Young Adult Literature: The View From Italy

There are several reasons why there is absolutely no progress in the discussion about English. The language is unmistakably still on the rise in international culture: worldwide more and more people are learning the language. And as a language becomes more attractive for learners when more people speak it – the investment of learning a language gives better returns if you can speak to more people around the world, read more magazines, etc. At the same time, a world in which everybody is forced to speak English might be the ideal world for very few people on an international scale. There is something disturbing about the fact that everybody but a small minority of the world’s population – those living in the anglophone world – have to spend many years learning the language. And when we realize that this means that many parts of the world get more and more cultured on the anglophone sphere as the only example of international culture, we may realize that something is going wrong. All of this is happening in many places of the world, and as far as I can see it is also discussed in many media – but typically in a national scale. And in many cases, this means that the whole thing is discussed as if what is happening is typical for the language area or the language in which it is discussed: oh we, Germans, Koreans, Swedes, etc., we are the laughing stock of the world, since we are so much influenced by English. This just shows how weak our culture is. Other places do so much better than us. A recent example in Dutch culture is this opinion piece by the Dutch author Christiaan Weijts (in Dutch: automatic translation here), lamenting the fate of Dutch literature, and observing that his own teenage children prefer to read English books. Which is a phenomenon that has been confirmed over and over again: Dutch teenagers read Young Adult literature and they vastly prefer those works coming from the anglosaxon world, often reading them in English. Weijts claims that at least part of the explanation is that contemporary Dutch literature is so dull: Yet I also want to venture a more painful hypothesis: is it not also a little bit up to us, the authors? If I have to name writers I discovered and embraced this millennium, I notice that I first come up with names like Sandro Veronesi, Édouard Louis, Valeria Luiselli, Zadie Smith, Michel Houellebecq, and only then with PF Thomése, Merijn de Boer , Niña Weijers, Robbert Welagen and a lot of others who are rightly angry that I forget them. When Trouw reported on the anglicization of the book trade, it spoke to several readers who complained that in our language area books often deal with heavy themes such as the Second World War and incest. I recognize that as a reviewer for De Groene Amsterdammer: there is a lot of victim prose and public trauma processing, focused more on the true story than on a sparkling literary form, an idiosyncratic voice, on the kind of literary freedom that all the authors I mentioned above share with each other. – yes, also the Dutch ones. The day when I read this, it happened that I was also visiting an unpretentious bookshop in a small town in Italy, and I took a picture of the table with new arrivals of the Young Adult section there. This is what it looks like: In other words: these are all books from the anglophone sphere. One difference may be that Italian youngsters still buy the translation, but those translations have a title in English. A difference may be that the average Italian young person’s English might not (yet) be at the level where they would prefer the English translation, but it is good enough to understand the title, and it seems clear that they do not read the translation because they are so proud of Italian culture, or because they think the Italian literature is experimenting with sparkling literary form. Most young Italians I have met would love to be able to read and speak English as much as their Dutch peers do. It is an intriguing phenomenon that young people around the world are attracted to products of the anglophone cultural sphere as much as they do. It definitely also has worrisome aspects to it: it makes for a bigger world for the individual, who can discover about some great entertaining voices from a different culture, but for a smaller world after all, in which only ideas count if they come from a small set of relatively small regions in the world. We need a discussion about this. But such a discussion should not start from the question what is wrong with us, Dutch (German, Swedish, Italian) people. It is an international phenomenon that warrants an internationally oriented analysis.

Door: Foto: New arrivals of the Young Adult section. Foto Marc van Oostendorp (cc)

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

ZZZ | Gratis grote bibliotheken

, door

In het kader van Zonnige Zomerse vergeZichten over mooie nieuwe progressieve idealen: Gratis grote bibliotheken in iedere plaats en voor iedereen.

Het aantal bibliotheken, de collecties en het ledental lopen al jaren terug. En dat komt niet alleen omdat de jeugd zogenaamd niet meer wil lezen. Nee, ook omdat de drempel voor volwassenen hoger is geworden. Waarom betalen voor een bieb als je thuis alles gratis via je computer denkt te kunnen halen? En hoe ben je dan nog inspiratie voor je kinderen.
Nee, gewoon gratis voor iedereen. Tenminste, alles wat fysiek is.
En zorg dat de collecties niet alleen in de grote vestigingen op orde zijn, maar overal, ook in de kleine plaatsen.
En maak van nog meer bibliotheekvestigingen aangename plekken om te studeren, ook in de kleine plaatsen. Zet gelijk overal een kast neer waarin alle schoolboeken van alle niveaus altijd in te zien zijn. Misschien met wat instructies erbij. Fijn voor jeugd die hun huiswerk een keer niet in het eigen drukke en soms niet zo vriendelijke huis wil doen. Maar ook fijn voor volwassenen die misschien af en toe wat willen bijleren. Inhalen waar ze niet aan toe kwamen toen ze zelf op school zaten.
Oh, vooral ook de nodige kunstvoorstellingen ertussen. En zet wat walking machines neer zodat je kan lezen terwijl je beweegt. Beter dan in die stampherrie staan in sportscholen met flikkerende TV’s voor je ogen.

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Verkiezingen 2023 – overzichtelijke stembiljetten

, door

Terwijl de gevestigde parlementaire orde de vakantierust ernstig verstoord ziet en flink aan de bak moet om verkiezingsprogramma’s en kandidatenlijsten te vullen, is het opvallend stil van de zijde van partijen die niet eerder een zetel wisten te bemachtigen.

Hebben zij de moed opgegeven? Zien we ze in november niet meer terug op de stembiljetten? En hebben er zich (nog?) geen gloednieuwe partijen aangemeld voor de verkiezingsstrijd? Wie wil heeft nog veertien dagen de tijd om een partijnaam te registreren.

Bij de Kiesraad zijn 51 partijen geregistreerd voor de Tweede Kamerverkiezingen. Zeventien daarvan zitten nu in de Tweede Kamer. Onder de 34 andere partijen zien we ‘oude bekenden’ als de Piratenpartij, Jezus Leeft en Partij voor de Republiek.

Henk Krol lijkt vergeten zijn registratie als ‘Lijst Henk Krol’ in te trekken. Hij wordt immers nummer 2 op de lijst van Wybren van Haga’s BVNL. Dus waarom nog een eigen partij in de lucht gehouden?

Ook de roemruchte Richard de Mos heeft de administratie niet op orde. Waarschijnlijk te druk gehad met rechtszaken en coalitieperikelen in de Haagse gemeenteraad. Hoe dan ook, zijn Code Oranje staat nog steeds geregistreerd bij de Kiesraad, ondanks dat hij in 2021 vorig jaar verkondigde dat Code Oranje de komende jaren landelijk geen rol meer speelt.
De Mos was voorlichter geworden van (hee, ook al!) Wybren van Haga’s BVNL en combineert dat met zijn raadslidmaatschap.

Foto: Schermafbeelding uitzending VPRO Zomergasten met Bibi Dumon Tak 13 augustus 2023

Recensie Zomergasten: Bibi Dumon Tak is inmiddels ergens

, door

RECENSIE - een gastbijdrage van (literair) journalist, redacteur en programmamaker Liliane Waanders (*-*)

Ze deed wat ze zich had voorgenomen: Bibi Dumon Tak gaf tijdens Zomergasten een stem aan de stemlozen, zoals ze dat ook in haar werk doet. Er kwamen kwetsbaren voorbij: koeien – daar schreef Bibi Dumon Tak drie boeken over, en toch is het niet haar lievelingsdier: ‘ik heb elke dag een ander lievelingsdier’ (Vedette, 2021); een baby’tje dat geen onbeschreven blad is, omdat het behalve het DNA van haar vader ook zijn strafblad erft (Justiça, 2004); een jeugdige delinquent die in een isoleercel belandt, omdat hij overstuur raakt als hij hoort waarvan hij beschuldigd wordt (geportretteerd in haar boek Rotjongens, 2007); elfjarigen die klassikaal in tranen uitbarsten als een van hen durft te vertellen dat hij stelselmatig gepest wordt (Klassen, 2020); kittens en katten in Istanbul en degenen voor wie het zorgen voor straatkatten een parallel leven is (Kedi, 2016); prooi waarop gejaagd wordt door mensen die de taal naar hun hand zetten om hun hobby te legitimeren (interviews met Olga Tokarczuk en Pauline de Bok), en uiteindelijk – Theo Maassen heeft dan al twee keer gehint op een verhaal dat gaat komen – blijkt ook Bibi Dumon Tak een roepende in de woestijn te zijn als het om haar overleden zus gaat en de neefjes die ze van haar ex-zwager nooit meer mag zien (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017) en Deux (2019).

Foto: Schermafbeelding website VPRO Zomergasten 2023 Bibi Dumon Tak foto © reinier van brummelen

Zomergasten 2023 met Theo en Bibi

, door

Bibi Dumon Tak, kinderboekenschrijfster en VPRO’s Zomergast van vanavond: “Ik heb nu eenmaal een mening over de dingen, en Theo Maassen ook, dus verwacht ik dat er in mijn aflevering wel enige reuring zal zijn. Wat prima is” (uit interview met Humo).

Tot nu toe gaf Theo Maassen weinig aanleiding tot reuring in zijn Zomergastenprogramma’s. Of het moet dat ene rimpeltje zijn geweest in het gesprek met Khadija Arib. In een poging een beetje vuur aan haar schenen te leggen, gaf hij al gauw de moed op toen hij ‘kritisch doorvroeg’ naar haar eigen aandeel in de ‘dolkstoot-affaire’. Khadija Arib liet zich niet kennen en Theo Maassen legde zich daar met een schamper lachje toch gedwee bij neer.

Ik denk niet dat het vanavond tot enige reuring tussen Theo en Bibi zal komen. Op VPRO’s Zomergastenpagina heeft Theo zijn  liefde voor haar werk al verklaard:

Toen ik werk van haar ging lezen was ik onmiddellijk verkocht. Haar boeken zijn zo gevoelig, zo grappig ook en leerzaam. Wat een lucide ideeën ook, zoals dieren die spreekbeurten voor andere dieren houden

Van dieren en mensen

Bibi Dumon Tak is vooral bekend om haar non-fictie kinderboeken over dieren. In 25 van al haar 32 uitgebrachte werken spelen dieren op een of andere manier een rol. (lijst Wikipedia is niet up-to–date: het in februari uitgegeven ‘Heel Keverburg kookt’ ontbreekt).

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Terence Faircloth (cc)

Lelijke woorden

, door

COLUMN - Dit stuk gaat over drie lelijke woorden. Woorden die Nederland lelijker maken – slechter, een beroerdere plek om te zijn en om te wonen. Die het leven van mensen slechter maken. Om dat te illustreren vergelijk ik ze met het Engelse equivalent, om te laten zien hoe het anders zou kunnen. En misschien zou moeten. We gaan hebben over verzuim, pesten en duurzaamheid.

Pesten

Eerst pesten. In Nederland gaat het woord ‘pesten’ meestal over het slachtoffer: je wordt gepest. “Pester” is wellicht een woord, maar in het dagelijks spraakgebruik wordt het weinig gebezigd en mijn Word zet er een rood kringeltje onder. Gebruikelijk is het niet, en ‘pesten’ gaat vooral over degenen die het moeten ondergaan.

Nog erger: niet alleen gaat pesten (te) weinig over de dader, het woord wordt soms ook nog eens gebruikt om het slachtoffer verder de modder in te trappen. “Ah, gossie, wordt je gepest?”, wordt iemand dan neerbuigend voor de voeten geworpen. Alsof er daarom iets mis is met het slachtoffer in plaats van de dader.

Neem dan het Engels. Een pester heeft een woord, dat is een bully.  Het werkwoord is bullying, dat gaat ook om de dader die iets fout doet. “Being bullied” is niet iets dat ook nog eens vernederend gebruikt kan worden naar het slachtoffer toe. “Pesten” is in het Nederland iets dat gebeurt, en in het Engels iets dat gedaan wordt, en degene die het doet, de bully, is een klootzak. Wel zo duidelijk.

Closing Time | Slave to the Rythm

, door

Dit weekend kwam ik een filmpje tegen van een 75-jarige Grace Jones die negen minuten lang een hoelahoep in de lucht weet te houden op de klanken van dit nummer.

Helaas was de beeldkwaliteit niet om aan te zien. Daarom deze versie, geproduceerd door Trevor Horn.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende