Wij hebben geen theecultuur. De Britten wel en vandaar dat zij al eeuwen de wereld langs de meetlat van een kopje thee leggen. Als iets hen niet bevalt heet het dan ook ‘not my cup of tea’ te zijn.
Het is niet zo heel aardig een willoos voorwerp tot instrument van het menselijk beoordelingsvermogen te maken. Wij trekken het kopje thee daarom uit die onverdiende beklemming.
Want thee is knusse gezelligheid. Wel behoorlijk elitair en voorbehouden aan dames van stand: Marie Bracquemond – Le goûter (Middagthee), 1880
Of in ieder geval voor het vrouwelijk smaldeel der ‘gegoede burgerij’: Mary Cassatt – The Tea, 1880
Maar dat ooit elitaire kopje thee is nu een attractie voor iedereen.
Die draaiende kopjes komen uit het verhaal over een idioot theekransje (hoofdstuk 7 uit ‘Alice in Wonderland’). Vereerd met menig sculptuur.
Harry Marinsky – The mad tea party, 1994
Allemaal een beetje zoetsappig. Wat goed kan als het bijvoorbeeld om aardbeienthee met twee scheppen suiker gaat. Maar dat terzijde. Een volledig uit de hand gelopen ‘mad tea party’ was de Boston Tea Party. Een groepje als indianen verklede anti-belasting kolonisten overvielen Britse schepen die thee aan land wilden brengen. De thee belandde in het water van de haven van Boston. Naar verluid was dit een van de acties die uiteindelijk leidden tot de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten.
Nathaniel Currier – The Destruction of Tea at Boston Harbor, 1846
Overigens is thee tot op vandaag niet zo’n heel onschuldig drankje. De BBC bracht in februari aan het licht op theeplantages van Unilever en James Finlay & Co in Kenia vrouwen al jaren misbruikt worden. Niet alleen in Afrika, ook in Bangladesh, India en Sri Lanka is thee is nog steeds een van die producten dat samen gaat met uiteenlopende vormen van uitbuiting.
Dat is op geen enkele manier met de mantel der liefde te bedekken. Of wat voor mantel dan ook.
Meret Oppenheim – Object, 1936
Zouden theedrinker wezenlijk verschillen met en koffiedrinkers? Zoals Frank Zappa ooit een verschil zag tussen wijndrinkers en bierdrinkers. In zijn autobiografie ‘The Real Frank Zappa Book’ schreef hij:
I have a theory about beer: Consumption of it leads to pseudo-military behavior. Think about it-winos don’t march.
Hoe dat met theedrinkers zit kunnen we achterhalen als we heel verschillende karakters ter theekrans zetten. Graffitti-artiest Jef Aerosol deed dat. ‘Edgar Allan Poe has invited John Lee Hooker to his little Boston tea party ! (but John Lee would prefer one bourbon, one scotch, one beer…)’
Jef Aerosol – Little Boston tea party, 2015
Edgar Allen Poe in Boston is geboren, maar wat verder het verband is tussen de stad en John Lee Hooker? Misschien de blues? Daar zou Poe nogal last van gehad te hebben, volgens de makers van deze Edgar Allen Poe thee: “This dark, earthy blend evokes the damp tombs of Poe’s stories.”
Tot slot en terzijde: Ziet u op de terrassen wel eens het schuim van bier uit snorren druipen? Gek eigenlijk dat er geen bierglas is uitgevonden die dat kan voorkomen. Het ‘snorrenkopje’ kan dat wel: ‘The Ringling Brothers with their moustache cups’.
Prettige dag verder