Het is natuurlijk geen toeval dat Kunst op Zondag nogal eens samenvalt met een of ander mystiek gebeuren. Dat komt omdat het “zo geschreven staat”.
Pasen heet een lentefeest te zijn. Beter bekend als de jaarlijkse meubelboulervarddag. Althans voor degenen die zijn vergeten dat op deze zondag de opstanding van Jezus wordt gevierd.
Tot op vandaag is het idee dat er leven na de dood zou zijn, voor sommigen mensen de motivatie om er op los te leven als waren ze van god los.
Daar mag u de rest van Pasen over reflecteren. Gaan we ondertussen de opstanding eens nader bekijken.
Volgens Piero della Francesca (1415 – 1492) stapte Jezus doodleuk uit zijn graf alsof-ie uit een dutje ontwaakte. Fresco uit 1460.
Schilder en beeldhouwer Pericle Fazzini (1913- 1987) kreeg de opdracht om voor de pauselijke auditiëntiezaal in Vaticaanstad de opstanding te verbeelden. In het Vaticaanmuseum is een voorbereidende studie te zien.
Uiteindelijk ziet het beeldhouwwerk er zo uit:
Op veel ‘opstandings’-schilderijen zien we Jezus afgebeeld terwijl het lijkt, alsof hij al naar de hemel vliegt. Maar zo zou dat niet zijn gegaan. Volgens de Bijbel (Lucas 24:13-35) zou Jezus op Paasdag zich aan twee discipelen vertoond hebben. Zij waren op weg naar het dorp Emmaüs.
Alonso Cano (1601 – 1667) – Christus en twee discipelen op weg naar Emmaüs (1635 – 1650).
Aldaar aten ze een broodje.
Abraham Bloemaert (1564 of 1566 – 1651) – De Emmaüsgangers (1622).
Die opstanding was een geintje dat in de dagen van Jezus wel vaker voorkwam. Een sterk verhaal: op de dag dat Jezus stierf dachten veel dode heiligen, ‘kom laten wij nu maar eens opstaan’ en ze kropen uit hun graven (Mattheüs 27:52-53).
Luca Signorelli (c. 1441/1445 – 1523) – De opstanding van het vlees (1499 – 1502).
Het idee dat ook gewone stervelingen uit de dood kunnen opstaan, zal de inspiratie zijn geweest om een opstandingsbeeld bij een crematorium neer te zetten.
John Lundqvist (1882 – 1972) – Resurrection (1930).
De opstanding spreekt natuurlijk niet alleen tot de verbeelding van schilders en beeldhouwers. Choreografe Kristy Nilsson maakte ‘Resurrection’op muziek van Arvo Pärt.
U kunt er op gokken en verwachten dat u na een tijdje onder de zoden uw stramme knoken weer kan strekken om een nieuw leven te bewandelen, maar het lijkt mij toch het beste van het hier en nu iets moois te maken. Daarom tot slot nog deze ‘sta op en wandel….’
Eerdere Paasvieringen op Sargasso:
8 april 2012 1e Paasdag – Een ei hoort er bij.
31 maart 2013 1e Paasdag – Devotie.
5 april 2015 1e Paasdag – De kruisweg.
16 april 2017 1e Paasdag – In tranen zitten.
En aan Pasen gerelateerd:
2 juni 2019 Geen paasdag maar wel iets over de paascyclus en het laatste avondmaal.
Prettige dag verder.
Reacties (1)
Blijkbaar werkt zo’n grafrust verjongend, als we op de jonge godenfysiek van Signorelli mogen afgaan.
De meeste beeltenissen van heiligen zijn toch voorzien van lange witte baarden en lange gewaden om het onvermijdelijke lichamelijk verval te maskeren. Daar helpt bij leven geen heiligheid aan.