In Museum de Pont gaat deze winter een droom van kunstenaar Thomas Schütte in vervulling. Na ruim veertig jaar krijgt hij de kans om drie van zijn architectuurmodellen op ware grootte uit te voeren. Naast deze werken zijn er audiovisuele werken van de Canadese kunstenaar Stan Douglas te zien en te beluisteren. Voor Kunst op Zondag pakte ik de trein om beide exposities in Tilburg te verkennen. [caption id="attachment_348083" align="aligncenter" width="450"] Westkunstmodelle 1:1 © Thomas Schütte © foto's Wilma Lankhorst.[/caption] Thomas Schütte Van de Duitse kunstenaar Thomas Schütte (Oldenburg, 1954) heeft de Pont verschillende werken in haar collectie. Wie de Pont kent, kan zich Die Grosse Geisten, vast herinneren. Deze glimmende figuren staan in een kring bij elkaar. Het is alsof je tussen reuzen staat. Ondanks hun sterke verschijning zijn de geesten nu bijfiguren. In de tentoonstelling Westkunstmodelle 1:1 staan drie architectuurmodellen centraal die eerder als miniatuur te zien waren op de Westkunst-tentoonstelling 1981. In de grote hal van de Pont zie je de modellen nu voor het eerst op ware grootte. Het gaat om het werk Schiff, Bühne en Kiste. De centrale hal van de voormalige wolspinnerij leent zich goed voor dit soort monumentale werken. [caption id="attachment_348082" align="aligncenter" width="450"] Westkunstmodelle © Thomas Schütte © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Westkunst. Zeitgenössische Kunst seit 1939 Westkunst was in 1981 een spraakmakend overzicht van de westerse moderne kunst in Keulen. Toen de jonge Schütte hiervoor werd uitgenodigd, maakte hij drie ontwerpen. Helaas was er te weinig tentoonstellingsbudget om deze ambitieuze werken destijds op ware grootte te realiseren. Thomas Schütte presenteerde zijn drie ontwerpen daarom als kleine schaalmodellen op tafels. Zijn presentatie vormde wel de aanzet voor decennia aan experimenten met het architectuurmodel. De kunstenaar vindt in deze vorm de ontsnapping uit de conceptuele kunst: een model is enerzijds een voorstel voor iets dat er (nog) niet is en tegelijkertijd een tastbare sculptuur op een sokkel. In de Pont kun je nu zelf het schip en het toneel betreden of beschutting zoeken onder de kist. [caption id="attachment_348080" align="aligncenter" width="450"] Verschillende modellen in de wolhokken © Thomas Schütte © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Talrijke miniaturen in de wolhokken Naast de drie Westkunstmodelle ontdek je in de wolhokken een uitgebreid overzicht van Schüttes architectuurmodellen zoals Ferienhaus für Terroristen, One Man House en Mein Grab. Sommige van Schüttes modellen zijn als gebouw uitgevoerd, zoals zijn eigen museum de Skulpturenhalle in Neuss, dichtbij Düsseldorf. Schütte heeft nooit gestreefd naar een carrière als architect. De modellen zijn voor hem een metafoor voor zijn eigen, ironische en niet altijd vrolijke, blik op de samenleving en kunstwereld. Ik ontdek een grafmonument in de vorm van een huis, talloze bunkers, hutten, studio’s, kelders en eenpersoonshuizen waarin je je ongestoord kunt terugtrekken. Onderaan deze pagina op de website van De Pont kun je doorlinken naar de afzonderlijke modellen. [caption id="attachment_348091" align="aligncenter" width="450"] 2011 #1848 © Stan Douglas © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Stan Douglas: 2011 #1848 Naast werk van Schütte zijn in de nieuwe vleugel een video-installatie en fotocollages te zien van Stan Douglas (Vancouver, 1960). Douglas is een multidisciplinair kunstenaar. Hier in Tilburg ontdek je zowel beeld- als geluidswerk van hem. In 2011 #1848 laat hij feit en fictie in een audiovisueel ensemble samensmelten. Met dit werk vertegenwoordigde Douglas vorig jaar Canada op de Biënnale van Venetië. [caption id="attachment_348075" align="aligncenter" width="450"] 2011 # 1848 Occupy Wall © Stan Douglas © foto Wilma Lankhorst.