De beschamende kop van het Financieel Dagblad over belegging ABP in Facebook
, door
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
Zoete broodjes
, door
Mijn dorp is sinds enige tijd een Turkse bakker rijker. Aardige man met vriendelijk personeel, een hardwerkende Nederlander die met zijn hele gezin de bakkerij runt. Iemand die om vier uur ´s morgens opstaat om alles vers te bakken en zeven dagen per week open is, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.
Zoals gewoonlijk ging ik er vrijdag heen om brood te kopen. Het was er druk, wat meestal het geval is rond de tijd van de lunch of avondmaaltijd. De shoarma en Turkse pizza’s die de bakker ook verkoopt, vinden grif aftrek onder mijn dorpsgenoten.
Ik kocht er net als altijd acht ronde broodjes met sesamzaad. Omdat er voor het weekeinde een strandbezoek op het programma stond, kocht ik ook nog twee börek met feta. Bij thuiskomst zag ik tot mijn verrassing dat er ongevraagd ook een heerlijk zoet broodje in de zak zat.
Een dag later haalde ik de börek uit de papieren zak. Het eerste wat ik tegenkwam, was een pain au chocolat. Een mooi gebaar van de man die altijd vrolijk en vriendelijk is als ik in zijn winkel kom, een extraatje, een blijk van waardering voor de klandizie wellicht. ,,Ja,’’ zei mijn man, ,,dat is normaal, want zondag begint het Suikerfeest.’’
Foto:
copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Politieke retoriek van verkiezingscampagnes: perversiteit, futiliteit en gevaar
, door
De langstudeerboete van Van Haersma Buma, de Badr Hari-tweet van Wilders, geen Europese boete van Roemer – de campagne is begonnen. Vanuit mijn laptop golft een tsunami aan reacties op uitlatingen op statements op plannen. In die aanhoudende stroom informatie is het bijzonder lastig kaf van koren scheiden en dus het hoofd boven water te houden. Totdat ik bij De Slegte op The Rhetoric of Reaction van Albert Hirschman stuitte. Niet dat het boekje (een essay) al mijn politiek-journalistieke problemen heeft opgelost. Het draagt wel bij aan de noodzakelijke ordening van het continue debat waarmee alle lijsttrekkers stemmen willen winnen. Ook de mijne.
Retoriek van de reactie
De basis van Hirschmans these is een voordracht gegeven door de Britse socioloog Marshall uit 1949 over de historische ontwikkeling van het westerse burgerschap. Daarin onderscheidt Marschall drie domeinen met elk hun moment van ontstaan. Ten eerste de ontwikkeling van het burgerschap zelf, dat ontstond als gevolg van de Franse Revolutie. Ten tweede het ontstaan van de politieke dimensie als gevolg van de graduele invoering van het algemeen kiesrecht en ten slotte de sociaal-economische dimensie als gevolg van het ontstaan van de welvaartsstaat. Op alle drie de ontwikkelingen, schrijft Hirschman, is kritiek gekomen en om de retoriek van die kritiek gaat het hem nu. Retoriek die progressieven volgens Hirschman altijd krijgen te verwerken.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 15-11-2022
France In The Year 2000
, door
France in the Year 2000 is a series of futuristic pictures by Jean-Marc Côté and other artists issued in France in 1899, 1900, 1901 and 1910. Originally in the form of paper cards enclosed in cigarette/cigar boxes and, later, as postcards, the images depicted the world as it was imagined to be like in the year 2000.
There are at least 87 cards known that were authored by various French artists, the first series being produced for the 1900 World Exhibition in Paris.
Meer verstrooiing bij The Presurfer
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Brief aan Emile Roemer
, door
Geachte heer Roemer,
Het leek erop dat het wel eens uw feestje kon worden op 12 september. De peilingen waren goed en er werd serieus rekening mee gehouden dat u wel eens premier zou kunnen worden. U beging afgelopen week echter een misstap die weer duidelijk maakte wat een clown u werkelijk bent. ‘Over my dead body’ zei u, over het betalen van een boete aan Europa. Wie denkt Europa wel niet dat ‘ie is? Hunnie moeten gewoon zelf betalen en stoppen met graaien. Het moet eerlijker voor de mensen!
Het is een wetmatigheid dat een crisis polariserend werkt. Als mensen het slecht (denken te) hebben of ontevreden zijn, gaan ze op zoek naar een partij die zich afzet tegen de gevestigde orde. Ze komen dan uit bij de partijen op de flanken, normaal gesproken de SP en de PVV. Door de gedoogconstructie heeft de PVV als protestpartijechter aan geloofwaardigheid ingeboet. Zij hebben te lang tegen het establishment aan geschuurd. Ergo, u gaat aan kop in de peilingen.
Een greep uit uw partijprogramma:
“De huidige crisis is geen natuurramp, maar het gevolg van politieke keuzes. Van bange politici, die geen verantwoordelijkheid durfden te nemen en hoopten dat de markt voor hen alle problemen zou oplossen. Ons rijke land is door onverantwoord gedrag van bankiers, beleggers en bestuurders in grote problemen gekomen. Mensen met de minste schuld aan de crisis dreigen nu de rekening te moeten betalen. Werknemers en kleine zelfstandigen, jongeren en studenten, ouderen en zieken. Zij leveren in, terwijl degenen die de economie lieten ontsporen grotendeels buiten schot blijven. Zij gunnen elkaar belachelijke salarissen, bizarre bonussen en woekerwinsten, terwijl burgers niet eens meer weten of hun geld nog wel veilig is, hun baan blijft bestaan en er straks nog pensioen voor hen is. Maar het kan ook anders. Als u dat wilt.”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
Oepsie!
, door
Niet alleen belazeren de superrijken de boel – ze komen er ook nog eens mee weg.
In 1983 verklaarde Leona Helmsley, zakenvrouw en echtgenote van een Amerikaanse hotelmagnaat, tegenover haar huishoudster:
‘We don’t pay taxes. Only the little people pay taxes.’
Helmsley bleek het bij het verkeerde eind te hebben. Uiteindelijk maakte ze het al te bont en werd ze wegens belastingontduiking tot negentien maanden gevangenisstraf veroordeeld. Maar dat was toen, bijna dertig jaar geleden.
Tegenwoordig betalen de superrijken, als het op belastingen aankomt, nog steeds niet hun deel, maar daarnaast kunnen ze ook nog eens – en bepaald niet onterecht – zeggen:
‘We don’t face consequences. Only the little people face consequences.’
Vorige week kreeg de Amerikaanse beurshandelaar Jon Corzine, multimiljonair, voormalig CEO van Goldman Sachs, ex-politicus (namens de Democraten) en bestuursvoorzitter van het inmiddels failliete MF Global, te horen dat hij naar naar alle waarschijnlijkheid niet zal worden vervolgd wegens het laten verdwijnen van ongeveer een miljard dollar aan door klanten ingelegd geld:
‘After 10 months of stitching together evidence on [MF Global’s] demise, criminal investigators are concluding that chaos and porous risk controls at the firm, rather than fraud, allowed the money to disappear, according to people involved in the case.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.