De strijd tegen SLAPP

SLAPP staat voor 'strategische rechtszaken tegen publieke participatie' (in het Engels strategic lawsuits against public participation). Dat zijn uitputtende rechtszaken tegen journalisten, mensenrechtenverdedigers of wetenschappers die vermogende personen of bedrijven aanspannen met als voornaamste doel hen het zwijgen op te leggen. De gedaagden zijn onrecht, corruptie of mensenrechtenschendingen op het spoor gekomen waarvoor zij in het algemene belang de publiciteit opzoeken. De aanklagers vrezen voor hun reputatie en de aantasting van hun private belangen. Ze hebben geld genoeg om daar kostbare advocatentijd tegen in te zetten en dreigen met enorme boetes en de betaling van huizenhoge proceskosten. De meeste aangeklaagden zitten niet in die positie en kunnen dat risico niet nemen. Daarom haken ze af en kiezen ze er voor niets meer te publiceren, feiten ongenoemd te laten of  conform de eisen te rectificeren. Dergelijke rechtszaken kunnen op anderen een chilling effect hebben. Wie onrecht wil onthullen zal eerder gaan nadenken over de risico's op een SLAPP. Dat schaadt de openheid en de participatie in het publieke debat. Een recent aangespannen rechtszaak tegen het FD heeft veel weg van een dergelijke poging om de pers te muilkorven. De Nederlandse grootaandeelhouder van handelsonderneming B&S Blijdorp heeft het FD gedagvaard vanwege berichten over mogelijke ontduiking van de sancties tegen Iran en het niet informeren van andere aandeelhouders. Op de achtergrond speelt een conflict met een Iraanse zakenman die marmergroeven exploiteert. Blijdorp vordert naast rectificatie en verwijdering van de artikelen een verklaring van de rechter dat het FD onrechtmatig heeft gehandeld. Aan immateriële schade vordert hij € 150.000; de materiële schade zou in een nadere procedure moeten worden berekend. Het Persvrijheidsfonds van de NVJ staat achter de journalisten en roept de rechter op om deze zaak te beschouwen als een zogenaamde “SLAPP-zaak” en de vorderingen zo snel mogelijk af te wijzen. Europese Raad verzwakt anti-SLAPP regelgeving In de Europese Raad hebben de lidstaten vorige maand een gemeen­schappelijk standpunt bereikt over een voorstel voor een anti-SLAPP Directive van de Europese Commissie. De Europese Journalistenfederatie is erg teleurgesteld over het standpunt van de Raad. Het oorspronkelijke voorstel van de Commissie dat ook de instemming heeft van het parlement zou tot een betere bescherming van journalisten leiden. De lidstaten, waaronder Nederland, hebben het voorstel sterk verzwakt uit vrees voor het beeld dat Brussel zich te veel met de nationale rechtspraak bemoeit. Het wetsontwerp moet nu zoals gebruikelijk uit onderhandeld worden in een tripartite overleg met de Commissie, de Raad en het parlement. De erfenis van Daphne Caruana Galizia Een ervaringsdeskundige op het gebied van SLAPP-zaken is Andrew Caruana Galizia, de zoon van de Maltese journalist Daphne Caruana Galizia, (foto) die in 2017 bij een bomaanslag om het leven kwam. Zij was op het spoor van gevallen van corruptie in de regering van Malta met vele internationale vertakkingen, onder andere blootgelegd in de Panama Papers. Haar publicaties leidden tot tientallen rechtszaken van aangeklaagde politici. Andrew en zijn vader ‘erfden’ die zaken nadat zij was vermoord. Ze waren duidelijk bedoeld om haar het zwijgen op te leggen. Een van de politici die negentien zaken tegen Daphne had aangespannen had haar een keer opgebeld, niet om over een eventuele rectificatie te praten, maar puur om haar te bedreigen. ‘Ik kan dit doen, dus doe ik het’, had hij gezegd. Ze zou om te beginnen zeven duizend euro moeten betalen, daarnaast de kosten voor de advocaten die hoog kunnen oplopen, want de tegenpartij is er op uit de rechtszaak eindeloos te rekken. Het gaat er hen niet om te winnen, hun zaak is effectiever als die nooit stopt, zegt Andrew in een podcast van Politico. Het enige doel is de journalist te stoppen. Maar dat deed zijn moeder niet. 'De Commissie is creatief geweest' Andrew betreurt het ook dat de Raad het oorspronkelijke voorstel van de Commissie ernstig verzwakt heeft door alle binnenlands spelende rechtszaken uit te sluiten. In het Commissievoorstel stond dat alles dat de EU en de interne markt raakt onder de nieuwe regelgeving zou vallen. Een creatieve oplossing, vindt Andrew. Veel zaken tegen Caruana Galizia konden gelinkt worden aan het verstoren van de interne markt. Door witwassen bijvoorbeeld. Maar als alle zaken tussen partijen uit hetzelfde land van de nieuwe regels uitgezonderd worden, dan blijft er niet veel meer over. In lidstaten met een degelijk rechtsstelsel hoeft dat niet direct een probleem te zijn, maar niet alle lidstaten voldoen aan dat vereiste. Een ander punt waarop de lidstaten het oorspronkelijke voorstel willen afzwakken betreft de mogelijkheid voor een rechter om een SLAPP-zaak niet in behandeling te nemen omdat het overduidelijk is dat het nooit tot veroordeling van de journalist zal leiden. Zoals in het geval van de zaak van de Nederlandse ondernemer Blijdorp tegen het FD. De krant heeft alle bewijzen in handen en gepubliceerd dat hij scheef zit. Hier is duidelijk ‘sprake van een machtige ondernemer die de juridische weg kiest om een medium en haar redactie stil te krijgen en verdere publicaties te beletten’, schrijft het Persvrijheidsfonds. Zo’n zaak moet je direct van de rol kunnen halen. De Raad heeft echter een ingeperkte definitie van 'ongegronde gevallen' voorgesteld en beroep tegen beslissingen op dat punt geschrapt. Andrew Caruana Galizia die trouw blijft aan de inzet en de intenties van zijn moeder hoopt dat het Europees Parlement straks hard gaat onderhandelen om er een effectieve SLAPP-Directive uit te slepen. Tegen de corruptie en voor de persvrijheid. Thema’s die volgend jaar in de campagne voor de Europese verkiezingen ongetwijfeld een rol gaan spelen.

Door: Foto: Prachatai (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Michael Eisen, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons.

Woekerwinsten voor CEO’s wetenschappelijke uitgevers

, door

door Lukas Linsi, Léonie de Jonge, David Cheruiyot, Niels Bieleveld, eerder verschenen bij Stuk Rood Vlees.

In welke sector werkt de bestbetaalde Nederlandse CEO? De bankwereld? Tech industrie? Nee, het zijn wetenschappelijke uitgevers. Dit blijkt uit ons onderzoeksproject over de vergoedingen voor bestuurders in de periode 2017-2020. De cijfers komen uit de jaarverslagen van de bedrijven.

Tabel 1 toont de vijf bestbetaalde Nederlandse CEO’s van 2017 tot 2020. Terwijl de CEO van de onlangs vertrokken oliegigant Royal Dutch Shell de ranglijst aanvoert, blijven wetenschappelijke uitgevers niet ver achter. Zo wordt de tweede plaats in deze ranglijst ingenomen door de CEO van informatiedienstenbedrijf Wolters Kluwer, oorspronkelijk een uitgeverij van schoolboeken die in 1836 in Groningen werd opgericht. Op de derde plaats staat de CEO van RELX, voorheen bekend als Reed Elsevier, een bedrijf dat bekende academische diensten aanbiedt zoals ScienceDirect, Scopus, SciVal of ClinicalKey. De CEO’s van deze uitgevers kregen van 2017-2020 meer dan 30 miljoen euro uitbetaald. Dit is ruim drie keer zoveel als het salaris van de CEO van de grootste Nederlandse bank, ING, over dezelfde periode, en bijna tien keer zoveel als wat de topman van ABN-AMRO binnenhaalde.

Tabel 1. De vijf bestbetaalde CEO’s van Amsterdamse beursgenoteerde bedrijven, 2017-2020 (miljoen)

ZZZ | Gratis Open Praktijkscholen

, door

In het kader van Zonnige Zomerse vergeZichten over mooie nieuwe progressieve idealen: Richt gratis Open Praktijkscholen op door heel het land om alle volwassenen de kans te geven extra praktijkscholing te volgen.

Een leven lang leren lijkt alleen weggelegd voor de kenniswerkers. Er zijn voldoende voorzieningen voor en ze hebben vaak ook het geld om het te betalen. Maar wil je wat extra praktische vaardigheden opdoen of een hele ander praktisch beroep ambiëren, is er weinig mogelijk.
En dat terwijl er een schreeuwend tekort is aan praktisch geschoolde krachten.

Korte, gerichte opleidingen kunnen heel waardevol zijn. Van een tweedaagse training restaurantbediening tot een intensief traject voor restauratie glas-in-lood ramen. Te volgen bij een praktijkschool in de regio (iedere provincie minimaal 1). Eventueel zelfs in het weekend of in de avonduren.
Liefst gratis natuurlijk. Vaak zullen hier mensen naar toe gaan die in hun jeugd minder van het (gratis) onderwijs hebben kunnen genieten. Dus daar mag wel wat voor gedaan worden. En anders doe je een regeling waarin iedereen ieder jaar een gratis opleidingsdag krijgt, die je kan sparen. Heb je vier jaar HR-ketels onderhouden, dan recht op vier dagen scholing over installatie en onderhoud warmtepompen.
Natuurlijk zijn sommige scholingen langduriger. Een jaar lang iedere zaterdag modern auto-onderhoud misschien. Maar daar verzinnen we dan ook wel een oplossing voor.
En misschien is dit ook een goede manier om bepaalde vakmensen die op leeftijd komen en het fysieke werk te zwaar vinden, een tweede carriëre te geven als docent.

Closing Time | Visions of You

, door

Ik zocht eigenlijk nog wat reggae-materiaal van Sinéad O’Connor, maar kwam uit op dit optreden uit 1992 met zanger en bassist John Joseph Wardle, beter bekend onder zijn artiestennaam Jah Wobble.

Aangekondigd door de inmiddels vanwege #metoo-toestanden in opspraak geraakte presentator Phillip Schofield. Ja, het is een klein wereldje.

Foto: Cameraman Hoyte van Hoytema vertelt in Zomergasten wat film is.

Recensie Zomergasten: op zoek naar de ziel van Hoyte van Hoytema

, door

RECENSIE - ‘Je moet filmen zoals een kat op een tafel springt: met precies genoeg moeite’, zei Robby Müller ooit, cameraman van onder andere Paris Texas, Breaking the Waves en Dead Man. Müller was een soort mentor van Hoyte van Hoytema, de tweede Zomergast van presentator Theo Maassen. Dat deze uitspraak Hoyte uit het hart is gegrepen, zou je niet zeggen als je denkt aan de spierballencinema van Interstellar, Spectre en Tenet, films waarbij Hoytema achter de camera zat. Maar toch, als je ‘m drie uur lang hoort praten over zijn vak, kun je niet anders dan hem op z’n woord geloven. Kennelijk kun je een krachttoer als Tenet, die zich voor een groot (en vrij onnavolgbaar) deel achterstevoren afspeelt, voor een groot deel op gevoel filmen, zonder storyboard.

Al sinds zijn veertiende, gegrepen door de magnetische sfeer van bijvoorbeeld Miami Vice (waaruit we een scène zien als eerste fragment) wist Hoyte dat hij iets met film wilde doen. Tot tweemaal toe werd hij afgewezen door de Nederlandse filmacademie (op welke gronden komen we helaas niet te weten). De filmacademie in Polen (dezelfde waar Roman Polanski en Kristov Kieslowski op hadden gezeten), wilde hem wel hebben. Daar maakte hij kennis met Tarkovski (diens Zerkalo was een belangrijke inspiratiebron voor Interstellar – iets waaraan wat mij betreft ook wel wat meer woorden vuil gemaakt hadden mogen worden) en werd zijn liefde voor techniek en geknutsel verder aangewakkerd. Hij heeft de school niet afgemaakt. Zonder diploma maar overtuigd van zijn eigen kunnen ging hij terug naar Nederland, in de verwachting met luid gejuich ontvangen te worden. Maar dat bleek niet zo te zijn: niemand zat te wachten op de net niet aan de Poolse filmacademie afgestudeerde cameraman Hoyte van Hoytema. Hij schreef talloze brieven, maar kreeg zelden reactie.

Foto: Schermafbeelding website VPRO Zomergasten 2023 Hoyte van Hoytema. foto © reinier van brummelen

Zomergasten 2023 met Theo en Hoyte

, door

Zomergasten vorige week: De kop ging er af met een nieuwe eindredacteur, nieuw decor en nieuwe presentator. Overwegend positieve kritieken, vooral over Theo Maassen. En helaas wat tegenvallende kijkcijfers.

Nu is VPRO’s Zomergasten niet bedoeld om kijkcijferkanon te zijn. Omdat dat in de zomervakantie ook niet kan. Veel mensen nemen in deze tijden ook vakantie van de televisie. Alleen een verregende zomervakantie kan de cijfers wat hoger doen uitvallen.

Dagblad Trouw vogelde vorig jaar uit dat het programma de laatste tien jaar de kijkcijfers zag teruglopen. Van gemiddeld 650.000 in 2011, naar 420.000 in 2021.  Het gemiddeld aantal kijkers tussen 2002 en 2022 is 531.000.

Wij keken naar de cijfers van de laatste acht seizoenen en jawel, het gemiddelde blijft dalen: 473.021. Met een kijkcijferscore van 493.000 deed de eerste uitzending met Theo Maassen het dus iets beter.

Debutanten

Geen slecht Zomergastendebuut, maar niet zo goed als het debuut van Wilfried de Jong, bij wie Theo Maassen ooit Zomergast was en van wie hij ‘24 uur met…’ overnam. De kijkcijfers per debuut van de Zomergasten presentatoren (voor zover we konden achterhalen:

Wanneer Presentator Gast Cijfers 25-jul-10 Jelle Brandt Corstius Jan Marijnissen 837.000 28-jul-13 Wilfried de Jong Hans Teeuwen 812.000 22-jul-12 Jan Leyers Henny Vrienten 603.000 23-jul-17 Jeanine Abbring Rosanne Hertzberger 549.000 27-jul-08 Bas Heijne Ronald Plasterk 542.000 30-jul-06 Joris Luyendijk Jeltje van Nieuwenhoven 509.000 23-jul-23 Theo Maassen Thomas Hertog 493.000 31-jul-16 Thomas Erdbrink Dyab Abou Jahjah 484.000 26-jul-09 Magriet van der Linden Viktor en Rolf 407.000

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Heroine

, door

Als twintigjarige werd Sinéad O’Connor gevraagd om het hoofdnummer te zingen voor een film die the Edge (gitarist van U2) van muzikale omlijsting voorzag. Ze zou tevens meeschrijven aan de tekst. Larry Mullen jr., ook van U2, valt te horen op de drums.

De film Captive (1986) was zeer losjes gebaseerd op het verhaal van miljardairsdochter Patty Hearst, die in 1974 werd ontvoerd door een linkse militante beweging, werd gehersenspoeld en uiteindelijk meedeed aan overvallen

Closing Time | Downpressor Man

, door

Sinéad O’Connor heeft nog een tijdje het rastafarianisme aangehangen. Uit die tijd stamt onder andere deze cover van Peter Tosh z’n Downpressor Man, dat zelf weer een expliciet antikoloniale cover is van Nina Simone’s Sinnerman.

Het is onvoorstelbaar dat er geen live-opnamen van Sinéad zijn die dit nummer zingt, want dit swingt as een tiet. Ik zou zelfs durven beweren dat dit tot O’Connors beste werk behoort, maar ik ben geen kenner.

Closing Time | Troy

, door

De eerste single van haar debuutalbum uit 1987. Wat was ze jong in deze clip. Vol brandende woede, pijn, verdriet.

O’Connor was ook literair geschoold (het onderwijs was dan ook een stuk beter vroeger). Zo verwijst het refrein naar twee regels van de Ierse dichter William Butler Yeats:

Why, what could she have done, being what she is?
Was there another Troy for her to burn?

– No Second Troy

Vorige Volgende