelt vaak als verliefdheid, een sterk verlangen om bij hem te zijn.

Waarom vertel ik u dit? Is het niet een beetje laat? Valentijnsdag is al voorbij.
Ik stuitte vandaag op het onderstaande filmpje. Een onderzoeksgroep van Stanford University heeft een aardige wedstrijd gehouden, waarbij ze keken in hoeverre verliefdheid en houden van meetbaar is met behulp van een fMRI-scanner.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Kabinet houdt immigratiecijfers bewust hoog’

Het kabinet houdt immigratiecijfers kunstmatig hoog om de gedoogconstructie van het kabinet te legitimeren. Dat zei Tweede Kamerlid Tofik Dibi (GroenLinks) in een reactie op antwoorden van minister Gerd Leers (Immigratie en Asiel) op Kamervragen over gezinsmigratiecijfers.

Dibi stelde de vragen nadat uit onderzoek van het ANP en Sargasso.nl was gebleken dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) ook baby’s die in Nederland worden geboren, als gezinsmigrant telt. Het cijfer voor gezinsmigratie zoals de IND hanteert, is daardoor ongeveer 20 procent te hoog.

,,Het is bizar,” vervolgt Dibi. ,,Je zou een vreugdedansje verwachten nu blijkt dat de cijfers in werkelijkheid minder hoog zijn dan werd aangenomen.” Hij vermoedt dat het kabinet de cijfers hoog houdt omdat het immigratieprobleem een belangrijke pijler onder de gedoogconstructie is. ,,Als dit probleem vervalt, is de noodzaak van gedogen voor een groot deel weg. Het kabinet heeft dus belang bij het bestaan ervan.”

Minister Leers zegt in de antwoorden op de vragen van Dibi dat hij niet van plan is de registratie van de IND aan te passen omdat de instantie uitgegeven verblijfsvergunningen telt. Het CBS telt immigranten. ,,In het IND-cijfer worden nu eenmaal procedures geteld en ook in Nederland geboren baby’s hebben een verblijfsvergunning nodig”, liet de woordvoerder van de minister weten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Sayonara Nukes!

Japanners stemmen in grote meerderheid voor afschaf kerncentrales. In een opiniepeiling van dagblad Asahi Shimbun (14 februari 2012) zegt 66% vóór afschaf en 23% er tegen te zijn. Ook al vinden andere media-ondernemingen (NHK, Nikkei Shimbun) ietwat andere cijfers, er is maar één conclusie: De meeste Japanners willen van kernenergie af.

Dat lag vóór de ‘Fukushima’-ramp die bijna een jaar geleden begon en nog steeds niet volledig onder controle is, anders. Toen was 75% voor behoud van kernenergie. Slechts 14,7% sprak zich toen nog tegen kernenergie uit.

De trendbreuk viel inderdaad op de grote anti-kernenergie-demonstratie van een paar dagen terug, 11 februari, waar te nemen. Van de 12.000 mensen die in Tokyo bijeenkwamen waren de meesten pas na de Fukushima-ramp over kernenergie gaan nadenken. De demonstranten kwamen een oproep van het Sayonara Nukes comité na. Een actiegroep die door auteur / nobelprijswinnaar  Kenzaburo Oë, musicus / componist Ryuichi Sakamoto en andere Japanse coryfeeën is opgericht. Ze verzamelen 10 miljoen handtekeningen van mensen die allemaal voor afschaffing van kerncentrales zijn.

Japan zou eind april al kernenergievrij kunnen zijn. Nog maar drie van de totaal 54 kernreactoren leveren stroom aan het elektriciteitsnet. Want, zo legde de regering na de ramp vast, reactoren mogen pas terug aan het net wanneer ze een stresstest hebben doorstaan. Behalve de kwaliteitstest is voor een herstart ook opnieuw de goedkeuring van lokale en centrale overheden nodig.

Vorige Volgende