Ongelijk en verongelijkt: haalt de EU 2020?

De Eurozone functioneert niet lekker, en politici blijven maar doormodderen. De burger snapt het beleid daardoor niet en kiest voor nationaal-populisten. Wat te doen? De taal is wijs. Kiezers zijn verongelijkt, want ongelijk gemaakt, daarover boos. De economen weten van stagnatie in lonen en koopkracht, die al decennia duurt. De oplossing: eerst vrouwen de arbeidsmarkt op sturen, vervolgens schulden maken, nu de ‘race to the bottom’ en verdergaande flexibilisering op de arbeidsmarkt. Maar dat interesseert economen. Politicologen worden onrustig van politieke onvrede. Mensen willen dat er voldoende aandacht in het systeem is voor hun belangen. Als dat gevoel er niet is, heeft ‘het systeem’ een probleem. Populistisch sentiment noemen we dat, afkeer van het systeem. Vaak wordt dat uitgedrukt in referenda.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Stakingskampioenen

De voorgenomen staking van KLM-grondpersoneel lokte nogal wat negatieve reacties uit. Ten onrechte, meent Eddy Stam. Sowieso staken wij in NL nauwelijks, en is stakingsrecht hier slecht gewaarborgd.

De voorgenomen staking van KLM-grondpersoneel riep de nodige reacties op sociale media op. Zo vond een piloot, nadat zij fors hebben ingeleverd van hun (riante) salaris, het grondpersoneel hun voorbeeld moest volgen. Dat staken schoot velen in het verkeerde keelgat, “FNV staakt de KLM kapot” en meer van dat soort teksten kwamen voorbij. Een bekende stuurman aan wal en FNV-watcher twitterde dat onderhandelen altijd meer oplevert dan staken. Hij vindt staken niet meer van deze tijd.

In Nederland wordt heel weinig gestaakt. Wij zijn kampioen niet-staken. Alleen landen waar nauwelijks een vakbond is, verslaan ons. Het Europese vakbondsonderzoek instituut (ETUI) zocht het uit, kijk hier maar eens.

Onderhandelingsmacht ontlenen wij uiteindelijk aan onrust. Rust is onze handelswaar. De tegenprestatie voor goede afspraken. Heel vaak wordt er niet gestaakt en worden slechte afspraken geaccepteerd. Omdat leden te braaf of te bang zijn en hun werkgever niet willen schaden. Of omdat andere bonden slappe knieën hebben en FNV alleen niet sterk genoeg is. Of omdat we het gewoon niet durven.

SG-café maandag 08-08-2016

Dit is het Sargasso-café van maandag 08-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: Kotomi_ (cc)

Welkom in de wereld van het Teylers Museum

ACHTERGROND - Sargasso duikt deze zomer in musea in Nederland en nabije omstreken. Per aflevering van de zomerserie vertelt een lezer of redacteur over zijn of haar favoriete museum. Meer bijdragen welkom (mail naar info [at] sargasso.nl.)
Vandaag  frankw‘s  bewondering voor het Teylers Museum in Haarlem.

Als jongetje zwierf ik door de donkere zalen vol met fossielen, mineralen en vreemde grote machines. Met name in de winter tijd kon je wel eens alleen zijn in zalen die alleen door daglicht werden beschenen. Dat leverde een hele bijzondere, bijna mystieke sfeer op. Zalen en ruimtes met een eigen unieke vorm waarbij het haast wel leek of de ze om de objecten heen waren gebouwd in plaats van omgekeerd. Een wonderlijke verzameling: fossielen, mineralen en grote natuurkundige instrumenten. Maar ook schilderijen, tekeningen van onder meer Rembrandt en Michelangelo, munten en een enorme bibliotheek. Het Teylers Museum in hartje Haarlem stamt uit 1784 en is sindsdien in een aantal stappen gegroeid tot het complex dat het nu is. Tegelijk heeft ze haar klassieke karakter weten te behouden.

Het Teylers Museum is genoemd naar de Haarlemse notabele en zakenman Pieter Teyler van der Hulst (1702-1778). Teyler was een succesvol handelaar en bankier, maar vooral weldoener. Een exponent van de verlichting die tijdens zijn leven zelf verzamelde en aan liefdadigheid deed. Zijn omvangrijke erfenis was onder meer bestemd voor een hofje voor ouderen en het museum waarin zijn collecties zouden worden ondergebracht. De Ovale Zaal uit 1784 is het hart van het museum. Het was het eerste museum in Nederland dat open was voor het publiek: met schriftelijke toestemming en alleen op de dinsdag tussen tien en één. Tegenwoordig is de ovale vitrine met mineralen het hart van de Ovale Zaal. Eromheen staan gesteente tafels en kasten en natuurkundige instrumenten. Op omloop staat een deel van de bibliotheek. Aanvankelijk werden er op de centrale tafel ook experimenten uitgevoerd.

