COLUMN - Begin dit jaar ben ik verhuisd. Ik had over alles nagedacht: van hoe laat de verhuizers waar moesten zijn tot hoeveel blokkwasten en verfrollers ik nodig had om alle muren met alle helpers in het korte tijdsbestek te kunnen schilderen.
Waar ik níet over had nagedacht, was dat het drie weken zou duren om mijn internetabonnement over te zetten naar mijn nieuwe adres.
Waarom dat zo idioot lang moet duren, heeft tot nu toe niemand me kunnen uitleggen, maar ik houd me oprecht aanbevolen voor het antwoord. Maar ik wil best accepteren dat mijn eigen domme schuld was dat ik bijna een maand betaald heb voor een internetabonnement dat ik niet kon gebruiken, omdat ik niet eerder had uitgezocht hoe dat ging met een verhuizing doorgeven.
Mijn strijd begon eigenlijk pas toen ik een week na het doorgeven van die verhuizing de klantenservice belde. Zij zouden mij binnen 24 uur terugbellen, maar uiteraard was de verhuizing ‘niet doorgekomen’. Oké, foutje van het telecombedrijf, kan gebeuren.
Het werd erger.
Toen ik vertelde aan de aardige klantenservicemevrouw dat ik was verhuisd, deelde ze me het volgende mee:
Ik zie dat u een abonnement heeft van 27 euro per maand. Dat bestaat niet meer. We bieden u nu een internetabonnement met gratis telefonie aan voor 32,50 per maand.