Wij zijn allen Griekse Joden

We are all Greek Jews schrijven twintig bekende Europese intellectuelen naar aanleiding van de verkiezingswinst van de neonazistische partij Gouden Dageraad. Ze zijn verontrust door de openlijke verwijzingen van deze partij naar de Duitse fascisten: het hakenkruis, de Hitlergroet, de antisemitische, racistische ideologie, de holocaustontkenning en de verheerlijking van de grote leider. De ondertekenaars van het manifest zijn onder andere de Italiaanse schrijver Dario Fo, de Britse socioloog Anthony Giddens, de Franse ex-minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner, en de Poolse journalist en politicus Adam Michnik. Een Nederlander ontbreekt bij de initiatiefnemers. De groep wijst er op dat extreem-rechts ook in andere Europese landen in opmars is en roept een van de motieven voor de oprichting van de Europese Unie in herinnering: nooit meer oorlog, nooit meer fascisme.  Die Europese droom, een maatschappij gebaseerd op saamhorigheid en vrij van racisme, moet het antwoord zijn op de opleving van extreem-rechts. Daarvoor moeten we dan wel afzien van een Europa als gesloten vesting waar bepaalde mensen niet thuishoren. En we moeten ook afzien van het dogma van de bezuinigingen ten koste van de toekomst van de Europese jeugd. Want de aanhoudende crisis voedt de behoefte aan zondebokken en de angst voor vreemdelingen die de eigen cultuur bedreigen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022

Openbaarheid te koop

Voor 64,20 komt een ambtenaar uit zijn stoel om een paar openbare documenten voor je te zoeken. Je krijgt een een aantal kopietjes en er wordt 35 minuten gesnuffeld. En o ja, er wordt ‘beperkt veldwerk’ gedaan – wat dat ook moge zijn.  Het salaris van de ambtenaar is al eerder door de belastingbetaler opgehoest. De kosten van het papier en de kopieermachine zijn al door de belastingbetaler opgehoest. De vervaardiging van de documenten zijn al door de belastingbetaler opgehoest. Hardinxveld-Giessendam, de gemeente die dit bedrag eist, heeft een vreemd idee van openbaarheid van bestuur.

Voor een groot cameraproject hebben we alle gemeenten, provincies en politiekorpsen in Nederland gewobbed (verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur). We vroegen documenten over de positie van de camera’s, wanneer ze zijn geplaatst, welke techniek ze hebben, etc. De database is compleet en binnenkort gaan we hier uitgebreid over berichten. De meeste gemeenten werkten netjes mee. Een ambtenaar van de gemeente Gouda hielp zelfs mee om gps-locaties te achterhalen. Na enige aansporing kregen we van Rotterdam een mooie lijst, ook met gps-locaties.

Een aantal gemeenten vroeg geld voor de inspanning en verwees naar een gerechtelijke uitspraak van vorig jaar. RTL Nieuws werd gesommeerd leges te betalen voor de afhandeling van een Wob-verzoek. In dat geval schreef ik een nette brief terug door de weigergemeenten erop te wijzen dat a) binnenkort het verdrag van Tromø wordt ondertekend, dat het vragen van leges verbiedt, b) de minister al heeft aangegeven dat het heffen van leges onwenselijk is omdat het een barrière opwerpt en dat de wet daarom wordt aangepast – iets waarvoor een Kamermeerderheid is en c) dat het Hof in Den Bosch de eerdere uitspraak heeft vernietigd in het voordeel van RTL Nieuws.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onverschillige cultuur

Van een mooi kunstwerk krijg je een beter humeur. Omgekeerd helpt iets lelijks je stemming naar de gallemiezen. Jarenlang ben ik elke dag chagrijnig geworden als ik door de Amsterdamse Van Baerlestraat fietste, tot ik me realiseerde dat het kwam door de aanblik van de negentiende-eeuwse façade van het Stedelijk Museum. Sindsdien neem ik een andere route.

Dat wil niet zeggen dat lelijke kunstwerken totaal geen functie hebben. Een medewerker van de Vaticaanse Musea vertelde me ooit dat ze over Giuliano Vangi’s “Over de drempel” weliswaar bijna dagelijks klachten kregen, maar dat ze het toch maar in de ontvangstruimte laten staan omdat mensen dan niet blijven hangen. Ze lopen door, het eigenlijke museum in. Zo had ik het nog niet bekeken, al erken ik dat ik Vangi’s beeld liever überhaupt niet had bekeken.

Amersfoort

Ik vermoed dat het kunstwerk dat bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed het interieur ontsiert, een soortgelijke functie heeft. Het moet zijn bedoeld om de medewerkers weg te jagen, naar hun werkplekken. Maar dat is nog niet eens het ergste.

Het is de godvergeten platvloersheid. De liggende man verbeeldt het verleden, de staande man het heden en het kind de toekomst, en het geheel moet weergeven hoe de RCE het erfgoed van de ene naar de andere generatie doorgeeft. Tja. Maak eens een kunstwerk over de wijze waarop geschiedenis, als geïnterpreteerde tijd, ons denken inperkt en onze visie structureert, zou ik zeggen, dat is nog niet tienduizend keer vertoond.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lente 2012 was 2 graden te warm

DATA - Ja, daar zijn we weer. Volgens het KNMI, en daarmee alle slaafse media, was de lente 1 graad warmer dan gemiddeld.
Formeel correct, maar het blijft misleidend. Immers, het gemiddelde voor de lente is in de laatste 10 jaar namelijk opgehoogd van 8,4 naar 9,4 graden. Een volle graad erbij dus. We vinden het al normaal. De lente was dus gewoon 2 graden te warm.

Hier een grafiek met afwijkingen per seizoen, waarbij de dikke rode lijn de vergelijking is met het oorspronkelijke gemiddelde.

Niets aan de hand mensen, gewoon doorlopen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende