Vlak na het Achtuurjournaal van 31 augustus 1997 zag ik Wim T. Schippers en Hugo Brandt Corstius zich in Zomergasten (hashtag #zg97) verbazen over alle aandacht die het overlijden van Lady Di zojuist had gekregen. Ik begreep er ook niks van. Ik wist wel dat Lady Di een populair persoon was (zelfs een stel semi-intellectuele vrienden van mijn ouders had ik eens vol bewondering horen praten over de manier waarop ze een interview over haar scheiding had gegeven), maar het was me een raadsel waarom. Ze werd geroemd om haar authenticiteit en warmte, maar ik had altijd alleen maar effectbejag gezien. Het nieuws over haar dood nam ik met enig schouderophalen tot mij. Na een paar minuutjes vol ongeloof over zoveel oppervlakkigheid, besloot Wim T. Schippers dat het tijd was om naar het eerste fragment van Hugo Brandt Corstius’ ideale tv-avond te gaan. En zo kwam het dat ik, samen met Hugo Brandt Corstius en Wim T. Schippers, naar stilstaande beelden van een schilderij van Piet Mondriaan zat te kijken. Als ik het mij goed herinner, want helemaal zeker ben ik er niet meer van. Ik weet wel zeker waar de rest van Nederland naar zat te kijken.
Zo, dat is een lekker potje uptempo swing/rockabilly met een vleugje r&b-ritme dat Ivy Levan hierboven brengt. Van dit multitalent (singer/songwriter, actrice, fotomodel) zouden we nog wel eens vaker kunnen gaan horen. Er is een vervolgclipje, en nog een.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
DATA - Gewoon omdat het kan. En omdat ik nieuwsgierig was. Dus heb ik de tabel van het CBS in een klikkaartje gezet.
In dat kaartje kan je zien wat per gemeente de grootste groep is met een andere nationaliteit dan de Nederlandse. En vervolgens ook nog via de vliegende taarten wat de drie grootste groepen zijn en hoe groot het aandeel niet-Nederlanders is (omvang taart).
Klik op het plaatje om naar de interactieve versie te gaan.
Natuurlijk, het plaatje is verschrikkelijk. Maar als je op de nationaliteiten in de legenda klikt, wordt het ineens een stuk leuker. Waar zijn bijvoorbeeld de Belgen het meest nadrukkelijk aanwezig? En wist u dat in Wassenaar de grootste groep Amerikaans is?
Let op, het gaat hier dus om mensen die niet ook nog de Nederlandse nationaliteit hebben. Alleen mensen met een of meerdere paspoorten van buiten Nederland.
Het grootste deel van de niet-Nederlanders bestaat waarschijnlijk uit mensen die vanwege hun werk enige tijd in Nederland wonen. Een kleiner deel is gewoon nog bezig de Nederlandse nationaliteit te verkrijgen. Door een of andere test schijnt dat nog best lastig te zijn.
LONGREAD, OPINIE, RECENSIE - Hell, wat was het mooi! Graspop Metal Meeting, in het Vlaamse Dessel, net over de Nederlandse grens (maar toch vier uur treinen vanwege de abominabele OV-verbindingen met ‘over de grens’ – je moet er wat voor over hebben). Een metalfestival met 135.000 bezoekers, waar zowel (grote) namen uit de hardrock van de jaren zeventig tot de metalbands van nu spelen. Vier jaar geleden schreef ik een serie stukjes naar aanleiding van het briljante festival Metaldays in Slovenië.* Graspop 2017 is een goede gelegenheid voor een vervolg.
De muziek
Die is toch het belangrijkst. Ik heb eerder geageerd tegen festivals met heel veel podia en bands, waar je de hele dag heen en weer aan het rennen bent om alles te zien wat je wil zien. Graspop valt ook in die categorie. Deze keer heb ik dan ook gedacht: “fuck it, ik ga gewoon selectief zijn en accepteren dat ik een hoop dingen niet ga zien, die ik eigenlijk wel tof vind”.
