Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De gekleurde PVV-stemmer
PVV-stemmers zijn ontevreden blanke mannen en vrouwen. Toch? Fout! Er stemmen ook veel migranten op de partij. Shashi Roopram onderzocht waarom – onder Surinaamse Hindoestanen – en vond een verrassend antwoord.
Marokkaan? Dan stem je links, waarschijnlijk PvdA. Hetzelfde geldt als je Turks, Surinaams of van een andere etnische minderheid bent. Dat is de overheersende opvatting over de politieke oriëntatie van migranten in Nederland, zowel in de maatschappij als in de wetenschap. Maar klopt dat wel? Twee jaar geleden voerde Shashi Roopram (30) campagne voor de PvdA in Den Haag en kwam hij erachter dat veel Surinaamse Hindoestanen die hij tegenkwam van plan waren PVV te stemmen. Op een goede dag sprak Roopram een moslim van Surinaams Hindoestaanse afkomst die zei dat hij te veel last had van Turken en Marokkanen in de buurt. Toen Roopram hem confronteerde met het feit dat hij zelf islamitisch was, zei hij dat Wilders het niet over hem had als die tegen moslims ageerde. ‘Dat was echt een trigger voor mij, ik wilde begrijpen waarom mensen zo dachten,’ zegt Roopram. En dus schreef hij voor zijn researchmaster een paper over Surinaams Hindoestaanse PVV-stemmers, dat vandaag gepresenteerd wordt tijdens de KIESkleurig conferentie in Den Haag.
Rijken beste koopkrachtontwikkeling in laatste 10 jaar
DATA, DATA - Gisteren verschenen de koopkrachtcijfers van het CBS. Maar die geven slechts een momentopname waar iedereen mee aan de haal gaat. Wat is de ontwikkeling als je het over een periode van 10 jaar bekijkt? Dan zie je dat de hogere inkomens meer profiteren dan de lage, met uitzondering van de allerlaagste groep.
Het is duidelijk dat hoe hoger het inkomen, hoe beter de koopkrachtontwikkeling is. Alleen de onderste 10% houdt zich niet aan de verdeling en komt hoger uit.
Maar het is duidelijk dat in de afgelopen 10 jaar niet iedereen evenveel geprofiteerd heeft van de economische ontwikkeling en dat daarmee de ongelijkheid gegroeid is.
Voor wie zelf nog wat wil spelen met de cijfers, hier de spreadsheet met data van het CBS en de berekening.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
CPB: CDA is vies
Je zou door het gehakketak met economische cijfers haast vergeten dat er ook een man of twintig van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) hard hebben meegewerkt aan de CPB doorrekeningen van de partijprogramma’s. Na wat rondlezen (lexis-nexis) schat ik dat één op de dertig nieuwsartikelen de berekende effecten qua CO2 uitstoot, hernieuwbare energie en biodiversiteit bespreken. Bij tv en radio is het niet anders. Dat is jammer, want daar valt veel over te zeggen. Bijvoorbeeld dat veel partijen (een meerderheid qua zetels) het milieu ondanks de crisis toch proberen te ontzien. Maar vooral ook dat het CDA het slechter doet dan de VVD en zich feitelijk in het asgrijze PVV/DKP kamp bevindt.
In het CDA verkiezingsprogramma (‘Iedereen’) valt deze hartverscheurende passage te lezen: “Het gaat misschien wel het meest om onze kinderen. Als wij nu niet doen wat nodig is, zitten zij straks met onze problemen” (p.7). Maar ook het geruststellende: “Wij gaan alles op alles zetten voor 8% duurzame energie in 2016 en 14% duurzame energie en 20% CO2 reductie in 2020.” (p.35). Dat is nog eens rentmeesterschap, zou je denken. De aarde is wel toevertrouwd aan de christendemocraten.
Maar wat blijkt nu. De afname van CO2 is bij het CDA echt minimaal, zelfs de VVD doet het beter. Dit komt voornamelijk doordat het CDA weinig doet aan hernieuwbare energie. Nederland heeft in EU verband afgesproken in 2020 14% van haar energieconsumptie uit schone energiebronnen als zon en wind te halen. GroenLinks, PvdA, ChristenUnie en D66 halen die doelstelling makkelijk. Zelfs de SP, SGP en, jawel, de VVD halen de 14% net. Alleen het CDA (11%) blijft achter, samen met de PVV (7,5%) en Brinkman’s DKP (7,5%).
Geflits en geknipper
Waarin de auteur zich ergert aan flitsende internetadvertenties.
Lang geleden volgde ik een cursus in de computertaal COBOL, een taal die in vakkringen nu doorgaans ‘oude meuk’ wordt genoemd. Een van de commando’s in die taal was het woord Marquee. Daarmee konden wij vrij makkelijk bewegende en knipperende dingen op het scherm krijgen en dat vonden wij in het begin wel leuk. Onze docent, met de toepasselijke naam Co, adviseerde echter om dit commando niet te gebruiken, want al het geflits en geknipper leidt te zeer af. Gelijk had hij.
Ik weet niet wat Co nu doet, maar aangezien hij toen ook al wat ouder was, zal hij niet meer als docent actief zijn. Zijn adviezen worden in ieder geval niet meer opgevolgd, want op internet wemelt het tegenwoordig van flitsende en knipperende reclame.
Vroeger was reclame iets voor de televisie. Daar zijn de speelfilms op de commerciële netten immers al veel langer dan op de publieke omroep door de vele reclame-onderbrekingen. Maar tegenwoordig komt ook op internet steeds meer reclame. De grote matchmaker is daarbij vooral Google AdSense. Daarmee kan iedereen reclame op zijn website plaatsen en daar eventueel ook nog een heel klein beetje geld mee verdienen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.