Politieke boodschappen moeten in een democratie niet belemmerd worden. Opnieuw heeft de Reclamecodecommissie (RCC) een klacht tegen de SP gegrond verklaard vanwege het negeren van de Nee/Ja sticker voor "ongeadresseerd reclamedrukwerk". Een inwoner van Rotterdam had bij de RCC geklaagd over een krant van de SP, getiteld de "Rooie Rotterdammer". De SP verspreidt dergelijk drukwerk huis-aan-huis en respecteert daarbij wel de Nee/Nee stickers, maar niet de Nee/Ja sticker waarmee de bewoner achter de brievenbus te kennen geeft geen reclamedrukwerk te willen ontvangen maar wel de huis-aan-huis-krant. Volgens de klager is de krant echter gewoon reclame voor een politieke partij en de RCC is het daarmee eens. De SP vindt dat er een verschil gemaakt moet worden tussen handelsreclame en het verspreiden van politieke propaganda. Daarom negeert de partij al jaren dergelijke uitspraken van de RCC. De Commissie kan in het geval van terecht beoordeelde klachten over de verspreiding van denkbeelden alleen een advies geven. In bepaalde gevallen kan de uitspraak ook actief door de Commissie worden verspreid via een 'alert'. Dan komt de zaak onder de aandacht van de media, zoals vorige week. Kennelijk weegt ook dat bij de SP niet op tegen beperking van de mogelijkheden om het gedachtegoed van de partij te verspreiden en nieuwe leden te werven.
Internationaal onderzoek gezondheidszorg 11 westerse landen: Nederland scoort gemiddeld. Dat is weer eens wat anders dan dat Scandinavische onderzoek. Enige pluspunt: punctualiteit.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Leuk hoor, zo’n Passion in Enschede. Mooi ook, die jaarlijkse Mattheüs Passie. Maar het echte, diep religieuze Pasen zit in de kruiswegstaties. De Via crucis, ook Via Dolorosa genoemd. Veertien momenten uit de finale lijdensweg van Jezus zijn gevat in ontelbare kunstwerken. Een serene live opvoering vond plaats op Goede Vrijdag in Rome. De afgelopen dagen werden wereldwijd de kruiswegstaties uitgebeeld in processies en passiespelen.
Barnett Newman – The Stations of the Cross – Lema Sabachthani.
In dit filmpje zie je Newmans staties iets beter.
Kate McCrickard –statie 7 uit 15 Stations of the Cross.
Petra van Empelen – Kuiswegstatie.
Xylor Jane – Via Crucis VIII “D.O.J.” 2009.
Prettige Pasen verder.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dit is het Sargasso-café van zondag 05-04-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zondagmiddag, tijd voor een rustgevend stukje cello met Luka Šulić en Stjepan Hauser, die opereren onder de naam 2Cellos. Alhoewel rustgevend misschien niet helemaal de goede omschrijving is. Hun grootste Youtubehit is Thunderstruck.
Fotoreeks in The Guardian waarin enkele ecologische en sociale gevolgen van overbevolking en -consumptie in beeld zijn gebracht.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 04-04-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Made to Measure was een serie albums van platenmaatschappij Crammed uit Brussel. Het genre was new music: een experimentelere, ongemakkelijker variant van new age waarbij de nadruk vooral op sfeerschepping ligt – maar dan buiten de clichees als romantiek en kaarslicht.
De serie besloeg uiteindelijk 35 albums van uiteenlopende artiesten. Waaronder Nebka van Benjamin Lew: Satie en Eno gemengd met invloeden uit jazz, Noord Afrika en de Pacific.
Zoals op Tori. Pres de la Soierie.
NIEUWS - Twee schooldistricten in Kansas (USA) gaan het academisch jaar zes tot twaalf dagen eerder afsluiten. De reden: bezuinigingen.
Hoe je het ook wendt of keert, die ruim 1100 aardbevingen komen er nog, ongeacht het productievolume. Daar kunnen de Groningers maar beter rekening mee houden.
zegt dr.ir. Jacques Hagoort, voormalig hoogleraar reservoirtechniek in Delft, in het Dagblad van het Noorden.
Door minister Kamp beloofde reducties helpen niet genoeg. De gaswinning zou minstens gehalveerd moeten worden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.