Van valse naar echte solidariteit voor Oekraïne

Heeft u gisteravond iets gemerkt van kerkklokken die voor Oekraïne hebben geluid? Of werd het bij u in de buurt om 20.00 uur ineens wat donkerder? Er gingen wat berichten rond die opriepen tot een solidariteitsactie voor Oekraïne. Drie voorbeelden: Vanavond 20u: actie in heel Europa! 🇪🇺 Kerkklokken luiden En iedereen doet de lampen uit. (On line 11:44 a.m. · 5 mrt. 2025) Kerkklokken luiden En iedereen doet de lampen uit. Hiermee laten we Poetin zien dat we liever in het donker zitten dan zijn gas en olie te kopen. (Online 4 maart 2025) Waarom luiden vanavond de kerkklokken in heel Europa? Klok van de Jozefkerk (Assen) luidt voor support aan Oekraïne. (On line: 3 maart 2025) De actie zou volgens die berichten tegelijkertijd plaatsvinden in London, Centraal Europa, Kiev en  Moskou. Moskou? Toen ging mij een lichtje op. In 2022 werd er begin maart een soortgelijke actie gehouden. Klokken luiden in heel Europa (Online 3 maart 2022). Hetzelfde bericht, maar drie jaar eerder. En of het bericht nou gisteren of drie jaar geleden circuleerde, het was , het is en blijft fake solidariteit. De enige klokken die hier in 2022 hebben geluid, hingen in kerken die actief waren na een oproep van de Raad voor Kerken. Zij riep alle kerken in Nederland op tussen 17.15 uur en 17.30 uur hun klokken te luiden. We gaan niet gissen hoe de valse berichten van gisteren tot stand zijn gekomen. Wat we er wel over kwijt willen: hoe kunnen mensen hun solidariteit jegens Oekraïne uiten? Een vraag die waarschijnlijk bij veel mensen opkomt, na de waanzin waarmee Trump Oekraïne in het nauw drijft. Dat die behoefte om op enigerlei wijze solidariteit te betuigen er is, bleek tien dagen geleden wel bij de vele kleine en wat grotere acties rond de herdenking van drie jaar oorlog in Oekraïne. In veel gevallen werden Oekraïense vlaggen gehesen (o.a. in Tholen). In Groningen werd een mars gehouden, in Nuenen een boom geplant. In Utrecht liep men een stille tocht, In Purmerend en hield men herdenkingsbijeenkomst voor de Oekraïense ontheemden bij een opvanglocatie. Ook op 24 februari jl. werd de Russische ambassade in Den Haag geteisterd door vlaggen en draaiorgels, georganiseerd door de Vlaggenwacht. Die Vlaggenwacht staat daar al sinds Russische inval in Oekraïne. Zo’n 180 vrijwilligers zorgen ervoor dat er elke dag tussen 08.00 en 18.00 uur iemand bij de vlag aanwezig is. Als je mee wilt doen kun je je inschrijven voor een bepaald tijdsblok. Verder zijn er tal van initiatieven om hulpacties te blijven steunen, variërend van geldelijke donaties tot het geven van kleding en spullen. Het zou ook een aardig idee zijn om van nepnieuws echt nieuws te maken. Maar hoe organiseer je dat in heel Europa op een afgesproken tijd kerkklokken luiden en lichten een kwartiertje uit gaan?

Closing Time | Ace of Spades

En ja, we doen vandaag gewoon wéér een nummertje Motörhead, want het is toch godgeklaagd dat we hier niet minder dan VIER keer iets van Hawkwind hebben neergeplempt met de mededeling ‘dat dit de oude band van Lemmy was’ en bla bla keibelangrijk want die startte toen Motörhead – maar van die band hadden we (tot gister dus) alleen een eenzame Bowie-cover,  en niets van het eigen werk. Bij deze dus de absolute klassieker.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: UN Women Asia and the Pacific (cc)

Eén Taak

COLUMN - Ons werk als zorgverleners is niet zo moeilijk. Echt niet. Nu ik er een tijd in werk, is het me duidelijk geworden. Het enige wat we hoeven te doen is degene die tegenover ons zit, serieus te nemen. Je hoeft nog niet eens een oplossing voor die klacht te hebben. Neem de patiënt serieus.

Niet zo lastig, zou je zeggen? Laatst had de huisarts waar ik voor werk zelf rugpijn, en niet zo’n beetje ook. Ze had zelf alle pijnstillers ingenomen die konden, en nog had ze enorme rugpijn. Schoorvoetend zei ze dat ze dat eigenlijk nooit geloofde van patiënten, als ze heel veel pijn konden hebben ondanks de pijnstillers die ze namen.

Fout nummer één, zou je zeggen. Net zoals bij bijwerkingen: soms ervaren patiënten bijwerkingen van medicijnen die niet in de lijst staan. Je kan dan twee dingen doen: de patiënt niet geloven en zeggen dat dat niet kan want hij staat niet in de lijst, of de patiënt geloven, ondanks wat de lijst zegt.

Denk je even in wat de gevolgen van beide keuzes zijn, voor hoe de patiënt zich zal voelen. Bij welke keuze van jou is de patiënt meer geneigd nogmaals bij je terug te komen?

Foto: Ron Frazier (cc)

Wij hebben de schoften uit het Witte Huis niet nodig: Europeanen verenigt u en steun Oekraïne!

COLUMN - van Bram van Gendt

Het bezoek van Zelensky aan Trump en Vance laat zien dat Europa zich moet verenigen. Wij moeten een spreekwoordelijke middelvinger opsteken naar de narcistische, koloniale, arrogante Trump-kliek. Het uur van een verenigd Europa (met de Britten, Turken en Canadezen) is geslagen. Oekraïne is daarbij de informele leider van dat onafhankelijke Europa; een land dat iedere dag, drie jaar lang, hun soevereiniteit en democratie moet verdedigen ten koste van immens veel slachtoffers. Dit Europa wordt verenigd door democratie en mensenrechten, en bovenal door het principe dat landen en volkeren vrij en soeverein behoren te zijn: zelfbeschikkingsrecht voor ieder volk en land. Wij moeten niet enkel pal staan voor de vrijheid van Oekraïne, maar ook voor die van Groenland, Panama, Georgië, Palestina, Moldavië, de Baltische republieken en andere onderdrukte regio’s. Dat dit principe onder druk staat werd vanavond onderstreept door de neerbuigende houding van Trump en Vance jegens Zelensky.

De ontmoeting tussen Trump en Zelensky was een schoffering aan het adres van het Oekraïense volk. Zelensky zou volgens vice-president J.D. Vance – die Trump in het Oval Office flankeerde – ‘dankbaar’ moeten zijn voor alles wat Trump zogenaamd voor Oekraïne heeft gedaan. Maar wat doet Trump dan zoal voor Oekraïne? Helemaal niets. Trump schoffeert de Oekraïense regeringsleider door hem een ‘ongekozen dictator’ te noemen. Ondertussen heeft Trump op bilateraal niveau onderhandeld over de Oekraïne-oorlog met afgevaardigden van het genocidale, imperiale Rusland, zónder dat Oekraïne erbij betrokken wordt—alsof hij de tactiek van negentiende-eeuwse politici heeft afgekeken. Tijdens deze onderhandelingen worden bovendien allerlei lucratieve economische ‘deals’ voorbereid met een regime dat de afgelopen drie jaar verantwoordelijk is voor bloedvergieten en terreur. In plaats van, net zoals de EU, nieuwe sanctiepakketten aan te kondigen om Rusland op de knieën te krijgen (alle beetjes helpen), haalt Trump Rusland juist uit zijn diplomatieke en financieel-economische isolement. Tot overmaat van ramp probeert hij Oekraïne te degraderen tot een Amerikaanse kolonie. Oekraïne zou, via de winning van kritieke grondstoffen, voor 500 miljard dollar garant moeten staan—zonder een Amerikaanse tegenprestatie zoals veiligheidsgaranties. Dit zijn in feite herstelbetalingen, vergelijkbaar met die uit de Vrede van Versailles. De Oekraïense regering heeft dit nog kunnen terugbrengen tot een gezamenlijk investeringsfonds waarin de VS zouden participeren, maar het blijft een koloniale daad van jewelste. En voor al deze daden zou Zelensky ‘dankbaar’ moeten zijn?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Jezelf uitroepen tot ‘.. der Nederlanden’ getuigt van postmodern narcisme

OPINIE - De Dichter, Denker en Theoloog ‘des Vaderlands’ hebben zichzelf omgedoopt tot Dichter, denker en theoloog ‘der Nederlanden’. Dit zou inclusiever en meer bij de tijd zijn. Het getuigt echter vooral van aanmatiging, postmodern narcisme en oppervlakkig denken.

Ben ik nou zo slim of zijn jullie zo dom? Het is de slagzin die eermalig bondscoach Louis van Gaal tot zijn handelsmerk maakte. Tevens een zin die vaak samenvat wat ik denk als ik weer eens iets absurds lees, hetgeen regelmatig voorkomt. Afgelopen week vernam ik dat de titel ‘Dichter des Vaderlands’ op aandringen van de huidige drager wordt veranderd in ‘Dichter der Nederlanden’. Want: inclusiever.

Dichter des Vaderlands

Toen de term ‘Dichter des Vaderlands’ in 2000 werd geïntroduceerd om de poëzie een nationale ambassadeur te bezorgen – met Gerrit Komrij in die rol – werd die titel bewust gekozen om z’n archaïsche bijklank. Een poet laureate, dat had men in landen als Frankrijk of de V.S., hier vond men dat eigenlijk flauwekul. Het was natuurlijk niet de bedoeling dat de uitverkorene werkelijk in z’n zalving ging geloven. Dat zou maar 19e eeuws gedoe opleveren. Niks voor Nederland, die dikdoenerij.

Die ironische lading zou volgens de huidige dichter des vaderlands, Babs Gons, niet meer worden begrepen. Het zou vooral verwarring oproepen. Gons wijst erop dat veel Nederlanders afkomstig zijn uit meer dan één land, en hun Nederlandse identiteit ook op meer lagen begrijpen:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende