Optreden

In mijn stukje van eergisteren stonden deze regels: ‘Tsjechoslowakije werd overvallen door de Russen, zonder dat wij er iets tegen deden (wij gooiden liever bommen op Vietnam, maar wij hadden natuurlijk tegen de Russen moeten zeggen: trek je binnen 24 uur terug, anders ben je Moskou en St. Petersburg kwijt.’

In de commentaren werd gezegd dat we dat zeker niet hadden moeten zeggen, hoezeer het ook in het belang van de Tsjechen zou zijn geweest. Dit was het riskeren van een atoomoorlog, een derde wereldoorlog, enzovoorts, kortom: de afgeknepen reacties zoals je ze kunt verwachten als je in een Westers blad schrijft.

Ik had in de commentaren ongeveer dit geschreven. Regel 1 in het handvest van de NAVO had moeten luiden: ‘Ga niet te ver, lieve vrienden uit Rusland, want anders treden wij op. Wij hebben dat eerder gedaan, nog vóór wij NAVO werden genoemd (wij werden toen ‘de geallieerden’ genoemd), in Nagasaki en Hiroshima, en u kent de gevolgen.’ Ik zou nu daaraan regel 2 willen toevoegen: ‘Ons optreden zou een kernoorlog kunnen opleveren (een oorlog die wij zullen winnen), maar wat moet dat moet.’ Geen doekjes erom winden, maar duidelijke taal gebruiken. Het zou gunstige gevolgen hebben gehad voor Polen, Oost-Duitsland, Hongarije, Tsjechoslowakije, Estland, Letland en noem al die landen maar op, die nu eerst nog 40 jaar lang bezet zijn geweest.

Regel 3 van dat handvest: ‘En ook wij zullen niet te ver gaan.’ Want dat moet je er natuurlijk wel bij zeggen, en dat zou goede gevolgen hebben gehad voor, zeg, Vietnam, Grenada of het Midden-Oosten. Als je tenminste eerlijke politici zou hebben gehad, maar daar moest je in 1949, bij de oprichting van de NAVO, nog wel van uitgaan. De etters zaten in Rusland en later ook in China (heeft u dat ooit begrepen, dat sommige Westerlingen een maoïstische partij begonnen?).

U zult al wel begrepen hebben dat ik geen handtekening heb gezet onder de oproep van het ‘Komitee Kruisraketten Nee’, maar dat ik wel een handtekening had willen zetten onder een oproep van een ‘Comité SS20 Nee’. Ik had veel liever een kruisraket in mijn tuin dan een Rus in mijn keuken. Ik weet nog dat ik me ernstige zorgen maakte in het begin van de jaren tachtig, over het gemak van de Nederlanders die protesteerden en over het gelach in het Kremlin.

Tegenwoordig zit de vijand binnen de grenzen: de beurs en de banken. Ik heb mijn hele leven op de PvdA gestemd en ik zou willen dat mijn partij nu eens zou voorstellen de beurs en de banken te nationaliseren. Dus niet dromen en verdiepen, heren, maar optreden.