Bijna iedereen is het er wel over eens, dieren hebben rechten. Hoeveel en welke, daar verschillen de meningen nogal over. De Partij voor de Dieren gaat hierin het verst en wil deze rechten zelfs de grondwet in loodsen. Begrijpelijk gezien de doelstellingen, maar de partij blijft daarbij wel erg vaag over hoe zij dat ziet. Natuurlijk, men wijst graag naar de Universele Verklaring van de Rechten van Dieren, maar laat daarbij achterwege dat invoeren van die regels nogal problematisch kan worden. Want een boer die de plicht heeft zijn dieren goed te verzorgen is namelijk iets totaal anders dan een dier dat recht heeft op een goede verzorging.
Want op het moment dat zulke dingen worden vastgelegd in de grondwet verandert de morele plicht van mens ten opzichte van dier fundamenteel. Dieren kunnen hun rechten namelijk niet zelf opeisen, laat staan zich realiseren dat ze ze hebben. Daar zijn dus mensen voor nodig die dat voor hen doen. Daarbij begeef je je in een wespennest, want wat is dierenleed, en hoe toon je dat aan? Het vragen aan het dier is geen optie. We projecteren het leed op het dier, waarbij we zelf bepalen wat wel en niet wenselijk is. Daarbij maken we ons regelmatig schuldig aan personificatie van dieren: we dichten ze gevoelens toe alsof het mensen zouden zijn.
De discussie lijkt academisch. Maar mocht bovenstaande universele verklaring onze grondwet in geloodst worden dan zijn we overgeleverd aan de willekeur van wat bijvoorbeeld de Partij voor de Dieren dierenleed vindt. Want mag straks een baasje die duizenden euro’s kostende operatie voor zijn hond nog wel weigeren? Het beest heeft immers, net als een mens, recht op leven. En wie gaat dat afdwingen en hoe?
We moeten dus waakzaam blijven, en de Partij voor de Dieren duidelijkheid vragen over wat wel en niet in de grondwet moet komen te staan. Anders zit je voor je het weet in een dictatuur van de (partij voor de) dieren.
Dit stuk is gebaseerd op een stuk van Rob Wijnberg uit de NRC.Next van 12-03-2008 (pag. 20/21)
Reacties (6)
De kamer heeft goed naar je geluisterd: Dierensex wordt niet verboden vanwege het mogelijk dierenleed, maar omdat het in strijd is met de goede zeden.
Ik vind het ook helemaal niets als zo’n kleine keffertje je bij de deur begroet door tegen je been op te rijen. Aanpakken die zooi.
Het door Bismarck al aangehaalde verbod op sex met beesten snap ik niet.
Ik dacht dat die “landbouwkoe” van het CDA varkensflats en megastallen wilde om de boeren, door middel van peeskamers, extra inkomsten te bezorgen.
Gezien de milieuvervuiling vind ik dat er op vlees accijns geheven moet worden, hetgeen vast tot minder dode en lijdende dieren leidt.
N.B.
Ik ben een warm voorstander voor het opnemen van dieren rechten in de wetgeving.
Maar gezien het gemiddeld asociale gedrag van mens tot mens geeft ik de dieren weinig kans.
Misschien dat als ze zich postuum beter wreken met zaken als epidemische salmonella besmettingen of wat meer Creuzfelt-Jacobs, zij voor hun nageslacht wat kunnen bereiken ;-)
Ik snap niet waarom iets verboden wordt op basis van goede zeden.
Die tijd waren we toch voorbij? Ah ja, wáren…
@3: “Misschien dat als ze zich postuum beter wreken met zaken als epidemische salmonella besmettingen of wat meer Creuzfelt-Jacobs, zij voor hun nageslacht wat kunnen bereiken ;-)”
Dan komt er geen nageslacht meer.
De paradox van doorgeslagen dierenliefde.
@ 5 · micha
Indien iemand overlijd aan/via de restanten van dood dier, zou dit voor die tijd al gezond nageslacht verwekt kunnen hebben.
Dat is bij mensen ook mogelijk:
Ik acht het bijvoorbeeld niet onmogelijk dat de leden van het huidige kabinet geestelijk gezonden kinderen krijgen, voordat ze naar het walhalla gaan; hoewel die van Landbouw waarschijnlijk via K.I. geholpen moet worden ;-)