Met gewoon Jos door gewoon NL, afl. 5: café ‘Ons Genoegen’

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

REPORTAGE – Op verkiezingscampagne met Jos Kuintjes door gewoon Nederland. Aflevering 5, café ‘Ons Genoegen’, waarin de auteur samen met een somber gestemde Jos Kuintjes diens verjaardag viert.

Daar zit ik dan. De kerkklok heeft zojuist middernacht geslagen. Het is nu 21 augustus. Jos Kuintjes is officieel niet meer jarig. Hij is 40 jaar oud geworden. Of was het nu 39? Hij weet zelf niet meer of ie nou in 1972 of 1973 is geboren. Ik zeg tegen ‘m dat ik het maar vreemd van, iemand die zijn eigen geboortejaar is vergeten. Hij zegt, met driedubbele tong, dat ik mijn bek moet houden.

Zo ken ik Jos niet. Hij staart droevig voor zich uit. Achter de toog staat de kastelein zwijgend een glas schoon te wrijven met een witte doek. Volgens mij is hij al een kwartier lang hetzelfde glas aan het schoonwrijven. Aan de bar zitten twee mannen met baarden. Ze kijken glazig over hun ouwe klares, naar de horizon van hun lang vervlogen dromen. U merkt wel, ook ik ben een tikje melancholisch gestemd deze zwoele zomeravond. 

“Niemand”, zegt Jos Kuintjes. Hij laat een stilte vallen. “Helemaal niemand.” Ik vraag of ie dan mensen had uitgenodigd. “Daar gaat het niet om”, zegt gewoon Jos. “Jij bent er toch ook?”
Maar ik ben er toevallig. Omdat ik dacht dat we naar Oisterwijk gingen om daar tijdens een tupperware party een bende huisvrouwen toe te spreken. “Dat was ook het plan”, zegt Jos, “Ik dacht: dan vier ik tenminste toch een soort van feestje op mijn verjaardag. Maar vanmiddag belde de organisator af. Het werd bij nader inzien geen tupperware maar een dildo party en daarbij waren mannen ongewenst. Godverdomme.”

Jos gooit z’n biertje achterover. “MEER!”, roept hij naar de kastelein. Die, zonder op of om te kijken, meteen een biertje onder de tap hangt. “Het is altijd hetzelfde met die kutwijven. Vroeger ook al. Nooit mocht ik op hun feestje komen. Zogenaamd omdat ik hen niet had uitgenodigd voor mijn feestje. Maar zij waren altijd op vakantie als ik mijn feestje vierde. Net zoals ieder ander mens. Ik heb verdomme nog nooit op een normale manier mijn verjaardag mogen vieren. Misschien ben jij wel de eerste die ooit op mijn verjaardag is geweest. Zelfs Camiel kwam nooit. Terwijl hij me dat wel altijd beloofde. Glijer die het is. Met dat wanstaltige Limburgse accent van ‘m. ‘Tuurlijk Jos, tuurlijk kom ik naar je feestje. Wat denk je wel? Ik heb een prachtcadeau voor je. Ja, ik zit in Frankrijk. Maar voor m’n beste vriend kom ik toch wel even naar Nederland zeker?’ Dat soort gelul. Nooit gekomen. En altijd zo’n kutsmoesje. ‘Het spijt me enorm Jos. En als je er echt op staat, kom ik gelijk. Dat weet je. Maar m’n moedertje is van de trap gevallen en die moet ik bijstaan.’ Ach, je kent het wel. Zo is Camiel. Ik vergaf ‘m altijd weer. Maar o wee, toen ik een keer niet op zijn verjaardag kwam opdagen. Heeft ie tien dagen niet met me gesproken. Het is verdomme een klootzak ook hè. Soms denk ik wel eens Max… soms denk ik wel eens: laat iedereen godverdomme maar kapotvallen. Maar ja, dan word je de volgende dag wakker. En dan kijk je in de spiegel. En dan zie je daar gewoon Jos staan. Weliswaar met zijn haar wat in de war en met wat wallen onder zijn ogen, maar het is ‘m wel. Gewoon Jos. En dan weet je: we gaan gewoon weer verder. Alsof er godverdomme gewoon niks gebeurd is.”

De kastelein komt het biertje brengen. Hij zet het op tafel en draait het Heineken-logo naar Jos toe. “Wat stemmen we straks”, vraagt Jos aan de kastelein. “Gewoon Jos”, zegt de kastelein. “Gewoon Jos”, herhaalt Jos kuintjes. Hij glimlacht.

Ik kijk naar Jos en ik zie het leed van de wereld.

0

Reacties (5)

#1 christinA eijkhout

Niet poëtisch worden, tis niet gewoon meer.
Doe maar gewoon, is goed genoeg.

  • Volgende discussie
#2 stoethaspel

De redacteur van Sargasso houdt betaald weekend-verlof of iets dergelijks?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Rigo Reus

Van harte Jos!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 HansR

Geweldig :)

Max doet mee met de lopende discussie over valse ridders en zo…. Het is altijd hetzelfde met die kutwijven. […]. Dat kan geen toeval zijn. Molovich kent geen toeval, alles heeft zijn plaats : Ik kijk naar Jos en ik zie het leed van de wereld.

Ik glimlach en leef mee.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Anna

Te veel soepsidie?

  • Vorige discussie