Sommige Gutmenschen onder ons rommelen maar wat aan. Ze geven nu eens aan dit goede doel en dan aan dat. Ze schrijven vrome kreten op Twitter. Ze verspillen uren van hun tijd aan eindeloze vergaderingen om een bepaalde paragraaf in het verkiezingsprogramma van de Partij voor de Dieren juist te formuleren. Zij zouden The Most Good You Can Do moeten lezen. Dat is een recent boek waarmee de Australische filosoof en dierenactivist Peter Singer onze manier van kijken naar 'het goede leven' radicaal wil veranderen. Wie goed wil leven, zegt Singer, moet alles in dienst stellen van het opheffen van het lijden. En hij moet dat bovendien zo efficiënt doen, door bijvoorbeeld zo snel mogelijk carrière te maken bij een bank, en keihard te onderhandelen over een torenhoog salaris. En dan 80% van dat geld weg te geven, aan op een rationele manier gekozen goede doelen.
Dit is het Sargasso-café van maandag 20-02-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Museum De Waag in Deventer staat in het teken van de eeuwenoude handelsstad Palmyra. In de tentoonstelling ‘Palmyra, stad van duizend zuilen‘ wordt aandacht geschonken aan de Europese pioniers die de ruïnes herontdekten en enkele vondsten die hier zijn gedaan. Tevens is er aandacht voor de ‘linking pin’ tussen Palmyra en Deventer: de zeventiende-eeuwse politicus en geleerde Gisbert Cuper.
Alleen wie totaal geen aandacht heeft voor de strijd tegen IS kan het zijn ontgaan dat Palmyra ligt in Syrië. Ooit vormde de oase een bufferzone tussen het Romeinse en het Parthische Rijk. Een veilige tussenstop op de zijderoute, waar een warmwaterbron het leven aangenaam maakte. Als handelsknooppunt kon Palmyra alleen schatrijk worden, zo getuigen onder andere de rijke (graf)monumenten die er zijn teruggevonden.
In de zeventiende eeuw werden dit soort antieke ruïnes voor het eerst door westerse geleerden verkend. Leden van de elite beleefden er plezier in zulke onbekende werelden in kaart te brengen. Tevens werden talloze curiosa verzameld, getoond en besproken met gelijkgestemden.
Een van deze hobbyisten was Gisbert Cuper, geboren in 1644 in het Duitse Hemmen als lid van de gegoede burgerij. Gisbert werd aanvankelijk thuis onderwezen en vervolgde zijn studies in Nijmegen waar hij, conform de tijd, de klassieken met de paplepel kreeg ingegoten.
Een vriend van mij is ooit jaren bezig geweest om van de Turkse nationaliteit af te komen. Dat was nog voor Erdogan. Het was een tocht door bureaucratieën waar achter ieder bureau een ambtenaar zat die het verzoek als een belediging opvatte. Zelfs toen hij op het vliegveld zijn paspoort definitief wilde inleveren, ondervond hij nog tegenwerking.
Onder Erdogan is er recentelijk een tweede optie bijgekomen. Ik las in de krant dat je maar naar het Turkse consulaat in Rotterdam hoeft te gaan en drie keer ‘Gülen’ te roepen om voor eeuwig van de Turkse nationaliteit gescheiden te zijn. Ideaal is het niet, maar de alternatieve weg is ook weinig aanlokkelijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Mr Confuse is een Duitse dj die een aanstekelijke mix van funk en electronica maakt.
ANALYSE - Is kurkuma het wondermiddel dat gewoon in je keukenkastje staat? Steven Raaijmakers neemt dit potentiele wondermiddel aan de hand van een wetenschappelijke overzichtstudie onder de loep.
Het zou zo maar kunnen dat je een waar wondermiddel in de keukenkast hebt staat. Zo blijkt uit de vele berichten over kurkuma op verschillende gezondheidswebsites. We lezen op WantToKnow.nl dat de geelwortel kan helpen bij sommige vormen van kanker, diabetes, depressies, leverziekten, reuma, en overgewicht. Healthwatch meldt dat kurkuma “ongeveer 100 keer minder giftig is dan chemotherapie” en effectiever is “bij de bestrijding van kankerstamcellen”. Op thetruthaboutcancer.com lezen we dat het de groei van kankercellen stopt. Kanker lijkt tot dusver de meest genoemde toepassing te zijn van de geelwortel, maar mens-en-gezondheid.infonu.nl weet ons te melden dat ook Alzheimer tot de toepassingen behoort. Maar dit soort berichtgeving is niet alleen te vinden op websites met meer alternatief gedachtegoed. Ook de Volkskrant doet een duit in het mandje in een interview met oncoloog Casper van Eijck. De arts bejubelt de fantastische anti-tumor effecten van kurkuma en claimt dat het beter werkt bij alvleesklierkanker dan chemo-therapie.