[/caption] In twee ruimtes ontdek ik vijf panoramische foto’s waarin Douglas cruciale momenten van sociale onrust uit 2011 reconstrueert en deze verbindt met het historische jaar 1848. Dit was het jaar waarin verschillende Europese landen streden voor democratische vrijheden. In zijn fotocollages verwijst Douglas onder andere naar de Arabische Lente (Tunesië), de Hackney-rellen (Londen), de Occupy Wall (New York) en de Stanley-Cup rellen in zijn geboortestad Vancouver. Je denkt dat Douglas al deze situaties zelf heeft gezien. Maar de foto’s zijn niet écht’, het zijn nauwkeurige reconstructies. Douglas heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de sociale onrust die hij laat zien. Met behulp van acteurs zette hij het conflict opnieuw in scène. Tevens bewerkte hij foto’s van de verschillende locaties om het beeld van 2011 zo getrouw mogelijk te benaderen. Wat je ziet is een soort hyperrealiteit die niet bedoeld is als documentatie die dient “als een soort plattegrond van een opstand”, zoals de kunstenaar het zelf noemt. Ik ervaar het harde geluid van de video-installatie verderop als storend bij het bekijken van alle details op de fotocollages. [caption id="attachment_348079" align="aligncenter" width="450"] Die grosse Geisten © Thomas Schütte © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Zwevende video-installaties Ook in zijn videowerk laat Douglas zijn onderzoek naar cultureel verzet zien. In een donkere ruimte hangen twee videoschermen. Op het ene scherm zie je een Londense studio met rappers Lady Sanity en TrueMendous. Zij wisselen hun raps af met rappers (Youssef) Joker en (Hesham) Raptor in Cairo. De virtuele afstand tussen beide opnames is ruim 5000 kilometer. De rappers reageren op elkaar in het Engels en Arabisch. Met oordoppen in, kan ik het wel even uithouden in deze ruimte. Echt bekoren kan het me niet. Na een korte pauze in het museumcafé, loop ik terug naar het station. In de trein laat ik het werk van Thomas Schütte en Stan Douglas nog eens aan me voorbij gaan. [caption id="attachment_348081" align="aligncenter" width="450"] Westkunstmodelle 1:1 © Thomas Schütte © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Westkunstmodelle 1:1 van Thomas Schütte en 2011 #1848 van Stan Douglas zijn tot en met 28 januari 2024 te zien in Museum De Pont in Tilburg. @ tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met toestemming en goedkeuring van Museum de Pont, genoemde kunstenaars en alle bruikleengevers.
Frumpy was een progressieve rockband uit Hamburg, die tussen 1970–1972 en 1990–1995 met elkaar optrok.
De Duitse pers roemde hen in de korte tijd dat ze speelden als de beste Duitse rockband van hun tijd en zangeres Inga Rumpf als het grootste zangtalent van de toenmalige Duitse rockscène.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Seneca zag het levenslicht in Córdoba, in het huidige Spanje. Hij was de zoon van een bekend redenaar, die classici meestal Seneca de Oudere noemen. De oudere Seneca had de jongere graag tot retoricus zien opgroeien, maar junior nam geen genoegen met een studie waarin het meer ging om overreding dan om waarheid, en wijdde zich liever aan de filosofie.
De jongere Seneca was uitzonderlijk belezen en heeft erg veel geschreven. Niet alleen filosofisch werk, maar ook gedichten en tragedies. Hij nam zijn verantwoordelijkheid voor het openbaar bestuur en belandde dus in de politiek. Na een grillige carrière, waaruit hij zelfs enige tijd was verbannen, werd hij regent van de toen nog zeer jonge keizer Nero. De periode waarin deze zich nog niet met de politiek bemoeide en Seneca samen met een mederegent feitelijk het rijk bestuurde, is wel gezien als een bloeitijd. Naast dat bestuurlijke werk bleef Seneca natuurlijk ook filosoof.
In zijn filosofie verwijst hij graag naar Epikouros, maar hij beschouwt zichzelf in de eerste plaats als stoïcijn. Van zowel Epikouros als de stoïcijnen adopteert hij de overtuiging dat een streven naar macht of rijkdom niet leidt tot geluk. Als wij daarnaar streven maken we ons geluk volgens Seneca afhankelijk van het noodlot: niet slim.
Griekenland is volgens de geschiedenisboekjes het land waar de democratie is geboren. Beetje respect voor de persvrijheid, een van de grondslagen van de democratie, zou je daar dus wel mogen verwachten. Helaas. De moord op een misdaadverslaggever, brandstichting bij mediabedrijven, rechtszaken tegen journalisten die een schandaal aan het licht brachten: het zijn voorbeelden waaruit blijkt dat het leven van een journalist in Griekenland bepaald niet eenvoudig is. En dan is er nog het ‘Predator’-afluisterschandaal. Vorig jaar werd onthuld dat journalisten en politici van de oppositie door de regering zijn afgeluisterd. Het bracht premier Kyriakos Mitsotakis van de conservatieve partij Nieuwe Democratie even in de problemen, maar hij won deze zomer tussentijdse verkiezingen met grote overmacht. Recente lokale verkiezingen met een extreem lage opkomst leverden opnieuw winst op voor Mitsotakis. Links won alleen in de twee grootste steden, Athene en Thessaloniki.
Onderzoekers aangeklaagd
Intussen is het ‘Predator’-schandaal, genoemd naar de oorspronkelijk Israëlische software die het afluisteren mogelijk maakte, nog steeds niet afgehandeld. De regering ontkent alles. En nu gaat men ook nog in de verdediging door medewerkers van de ADAE, de Griekse Autoriteit Persoonsgegevens aan te klagen wegens het lekken van informatie naar een van de slachtoffers, de journalist Thanasis Koukakis. De Griekse Autoriteit voor Communicatiebeveiliging en Privacy (ADAE) is opgericht om de privacy en het vrije verkeer van informatie op elke mogelijke manier te beschermen. ADAE-president Christos Rammos noemt het ‘opmerkelijk dat het Griekse rechtssysteem, dat tot nu toe – na 18 maanden – niets heeft gedaan, niemand heeft aangeklaagd voor het gebruik van spyware, zich nu haast om twee leden van het toezichthoudende orgaan te vervolgen, die gewoon hun plicht hebben gedaan.’ De aanklacht tegen de ADAE volgt op een ingreep van de nieuwe regeringscoalitie van Nieuwe Democratie en met de ultranationalistische Griekse Solution-partij waardoor de samenstelling van het bestuur veranderde en Rammos’ pogingen om licht op de zaak te werpen, werden stopgezet. Het nieuwe bestuur heeft ook voorkomen dat de ADAE volgens het plan van Rammos de Griekse geheime dienst een boete van €100.000 kan opleggen vanwege het achterhouden van informatie.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
EYE AM is een kersverse band, die is opgetrokken uit diverse metalveteranen uit andere bands. Kenners zullen zanger Kenny Hickey herkennen als de gitarist van Type O Negative. ’t Is bijna alsof je Ozzy Osbourne hoort jammeren.
Bassist Todd Strange en gitarist Kirk Windstein speelden eerder samen in Crowbar, naast diverse andere metalbands.
ACHTERGROND - ‘Buitenpromovendus’, wat dat eigenlijk is en hoe dat gaat, vragen jullie? Geen probleem, ik vertel er graag wat over! Wie weet inspireert het deze of gene om zelf een aantal jaren te besteden aan het doen van een wetenschappelijk onderzoek.
Normaal gesproken promoveer je (haal je een PhD) aan de universiteit als aio, oftewel ‘assistent in opleiding’. Je krijgt dan een fulltime contract voor meestal vier, of soms ook drie, jaar. Die tijd moet je moet besteden aan het doen van onderzoek en het schrijven van een proefschrift. Je krijgt daarvoor ongeveer een modaal salaris, een hoeveelheid werk die flink groter is dan je redelijkerwijs af kan krijgen in de tijd die je hebt, een zeer afhankelijke positie ten opzichte van je begeleiders, en bij succes, en mazzel, een volgend tijdelijk contract als postdoc.
Mits je natuurlijk in de wetenschap wil blijven. Waarna soms nog één of twee tijdelijke contracten volgen, en je daarna, als alles goed gaat, eindelijk een eerste vast contract mag ontvangen als ‘UD’, of universitair docent. Als alles goed gaat, want de academie is een piramide, en er zijn minder postdoc plaatsen dan aio’s, en minder UD-plaatsen dan postdocs.
Nieuwe politieke partijen begonnen bij voorbaat op achterstand in de ‘ratrace naar het pluche’. Landelijke media besteden amper tot geen aandacht aan ze. In de korte serie ‘Wie van de acht?’ zochten we uit of er kanshebbers bij waren. De (nog onofficiële) uitslag wijst uit: ze stonden op achterstand, ze bleven op achterstand.
De Piratenpartij-De Groenen (gezamenlijke lijst, jongerenpartij LEF, de sociaaldemocratische Splinter, de libertaire LP, de Politieke Partij voor Basisinkomen, PartijvdSport, Nederland met een PLAN en Samen voor Nederland (allen in dit artikel beschreven) zijn nog niet eens in de buurt van één zetel gekomen.
Hier het aantal stemmen dat ze hebben gehaald (bron: NOS), vergeleken met hun resultaten bij de vorige verkiezingen.
De vier partijen die ook in 2021 meededen hebben verlies geleden. Waarbij opgemerkt moet worden dat de stemmen ‘Samen voor Nederland’ niet helemaal zuiver vergeleken kunnen worden. De partij komt voor uit de beweging die tegen de Covid-maatregelen waren. In 2011 deed de partij niet mee, maar wel waren twee andere partijen uit dezelfde hoek present.
Blanco lijst 30 (partij van Anna Zeven en Willem Engel, later Hart voor Vrijheid geheten) en Vrij en Sociaal Nederland haalden in 2021 respectievelijk 8.277 en 942 stemmen.
‘Nederland met een PLAN’ had aardig wat kandidaten uit de hoek van ‘Hart voor Vrijheid’ op de lijst staan. Als we de stemmen voor deze partij optellen bij die van ‘Samen voor Nederland’, dan zouden we kunnen stellen dat de anti-coronabeweging nu zo’n 1.593 stemmen meer wist te trekken dan in 2021.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vanmiddag werd bekend dat de Ierse folkpunkzanger Shane MacGowan is overleden. De frontman van The Pogues is 65 jaar geworden.
Ik herinner me nog een optreden van MacGowan en band in Boedapest, zo’n twintig jaar geleden. Hongarije zou gaan toetreden tot de Europese Unie en ter ere daarvan waren allerlei folkbands uitgenodigd, waaronder The Pogues.
MacGowan deed zijn reputatie als drankorgel eer aan: de beste man stond strontlazarus op het podium. In plaats van teksten leken er oerklanken uit zijn lichaam te komen.
COLUMN - De man met de meest verrassende campagne won 37 zetels. Verrassen deed hij al vaker, maar meestal door de manier waarop hij mensen uit elkaar probeerde te spelen. Daar was de verrassing ondertussen wel een beetje vanaf. Nu verraste hij Nederland met de indruk die hij wekte samen de problemen van Nederland op te willen lossen. Hij stelde er te willen zijn voor alle Nederlanders. Dat had niemand zien aankomen!
In een campagne waar geen enkele andere partijleider ook maar iets verrassends deed, leverde dat zetels op. Dat betekent overigens ook dat Wilders zijn nieuwe kiezers voor zich heeft gewonnen door naar het midden te bewegen. We hebben niet meer extreemrechtse kiezers, maar een Wilders die zelf zegt zich te matigen. Daarmee heeft hij kiezers die dat (willen) geloven voor zich gewonnen.
Die verrassende beweging van Wilders naar het midden, de opkomst van de milde Wilders, liet iedereen ook in verwarring achter. Verwarring over welke Wilders nu de echte Wilders is. Is dat de Wilders van zijn verkiezingsprogramma, dat niet minder extreem is dan eerder, of is het de milde Wilders uit de campagne?
Eigenlijk kan er geen formatie plaatsvinden zonder daar antwoord op te krijgen. Want Pieter Omtzigt en Caroline van der Plas, met wie gaan jullie mogelijk onderhandelen? De extreme of de milde Wilders? Zou het niet een goed idee zijn daar eerst duidelijkheid over te krijgen?
In 1993 bracht Duran Duran hun ‘Wedding Album’ uit, met daarop hits als Ordinary World en Come Undone. Maar het hele album staat vol prima nummers.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.