Zo miste ik onder andere Rammstein, hoe gaaf show en muziek ook zijn, Alestorm, die ik hier nog uitbundig prees, en Amorphis en In Flames, van wie het oude werk geweldig is (maar die ik al vrij vaak live heb gezien). Deze keer ging ik voor bands die ik nog nooit eerder had gezien, en dat viel vooral in de categorie ‘oude meuk’.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 30-08-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
COLUMN - Allereerst mijn excuses. Ook wanneer je roept dat het je niet om de cijfers is te doen, moet je wel zorgen dat je die op orde hebt, en in mijn vorige column sloeg ik daar de plank vreselijk mis. De hoeveelheid doden die jihadi’s en extreemrechts het afgelopen decennium in de VS op hun geweten hebben, ontlopen elkaar weliswaar niet veel; studie A meent dat jihadi’s meer slachtoffers hebben gemaakt, studie B dat extreemrechts met die wrange eer strijkt [1] [2] [3]. Maar voor Europa geldt dat, anders dan ik beweerde, absoluut niet: jihadi’s hebben hier aanzienlijk meer slachtoffers gemaakt dan extreemrechts.
Maar, zoals ik eerder schreef: het zijn niet de cijfers die me angst aanjagen. Ik ben – ook met de correcte statistiek – banger voor extreemrechts geweld dan voor dat afkomstig van jihadi’s. Het is namelijk niet het geweld zelf, maar de cultuur eromheen die me soms tot op het bot doet huiveren.
Want extreemrechts geweld, of de dreiging daarvan, wordt te vaak opzij gezet met het excuus: ‘ja, maar hullie’. Alsof we wel móesten. Alsof extreemrechts geweld een soort van verzetsdaad zou zijn. Alsof ‘hullie’ dat helemaal zelf hebben uitgelokt – alleen zijn de mensen die daarbij worden aangevallen of bedreigd nooit de jihadi’s zelf, maar vrijwel altijd doodnormale moslims, gewone mensen, of vermeende politieke tegenstanders.
COLUMN - Als kind van de jaren tachtig kreeg ik nogal wat Amerikaanse televisieseries mee. The A-Team, Knight Rider, de Cosby Show. Veel herhalingen ook. Daarmee krijg je onbedoeld de culturele waarden mee, die erin verondersteld worden.
Een serie waar ik de laatste jaren steeds vaker onwillekeurig aan terugdenk, is de sitcom All in The Family. Dat komt door het typetje Archie Bunker. Archie was een typische vijftiger uit de arbeidersklasse die dan moet zijn opgegroeid in de jaren twintig en dertig, en die de hele dag zat af te geven op immigranten, feminisme en Democraten.
Bunker vond zijn schoonzoon maar een liberale hippie, en vond het maar niks dat vrouwen achter het fornuis vandaan kwamen en de plekken innamen die mannen rechtens toebehoorde. Hij maakt zich in die serie voortdurend belachelijk door zijn chagrijn en onmiskenbare bevooroordeeldheid.
De veronderstelling in de serie is dat de kijker onmiddellijk doorheeft dat Archie zich daarmee belachelijk maakt. Dat zegt iets over de culturele wind die in de jaren zeventig waaide. Zo’n Archie Bunker werd beschouwd als een fossiel uit een voorbije tijd. Veel twintigers en dertigers herkenden ongetwijfeld hun vaders: je kon moeilijk anders dan van ze houden, maar hun overtuigingen waren blijven steken in de jaren vijftig.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Wie ‘elektronische gospel’ zegt, zegt natuurlijk Depeche Mode. Bij Pitchfork klaagde de recensent over ‘Delta Machine’ (2013) dat het net een verzameling ongebruikt materiaal van ‘Songs of Faith and Devotion’ was.
Laat ik dat nou toevallig hun beste album vinden. Mij hoor je dus niet klagen.
Tja. Zo worden de rijken rijker, terwijl de rest achterblijft:
,,Sinds de eeuwwisseling is het bruto binnenlands product in Nederland met 12 procent gegroeid. Het besteedbaar inkomen van de gemiddelde Nederlander is echter met 3 procent gedaald.”
Van iedere euro die er verdiend wordt, gaat inmiddels nog maar 73 cent naar de werknemer. In 2013 was dat nog 78 cent. Het bedrijfsleven en aandeelhouders worden steeds machtiger en trekken daardoor een groter deel van de koek naar zich toe. Die trend doet zich wereldwijd voor.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 29-08-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.