Waar komt deze hosanna-stemming nu eigenlijk vandaan? Het stofje uit de geelwortel waaraan al deze eigenschappen worden toegedicht is de molecuul curcumine. Wanneer er getest wordt op medicinale werking van stofjes leveren proeven met curcumine vaak positieve resultaten op. Dat zorgt natuurlijk voor enthousiaste reacties bij de onderzoekers die naarstig op zoek zijn naar nieuwe medicijnen. Wat nu blijkt, uit een overzichtsstudie in het Journal of Medicinal Chemistry, is dat dit allemaal verspilde moeite en tijd zou kunnen zijn (om maar niet te spreken van al het geld). Hoe kan dit nou gebeuren? Dat heeft iets te maken met de eigenaardige chemische eigenschappen van de molecuul. Curcumine schijnt één van de PAINS (pan-assay interference compounds) te zijn. Dit is een groep van moleculen die de reputatie hebben dat zij medicijnproeven nogal eens in de war gooien. Curcumine zal het in een medicijnproef doen laten lijken alsof het een medicinale werking heeft, terwijl dit eigenlijk niet zo is. Het zorgt dus voor vals-positieven. In het plaatje hieronder zie je nog meer van dit soort PAINS in the ASSay die tot valse hoop kunnen leiden. Tot dusver heeft geen enkele dubbel-blinde studie met curcumine een positief resultaat opgeleverd.
RECENSIE - Jan Dijkgraaf wordt nooit boos. Echt waar. Er is maar één uitzondering, schrijft hij in de eerste zin van de inleiding van zijn boekje: ‘als ik een boze burger wordt genoemd. Of: een boze witte man’. Dat vind hij niks. Nee, Jan wil ‘bezorgde burger’ genoemd worden. Dat dekt de lading veel beter, vindt hij. Want ‘bezorgdheid duidt op compassie met anderen.’
Vandaar dat zijn boekje ‘De bezorgde burger’ heet. En is Jan ook bezorgd? Nou, nee. We lezen regelmatig over zijn stijgende bloeddruk. Boos is zijn grondtoestand, zijn stijltje. Hij heeft dat gewoon niet meer in de gaten.
Jan Dijkgraaf lijdt aan een onder columnisten veel voorkomend euvel. Na jarenlang stukjes te hebben geschreven, over elk onderwerp waar ze maar zin in hebben, niet gehinderd door echte kennis, ook zonder behoefte aan verdieping, en ondertussen genietend van de ijdele status van het ‘columnist’ zijn, gaan veel columnisten denken dat zijn stukjes wérkelijk iets voorstellen. Dat het werkelijk intellectuele hoogstandjes zijn. Dat ze ‘gelijk’ hebben.
Ze gaan, kortom, naast hun schoenen lopen. En dan sta je weerloos tegenover vleierij. ‘De afgelopen jaren,’ schrijft Dijkgraaf zonder een spoortje ironie (p. 224): ‘hadden Kamerleden van meerdere partijen me gepolst of ik geen trek had in een Kamerlidmaatschap.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van zondag 19-02-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Voor de boekenpodcast Het verhaal praat Monique Huijdink met schrijvers over hun boek, in deze aflevering met Pauline Slot over haar roman Dood van een thrillerschrijfster.
Pauline Slot debuteerde in 1999 zeer succesvol met de roman Zuiderkruis, dit boek werd in dat jaar het best verkochte debuut. Dood van een thrillerschrijfster is haar zevende roman. Zij schrijft ook non-fictie en is docent creative writing.
De verteller in Dood van een thrillerschrijfster Selma Hoogstins is auteur en schrijfcoach. Zij ontvangt in de zomer op haar paradijselijke landgoed in Griekenland mensen die ongestoord een week aan een boek willen werken. Onder hen is de bekende literaire thrillerschrijfster Esther Noordvlucht die aan het vervolg komt werken van haar bestseller De Vinex-club. Maar aan het eind van de week dobbert haar lijk in de baai. Deze roman begint als een whodunnit, gaat over lezen en schrijven, succes en falen en staat vol geestige verwijzingen naar zichzelf en de wereldliteratuur.
Monique Huijdink is tekstschrijver. Ze heeft tevens een thriller op haar naam staan over de intriges achter de schermen van de Tour de France.
Begin jaren 80 vierde het cassettelabel een tijdje hoogtij – Of althans, wat heet hoogtij, als je het hebt over beperkte oplages uitgebracht op muziekcassette welke alleen populair waren in obscure kraakholen, hippiecommunes die verder wilden kijken, en vage kunstenaarscollectieven waarin men voornamelijk aan Hoge Cultuur deed. Maar toch, met name in Nederland werd in die tijd vrij veel experimentele muziek op muziekcassettes uitgebracht, en een van de toonaangevende labels was Trumpett uit Heiloo.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.