Foto: biblioteekje (cc)

Hertzbergers te late gelijk

OPINIE - Goede column van Rosanne Hertzberger in het Handelsblad, “Belachelijk, al dat onderzoek achter de betaalmuur”. Ze vertelt dat ze weg is gegaan bij de universiteit en nu ineens te maken krijgt met wetenschappelijke betaalsites:

Nu ik zelf met grote regelmaat tegen betaalmuren oploop, realiseer ik me pas hoe belachelijk zoiets is. Gewoon voor mijn column of boek iets opzoeken. Mijn vakgebied blijven volgen. Hoeveel is er eigenlijk bekend over voordelen van borstvoeding na zes maanden? Ik zoek het op en dan staat er “Sign in”. Of “Koop dit artikel voor 35 euro”.

Ik aanschouw het bastion nu van buitenaf. De hele site schreeuwt je toe dat het vooral NIET de bedoeling is dat je dit paper leest. Dat ik daar niet hoor.

Vervolgens herinnert ze eraan dat ze er ooit anders over heeft gedacht en drie jaar geleden zelfs schreef dat ze discussie over open access onzinnig vond. Ik wist meteen waarover ze het had, want dat stukje staat me nog levendig voor de geest. Ze schreef toen:

Ik zou me zeker druk hebben gemaakt over een eventuele betaalmuur voor het artikel als ik de schade ervan zou kunnen inzien – als de inhoud ervan bijvoorbeeld direct van belang zou zijn voor de maatschappij. Dat is niet zo. Dit artikel bestaat uit tien kantjes jargon over een bij u onbekend enzym dat een rol speelt in een bij u onbekend metabolisme van een bij u onbekende melkzuurbacterie. De enige mensen die dit willen lezen, werken aan iets vergelijkbaars bij een bedrijven en universiteiten die een abonnement hebben op dit soort tijdschriften.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Delirium & Tiësto

Tiësto heeft inmiddels waarschijnlijk een stuk of duizend remixes gemaakt, maar bovenstaande remix van het nummer Innocente van Delerium vind ik toch een van de meer geslaagde, niet in het minst omdat de clip opgenomen is in Toronto, om de hoek waar ik destijds verbleef. Dus bij voorbaat excuses voor mijn guilty pleasure.

Foto: Vera de Kok (cc)

Zomergasten 2016 | Arjen Lubach

Toen ik opdracht kreeg om Zomergasten op 7 augustus 2016 te recenseren was ik al in het bezit van kaartjes voor  de show van Bill Burr – die ging ik niet laten schieten. Maar de opdracht weigeren was ook niet in Frage. Soms werkt het even niet helemaal mee in het leven.

Ik ontdekte Arjen in 2010 toen ik nog Führerin van het Blogbal was en hij een ontzettend grappig blogje begon: Recensiekoning, waar hij je-kan-het-zo-gek-niet-bedenken-wat recenseerde. Ik had verder nog nooit van de beste man gehoord. Ik wist dus niet dat hij filosoof was (filosofen FTW), al twee romans op zijn naam had staan en theater ende muziek bedreef. Ook schrijft hij scenario’s, zelfs in het Zweeds, en binnenkort in het Fârsi, want dat heeft ie geleerd om zomergastinterviewer Thomas Erdbrink, woonachtig in Teheran, “waar nodig tot de orde te roepen” (wat hij wel probeerde te doen maar helaas niet doorzette, uit gebrek aan interesse van Thomas kant). Verwacht van mij geen onpartijdig verslag. Ik hartje Arjen (il est trop mignon zeggen we in het Frans) en ben zo bevooroordeeld als de pest. Hij moet straks wel heel domme shit uitkramen wil hij van zijn piedestal vallen.

In 2015 ontsteeg Arjen het[1] predicaat komiek toen hij in Zondag met Lubach – zijn bekroonde Nederlandse versie van The Daily Show – Minister Ploumen live een handgeschreven contract liet tekenen waarin ze beloofde dat handelsverdragen zoals TTIP geen nadelige gevolgen voor onze regelgeving zouden hebben. Hier had ik niet van terug. Als je zoiets bewerkstelligt met je status, dan is het je wat mij betreft gegeven Farao der Nederlanden te worden.

Meer dan 70 doden bij aanslag in Quetta, Pakistan

Dozijnen juristen hadden zich verzameld in een ziekenhuis in Quetta om de dood van Bilal Anwar Kasi, de deken van de orde van advocaten van Beloetjistan te betreuren. Daar vond vervolgens een explosie plaats, vermoedelijk door een zelfmoordaanslag.

Kasi werd maandagochtend in zijn auto beschoten nabij de stad Mengal Chowk. De daders hebben er vermoedelijk op gerekend dat er vervolgens een oploop bij het ziekenhuis zou ontstaan, en zoveel mogelijk slachtoffers onder advocaten willen maken. Ook een aantal journalisten werd het slachtoffer van de aanslag.

SG-café zondag 07-08-2016

Dit is het Sargasso-café van zondag 07-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende